بعضی از آقایان پا را از این هم فراتر می گذاشتند و روز زن برای همکارشان شاخه گلی می گرفتند که مثلاً زن ذلیلی مثل تو با زن فرقی ندارد و از این حرف ها که ریشه در نگاهی جنسیتی می تواند داشته باشد و اینکه بالاخره زن جنس دوم است و مرد همه کاره و سالار و آقا. حرف حرف مرد است و تصمیم تصمیم مرد. در این بین مردهایی هستند که با جسارت اعتراف می کنند که در کارهای خانه به همسرشان کمک می کنند و هیچ ایرادی هم در آن نمی بینند و اهمیتی به متلک گویی دوست و همکارشان نمی دهند. اما یک دسته از مردها را هم می شود مردان لاف زن نامید؛ آدم حرفی و آدم برفی. آدم حرفی های آدم برفی بقیه را مسخره می کنند که مرد برای کار بیرون ساخته شده و کار خانه هم مربوط به زن است و لاغیر. مردی که به زنش در امور خانه کمک می کند زن ذلیل است و از ترس مجبور به کارمی شود و چه و چه. اما وقتی ته ماجرا را در می آورید می بینید خودشان از آن زن ذلیل های حرفه ای هستند که حتماً نمونه هایش را سراغ دارید. اما دسته بعدی مردان مردسالارند که شاید آخرین نمونه اش همان رستم شاهنامه باشد. مردانی که اعتقاد دارند مرد توی خانه نباید دست به سیاه و سفید بزند و زشت و زننده است که مرد برای خودش چای بریزد و خودش پشتی پشتش بگذارد.از زمانی که مرد وارد خانه اش می شود باید همه کارهایش را زن و دخترش انجام بدهند، از درآوردن جوراب گرفته تا دست به حوله دم دستشویی ایستادن. البته شما هم می دانید که نژاد این گونه مردها خیلی وقت است که منقرض شده و لااقل بعد از انقلاب مشروطه به این طرف، تک و توک سر برآورده اند و از دنیا رفته اند. حالا که دیگر زمانه عوض شده و زن ها صبح تا شب توی اداره کار می کنند و ما مردها هم در مرتب کردن خانه و جاروکشیدن و ظرف شستن و غذا درست کردن و بچه داری حرفه ای شده ایم. حالا که زن بیرون از خانه کار می کند چه می شود ماهم چند تکه ظرف بشوییم یا خانه را جارو بکشیم. راستی توی خانه شما دستشویی را کدام تان کف شو می زنید و برس می کشید؟ خانم یا آقا؟ این یک سؤال کلیدی از آدم حرفی های آدم برفی است یعنی همان هایی که بقیه را به خاطر زن ذلیلی شان مسخره می کنند. این گونه از مردها در مواجهه با این پرسش گیج می شوند. اگر بگویند نه به ما چه مربوط، خب پاسخش این است که فلانی خجالت نمی کشی زن با آن همه لطافت دستشویی پاک کند؟ اگر گفت نه این یکی کار خشن و مردانه است و من خودم تمیز می کنم، می توانید بگویید وقتی توالت می شویی، ظرف شستن که دیگر کاری ندارد. جامعه شناسان می گویند وضعیت برزخی جامعه در میانه راه سنت و مدرنیته و خانواده گسترده و خانواده هسته ای یکی از علت های اصلی سرگیجه مردان در این زمینه است. دکتر مهیار روح افزا، جامعه شناس خانواده با اشاره به سیر تحولات اجتماعی از زمان مشروطه تاکنون و نقش تغییرات زندگی اجتماعی از زندگی قبیله ای و جمعی به زندگی هسته ای یا زوج محور، می گوید: «خانواده تا 100 سال پیش برپایه الگوهای رفتاری دیگری بنا شده بود که اصطلاحاً به آن خانواده گسترده می گویند. در خانواده گسترده پسران در یک خانواده کنار پدر و پدر بزرگ زندگی می کردند و سرپرستی کل خانواده هم با ریش سفید خانه بود که بعد از مرگ، پسر ارشد جایگزین می شد. بنابراین از نظر فرهنگی با نوعی مردسالاری مواجه بودیم و زن حق بیرون آمدن از اندرونی نداشت. بعد از انقلاب مشروطه و با مواجهه جدی اجتماعی با غرب بویژه بعد از ورود صنعت نفت و ورود زنان به عرصه های مشارکت اجتماعی خانواده های گسترده کوچک تر شدند تا اینکه اکنون با نوعی از خانواده که جامعه شناسان به آن خانواده زن وشوهری می گویند مواجهیم. در خانواده زن وشوهری مسئولیت به طور مساوی بین زن و مرد تقسیم می شود و ارتباط طایفه ای هم کم می شود. جدا شدن فرزندان از خانواده و تشکیل یک ... - پایگاه خبری فانوس

واضح آرشیو وب فارسی:فانوس نیوز: سرویس دانستنی ها - بحث کار کردن مردها در خانه هم جزو همین تعارضات است. در خانواده گسترده پیشین، کار کردن مرد در خانه بسیار زشت و ناباورانه قلمداد می شد و رسیدگی به امور خانه و فرزندان برعهده زن گذاشته شده بود از انجمن زن ذلیل های مقیم مرکز چه خبر؟ به گزارش فانوس به نقل از روزنامه ایران، «توی خونه کار می کنی؟ مگه مرد هم خونه کار می کنه؟ نکنه از این مردهای زن ذلیل هستی که وقتی می رسه خونه سریع می پره آشپزخونه دست به کار می شه تا ظرف های از ظهر مونده رو بشوره و غذایی هم برای شام درست کنه! نکنه لباس ها رو هم خودت می شویی؟ حتماً جارو برقی هم می کشی و شیشه ها رو دستمال می کشی و خرید بیرون هم با تو هستش؟ بابا حال آدمو به هم می زنی اه اه.» شما چطور توی خانه به همسرتان کمک می کنید؟ واقعاً کمک کردن به همسر از ترس است یا تفاهم و همدلی؟ این گفت و گو بین مردان خریدار زیادی دارد. اگر یادتان باشد یک زمانی حتی کارت «زن ذلیل های مقیم مرکز» مد شده بود. یک جور دعوت به انجمن زن ذلیل ها بود و شوخی هایی از این دست که فلانی «انجمن وام هم می ده و برای شب هایی که مجبوری بیرون خونه سر کنی، میهمانسرا هم داریم.» بعضی از آقایان پا را از این هم فراتر می گذاشتند و روز زن برای همکارشان شاخه گلی می گرفتند که مثلاً زن ذلیلی مثل تو با زن فرقی ندارد و از این حرف ها که ریشه در نگاهی جنسیتی می تواند داشته باشد و اینکه بالاخره زن جنس دوم است و مرد همه کاره و سالار و آقا. حرف حرف مرد است و تصمیم تصمیم مرد. در این بین مردهایی هستند که با جسارت اعتراف می کنند که در کارهای خانه به همسرشان کمک می کنند و هیچ ایرادی هم در آن نمی بینند و اهمیتی به متلک گویی دوست و همکارشان نمی دهند. اما یک دسته از مردها را هم می شود مردان لاف زن نامید؛ آدم حرفی و آدم برفی. آدم حرفی های آدم برفی بقیه را مسخره می کنند که مرد برای کار بیرون ساخته شده و کار خانه هم مربوط به زن است و لاغیر. مردی که به زنش در امور خانه کمک می کند زن ذلیل است و از ترس مجبور به کارمی شود و چه و چه. اما وقتی ته ماجرا را در می آورید می بینید خودشان از آن زن ذلیل های حرفه ای هستند که حتماً نمونه هایش را سراغ دارید. اما دسته بعدی مردان مردسالارند که شاید آخرین نمونه اش همان رستم شاهنامه باشد. مردانی که اعتقاد دارند مرد توی خانه نباید دست به سیاه و سفید بزند و زشت و زننده است که مرد برای خودش چای بریزد و خودش پشتی پشتش بگذارد.از زمانی که مرد وارد خانه اش می شود باید همه کارهایش را زن و دخترش انجام بدهند، از درآوردن جوراب گرفته تا دست به حوله دم دستشویی ایستادن. البته شما هم می دانید که نژاد این گونه مردها خیلی وقت است که منقرض شده و لااقل بعد از انقلاب مشروطه به این طرف، تک و توک سر برآورده اند و از دنیا رفته اند. حالا که دیگر زمانه عوض شده و زن ها صبح تا شب توی اداره کار می کنند و ما مردها هم در مرتب کردن خانه و جاروکشیدن و ظرف شستن و غذا درست کردن و بچه داری حرفه ای شده ایم. حالا که زن بیرون از خانه کار می کند چه می شود ماهم چند تکه ظرف بشوییم یا خانه را جارو بکشیم. راستی توی خانه شما دستشویی را کدام تان کف شو می زنید و برس می کشید؟ خانم یا آقا؟ این یک سؤال کلیدی از آدم حرفی های آدم برفی است یعنی همان هایی که بقیه را به خاطر زن ذلیلی شان مسخره می کنند. این گونه از مردها در مواجهه با این پرسش گیج می شوند. اگر بگویند نه به ما چه مربوط، خب پاسخش این است که فلانی خجالت نمی کشی زن با آن همه لطافت دستشویی پاک کند؟ اگر گفت نه این یکی کار خشن و مردانه است و من خودم تمیز می کنم، می توانید بگویید وقتی توالت می شویی، ظرف شستن که دیگر کاری ندارد. جامعه شناسان می گویند وضعیت برزخی جامعه در میانه راه سنت و مدرنیته و خانواده گسترده و خانواده هسته ای یکی از علت های اصلی سرگیجه مردان در این زمینه است. دکتر مهیار روح افزا، جامعه شناس خانواده با اشاره به سیر تحولات اجتماعی از زمان مشروطه تاکنون و نقش تغییرات زندگی اجتماعی از زندگی قبیله ای و جمعی به زندگی هسته ای یا زوج محور، می گوید: «خانواده تا 100 سال پیش برپایه الگوهای رفتاری دیگری بنا شده بود که اصطلاحاً به آن خانواده گسترده می گویند. در خانواده گسترده پسران در یک خانواده کنار پدر و پدر بزرگ زندگی می کردند و سرپرستی کل خانواده هم با ریش سفید خانه بود که بعد از مرگ، پسر ارشد جایگزین می شد. بنابراین از نظر فرهنگی با نوعی مردسالاری مواجه بودیم و زن حق بیرون آمدن از اندرونی نداشت. بعد از انقلاب مشروطه و با مواجهه جدی اجتماعی با غرب بویژه بعد از ورود صنعت نفت و ورود زنان به عرصه های مشارکت اجتماعی خانواده های گسترده کوچک تر شدند تا اینکه اکنون با نوعی از خانواده که جامعه شناسان به آن خانواده زن وشوهری می گویند مواجهیم. در خانواده زن وشوهری مسئولیت به طور مساوی بین زن و مرد تقسیم می شود و ارتباط طایفه ای هم کم می شود. جدا شدن فرزندان از خانواده و تشکیل یک خانواده جدید همچون غربی ها شکل ارتباطات را تغییر داده و الگوهای رفتاری به الگوهای دیگری تبدیل شده است؛ مثلاً تصمیم گیری های جمعی به جای تصمیم فردی ریش سفید خانه، برابری حقوق زن و مرد و کاهش ارتباطات چهره به چهره با فامیل.» دکتر روح افزا در ادامه می افزاید: «فرآیند تحول زندگی ارگانیکی به مکانیکی در طول 100سال گذشته کامل نشده و این وضعیت برزخی مشکلاتی در تعاملات خانواده ها به وجود آورده است. از وضعیت قبلی بریده ایم و وارد وضعیت جدید هم نشده ایم. به عنوان مثال تا چند سال پیش رانندگی زنان در جامعه ما بسیارغیرعادی و تابوشکنی محسوب می شد. زنانی که رانندگی می کردند انگشت نمای دیگران می شدند و نگاه های طعنه آمیزی آنها را همراهی می کرد. حالا تعداد رانندگان زن از مردان بیشتر شده اما مردان زیادی هستند که نمی دانند دقیقاً با این وضعیت چه کنند. بحث کار کردن مردها در خانه هم جزو همین تعارضات است. در خانواده گسترده پیشین، کار کردن مرد در خانه بسیار زشت و ناباورانه قلمداد می شد و رسیدگی به امور خانه و فرزندان برعهده زن گذاشته شده بود ولی در زندگی شهری امروز و خانواده های کوچک زن و شوهری، برپایه زوج محوری مشارکت زن و مرد در کارهای خانه موضوعی عادی است. مردانی که ادعا می کنند در خانه کار نمی کنند تحت تأثیر نگرش های قدیمی هستند. از یک طرف در وضعیت جدیدی زندگی می کنند از طرفی ذهنیتی گذشته گرا دارند.» دوستی می گوید من در خانه یک پارچه خانمم شما چطور؟ انتهای پیام//

پنجشنبه ، ۱تیر۱۳۹۶

[مشاهده متن کامل خبر]

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فانوس نیوز]

[مشاهده در: www.fanousnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 359]