محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827833090
عزیزم گر صبر کنی
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: بعضی مواقع کج خلقی ها و سرکشی های فرزندانی که خویشتن دار نیستند، حتی صبورترین والدین را هم آزار داده و باعث می شود که از کوره در بروند. چه برای خرید به یک فروشگاه شلوغ رفته باشید، چه با خانواده به تعطیلات و چه در خانه باشید، این رفتارها می توانند شدیدا شما را مغشوش و نا امید کنند. اما اگربه فرزندان، خویشتن داری را آموخته و به آنها بیاموزید که بجای واکنش های ناگهانی و بدون فکر، رفتارهای خود را در موقعیت های مختلف کنترل کنند، اداره کردن این ناهنجاری ها کمی آسان تر خواهد بود. با تمرین خویشتن داری، فرزندان تان یاد می گیرند که چطور تصمیمات مناسبی اتخاذ کرده و در موقعیت های استرس زا واکنش نشان دهند تا با نتایج مثبتی در زندگی روبرو گردند. برای مثال اگر به فرزند خود بگوئید که تا بعد از شام از بستنی خبری نیست، ممکن است او با گریه، التماس و حتی جیغ زدن بخواهد شما را مجاب کند. اگر حس خویشتن داری در فرزندتان وجود داشته باشد، خواهد سنجید که این رفتارهای ناهنجارشاید موجب شود حتی بعد از شام هم به او بستنی ندهید؛ پس با صبر بیشتری انتظار بستنی بعد از شام را می کشد. چطور می توانید فرزندان خود را در یادگیری خویشتن داری یاری کنید؟ در اینجا با توجه به سنین فرزندان توصیه هایی مطرح شده است که می تواند شما را در این امر کمک کند: •تا 2 سالگی: نوزادان و کودکان نوپا مرتبا نا امید می شوند، زیرا فاصله ی زیادی بین کارهایی که می خواهند انجام دهند و کارهایی که واقعا قادر به انجام آنها هستند وجود دارد. آنها اغلب در واکنش به این نا امیدی ها رفتارهای ناهنجار و آزار دهنده از خود بروز می دهند. البته شاید بتوانید با سر گرم کردنشان با اسباب بازی ها یا کارهای دیگر از گریه ها و جیغ ها جلوگیری کنید. تا زمانی که فرزندتان 2 ساله است، برای جلوگیری از کارهای آزار دهنده ی او شاید بهترباشد از یک وقفه ی کوتاه استفاده کنید ( این وقفه می تواند برای یک یا دو دقیقه روی صندلی آشپزخانه یا پایین پله ها باشد) تا به کودک خود نشان دهید این حرکت نتیجه رفتار اوست. درضمن، این وقفه ها به کودک شما می آموزد که در این مواقع بهتر است کمی تنها باشد تا اینکه گریه کردن و جیغ کشیدن را از سر بگیرد. •3 تا 5 سالگی: در این سنین نیز شاید از وقفه های فوق استفاده شود، اما بهتر آن است که به محض اینکه بچه آرام گرفت این وقفه را تمام کنید. این کار روش موثری در تشویق فرزندتان به بالابردن خویشتن داری است. همچنین می توانید از فرزندان تان به خاطر از دست ندادن کنترل خویش در شرایط سخت و نا امید کننده تقدیر به عمل آورید. هنگامی که فرزندتان کنترل خود را از دست می دهد، بجای اینکه شما هم کنترل خود را از دست بدهید، با خوبی به او بفهمانید که فریاد کشیدن، گریه و زاری کردن و کوباندن در، رفتارهایی غیر قابل قبول بوده و عواقبی برای او در پی خواهد داشت •6 تا 9 سالگی: وقتی فرزندتان به مدرسه برود، احتمالا دیگر می تواند پیامد اعمال، تنبیه و تشویق را تشخیص دهد و به همین ترتیب در رفتارهای بد و خوب قدرت انتخاب دارد. این مطلب را باید به آنها بیاموزید که گاهی اطاعت نمودن وفکر کردن درباره موقعیتی که در آن قرار دارند بهتر از واکنش نشان دادن سریع است. البته بد نیست که به فرزندتان سفارش کنید در مواقعی که ممکن است کنترل خود را از دست بدهد ازمهلکه دور شود تا آرامش را دوباره بدست آورد. •10 تا 12 سالگی: بچه ها در این سنین طبیعتا بهتر احساسات خود را درک می کنند. به آنها بیاموزید درباره موقعیتهایی که ممکن است منجربه از دست دادن کنترل در آنها شود فکر کرده و سپس آنها را تحلیل کنند. کودک برای آنها توضیح دهید موقعیتی که در ابتدا ممکن است عذاب آور باشد، تا پایان اینگونه باقی نمی ماند و شرایط بهتر خواهد شد. از فرزند خود بخواهید قبل از واکنش نشان دادن به یک موقعیت خاص حتما تفکر کند. •13 تا 17 سالگی: بچه ها در این مقطع سنی تقریبا قادر به کنترل تمامی اعمال خود هستند؛ اما باید به آنها یاد آوری کنید درباره عواقب طولانی مدت کارهای خود اندیشه کنند. از نوجوان خود بخواهید که قبل از هر گونه واکنشی خوب فکر کند. همچنین وی را تشویق کنید تا در شرایط سخت با شما صحبت کند تا اینکه کنترلش را از دست داده، درب را محکم بکوبد و یا فریاد بزند. شاید بهتر باشد که در این سنین با محروم کردن او از برخی امتیازات، او را به حفظ کنترل تأدیب کنید. این مفهوم را به او القا کنید که خویشتن داری یک مهارت مهم است. وقتی که فرزندان کنترل خود را از دست می دهند باید چه کرد؟ نشان دادن راههای مناسب در مقابل موقعیت های استرس زا به فرزندان و آوردن مصداق های خوبی برای آنها، از اهمیت بسیاری برخوردار است. با اینکه در برخی مواقع دشواراست، اما از داد کشیدن بر سر فرزندان خودداری کنید؛ در عوض در برخورد با آنها قاطع و صریح باشید. راه های برقراری پیوندهای عاطفی بین کودک و والدین هنگامی که فرزندتان کنترل خود را از دست می دهد، بجای اینکه شما هم کنترل خود را از دست بدهید، با خوبی به او بفهمانید که فریاد کشیدن، گریه و زاری کردن و کوباندن در، رفتارهایی غیر قابل قبول بوده و عواقبی برای او در پی خواهد داشت. به آرامی و متانت این عواقب ( که ممکن است گرفتن امتیازی از وی باشد، مثلا از دست دادن کامپیوترش) را برای او شرح دهید. اگر فرزندتان برای بدست آوردن چیزهایی که می خواهد گاهی اوقات از قهر کردن، گریه و فریاد استفاده می کند، به او بیاموزید که این، راه موثری برای رسیدن به خواسته هایش نیست. برای مثال اگر فرزندتان در یک فروشگاه برای خرید آبنبات شروع به گریه و زاری کرد، شما با نخریدن آن، علاوه بر اینکه قبلا برای او دلیل نخریدن را توضیح داده اید، عملا به او نشان می دهید که رفتارش غیر قابل قبول بوده و تأثیری ندارد. اگر فرزندتان دائما کنترل خود را از دست داده، رفتارهای مجادله آمیز، غیر اجتماعی یا بدون فکر از خود بروز می دهد و کج خلقی اش بیشتر از ده دقیقه به یک شکل طول می کشد، شاید بهتر باشد موضوع را با یک روان شناس مطرح کنید. برای بچه هایی که در سنین دبستان هستند، اگر این کج خلقی ها با یکی از رفتارهای زیر همراه بود، بهتر است با روان شناس مشورت کنید: •بی قراری •عمل بدون تفکر ( واکنش های آنی) •سرکشی •اختلال در تمرکز •عزت نفس پایین •کاهش عملکرد در مدرسه علاوه بر این ها، صحبت با معلمین فرزندتان درباره وضعیت کلاس ها و رفتارهای او در کلاس می تواند مفید باشد. شما می بایست بر اعمال خود نیز نظارت کرده و ببینید که آیا در عمل هم می توانید در موقعیت های پر اضطراب خویشتن دار باشید. اگر نمی توانید در این موقعیت ها خود را کنترل کنید، از مشاور خانوادگی خود سؤال کنید که آیا جلسات مشاوره می تواند شما را در این زمینه کمک کند یا خیر. سایت تبیان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15870]
-
سرگرمی
پربازدیدترینها