محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829276267
روایت سیدرضا اکرمی از کودتای 28 مرداد تا تشکیل جامعه روحانیت مبارز - پایگاه خبری فانوس
واضح آرشیو وب فارسی:فانوس نیوز: سرویس سیاسی - یکی از نهاد های مهمی که پیش از سال 1357 نقش مهمی در مبارزه های انقلابی با حکومت پهلوی ایفا کرد، جامعه روحانیت مبارز بود که هسته اولیه آن در اواسط سال 1356 شکل گرفت. به گزارش گروه سیاسی فانوس ، در متن پیش رو علل و عوامل شکل گیری انقلاب از کودتای 28 مرداد 1332 تا شکل گیری جامعه روحانیت مبارز را با سیدرضا اکرمی، رئیس شورای فرهنگی نهاد ریاست جمهوری، عضو شورای مرکزی جامعه روحانیت مبارز، دبیر پیشین جامعه وعاظ تهران و نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی، به گفت و گو نشستیم که در ذیل می خوانید. با توجه به اینکه موضوع گفت و گو ریشه یابی انقلاب و عوامل شکل گیری آن در ایران است، در ابتدا از دوران جوانی یا طلبی خود بگویید... در ابتدا باید بگویم، من متولد 1321 هستم و خاطره 28 مرداد سال 1332 را به یاد دارم که در شهر ما سمنان، مردم تا ظهر مرگ بر شاه می گفتند و زنده باد مصدق! به یکباره در بعداز ظهر ورق برگشت و فریاد زنده باد شاه و مرگ بر مصدق در خیابان ها رایج شد. در سال 1340 من تصمیم گرفتم برای طلبه شدن از سمنان راهی قم شوم؛ یکی از خاطراتی که من از دوران طلبگی به یاد دارم عید سال 42 است که داستان مدرسه فیضیه پیش آمد. و آن روز طلبه ها را کتک زدند؛ من در آن زمان ملبس به لباس آخوندی نبودم ولی طلبه بودم و ما هم در آن واقعه کتکی خوردیم. با توجه با اینکه شما در این واقعه حضور داشتید از جزئیات آن روز بگویید... در روز حادثه فیضیه که روز دوم فروردین و شهادت امام صادق(ع) بود ابتدا در منزل امام عزاداری بود؛ کماندو هایی که از تهران آمده بودند، می خواستند در منزل امام شلوغ کنند و درگیری ایجاد کنند که مرحوم آیت الله خلخالی بلند شد و با صدای بلند گفت: آیت الله خمینی می گوید اگر در خانه من شلوغی رخ بدهد می روم در حرم حضرت معصومه(س) و آنجا سخن خواهم گفت. این باعث شد که آنها در منزل امام کاری نکنند. عصر آن روز که آیت الله گلپایگانی مجلسی برای عزاداری امام صادق(ع) گرفته بود، مرحوم انصاری قمی که در آن زمان تقریباً معادل مرحوم آقای فلسفی بود سخنرانی کرد؛ در وسط سخنرانی، یکی از این کماندو ها بلند شد و فریاد زد: «برای سلامتی اعلیحضرت شاهنشاه آریامهر صلوات ختم کنید!» در این زمان مرحوم آقای انصاری گفت که امروز روز عزاداری است، این حرف ها جایش اینجا نیست؛ کس دیگری از آن طرف شلوغ کرد و خلاصه منبر را بهم زدند؛ و درگیری شروع شد؛ از بالا و پایین مدرسه فیضیه مأموران ریختند و بالاخره با چوب و چماق و آجر به جان طلبه ها و حجره ها افتادند و در نهایت غروب شد و تقریباً غائله خاتمه یافت. جالب اینجاست که از ماجرای فیضیه تا 15 خرداد طلبه های ملبس را با اینکه از سربازی معاف بودند در خیابان توقیف می کردند و رفت و آمد طلبه های جوان در درس ها و حجره ها به حداقل می رسید یا شبانه انجام می گرفت. آیت الله هاشمی رفسنجانی یا آیت الله اختری (امام جمعه قبلی سمنان) یکی از آن طلبه ها بودند که برای خدمت سربازی گرفتند. البته بعد از مدتی لغو کردند. چون طلبه ها وقتی سرباز شدند، از جمله آیت الله هاشمی، عاشورا را در پادگان ها گرامی می داشتند و تبلیغ را در پادگان ها آغاز می کردند؛ حکومت هم که این موارد را رصد می کرد، متوجه وخامت اوضاع پادگان ها شد و در نهایت سرباز گیری از طلبه ها را ادامه ندادند. خلاصه امام بعد از 15 خرداد دستگیر شد و درنهایت در فروردین 1343 از حبس تهران آزاد شد و به قم آمد. شب هنگام ورود امام را به ما خبر دادند و فردا صبح من به بیت امام رفتم و امام را دیدم که جلوی پنجره نشسته و یک سربازی با او بگو مگو و مباحثه می کند؛ این جریان طول هم کشید ولی من می دیدم که این سرباز خیلی مطمئن و محکم و قرص حرف می زند؛ امام هم همه حرف های او را گوش می داد. در این جلسه طلبه ها هم حضور داشتند و عمومی بود. برای من دیدن آن جوان با لباس سربازی که با امام صحبت می کرد شگفت آور بود. پرسیدم ایشان کیست؟ گفتند ایشان شیخ اکبر هاشمی است! من آقای هاشمی را از آنجا شناختم. یعنی از سال 43. در واقع آقای هاشمی از آن طلبه هایی بود که به سربازی برده بودند و بعد هم ظاهراً دو ماه و نیم در سربازخانه بود و بعد هم فرار کرد؛ از آن زمان به بعد ما می دیدیم که آقای هاشمی در توزیع سالنامه «مکتب تشیع» کوشش می کرد، سخنرانی نیز می کرد؛ او با دوستانی همچون آیت الله بهشتی، امام موسی صدر، آیت الله مفتح، آقای باهنر و امثال اینها، کارهای فرهنگی و فکری انجام می دادند. خلاصه آقای هاشمی را دستگیر هم کردند و چندین بار به زندان رفت و چندین سال در زندان شکنجه هایی تا سرحد مرگ را دید ولی ثابت و استوار پای عقیده خود ماند تا در سال 1357 که ایشان آزاد شد و انقلاب هم به پیروزی رسید. از فعالیت های خودتان بگویید و اینکه فعالیت های سیاسی شما از چه سالی رسماً آغاز شد؟ من از روزی که وارد حوزه علمیه قم شدم و آیت الله بروجردی فوت کرده بود، نخستین فعالیت من در رابطه با مرجع تقلید بود که حال ما باید با فوت آیت الله بروجردی از چه کسی تقلید بکنیم؛ عده ای مراجع نجف را مطرح می کردند مانند آیت الله شاهرودی و بعد آیت الله حکیم و بعد از فوت آیت الله حکیم روی امام خمینی در قم تأکید بود. با اینکه امام در نجف بود و به آنجا تبعید شده بود به عنوان یک مرجع تقلید واجد شرایط، مخصوصاً برای نسل جوان مطرح شده بود. ما هم که در ابتدا طلبه ای مبتدی بودیم در درس های استادان از مدرسین خودمان می خواستیم که تلاش و همتی برای بازگشت امام از نجف بکنند و به هر صورت نمی گذاشتیم که امام فراموش بشود و ما از او غافل باشیم. تا اینکه من در سال 1350 به تهران آمدم و در این شهر ساکن شدم. ما جزوه ولایت فقیه که درس امام در نجف بود را در تهران تکثیر و توزیع می کردیم که در آن زمان مبحث ولایت فقیه یک مبحث روز بود یا در ایام عاشورا یا احیا تا حدی که برایمان میسر بود درباره امام مایه می گذاشتیم و تبلیغ می کردیم تا شد سال 1356. در سال 56 سید مصطفی فرزند ارشد حضرت امام ناگهان از دنیا رفت و این شروعی برای آگاه سازی نسبت به امام شد و دکتر حسن روحانی هم سخنرانی ای در مسجد ارگ کردند و برای نخستین بار کلمه «امام» را درباره روح الله الموسوی الخمینی به کار بردند و بعد بالاخره این کلمه رسمی شد و تا به امروز نیز به کار می بریم. ما هم به منبر می رفتیم و گاهی قصد داشتند ما را دستگیر کنند که با لباس مبدل فرار می کردیم و دیگر آن منبر را ادامه نمی دادیم گاهی نیز مقاومت می کردیم. من زندان نرفتم ولی قصد داشتند که من را دستگیر کنند؛ البته بنا نبود که ما هم بی جهت خود را به زندان بیاندازیم، تاکتیک ما مبارزه به صورت جسته و گریخته و گوشه و کنار و سخنرانی به مناسبت های عاشورا و تاسوعا و ماه رمضان و... بود در منبر حرف های خودمان را می زدیم و این تنور مبارزه را گرم نگه می داشتیم تا اینکه انقلاب به پیروزی رسید. با توجه به اینکه شما عضو شورای مرکزی جامعه روحانیت مبارز هستید، از پیش زمینه ها و علل و لزوم شکل گیری جامعه روحانیت مبارز و زمینه فعالیت های آن در سال های انقلاب بگویید... بعد از مرگ آیت الله سید مصطفی خمینی کم کم به این جمع بندی رسیدیم که جامعه روحانیت مبارز در تهران تشکلی داشته باشد؛ تا آن زمان تشکلی به نام و منسجم وجود نداشت؛ سپس آنها تهران را منطقه بندی کردند، که این منطقه بندی تا به حال هم محفوظ مانده است. در هر محله ای امام جماعت در محدوده ای می آمد و روحانیون را هفتگی جمع می کرد؛ آیت الله مهدوی کنی، آقای روضاتی، آقای خسروشاهی و... برخی نیز درباره مسائل روز با همدیگر صحبت می کردند؛ از میان هر منطقه یک نفر به شورای مرکزی جامعه روحانیت می رفت و مسائل اساسی و کلان را در آن جلسه مطرح می کردند و اینها با امام و مراجع در ارتباط بودند؛ تقریباً اعلامیه ها، راهپیمایی ها، تعطیلات، اظهار وجود و امثال اینها توسط جامعه روحانیت انجام می شد. برخی از مشاهیر و معاریف این جامعه از دنیا رفتند، همچون آیت الله مفتح که شهید شد، آیت الله انواری در بین ما هستند و بقیه السیف آن جامعه هستند و به آنها اضافه شدند مثل آیت الله سید هاشم حمیدی، آیت الله موحدی کرمانی، حجت الاسلام والمسلمین حسن روحانی، حجت الاسلام والمسلمین ناطق نوری، آقای مطلب، مصباح یزدی، آقا سید مهدی طباطبائی، آقای ابوترابی و آقای دین پرور، آقای منتظری و بنده و این عزیزان، تقریباً 20 نفر عضو جامعه روحانیت مبارز هستند که اکنون ما هر دو هفته یکبار جلساتی درباره مسائل مختلف و اخبار روز و دستور کار درباره موارد مختلف داریم. من البته در آن سال ها جزو هسته مرکزی نبودم ولی جزو هسته منطقه ای و منطقه تهران نو و نیروی هوایی بودم، به دلیل آنکه منزل ما در ابتدا تهران نو بود و بعد نیرو هوایی. فعالیت های جامعه روحانیت مبارز در انقلاب چه بود؟ جامعه روحانیت حداقل چند فعالیت مهم می کرد؛ یکی ارتباط و دیدار و گفت و گوی روحانیون باهم و تبادل نظر و نقد یکدیگر بود. دوم پخش اطلاعیه و اعلامیه ها در مسائل مختلف و ابراز نظر در مسائل و برنامه ریزی راهپیمایی و مراسم ها و از این قبیل فعالیت ها که منجر به افشا گری می شد. نظریه پردازان انقلاب درباره ریشه های آن موارد متعددی را بیان کرده اند و گاهی بر یک عامل خاص نیز تکیه کرده اند؛ شما به عنوان کسی که در وقایع و جریان های انقلاب حضور داشتید موتور محرک انقلاب را چه چیز و چه عاملی می دانید؟ به نظر من واقعاً آن چیزی که بعد از 15 خرداد تا 22 بهمن که در حدود 15 سال طول کشید و به وقوع پیوست و این مبارزه بعد از 15 سال به نتیجه رسید حداقل نتیجه سه عامل مهم بود. مطلب اول عملکرد خود شاه بود؛ وقتی مردم کودتای انگلیسی و امریکایی 28 مرداد را دیدند و درنهایت ساواک تشکیل شد و اختناق پدید آمد، خود به خود مردم از رژیم منزجر شدند. مطلب دوم بیمه کردن منافع امریکا و انگلیس در ایران توسط شاه و ژاندارمی اش در منطقه بود؛ عامل سوم درگیری و تقابلی بود که رژیم با اسلام داشت، بالاخره توده مردم ایران مسلمان بودند و رژیم به یکباره تاریخ شمسی را به تاریخ شاهنشاهی تغییر داد. و درنهایت مجموع این عوامل، نفرت و انزجار عمومی پدید آورد و به انقلاب منجر شد و به مجرد اینکه شاه در 26 دی ماه رفت، امام در 12 بهمن وارد ایران شد. منبع: ایران /انتهای پیام/
شنبه ، ۳۰اردیبهشت۱۳۹۶
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فانوس نیوز]
[مشاهده در: www.fanousnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 55]
-
گوناگون
پربازدیدترینها