محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843051653
ورود امام خمینی(ره) به ایران؛ نقطه عطف پیروزی انقلاب اسلامی
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: نگاه اجتماعی- فرهنگی روزنامه ها ورود امام خمینی(ره) به ایران؛ نقطه عطف پیروزی انقلاب اسلامی تهران- ایرنا- «12 بهمن؛ ورود سرنوشت ساز امام خمینی(ره)»، «وداع غم انگیز با آتش نشانان قهرمان» و «سی و پنجمین جشنواره بین المللی فجر؛ عرصه نمایش آثار هنری برگزیده» از جمله مهمترین موضوع های اجتماعی و فرهنگی است که برخی روزنامه های سه شنبه 12 بهمن 1395 به آنها پرداخته اند.
فضای مطبوعاتی امروز در عرصه اجتماعی و فرهنگی؛ آغاز دهه فجر و ورود امام خمینی(ره) به ایران را بررسی کرد. تشییع آتش نشانان ساختمان پلاسکو موضوع دیگری بود که روزنامه ها آن را بازتاب دادند و برگزاری جشنواره بین المللی فجر از دیگر مطالب مهم روزنامه ها به شمار می رود. گروه اطلاع رسانی دفتر پژوهش و بررسی های خبری ایرنا؛ موضوع های یادشده را که انعکاس قابل توجهی در روزنامه های صبح سه شنبه داشت؛ با هدف آگاهی بخشی و اطلاع رسانی بررسی کرده است. **12 بهمن؛ ورود سرنوشت ساز امام خمینی(ره)12 بهمن در تاریخ ایران روزی تاریخی و سرنوشت ساز است. یادآوری و مرور خاطرات این روز به یادماندنی سبب می شود تا ارزش های انقلاب برای نسل جوان نهادینه شود. ورود امام خمینی(ره) و آغاز دهه فجر موضوعی بود که مطبوعات در گزارش ها و یادداشت هایی آن را بازتاب دادند.روزنامه «ایران» در گزارشی با عنوان «آن روز در برج مراقبت فرودگاه مهرآباد چه گذشت؟» آورده است: یک نفر از همان‌هایی که صبح 12 بهمن داخل برج مراقبت بود، اولین مکالمه را از برج با خلبان پرواز امام(ره) انجام داد؛ یک ارتشی به نام «افروز». ارتشی دیگری هم به نام «جهانی» داخل برج بود. از قبل قرار شده بود کسی غیر از نیروهای انقلابی در فرودگاه حضور نداشته باشد.در ادامه این گزارش که به قلم مریم طالشی منتشر شد، می خوانیم: تمام اتفاقات و تصمیم گیری‌ها، حساسیت فرودگاه مهرآباد و خصوصا برج مراقبت را بیشتر از هر زمان دیگری نمایان می‌کرد. در شرایطی که می‌گفتند قرار است امام روز ششم بهمن ماه وارد کشور شود و این اتفاق تاریخی به تعویق افتاده بود، فضای فرودگاه برای استقبال از این روز آماده می‌شد.برج مراقبت فرودگاه مهرآباد در حساس‌ترین روز و ساعات ممکن بود؛ قلب ماجرای «ورود سرنوشت ساز» آنجا می‌طپید. از یک ماه پیش اعتصاب در میان کارکنان فرودگاه آغاز شده بود. یکی از کارکنان برج مراقبت، روز دوازدهم بهمن 1357 را این‌گونه تشریح می‌کند: «من سال 55 استخدام شدم. تازه کار بودم. آن روز بیشتر نیروها را از داخل برج بیرون کردند یعنی ما تازه کارها را. چند نفر قدیمی و باتجربه را نگه داشتند. ما در ترمینال یک برای خوشامدگویی به صف شدیم. اصلاً نفهمیدیم داخل برج چه گذشت و آنها چه کسانی بودند.»این روزنامه همچنین در یادداشتی به قلم پوریا دانش پور و با عنوان «امام آمد»، نوشت: روز یکشنبه اول بهمن ماه سال 1357 حضرت امام خمینی(ره) در بیانیه‌ای که در نوفل لوشاتو صادر کردند، خطاب به مردم ایران اعلام داشتند: «به یاری خدا، من تا چند روز دیگر در میان شما خواهم بود.»در ادامه این یادداشت آمده است: اعلام خبر ورود قریب‌الوقوع امام به ایران و کناره‌گیری سید جلال‌الدین تهرانی رئیس شورای سلطنت از مقام خود برای دیدار با امام ضربه‌ای اساسی بر پیکره نظام شاهنشاهی وارد کرد. در تهران اعلام شد که این سفر ممکن است باعث رویارویی بزرگی شود و نباید صورت گیرد. در همان زمان کارکنان اعتصابی هواپیمایی ملی ایران برای بازگرداندن امام درصدد تدارک پروازی به نام پرواز انقلاب برآمدند ولی به دلیل بسته بودن باند پرواز فرودگاه به وسیله نظامیان و تانک‌ها این پرواز انجام نشد.روزنامه «اعتماد» در یادداشتی با قلم سید علی میرفتاح با عنوان «روزهای باشکوه، جشن‌های بی‌شکوه» می نویسد: کاش می‌شد فکری برای جشن‌های انقلاب کنیم. حقیقتا انقلاب اسلامی در هر امری مظلوم نباشد –که از نظر من در خیلی زمینه‌ها هست- در این جشن‌های موسوم به دهه فجر، حسابی مظلوم است. هم مظلوم است هم غریب. هر جای دنیا بود، آدم‌های خوش‌سلیقه و وارد و هنرمند و «این‌کاره» را دعوت می‌کردند که بیایند برای این یک هفته، ١٠ روز برنامه بریزند، فکر بکر کنند، طرح‌های خوب و جذاب ارایه دهند و حسابی جشن آبرومند و نشاط‌بخش برگزار کنند.در ادامه این یادداشت می خوانیم: اما اینجا – نه اینکه همه خود را خوش‌سلیقه و وارد و هنرمند و این‌کاره می‌پندارند، بی‌اعتنا به هنرمندان و بی‌اعتنا به آنچه در دنیا اتفاق می‌افتد، ریسه می‌بندند و کاغذکشی و پرچم سه گوش می‌زنند و شلنگ‌های نورانی جلوی پیاده‌رو دم در ادارات می‌کشند و سرود بهاران خجسته باد پخش می‌کنند. روزنامه «ابتکار» در گزارشی با عنوان «آزادی، دانشگاه، بهشت‌زهرا»، نوشت: روز ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ امام خمینی بعد از ۱۵ سال تبعید در میان استقبال گسترده مردم به ایران بازگشت. در ادامه این گزارش آمده است: روزنامه کیهان در ویژه‌نامه‌ای که به مناسبت ورود امام در بعدازظهر همان روز منتشر کرد، درباره مراسم استقبال نوشت: «طول جمعیت استقبال‌کننده ۳۳ کیلومتر بود. ۳۳ کیلومتر گل در مسیر بهار تازه. از مهرآباد تا بهشت‌زهرا شاخه‌های سرخ و سفید گل، کیلومتر در کیلومتر در دست مردم بود. این خط طولانی بهار سیاسی ایران بود. تا گورستان شهدا، تا درون تاریخ جدید... و سه ردیف در تمام این ۳۳ کیلومتر دست‌ها را در دو طرف مسیر امام در هم قفل کرده بودند، زنجیری انسانی که پیوند مشت‌ها و انگشت‌ها و پیام وحدت و نوید آن بود.»روزنامه «جام جم» در یادداشتی به قلم علی دارابی استاد دانشگاه و با عنوان «محکمات اندیشه‌های امام خمینی (ره)» آورده است: بهمن‌ماه فرصتی است برای نگاه به راهی که 38 سال از پیروزی انقلاب اسلامی طی کرده‌ایم. آرمان‌ها و اندیشه‌های معمار انقلاب اسلامی را بازخوانی کنیم و نسبت خود و جامعه کنونی را با آنچه که باید به آن دست می‌یافتیم، بررسی کنیم.در ادامه این یادداشت می خوانیم: از سوی دیگر بهمن‌ماه فرصت تجدید قوا و خاطره مجاهدان و مبارزان دوران ستمشاهی است که برای استقلال، آزادی، آبادانی و اعتلای دین و کشور سالیان زیادی از بهترین دوران عمر خود را در حبس‌ها، تبعیدها، زندان‌ها و شکنجه‌گاه‌های رژیم پهلوی سپری کردند. اینان بیش از همه معنا و قدر آزادی و دینداری را می‌دانند. روزنامه «فرهیختگان» در گزارشی با عنوان «امام آمد»، آورده است: در زمانه‌ای که تیترهای کوتاه چندان در فضای مطبوعات ایران مرسوم نبود، دو تیتر خاطره‌انگیز دو کلمه‌ای تشریح‌کننده همه آنچه منجر به انقلاب اسلامی ایران در بهمن 1357 شد، بود. زمانی که روزنامه اطلاعات در 26 دی 1357 با تیتر «شاه رفت» خبر از رفتن محمدرضا پهلوی از ایران داد و بساط شادی و نشاط در ایران انقلابی به پا کرد، شاید مسئولان این روزنامه و حتی مردم ایران فکر نمی‌کردند در وضعیت روزهای میانی بهمن دوباره بتوان تیتری دو کلمه‌ای و شادی‌آور در خیابان‌های تهران را به صفحه اول روزنامه‌ها بازگرداند.در ادامه این گزارش می خوانیم: «امام آمد» بازگوی بزرگ‌ترین اتفاقی بود که پس از آغاز نهضت مردم ایران علیه حکومت پهلوی به وقوع پیوست و بازگشت رهبر نهضت پس از نزدیک به 15 سال زمزمه‌های پیروزی‌اش را به گوش می‌رساند.بازگشت امام خمینی به ایران در حالی رخ داد، که از فردای رفتن محمدرضا شاه روزنامه‌ها خبر از بازگشت قریب‌الوقوع امام به ایران می‌دادند. هر چند دولت شاپور بختیار تلاش زیادی برای جلوگیری از ورود امام به کشور کرد؛ اما بستن فرودگاه و تهدیدهای فراوان نیز باعث نشد امام خمینی از بازگشت به ایران منصرف شود و به این ترتیب حماسه استقبال بی‌نظیر مردم از امام خمینی(ره) به وقوع پیوست. **وداع غم انگیز با آتش نشانان قهرمان مراسم تشییع پیکر 16شهید آتش‌نشان با حضور خانواده، جمعی از مسوولان و هزاران شهروند در مصلای تهران برگزار شد. روزنامه های امروز حضور چشمگیر مردم را که برای قدردانی از ایثار و جانفشانی این آتش نشانان و برای تشییع آنان آمده بودند به طور وسیعی انعکاس دادند و در گزارش ها و یادداشت هایی به این موضوع پرداختند. روزنامه «فرهیختگان» در گزارشی با عنوان «تهران گــریست» آورده است: بامداد دیروز مصلای پایتخت حال وهوای دیگری داشت. سوز استخوان‌شکن سرمای بهمن مقهور گرمای عشق و قدرشناسی شهروندان تهرانی شد. در ادامه این گزارش آمده است: صدهاهزار نفر در مصلای تهران و خیابان‌های اطراف آن گرد آمده بودند تا ضمن همدردی با بازماندگان آتش‌نشانانی که جان خود را در حریق پلاسکو از دست داده‌بودند، مراتب قدرشناسی خود را به خادمان ملت ابراز کنند. برخی از حاضران با دردست داشتن پلاکاردهایی با این مضمون که «من هم سوختم» به صورتی متفاوت همدردی خود را با بازماندگان این حادثه دلخراش نشان دادند. پیکر ۱۶ آتش‌نشان پس از قرائت نماز در حزن و اندوه با شکوه خاصی به سمت جایگاه ابدی آنها-بهشت‌زهرا- تشییع شد.روزنامه «ایران» در گزارشی با عنوان «بدرقه قهرمانان روی دوش شهر» که به قلم حمیده امینی فر نگاشته شد، آورده است: 12 روز برزخی گذشت، اما نه به سادگی آن چند دقیقه‌ای که آوار «درد» روی زندگی‌شان هوار شد، به سختی ضجه زدن‌های پی در پی مادری که ناله «رضا رضا» گفتنش، رمقی برای آدم‌هایی که بی‌هیچ نشانه‌ای دلشان را به دل او سپرده بودند، نگذاشته بود. در ادامه این گزارش می خوانیم: قرارشان 8 و نیم صبح بود، اما ساعت به 7 نکشیده، شبستان مصلی، درهایش را نیمه باز گذاشته بود تا آنها که طبق قرار آمده بودند، از پشت درهای آهنی، در حسرت بو کشیدن پیکری که هر تکه‌اش درآغوش کم طاقت مادری، جا مانده، بمانند...ساعت که به نزدیکی‌های 9 رسید، پشت درهای ورودی، جایی برای نفس کشیدن نبود. این روزنامه همچنین در یادداشت دیگری به قلم شکوه مقیمی و با عنوان «نجات‌دهندگان در گور خفته‌اند» نوشت: 30دی‌ماه 95، مرا به 5 دی‌ماه 82 برد، جایی که آوار، شهری را تبدیل به عدد و رقم کرد، رقمی به وسعت بم، «یک» شهر زیر آوار دفن شد. این کوچکی و بزرگی اعداد نیست که آزرده‌ات می‌کند، خیالت نگران می‌شود که شاید روزی هم تو و عزیزانت در حجم اخبار تنها یک عدد باشید. آری، این پتک ماهیت اعداد است که در سرت می‌کوبد و زنگ صدایش آزرده‌ات می‌کند. در این پیوند آمده است: اگر چه چیزی در مقابل جان آدمیزاد با ارزش‌تر است؟ در مقابل خانواده و فرزندانت؟ اینجاست که عبارت «از جان گذشتگی» زاده می‌شود! این سیاوشان معاصر آتش را نشانه می‌روند یا آتش آنها را؟ آنها که آبرویشان آتش بر گونه‌های ارغوان انداخته است.روزنامه «آرمان» در گزارشی با عنوان «وداع باشکوه با شهدای آتش‌نشان» نوشت: از آتش به خاک؛ این خلاصه داستان غم‌انگیزی است که حدود دو هفته از آغازش می‌گذرد؛ داستان حادثه‌ای که آن‌قدر تلخ بود که در دقایق و ساعت‌های اول باور پذیر نبود. اولین برج مدرن ایران آتش گرفته و فروریخته بود تا اولین ماه زمستان بلند امسال را بیش از پیش تلخ کند.در ادامه این گزارش می خوانیم: خبر به سرعت در شهر پیچید؛ آتشی که به جان پلاسکو افتاد، کسانی را خاکسترنشین کرد و کسانی را به کام مرگ کشاند؛ قهرمانانی که روزها زیر آوار و خاکستر پلاسکو، در کوره مذابی که با هر بار آواربرداری آتش و دود از خود بیرون می‌داد، ماندند و بیرون از آوار قهرمانانی سوگوار، بدون اینکه حتی یک لحظه کار را تعطیل کنند، دنبال دوستانشان گشتند که دیگر می‌دانستند شهید شده‌اند و روحشان بر فراز شهر پرواز می‌کند. روزنامه «اعتماد» در مطلبی با عنوان «اشک شهرتو را بدرود گفت»، نوشت: خیره شده به تابوت که پیچیده شده در پرچم سه رنگ ایران. زیر لب خطاب به تابوت چیزی می‌گوید و سرش را تکان می‌دهد. بغض امانش نمی‌دهد. شانه‌هایش تکان می‌خورد. اشکش را با دست‌هایش پنهان می‌کند و روی تابوتی که تصویر دوستش بر آن نقش بسته خم می‌شود، حالا حرف‌هایش را بلندتر می‌گوید، حرف‌هایی که بین الله‌اکبرهای مردم گم می‌شود.در ادامه این مطلب می خوانیم: آخرین لحظاتی است که با دوستانشان هستند. لباس عملیات پوشیده‌اند، همان لباسی که این روزها از آنها تصویری آشنا برای مردم ساخته است. حلقه زده‌اند دور دوستانشان. دور آنهایی که سال‌ها کنار هم بر خطرات رنگارنگ غلبه کردند. اما کمر پلاسکو که شکست، آنها هم داغ بر دلشان نشست. روزهای بی‌خبری، شب‌های تلاش. بالاخره آوار تسلیم شد. یک به یک پیکرهای دوستانشان را از چنگ سمج آوار پلاسکو بیرون کشیدند. با اشک و اندوه و احترام. حالا فرصت دارند تا آتش دلشان را با باران اشک بر پیکر دوستانشان مهار کنند.روزنامه «شرق» در گزارشی با عنوان «بدرقه تن سوخته آتش‌نشانان شهید» می نویسد: در داخل ایستگاه‌های مترو موسیقی‌هایی حزن‌انگیز پخش می‌شود و در داخل فضای مصلای تهران هم جز صدای چند مداحی که تنها چند قطعه را دائم تکرار می‌کنند، برنامه‌ای نیست. در ادامه این گزارش می خوانیم: بلندگوها اعلام می‌کنند که پس از ذکر فاتحه‌ای، نام ١٦ آتش‌نشان را می‌برند و از مردم می‌خواهند بعد از هر نام «الله اکبر» بگویند و آنها هم مثل همیشه همراه هستند. بعد صدای قرائت نماز بر پیکر شهدای آتش‌نشان به امامت آیت‌الله امامی‌کاشانی می‌آید. همه ساکت شده و رو به قبله ایستاده‌اند، صدای داخل شبستان لحظه‌ای زودتر و کمتر از صدای بلندگوی بیرون پخش و تکرار می‌شود. روزنامه «شهروند» با درج عنوان «تشییع روی شانه‌های شهر»، نوشت: دوازده روز گذشت، دوازده روز سخت و تلخ و غمبار. روزهایی که هر لحظه‌اش که می گذشت، ناگوارتر می شد. امیدِ ساعت‌های اول حادثه پلاسکو، ساختمان ١٥ طبقه‌ای که با تمام هیبت اش فروریخت، دهمین روز، کابوس شد و بر سر نه فقط خانواده ١٦ آتش نشان و ٤ نفر از اهالی و کسبه ساختمان، که بر سر همه شهر، آوار شد و ریخت. حالا ٦ خانواده ای مانده اند که یک چشمشان اشک است و یک چشمشان خون، برای جسدهایی که هنوز پیدا نشده اند.در ادامه این گزارش می خوانیم: باید دوازده روز از حادثه پلاسکو می گذشت، تا مردم بیایند و پیکر آتش نشانان شهرشان را بر شانه، تشییع کنند. ١٦ نفری که گلباران شدند و روی چهار ماشین بزرگ آتش نشانی، از در شمالی مصلای تهران، راهشان را به سمت قطعه ٥٠ بهشت زهرا گرفتند. قرارِ مردم ساعت ٨:٣٠ صبح در خیابان بهشتی بود. ** سی و پنجمین جشنواره بین المللی فجر؛ عرصه نمایش آثار هنری برگزیده برگزاری سی و پنجمین جشنواره بین المللی فجر، هنگامه ای برای نمایش و رقابت برگزیده ترین آثار هنری ایران است تا هنرمندان با تلاش برای تهیه و تولید آثاری ارزشمندتر به تعالی و پیشرفت این صنعت کمک کنند. برپایی این جشنواره موضوعی است که روزنامه های صبح امروز در گزارش ها و یادداشت هایی به انعکاس آن پرداختند. روزنامه «ایران» در گزارشی با عنوان «روز اول آرام گذشت»، نوشت: سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر از راه رسیده است اما در مسیر رسیدن به برج میلاد هیچ نشانی از جشنواره فیلم فجر نمی‌بینید، نه از بیلبوردهای جشنواره نشانی هست و نه تصویری از پوستر این دوره از جشنواره یا المان‌های هر ساله. در ادامه این گزارش آمده است: نخستین روز جشنواره به احتمال زیاد یکی از آرام‌‌ترین روزهای جشنواره هم بود، اگرچه برای قضاوت نهایی باید تا نه روز دیگر منتظر ماند و دید که طبق پیش‌بینی‌ها و مطابق با سیاست برگزارکنندگان، سی‌وپنجمین جشنواره فیلم فجر دوره‌ای بدون دردسر و حاشیه خواهد بود یا نه . روال جشنواره اما تابع این وضعیت آرام نبود و تأخیر 50 دقیقه‌ای «خانه دیگری» نخستین ساخته بهنوش صادقی به دلیل مشکل فنی روند نمایش فیلم‌ها را مختل کرد.روزنامه «شرق» در یادداشتی با عنوان «سی و پنج سالگی یعنی چه؟» و به قلم سحر عصرآزاد منتقد سینما می نویسد: جشنواره فیلم فجر به پله سی و پنجم رسید. ایستادن روی این پله که به شهادت عدد ٣٥ باید نقطه قوام و ثبات یک جشنواره معتبرِ داخلیِ دولتی باشد، فرصتی برای بازنگری نیمه پر و خالی هستی وجودی آن است. در ادامه این یادداشت آمده است: جشنواره فیلم فجر از دهم بهمن ماه در برج میلاد؛ به عنوان سینمای رسانه‌ها و از روز یازدهم در سینماهای دیگر کار خود را آغاز کرد. جشنواره‌ای که به شکلی اجتناب ناپذیر یک سری ویژگی‌های مثبت و منفی تکرارشونده دارد که قابل تغییر هم نیستند و همه می‌دانیم چرا و به چه علت. البته هر سال این جشنواره با یک سری تغییرات نه چندان مهم و کاربردی نیز مواجه است که بیشتر در بزک ظاهری آن تاثیر دارد و همه می‌دانند سال دیگر به شکلی دیگر درمی‌آید تا مدیران و برگزارکنندگان بتوانند با اتکا به آنها، مدعی ایجاد تغییر و نوآوری باشند و البته دلایل دیگر آن را نیز، همه می‌دانیم و می‌دانند.روزنامه «شرق» با درج عنوان «شادروان پوستر جشنواره»، نوشت: غروب یکشنبه سوم بهمن، پوستر سی‌وپنجمین جشنواره فیلم فجر با حضور خانواده علی حاتمی، احترام برومند و محمدعلی کشاورز و جمعی از سینماگران، از سوی فرزندان لیلا حاتمی در موزه سینما رونمایی شد؛ پوستری با تصویر علی حاتمی که پرنده‌ای روی شانه‌اش نشسته و دستی که از خارج کادر آمده و کلاکتی را نگه داشته که روی کلاکت اطلاعات جشنواره سال جاری نقش بسته است.در ادامه این گزارش می خوانیم: چند روز پیش‌تر در خبرها آمده بود قرار است پوستر جشنواره امسال ادای دینی به سینماگر برجسته سینمای ایران؛ علی حاتمی باشد، اما آیا این پوستر دین ما را به حاتمی و سینمایش و اصلا سینمای ایران ادا می‌کند؟سال‌ها پیش مجله فیلم طرح روی جلد یکی از کتاب سال‌هایی که منتشر می‌کرد را به علی حاتمی اختصاص داد و با درنظرگرفتن شرایط و امکانات آن سال‌ها طرحی خوب و قابل قبول از آب درآمده بود اما طرح آن سال‌ها کجا و آنچه به‌عنوان پوستر جشنواره سال جاری رونمایی شده کجا؟ در پوستری که امسال برای جشنواره فیلم فجر طراحی (!) شده هیچ نشانی از نوآوری، خلاقیت، استفاده درست و بجا از نرم‌افزارهای گرافیکی و المان‌های سینمایی و... دیده نمی‌شود.روزنامه «ابتکار» در گزارشی با عنوان «یک جشنواره آرام»، نوشت: سی‌وپنجمین دوره جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر هم تمام شد و کوله‌باری از تجربه و ارتباط‌های نو برای فضا و گروه‌های تئاتری ایران به همراه داشت. تجربه‌ای جدی برای تئاتر استان‌های دیگر و همراهی شهرهای چون تبریز، مشهد و اصفهان فرصتی برای جان گرفتن این هنر در شهرهای دیگر را به ارمغان آورد. با این حال هر عضوی از دنیای تئاتر ایران، نگاهی متفاوت نسبت به رویارویی خود با این جشنواره دارد. نگاهی که در حوزه‌های متفاوت می‌تواند برای دوره‌های بعد و مدیریت جشنواره راه‌گشا باشد.*گروه اطلاع رسانی خبرنگار: مهسا شریفی**انتشار دهنده: شهربانو جمعه پژوهشم**2059**9131 *ایرنا مقاله کانالی برای انعکاس مقاله های اندیشکده ها- پژوهشکده ها- دانشکده ها- مراکز تحقیقاتی و رسانه های ایران و جهان* Irnaarticle@
12/11/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 250]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها