واضح آرشیو وب فارسی:فرهنگ نیوز:
در حال و هوای جشنواره(6) ؛
امیدهای سیمرغ از راه می رسند... مهمترین فیلم روز ششم جشنواره فیلم فجر "ماجرای نیمروز" بود؛ فیلمی که نام آن یادآور وسترنی ساخته فرد زینه مان است و به مانند آن فیلم ماجرای اصلی خود را از آستانه صبح تا نیمروز روایت می کند!
گروه سینما و تلویزیون "فرهنگ نیوز" ؛ مهمترین فیلم روز ششم جشنواره فیلم فجر "ماجرای نیمروز" بود؛ فیلمی که نام آن یادآور وسترنی ساخته فرد زینه مان است و به مانند آن فیلم ماجرای اصلی خود را از آستانه صبح تا نیمروز روایت می کند!
"ماجرای نیمروز" داستان تلاش نیروهای ضربت کمیته و سپاه برای دستیابی به خانه تیمی موسی خیابانی دست راست مسعود رجوی سرکرده منافقین در ایران را تصویرسازی می کند. محمدحسین مهدویان کارگردان فیلم همان طور که در "ایستاده در غبار" با تصویرسازی مستندوار بخشهایی از زندگی احمد متوسلیان توانسته بود سبکی تازه از فیلمسازی تاریخی را روایت کند در "ماجرای نیمروز" هم دقیقا در همان حال و هوا به واقعه نگاری کشتار موسی خیابانی دست زده است.
فارغ از پاره ای جزییات خرد تصویرسازی که می تواند گافهای طراحی صحنه قلمداد شود کلیت "ماجرای نیمروز" به شدت استاندارد و پر از تصویر بکر برای یاآوری دورانیست که سالها بود محصولی استاندارد از آن ندیده بودیم. فیلم البته کاملا منطبق بر تاریخ نیست و بخصوص رگه های عاشقانه ای که به فیلم داده شده موجبات ایجاد ظن تحریف واقعیت شده اما مهدویان هم ادعای بازسازی واقعیت را نداشته و هدفش ساخت یک درام تاریخی سیاسی بوده و البته که در این حیطه کاملا موفق است و یقینا یکی از امیدهای سیمرغ کارگردانی به شمار می رود.
یک کمدی قاعده مند
فیلمنامه نویسی در همه جای دنیا راهی بوده برای ورود به حیطه کارگردانی و در ایران هم داشته ایم امثال فخیم زاده و داوودنژاد را که با فیلمنامه نویسی جذب کارگردانی شده اند. پیمان قاسم خانی تازه ترین سناریستی است که وارد حیطه کارگردانی شده است. "خوب، بد، جلف" اولین تجربه کارگردانی پیمان بعد از نزدیک به دو دهه فیلمنامه نویسی یک کمدی آبرومند است.
پیمان سعی زیادی در خرق عادت و افکندن طرحی نو در کارگردانی نداشته و صرفا کوشیده مطابق با الگوهایی که پیشتر در کمدی نویسی سینمایی داشته و آخرین نمونه اش "طبقه حساس" بود در عین شوخی با سینما و آدمهایش تجربه اندوز کارگردانی باشد.
"خوب بد جلف" کمدی قاعده مندی است که ابتدا، انتها و میانه متناسب و پر و پیمانی دارد. فیلم شمایل آشنای پژمان جمشیدی و سام درخشانی از سریال "پژمان" را محوریت خود دارد و با قرار دادن آنها در دل موقعیتهای متفاوت است که طنز ایجاد می شود. این موقعیتها که به شدت هم متنوع و در دل نماهای متکی بر اکت هستند سبب ساز خلق یک کمدی سینمایی خوب در مختصات سینمای ایران شده اند؛ فیلمی که یقینا اکران خوبی هم خواهد داشت.
جدایی آذرنگ از آذر
"آذر" نام محمد حمزه ای را بعنوان کارگردان دارد اما از یک طرف خط داستانی زن گرایانه آن و از طرف دیگر فضایی خاکستری که بر کل درام سایه انداخته فیلم را امتداد منطقی "شیفت شب" می کند که نیکی کریمی آن را ساخته بود.
چندان هم عجیب نیست؛ تهیه کننده "آذر" و البته بازیگر نقش اولش خود نیکی کریمی است و جای جای فیلم حتی رگه های میزانسنهای مطلوب این بازیگر دیده میشود.
تنها ماندن زنی تنها و تکیه بر پخش پیتزا با موتور برای گذران زندگی و بیرون کشیدن شوهر از زندان، در تقابل با پیرمردی از اقوام که مخالف رفتارهای این گونه زن است گره اول و وسط و آخر فیلم را شکل می دهد. گرهی که سالها پیش از این تهمینه میلانی در "واکنش پنجم" با بازی خود نیکی کریمی حسابی به آن پرداخته بود.
اینکه چرا کریمی مجددا سراغ چنین سوژه مستعملی برای فیلمسازی رفته عجیب است و البته یک پسرفت در کارنامه او بخصوص که "آذر" اجرای بدی هم دارد و از آن بدتر بازی بازیگران پیرمرد و پیرزن "فروشنده" اصغر فرهادی در این فیلم است که گویا با همان درونیات کاراکترهای فیلم فرهادی درگیر این فیلم شده اند!
فیلم البته می کوشد از جایی به بعد دروغگویی آدمیان را به عنوان عنصری جهت تعلیق مورد استفاده قرار دهد که البته این استفاده هم فقط اثرگذاری مقطعی برای فیلم دارد.
سوژه ملتهب و بازی پراغراق
"پشت دیوار سکوت" مسعود جعفری جوزانی روایتیست از ماجرای ورود خونهای آلوده به ایران و ابتلای برخی از بیماران خونی به هپاتیت و ایدز. جوزانی نقش اصلی فیلمش را به دخترش سحر جعفری جوزانی سپرده و شاید بزرگترین اشتباه فیلم همین باشد چون جدیت و التهابی که در سوژه وجود دارد ابدا از کانال این بازیگر به مخاطب منتقل نمی شود.
جوزانی به خوبی ترکیب تصویری فیلم خود را چیده و سراسر اثرش حتی یک گاف روایی به چشم نمی خورد. بازیهای آرمان درویش و مهدی احمدی بعنوان دو رقیب عشقی هم خیلی خوب از کاردرآمده اما بازی تیپیکال سحر جعفری جوزانی بشدت به فیلم آسیب زده است.
"پشت دیوار..." اگر بخواهد در اکران عمومی توجهات بیشتری را جلب کند قطعا باید مجددا تدوین شده و برخی سکانسهای پراغراق جعفری جوزانی از آن حذف شود.
روایت زندگی قهرمانان زن
مستند "صفر تا سکو" را سحر مصیبی ساخته و به واسطه حضور مهتاب کرامتی درقامت تهیه کننده اش است که کنجکاوی مخاطبان جشنواره را موجب شد. فیلم داستان زندگی سه خواهر ورزشکار شهربانو، سهیلا و الهه منصوریان را روایت میکند که در رشته رزمی ووشو قهرمان آسیا و جهان شدهاند.
شهربانو منصوریان قهرمان پنج دوره مسابقات جهانی، الهه منصوریان فاتح سه دوره رقابتهای جهانی و سهیلا منصوریان هم دارای مدال طلای بازیهای آسیایی است.
"صفر تا سکو" سعی می کند با نوعی فاصله گذاری میان مخاطب و سوژه ماجراهای پرفراز و نشیبی که هر یک از این قهرمانان در جهت رسیدن به موفقیت را پیموده اند روایت کند. فیلم فضای گرم و صمیمانه ای دارد همین گرمی لحن کمک می کند بعدتر به هنگام اکران در سینما حتی بصورت محدود هم جلب توجه کند.
95/11/16 - 09:56 - 2017-2-4 09:56:12
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهنگ نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 76]