واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادبود بزرگانآیتالله مولانا و به نظم کشیدن تاریخ 14 معصوم
باید گفت حیات علمی آیتالله مولانا حیاتی پربار بود چراکه از این عالم ربانی، آثار و تالیفات زیادی بر جای مانده است که از آن جمله میتوان به آثار المعاصی، البرکات، حکایات المعصومین، لطائف الاخبار و الملاحم اشاره کرد.
به گزارش خبرگزاری فارس از قم، مولانا، نام یکی از خاندانهای اصیل و شریف شهر تاریخی تبریز و از سلسله سادات موسوی است که علمای فراوانی را به خود دیده است. یکی از این فضلا، آیت الله حاج سید علی مولاناست که در شانزدهم ماه ربیع الاول سال 1320 هجری قمری در بیت عالم جلیل القدر آیت الله حاج سید محمد مولانا و در نجف اشرف به دنیا آمد. سید علی در دوران کودکی همراه خانواده به تبریز کوچ کرد و در همان شهر، مقدمات علوم آل محمد (ع) را نزد پدر فرا گرفت. او 20 ساله بود که با مشورت پدر، به نجف اشرف، زادگاهش بازگشت تا تحصیل علوم حوزوی را در حوزه مشهور این شهر مقدس ادامه دهد. سید علی در هفت سال اقامت خود در کنار مرقد نورانی حضرت امیرالمومنین (ع)، از محضر استادان برجسته ای مانند حضرات آیات آقا شیخ احمد کاشف الغطاء، آقا سید محمدحسین کاشف الغطاء، سید محمد حجت کوه کمرهای، شیخ محمدحسین اصفهانی مشهور به کمپانی، آقا ضیاءالدین عراقی و حاج میرزا علی ایروانی کسب فیض کرد و در سال 1346 هجری قمری و با کسب درجه اجتهاد از برخی استادان خود و از جمله حضرات آیات عظام آقا سید محمدحسین کاشف الغطاء و آقا سید ابوالحسن اصفهانی، به تبریز بازگشت تا در خدمت مردم این شهر باشد. وی در تبریز در دو نوبت ظهر و شب، در دو مسجد مهم شهر به اقامه جماعت و وعظ و خطابه مشغول شد. از دیگر خدمات آیت الله سید علی مولانا در تبریز می توان به تجدید بنای مسجد کرامت اشاره کرد. این مسجد به دلیل کرامت حضرت صاحب الزمان (ع) در شفا دادن یک بیمار، به این نام مشهور شده بود. آیت الله مولانا همچنین با ذوق شعری خود اشعاری را درباره این مسجد سرود که با این مصراع آغاز میشود: «این مسجد کرامت و این خانه خدا ... » ایشان در ادامه این شعر که در جریان بازسازی این مسجد، در کاشیکاری های آن ثبت شد، می سراید: آخر به امر حضرت حجت، ولی عصر ارواح اهل دو عالم به او فدا از نو نهاد گروهی اساس آن بهتر بسی ز اول و برتر ز ابتدا یعنی شد آشکار کرامت در این مکان از لطف لطف منجی ما، حجت خدا. سال 1363 هجری قمری که فرا رسید، پدرش آیت الله سید محمد مولانا بدورد حیات گفت و البته کتب و تالیفات برجسته ای از وی مانند براهین الحق، مصباح السالکین و مصباح الوسائل فی شرح الرسائل به یادگار ماند. پس از آن، آیت الله سید علی مولانا، بیش از پیش مورد توجه مردم تبریز قرار گرفت و وی همچنان به تدریس در حوزه علمیه تبریز و تالیف و البته حضور در نماز جماعت عمومی، وعظ و خطابه مردم و تبلیغ مشغول بود. باید گفت حیات علمی این فقیه والامقام، حیاتی پربار بود چراکه از این عالم ربانی، آثار و تالیفات زیادی بر جای مانده است که از آن جمله میتوان به آثار المعاصی، البرکات، حکایات المعصومین، لطائف الاخبار و الملاحم اشاره کرد. ایشان همچنین تاریخ مختصر چهارده معصوم را به نظم جمع آوری فرموده است که این اشعار نیز در کتاب دُرّ منظوم، قابل دسترسی است. سرانجام این استاد حوزه در سن 72 سالگی و مانند چنین روزی در بیست و دومین روز از شوال المکرم سال 1392 هجری قمری – که در آن روزگار نیز، روز چهارشنبه بود – پس از تحمل یک دوره بیماری سخت و طاقت فرسا، به آسمانها پر کشید و بدرود حیات گفت. پیکر مطهر این عالم ربانی را پس از آن به قم منتقل کردند تا پس از تشییعی باشکوه، در قبرستان ابوحسین، در مجاورت قبرستان نو و در جوار بارگاه نورانی حضرت کریمه اهل بیت (س) به خاک سپرده شود. انتهای پیام/2258/و40
95/05/06 :: 12:45
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]