واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادبود بزرگانآیتالله مرتضوی لنگرودی و دفاع از مرجعیت واحد و مقتدر شیعه
آیتالله مرتضوی همچنین به مرجعیت واحد شیعه معتقد بود و از این رو، در برابر اصرار برخی به وی درباره انتشار رساله، از مرجعیت واحد آیتالله بروجردی حمایت میکرد و میفرمود:«بروید از ایشان تقلید و ترویج کنید.»
به گزارش خبرگزاری فارس از قم، مسجد عشقعلی قم، بیش از 30 سال شاهد اقامه جماعت توسط این عالم ربانی و در ادامه اقامه جماعت توسط بزرگانی مانند حضرات آیات حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی، سید حسین طباطبایی بروجردی، شیخ ابوالقاسم کبیر قمی، شیخ عبدالنبی عراقی و سید مرتضی مرتضوی لنگرودی بوده است. سخن از آیتالله سید محمدعلی مرتضوی لنگرودی است؛ شخصیتی که مانند چنین روزی یعنی در بیست و یکمین روز از شوال المکرم سال 1354 هجری قمری در قم دیده به جهان گشود. پدرش آیت الله سید مرتضی مرتضوی لنگرودی، از علمای برجسته زمان خود و از شاگردان برجسته آیات عظام میرزا محمدحسین نائینی و سید ابوالحسن اصفهانی بود. ایشان سالها در نجف اشرف زیست و در اعتراض به دستگیری آیت الله خالصی در عراق، به همراه جمعی از علما، به ایران مهاجرت فرمود و به لنگرود رفت. پس از مدتی، علما دوباره تصمیم گرفتند تا به نجف اشرف بازگردند؛ آیت الله لنگرودی هم در مسیر لنگرود به نجف، به قم آمد و در همین زمان بود که سید محمدعلی در این شهر مقدس به دنیا آمد و خانواده او به مدت یک سال در قم ماندگار شدند. در این دوره زمانی کوتاه، آیت الله لنگرودی در مسجد محمدیه در منطقه سه راه موزه – که اکنون بخشی از حرم مطهر حضرت معصومه (س) است – به تدریس اصول فقه همت گمارد، درسی که به دلیل بدیع بودنش، با استقبال شدیدی از سوی طلاب مواجه شد؛ چراکه ایشان به سبک استاد خود، آیت الله نائینی تدریس میفرمود و هنوز مبانی اصول آیت الله نائینی از نجف منتشر نشده بود. پس از سپری شدن این یک سال، آیتالله مرتضوی به همراه خانواده و از جمله سید محمدعلی به نجف اشرف بازگشت و به تحصیل ادامه داد. 6 سال بعد، آیت الله مرتضوی به تهران آمد و از آنجا بود که سید محمدعلی، تحصیل علوم حوزوی را در محضر بزرگانی مانند حضرات آیات شیخ علی اکبر برهان، شیخ موسی زنجانی، شیخ حسین کنی و سید احمد شهرستانی آغاز کرد و البته از پدر فرزانهاش نیز استفاده مینمود. سید محمدعلی 19 ساله بود که پدرش به دعوت آیت الله بروجردی، به قم مهاجرت کرد و با استقبال آیتالله بروجردی از ایشان، در قم سکنی گزید. سید محمدعلی در قم نیز یادگیری علوم آل محمد (ص) را ادامه داد و از درس حضرات آیات امام خمینی، بروجردی، محقق داماد، شیخ مرتضی حائری یزدی، سید احمد زنجانی، سید محمدباقر سلطانی طباطبایی، میرزا محمد مجاهدی تبریزی و سید محمدرضا گلپایگانی کسب فیض کرد. او همچنین اصول را نزد آیت الله میرزا هاشم آملی و تفسیر و فلسفه را از آیت الله علامه طباطبایی آموخت. سالهای تحصیل سید محمدعلی، اوج شهرت و مجاهدت علمی پدرش یعنی آیت الله سید مرتضی مرتضوی لنگرودی بود. در همان سالها بود که ایشان پیشنهاد تعطیلی روز شهادت امام جعفر صادق (ع) را به آیتالله سید ابوالقاسم کاشانی داد و این پیشنهاد در مجلس شورای ملی به تصویب رسید و تا به امروز هم پابرجاست. آیتالله مرتضوی همچنین به مرجعیت واحد شیعه معتقد بود و از این رو، در برابر اصرار برخی به وی درباره انتشار رساله، از مرجعیت واحد آیتالله بروجردی حمایت میکرد و میفرمود:«بروید از ایشان تقلید و ترویج کنید.» وی همچنین در آن سالها و با توجه به اینکه فتوای آیت الله بروجردی در عدم جواز سجده بر سنگ مرمر به عنوان سنگ معدن، مشکلاتی را برای زائران بیت الله الحرام در سختگیری دولت عربستان در استفاده از مهر پیش آورده بود، تصمیم گرفت تا در این باره با آیت الله بروجردی رایزنی کرده تا ایشان را نسبت به تغییر فتوا مجاب کند که البته موفق هم شد. اما پس از ارتحال آیت الله سید مرتضی مرتضوی، آیت الله سید محمدعلی مرتضوی، راه پدر را ادامه داد و ضمن بازسازی و احیای مسجد عشقعلی و اقامه جماعت در آن، منزل پدری، واقع در کوچه عشقعلی قم را هم به مدرسه علمیه تبدیل کرد تا طلاب بتوانند از فضای آن برای تحصیل و سکونت استفاده کنند. در عین حال بارها پیش آمد که پیشنهاد تدریس در مدرسه فیضیه به ایشان میشد و وی با کمال تواضع و فروتنی می فرمود: «ما قابل این حرفها نیستیم. امام خمینی هم با آن عظمت، از مسجد سلماسی که مکان دورافتاده و کوچکی بود، آغاز به تدریس کرد؛ ولی آنچه مهم بود، خلوص نیت امام بود که باعث عظمت ایشان شد.» وی همچنین به طلاب سفارش میکرد که علوم گوناگون را بیاموزند تا بتوانند از آنها در تبلیغ و ارشاد مردم بهره گیرند. آیتالله مرتضوی لنگرودی همچنین در ایام ماه مبارک رمضان، به تفسیر قرآن و درس اخلاق در مسجد عشقعلی میپرداخت تا عموم مردم بتوانند از بیانات ارزشمندش بهره ببرند. او در عین حال ذوقی ادبی و طبع شعری هم داشت که شعر زیر، نمونهای از اشعار اوست: ولایت پایه ایمان و دین است یقین این گفته شرع مبین است زکات و روزه و حج و قیامت تو را ناجی نباشد در قیامت اگر در تو نباشد حبّ حیدر چنین گفته است آن برج امامت از وی مناجاتهایی هم با خالق یکتا بر جای مانده است که این بیت از آن مناجاتهاست: اگر لطفت نباشد دستگیرم یقین در قعر دوزخ جایگاه است سرانجام این عالم جلیل القدر که در اواخر عمر به بیماری مزمنی دچار شده بود، در سومین روز از جمادی الاولی سال 1416 هجری قمری و در سن 62 سالگی، پس از اقامه نماز صبح، به ملکوت اعلی پر کشید و پس از تشییعی باشکوه از مسجد عشقعلی، در قبرستان شیخان به خاک سپرده شد. انتهای پیام/2258/و30
95/05/05 :: 10:54
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 77]