تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817436636
بدرود مرد دانای سیاست ایران
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: حاشیه نگاری پژوهشگر ایرنا در مراسم وداع با آیت الله صبور بدرود مرد دانای سیاست ایران تهران- ایرنا- بیست و یکم دی 1395 خورشیدی آیت الله «اکبر هاشمی رفسنجانی» با حضور پرشور ملت ایران از دانشگاه تهران به طرف پل حافظ تشییع شد و سپس در حرم مطهر امام خمینی(ره) و در خانه ابدی خود آرام گرفت.
روز گذشته ساعت 8 و 30 دقیقه صبح خیابان های منتهی به دانشگاه تهران مملو از مردمی بود که عاشقانه با عکس ها و شعارنویسی هایی متفاوت حضور بهم رساندند تا با آیت الله اکبر هاشمی رفسنجانی، یار امام(ره)، سردار سازندگی، مصلحت اندیش نظام و آیت الله دلسوز برای آخرین بار وداع کنند و نشان دهند که در راه رسیدن به خانه ابدی او را تنها نمی گذارند.آری مردم دوباره به صحنه آمدند تا سردار سازندگی خود را بدرقه کنند اما چه بدرقه غم انگیز و شوک آوری! چرا که هنوز بسیاری از آنهایی که آمده بودند باور نداشتند مرد سیاسی تاریخ معاصر ایران، غروب یک روز زمستانی بی صدا و در یک بیمارستان دولتی مانند یک شهروند عادی چشم خود را بر روی دنیا ببندد و چه بسیار افرادی بودند که باور نداشتن «ستون انقلاب» این گونه برود. آری! «زمستان است».با نزدیک شدن به دانشگاه تهران خیابان قدس مملو از جمعیت شده بود البته ناگفته نماند که با توجه به ممانعت از حضور خودرو ها در خیابان های اطراف دانشگاه، اما افرادی سوار بر خودرو در میانه جمعیت دیده می شدند! به هر حال در میان انبوه جمعیت چهره هایی هم می دیدم که نتوانستم از کنار آنها با بی توجهی بگذرم «بهزاد نبوی» عصایی به دست و خمیده به طرف دانشگاه می رفت شخصی که در اواخر جنگ با حکم آیت الله هاشمی رفسنجانی مسوول پشتیبانی ستاد فرماندهی کل قوا شد. همین امر کافی بود تا ذهنم را برای لحظه ای به جریان مبارزه های قبل از پیروزی انقلاب اسلامی که در کتاب های خاطراتی خوانده بودم ببرم. از مبارزه و خاطرات زندانی شدن طلبه ای به نام «اکبر هاشمی بهرمانی» تا تشکیل گروه های مبارز و بعد این جمله به ذهنم آمد که «چه بسیار که کشتند بردگی زندگی شان را تا آقایی تاریخ شان زاده شود».آری! امروز آیت الله پس از هفت سال بار دیگر به دانشگاه آمد، اما این بار نه این که برای خواندن خطبه آمده بود بلکه برای رفتن! آمده بود و مردم باز هم آمدند. ولی نیامده بودند تا خطبه های خطیب دانای خود را بشنوند چرا که خطبه های او را شنیده بودند بلکه آمدند تا با او وداع کنند، وداعی غم انگیز در زمستانی سرد. در همین اندیشه بودم که خود را در میانه جمعیت خیابان انقلاب روبروی دانشگاه تهران دیدم. دانشگاهی که برای من کم خاطره نداشت و بارها بدون هیچ ممانعتی از در ورودی آن رفت و آمد کرده بودم ولی امروز وضع به گونه ای دیگر بود. وقتی از درب موفق نشدم به آن سوی نرده ها بروم مانند فردی که دنبال گم شده اش می گشت در میانه جمعیت هاج و واج می چرخیدم از یک طرف پیر مردان و پیر زنانی می دیدم که به خوبی دوران جنگ و سازندگی را به یاد داشتند و شاید برای پاس داشت زحمات آن روزهای «سردار سازندگی» خود این گونه با هزار زحمت آمده بودند و از طرفی دیگر نوجوانان و حتی کودکانی را می دیدم که نه تنها آن سال ها را به یاد نداشتند بلکه درک چنین سال هایی هم برای آنها سخت و بسی دشوار بود. به هر حال این ترکیب جمعیتی که امروز رقم خورده بود هزار معمای حل نشده در ذهن من گذاشت و هزار حرف ناگفته برای دیگران.جمعیت به آرامی حرکت می کرد و شعارهایی برای آیت الله از دست داده خود می داد «عزا عزاست امروز هاشمی دلاور پیش خداست امروز»، «الله اکبر …. الله اکبر»، «درود بر هاشمی»، «هاشمی، هاشمی راهت ادامه دارد» و نمونه هایی دیگر ...! و چه بسیار زنان و مردانی که یک صدا فریاد زدند «هاشمی زنده است» و اشک ریختند. آرامی جمعیت یک دفعه به چنان ازدحامی تبدیل شد که گویی نه جایی بود و نه راه فراری! از هر طرف به مردم فشار می آمد تا این که نرده های میانه خیابان انقلاب به یک باره شکسته شد تا راهی برای ازدحام به وجود آمده باز شود هر چند در این ازدحام خود مردم بسیار خوب و عاقلانه مدیریت کردند که اگر این گونه نبود در آن شلوغ بی شک تعدادی تلف می شدند چرا که «من خود به چشم خویشتن دیدم که جان می رود». انبوه جمعیت به دلیل ازدحام خیابان انقلاب به طرف خیابان های فرعی راه افتاد تا به فردی آسیب نرسد هر چند جمیعت بیش از آن چیزی بود که انسان فکر می کرد، به حدی که تعدادی بر روی سقف اتوبوس های پارک شده نشسته بودند و با کمی کنجکاوی می شد شماری را روی درخت های اطراف پیاده رو دید البته ناگفته نماند که عکاسان بر روی دکه های روزنامه فروشی خیلی خوب سنگر بندی کرده و به دنبال سوژه های خود بودند. بعد از خواندن نماز، جمعیت از دانشگاه و خیابان انقلاب به سمت پل حافظ راه افتادند و پیکر آیت الله صبور بر روی خودرویی پوشیده شده با پارچه های مشکی در میانه جمعیت به آرامی به راه افتاده بود و مردم هم ایشان را به خوبی مشایعت می کردند.آری هاشمی که بارها و بارها بزرگان سیاست بین المللی برای احترام در محضرش ساکت می نشستند و تنها به حرف هایش گوش می دادند این بار در خیابان انقلاب تشییع شد و ملت ایران به احترامش آمده بودند. با رسیدن پیکر به پل حافظ مردم با مترو و اتوبوس و دیگر خودروها به سمت حرم مطهر امام(ره) راه افتادند تا ثابت کنند که «هاشمی تنها نیست». من هم در میانه جمعیت بودم که دو تن از دوستانم را دیدم با عکس هایی در دست در میان جمعیت، هر چند رنگ رخسارشان نشان می داد که تا چه اندازه گرسنه و خسته شده اند ولی بدون بازگو کردن آن با شوقی عجیب گفتند «برویم حرم»!.فضای عجیبی در مترو حاکم بود مردم بهت زده و با چهره های مغموم در کنار هم نشسته و ایستاده بودند و نه دیگر از آن شوخی و سر و صداهای هر روز خبری بود و نه از آن دغدغه هایی که مردم در مترو برای هم بازگو می کردند بلکه آرام و بیصدا برای بدرقه ابدی «مرد دانا»ی خود می رفتند. تنها چیزی که در مترو ذهنم را درگیر کرد حرف های پسر بچه ای بود که با مشاهده ساختمان های جنوب شهر به پدر خود می گفت «اینجا چه ساختمان های قدیمی دارد، تا حالا اینها را ندیده بودم، مگه تهران هم این جور جاهایی دارد» و پدرش با چهره ای مغموم تنها با تکان دادن سرش حرف های پسر بچه را تایید کرد. هر چند پسر بچه نمی دانست که پدرش امروز او را برای شرکت در مراسم مردی آورده که در دهه 60 و 70 خورشیدی با هزاران مشکل برای سازندگی ایران تلاش کرد تا ذهن بچه های امروز با چنین سوال هایی درگیر نشود و در زمینه هایی این سازندگی ایران را به سرمنزل مقصود رساند. در همین فکر بودم که مترو هم به مقصد نهایی خود رسید با خروج از آن دوباره تا چشم می دید جمعیت با عکس هایی از آیت الله در دست در اطراف حرم حضور داشتند و اینجا هم چه بسیار زنان و مردانی که با کودکان خردسال خود برای وداع پایانی آمدند. در ورودی حرم مطهر بسیار شلوغ شده بود و جمعیت در حال سر دادن شعار بودن و پیکر مرد دانا هم در حال آرمیدن در کنار امام خود، آرمیدنی که برای همیشه وجودش را از ایران گرفت و با کمی تامل می شود گفت امروز یک شخص به نام هاشمی دفن نشد بلکه یک تاریخ زنده از میان ملت رفت و کم بودند چنین افرادی.ساعت به 15 و 30 دقیقه نزدیک می شد که جمعیت خیلی آرام و برخلاف میل باطنی به طرف مترو می رفتند و من هم با دوستانم بدون اینکه دوست داشته باشیم به سمت مترو رفتیم و ...! هر چند در ذهنم اینگونه می گذشت که امروز تاریخ به احترام آیت الله صبور کلاه خود را از سر برخواهد داشت و در مقابلش زانو خواهد زد.مشاهده عکس ها در فضای مجازی حکایت از حضور همگان در این آیین داشت که این مقوله بیانگر این است که آیت الله هاشمی رفسنجانی نه تنها نقطه کانون عقلانیت جامعه سیاسی ما بود بلکه مورد احترام همه اقشار جامعه به شمار می رفت و راه و اندیشه هاشمی رفسنجانی ادامه دارد.در پایان باید گفت: «سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز».*گروه اطلاع رسانی خبرنگار: مهدی احمدی** انتشار دهنده: شهربانو جمعه **پژوهشم**9370**9131*ایرنا مقاله کانالی برای انعکاس مقاله های اندیشکده ها - پژوهشکده ها - دانشکده ها - مراکز تحقیقاتی و رسانه های ایران وجهان*Irnaarticle@
22/10/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
سیاسی
پربازدیدترینها