تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804944456
دفاع مستند و قاطع وزیر سابق اقتصاد از آمار ایجاد اشتغال در دولت قبل +مستندات - پایگاه خبری تحلیلی حامی خبر
واضح آرشیو وب فارسی:حامی خبر: سید شمس الدین حسینی وزیر اقتصاد دولت دهم با ارائه مستنداتی از مرکز آمار ایران گزارش بیکاری دولت یازدهم را راستی آزمایی و دلایلی بر رد این گزارش ها ارائه کرد.به گزارش حامی خبر ؛ سید شمس الدین حسینی وزیر اقتصاد دولت قبل در این گزارش که در سایت وی منتشر شده، تأکید کرد: در روزهای اخیر بار دیگر، بازار کار ایران با تأکید بر توفیق یا عدم توفیق دولت ها در ایجاد اشتغال، از سوی رئیس جمهور روحانی، برخی اعضای کابینه و مشاوران ایشان تحلیل می شود که چند نکته برجسته آنها عبارتند از اینکه، دولت های نهم و دهم در ایجاد اشتغال (بر اساس معیار اشتغال خالص) توفیقی نداشتند و به طور مثال سالیانه تنها ۱۴ هزار شغل خالص ایجاد کرده اند و در مقابل دولت یازدهم سالیانه هفتصد هزار شغل ایجاد کرده است و یا اینکه عدم توفیق دولت یازدهم در کاهش نرخ بیکاری نه به دلیل عدم موفقیت آن در ایجاد شغل، بلکه ناشی از افزایش جمعیت فعال یا به عبارتی افزایش عرضه نیروی کار است. اما به گواهی آمار رسمی منتشره مرکز آمار ایران که هم اکنون در پایگاه های نهادهای رسمی قابل دسترسی است، خلاف آن مستفاد می شود، که به اختصار توضیح داده می شود. جمعیت فعال کشور (شاغلین و افراد جویای کار) در بهار سال ۱۳۸۴، یعنی در آستانه شروع به فعالیت دولت نهم (دولت رئیس جمهور احمدی نژاد) ۲۱,۶۰۰,۰۰۰ نفر بوده است و این عدد در بهار سال ۱۳۹۲ یعنی حدوداً در زمان پایان کار دولت دهم و در آستانه شروع به فعالیت دولت یازدهم برابر ۲۴,۸۰۰,۰۰۰ نفر بوده است، به عبارتی ۳,۲۰۰,۰۰۰ نفر در فاصله یادشده (دوره دولت های نهم و دهم) به جمعیت فعال کشور افزوده شده، که بایستی برای آنها شغل ایجاد می شد. حال اگر فصل مشابه امسال یعنی بهار سال ۱۳۹۵ را در نظر بگیریم، جمعیت فعال کشور به ۲۵,۸۰۰,۰۰۰ نفر رسیده است، یعنی رئیس جمهور روحانی طی سه سال اول فعالیتش (بهار ۱۳۹۲ تا بهار ۱۳۹۵) با یک میلیون نفر افزایش در جمعیت فعال در بازار کار کشور مواجه شده است، بدین ترتیب ملاحظه می شود که ادعای افزایش نسبی جمعیت فعال در دولت یازدهم در مقایسه با دولت های نهم و دهم، از سوی دولتمردان یازدهم منطبق با آمار منتشره نیست و صحت ندارد، چرا که، اگر طی سه سال فعالیت دولت یازدهم یک میلیون نفر به جمعیت فعال کشور اضافه شده طی هشت سال فعالیت دولت های نهم و دهم، ۲٫۳ برابر این رقم به جمعیت فعال کشور اضافه شده بود. نرخ بیکاری نرخ بیکاری در بهار سال ۱۳۸۴، یعنی در آستانه شروع فعالیت دولت نهم، برابر ۱۱٫۹ درصد بود که در بهار سال ۱۳۹۲ یعنی در آستانه اتمام فعالیت دولت دهم، به ۱۰٫۶ درصد کاهش یافت، به عبارتی به رغم افزایش ۳٫۲ میلیون نفری جمعیت فعال که در دوره فعالیت دولتهای نهم و دهم روانه بازار کار شدند، نه تنها نرخ بیکاری افزایش نیافت، بلکه به میزان ۱٫۳ واحد درصد نیز از آن کاسته شد. اما در مقابل نرخ بیکاری ۱۰٫۶ درصدی درآستانه شروع فعالیت دولت یازدهم (یعنی بهار سال ۱۳۹۲)، در بهار سال ۱۳۹۵ به ۱۲٫۲ درصد رسیده است، آن هم در شرایطی که تنها یک میلیون نفر به جمعیت فعال کشور افزوده شده است، لذا دلیل کاهش ولو اندک نرخ بیکاری در پایان دولت دهم نسبت به آغاز دولت نهم و در مقابل افزایش قابل توجه ۱٫۶ واحد درصدی نرخ بیکاری در دولت یازدهم را نه در افزایش جمعیت فعال یا عرضه نیروی کار، بلکه در نقصان مشاغل ایجاد شده (تقاضا برای نیروی کار) در دولت یازدهم باید جستجو کرد. تغییرات اشتغال (میزان اشتغال خالص) تعداد کل شاغلین (میزان اشتغال) در بهار سال ۱۳۸۴ یعنی آستانه شروع به کار دولت نهم، برابر با ۱۹,۰۲۹,۶۰۰ نفر بوده است که در بهار سال ۱۳۹۲ به ۲۲,۱۷۱,۲۰۰ نفر بالغ شد، حال اگر بنا به معیار (پر اما و اگر) دولت یازدهم، «اشتغال خالص» را بسنجیم، در دوره دولت نهم و دهم، حدود ۳,۱۴۱,۶۰۰ شغل یعنی سالیانه به طور متوسط، ۳۹۳ هزار نفر شغل (به اصطلاح شغل خالص) ایجاد شده است که مانع از افزایش نرخ بیکاری شده است. اما اگر همین عدد را برای فاصله بهار سال ۱۳۹۲ یعنی شروع به کار دولت یازدهم تا بهار ۱۳۹۵ بسنجیم، به عدد ۴۸۱,۲۰۰ شغل خالص ایجاد شده برای دوره فعالیت دولت یازدهم و حدود ۱۶۰ هزار نفر شغل سالیانه می رسیم که مشخص می کند چرا نرخ بیکاری در بهار امسال به ۱۲٫۲ درصد رسیده است، به عبارتی نقصان مشاغل ایجاد شده در دوره فعالیت دولت یازدهم منجر به افزایش نرخ بیکاری شده است، چرا که دولت یازدهم نتوانسته حتی نصف متوسط سالیانه شغل خالص ایجاد شده در دولت های نهم و دهم، شغل ایجاد کند و لذا نرخ بیکاری در دولت یازدهم افزایش یافته است (شایان ذکر است اگرچه اشتغال خالص معیار معتبری نیست، کما اینکه کافی است به نوسان شدید فصلی آن توجه شود، مع هذا به دلیل تأکید دولتمردان دوره یازدهم بر این معیار، به آن پرداخته شد). جدول (۱) خلاصه ای از این آمار را نشان می دهد. رشد اقتصادی و ظرفیت ایجاد شغل گواه آماری دیگری که بر ناکامی دولت یازدهم در ایجاد اشتغال و لاجرم افزایش ۱٫۶ واحد درصدی نرخ بیکاری در دوره فعالیت آن صحه می گذارد، نرخ رشد اقتصادی است. دولتمردان دوره یازدهم مدعی بودند و هستند که “برای ایجاد هر یکصد هزار شغل در ایران، نیازمند یک درصد رشد اقتصادی هستیم”. مستقل از مباحث مرتبط با ترکیب رشد از حیث کاربری و سرمایه بری، باز وارد مناقشه نشده و بر همین معیار دو دوره مقایسه می شود. تولید ناخالص داخلی (GDP) به قیمت ثابت در کل دوره فعالیت دولتهای نهم و دهم (انتهای دوره به ابتدای دوره) در مجموع (با نفت) ۲۸٫۲ درصد و بدون نفت ۴۶ درصد رشد کرده است که اگر عدد رشد با نفت را درنظر بگیریم، حداقل ایجاد ۲,۸۲۰,۰۰۰ شغل را توانسته پشتیبانی کند (و اگر رشد بدون نفت را در نظر بگیریم به عدد ۴,۶۰۰,۰۰۰ شغل می رسیم). شایان ذکر است پایین بودن رشد کل (با نفت) نسبت به رشد کل (بدون نفت) به علت کاهش تولید نفت ناشی از تحریم ها است. اگر عدد فوق را برای دولت یازدهم تا پایان سال ۱۳۹۴ در نظر بگیریم، رشد اقتصادی کل دوره فعالیت این دولت (تا پایان سال ۱۳۹۴)، با نفت تنها «یک درصد» و بدون نفت «۱٫۶ درصد» می شود که حداکثر می تواند به ترتیب ایجاد ۱۰۰ و ۱۶۰ هزار شغل را پشتیبانی کنند که گواه دیگری بر ناکامی دولت یازدهم در ایجاد اشتغال است، حال در شرایطی است که نرخ رشد اقتصادی سال یادشده حداکثر صفر بوده است، ادعا می شود در این سال، حدود ۷۰۰ هزار شغل ایجاد شده است و مشخص نشده است که چگونه رشد صفر، توانسته ۷۰۰ هزار شغل ایجاد کند. حال چنانچه حتی رشد پنج درصدی مورد ادعای دولتمردان برای ۱۳۹۵ نیز محقق شود اتفاق چندانی در سال پایانی دولت یازدهم در حیطه اشتغال رقم نمی خورد و حکایت از ناکامی دولت یازدهم در ایجاد شغل تا پایان دوره فعالیتش را دارد، چرا که ۵ درصد رشد ادعایی، از محل افزایش صادرات و فروش نفت است که به دلیل ماهیت سرمایه بری، دولتی بودن و وجود ظرفیت مازاد در بخش نفتی، هیچ گاه نمی توان انتظار داشت که پانصد هزار شغل جدید ایجاد نماید که اگر چنین شود نیز حداکثر متوسط سالیانه ظرفیت ایجاد شغل در دولت یازدهم طی چهار سال فعالیت، به حدود ۱۶۰ هزار شغل می رسد که هم به مراتب کمتر از عملکرد اشتغال زایی دولت نهم و دهم است و هم فاصله چشمگیری از ادعای عملکرد هفتصد هزار شغل دولت یازدهم دارد. جدول (۲) خلاصه ای از این آمار را نشان می دهد. منبع: تسنیم انتهای پیام/
یکشنبه ، ۲۶دی۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: حامی خبر]
[مشاهده در: www.hamikhabar.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 45]
-
گوناگون
پربازدیدترینها