محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828907524
«داد» سیاسی نیست، انقلابی است - سایت تحلیلی خبری عصر امروز
واضح آرشیو وب فارسی:عصر امروز: کارگردان مستند «داد» گفت: مسئله ای که ما در این مستند به آن پرداختیم نقد برخوردهای صورت گرفته با اعتراضات صنفی است و هیچ نگاه سیاسی و برداشت سیاسی از مطرح کردن این موضوعات در مستند «داد» نبوده است.به گزارش عصر امروز، مستند «داد» یکی از پدیده های هفتمین جشنواره فیلم عمار بود که به نقد برخوردهای صورت گرفته از جانب دستگاه قضایی با برخی از اعتراضات صنفی چند ساله گذشته پرداخت. اثری منتقدانه که توانست فانوس طلایی و جایزه ویژه بخش نقد درون گفتمانی هفتمین جشنواره عمار را به دست آورد و ما نیز پیش از این در قالب گفت وگویی با سوژه اصلی این اثر، به بررسی بخش هایی از آن پرداخته بودیم.(اینجا) اما گذشت چند روز از اختتامیه جشنواره عمار و روزهای پرترافیک خبرهای مربوط به جشنواره، فرصتی شد تا از حجت الله عدالت پناه کارگردان این اثر دعوت کنیم تا با حضور در «فردا» گفتگویی در ارتباط با جدیدترین ساخته اش با او داشته باشیم. در ادامه مشروح این گفت وگو را با هم می خوانیم: برای مقدمه بحث، اگر می شود اندکی در مورد چگونگی شکل گرفتن ایده و تبدیل آن به این مستند توضیح دهید. موضوع فیلم همین طور که دیدید در ارتباط با تعدادی دانشجو است که مسئله هایی دارند و به سراغ من به عنوان مستندساز آمده اند تا برای این سوژه مستندی تولید کنم. درواقع اساس کار از پیشینه ذهنی من آغاز شد؛ زمانی که من به دنبال پاسخی برای این موضوع بودم که نتیجه اعتراضات صنفی چه می شود؟ بعد از آن بود که مدتی قبل خبر رسید اعتراضاتی در پایانه بندری بندرعباس در نوروز سالی که گذشت انجام شد و جمعیت عظیمی از رانندگان چند روز تحصن کرده اند اما پس از آن دیگری خبری از این ماجرا و سرنوشت این رانندگان نشد و معلوم نشد که این اعتراضات چه بازخوردها و نتایجی دارد. علاوه بر این، اخباری هم از اعتراضات معلمان، صنف کارگری و ... هم به گوشم می رسید اما نتیجه هیچکدام از آن ها مشخص نبود تا اینکه از شبکه های بیگانه بحث شلاق خوردن کارگران معدن طلای آقادره به گوش ما رسید. پیگیر شدم که در جریان اعتراضات صنفی چه اتفاقی افتاده است، دقیق تر شدم دیدم که در اعتراضات پایانه باربری بندرعباس برخوردهای قهری و قضایی کردند که این موضوع امنیت ملی را به خطر انداخته است و نماینده رانندگان را بازداشت و به یکسال حبس محکوم کردند. پیگیر اخبار معلمان شدم و دیدم با تعدادی از معلمانی که در مقابل مجلس تحصن کرده بودند نیز برخوردی مشابه این شده است. برای من سوال شد که چرا باید اوضاع به این شکل باشد؛ آن هم با وجود تاکید بنیانگذار انقلاب اسلامی و مقام معظم رهبری بر مسئله مبارزه با فساد؟ در حالی که امام خمینی(ره) به شدت و به صراحت درباره نقش مردم در جلوگیری از فساد صحبت می کنند و می گویند مردم باید مراقب و ناظر بر مسئولین باشند تا خطایی سرنزند و فساد اتفاق نیفتد. مقام معظم رهبری هم بارها در برابر فساد ایستادند و برای بقیه هم تاکید کردند، اما مسئولین ما این جدیت را ندارند یا به دلایل مختلفی این اعتراضات را برای خود مخاطره انگیز می بینند لذا به برخوردهای امنیتی و برخوردهای قضایی و ناروا با مردم روی می آورند. این موضوع دغدغه شخصی من بود تا به طور اتفاقی در یکی از گروه های تلگرامی متوجه شدم که گروهی از دانشجویان جنبش عدالتخواه که من خود نیز از دوران دانشجویی عضو این جنبش بودم، در ارتباط با مسئله برخوردهای صورت گرفته با رانندگان ماشین های سنگین دغدغه مند شده اند و می خواهند برای آن ها کاری انجام دهند؛ با دیدن این دغدغه مشترک به آن ها پیشنهاد دادم که محتوایی که در ارتباط با این مسئله جمع آوری کردند در اختیار من قرار دهند تا با آن مستندی بسازم. بعد چند روز تماس گرفتند و برای شروع کار اعلام آمادگی کردند و تولید کار را شروع کردیم. مدرسه سینمایی عمار چه نقشی در تولید این اثر داشت؟ تقریبا در اواسط کار بودیم که خبر رسید مدرسه سینمایی عمار به حمایت از فیلم سازهای جوان و تازه کار می پردازند و در کنار آن از این گونه موضوعات که دغدغه عماری ها هم است و درواقع زیرمجموعه بحث نقد درون گفتمانی محسوب می شود، حمایت می کنند. به همین خاطر با ما تماس گرفتند و برای همکاری اعلام آمادگی کردند. اوایل کار از نظر محتوای خاص کار نیاز به حمایت داشتیم، مدرسه سینمایی عمار هم از ما حمایت کرد تا بتوانیم بعد از سی سال جایگاه مردم، جمهوریت و نقد را گفتمان سازی کنیم و وضعیت آن را بررسی کنیم. در مسیر ساخت این مستند با موانعی از سوی سازمان هایی که به نوعی یک طرف این ماجرا بودند، روبرو شدید یا آن که از شما حمایت کردند؟ ببینید وقتی یک فیلمساز انقلابی در این راستا گام برمی دارد باید همه جنبه ها و ابعاد آن را بسنجد. ما این کار را در شهریور ما آغاز کردیم و همه سعی ما بر این بود تا بتوانیم با بررسی اخبار پیرامونی و تحقیقات مختلف، حرف غیرمستدل و غیرمستندی نزنیم که بعدا هم فیلم و هم خودمان زیر سوال برویم. تقریبا اکثرا کسانی که درگیر این ماجرا بودند، از موضوع انتخابی ما برای این فیلم استقبال کردند. وقتی با مسئولین سازمان نظام پرستاری صحبت کردیم با توجه به بی عدالتی هایی که در حق پرستاران اتفاق افتاده بود، خیلی ابراز علاقه کردند که در این حوزه وارد شوند و در ادامه نیز با ما همراهی خوبی داشتند. آقای شریفی مقدم که در فیلم نیز با او گفتگویی داریم، یکی از موثرترین و فعال ترین اعضای نظام پرستاری هستند که با ما همراهی ویژه ای داشتند. وقتی سراغ خانه کارگر رفتیم و بحث شلاق خوردن کارگران معدن طلای آقادره را با آن ها مطرح کردیم، از ما خواستند که در این قضیه به صورت شفاف ورود کنیم و اسیر احساسات نشویم و حرف حق و موثر بزنیم. چون گفتند که برخی از شبکه های ماهواره ای خارج از کشور و کسانی که معاند و مخالف نظام هستند روی این موضوع بحث زیادی کرده اند و باید مراقب بود که حرف بیهوده ای زده نشود. در همین زمینه هم با ما همکاری خوبی داشتند. قضاوت را برعهده مخاطب گذاشتیم شما در این مستند همه روایت را از زبان کارگران و رانندگان بیان کرده اید، چرا به سراغ مسئولین آن ها و افرادی که بالای سرشان بودند، نرفتید؟ آیا این گونه مستند شما قضاوتی یک طرفه نمی شود؟ یک زمان ممکن است شما وارد مسئله ای شوید که هنوز تمام نشده است و می خواهید آن را قضاوت کنید، در آن صورت باید به سراغ دو طرف رفت. ولی در ارتباط با این ماجرا اتفاقی افتاده است و حکمی صادر شده و ما می خواستیم این حکم را نقد کنیم و برای مخاطبانمان بگوییم که این اعتراضات صنفی در پایانه باربری بندرعباس و در دو صنف دیگری اتفاق افتاده است و برخوردی که با آن ها صورت گرفته این گونه بوده است و در نهایت قضاوت را برعهده خود مخاطب بگذاریم و بگوییم آیا این برخورد درست بوده است یا نه؟ مسئله «داد» دعوای بین صنفی نیست حرف شما درست است ولی خوب شاید این بحث از جانب برخی از مسئولین مرتبط با این مسائل مطرح شده در فیلم بیان شود که شما که رفتید و با کارگران معدن صحبت کردید، چرا با صاحب آن معدن گفت وگو نکردید؟ من به چالش این دو طرف کاری ندارم، درواقع سوالی که در فیلم وجود دارد، دعوای بین کارگر و کارفرما، راننده کامیون و مسئول بار، پرستار و مسئول وزرات بهداشت نیست بلکه مسئله من این واقعیت است که زیبنده نظام ما نیست که مثلا با اعتراض ساده یک واحد صنفی چنین برخورد شدید امنیتی و قضایی شود. این موضوع بحثی فراتر از دعوای کارگر و کارفرماست. کسی که کارش قضاوت است باید آن را بررسی کند و به این سوال پاسخ بدهد. ما در این مستند به سراغ پرستاران، کامیون داران و کارگران رفتیم و دیدیم که همه این ها یک مسئله مشترک دارند و آن هم اجرای قانون است. قانونی که می گوید باید در پایانه باربری نوبت ها رعایت شود تا حق کسی ضایع نشود. باید سازوکاری در این زمینه وجود داشته باشد که مشخص کند بار از کجا به کجا می رود، راننده بار کیست و اگر قرار است از راننده ها کمیسیون گرفته شود، باید براساس آنچه قانون معین کرده، این کار صورت بگیرد نه اینکه چند برابر آن را از رانندگان دریافت کنند. سراغ پرستاران رفتیم و مسئله اصلی آن ها هم همین مسئله اجرای قانون بود؛ قانونی که تعرفه حقوق پرستاری را مشخص می کند تا در جیب فرد دیگری نرود ولی از سال 86 تاکنون به اجرا درنیامده است و هیچ ناظری هم پیگیر این قضیه نیست؛ خوب قوه قضاییه و مسئولان امنیتی باید تا به حال به این موضوع ورود می کردند و مشخص می کردند که آیا حرف پرستاران حق است یا نه. این فیلم هم حرفش همین است؛ این فیلم دعوای بین صنفی رانندگان با مسئولین یا پرستاران با مدیر نیست بلکه مسئله آن فراتر از این موضوعات و در ارتباط با اجرای قانون است. پاک کردن صورت مسئله مانع اجرای عدالت شد یکی دیگر از نکاتی که در ارتباط با فیلم به نظر می رسد، عدم نمایش سرنوشت این اعتراضات است. موضوعی که جای خالی آن در پایان اثر احساس می شود. نظر شما در ارتباط با این موضوع چیست؟ اتفاقا مسئله ما هم در فیلم دقیقا همین است؛ یعنی مدیرانی که یا نحوه برخورد مناسب و مدیریت را بلد نیستند و تحمل نقد ندارند یا واقعا به آن میزی که هستند دلبستگی دارند و همین دلبستگی باعث شده که همه چیز را فدای آن کنند. در ماجرای این اعتراضات هم همین برخوردها منجر به این شده که آقای صفاییان به عنوان سردسته معترضین، به زندان بیفتد. موضوعی که ما آن را در فیلم نشان داده ایم، یعنی مدیران ما به جای حل مسئله در جهت پاک کردن صورت مسئله حرکت کردند. تمامی این اعتراضات را با پاک کردن صورت مسئله مرتفع کردند و واقعیت آن است که نگذاشتند تا این اتفاق ادامه پیدا کند و حقیقت مشخص شود و عدالت لازمه تحقق پیدا کند. بزرگترین ظلم به جمهوری اسلامی ترساندن مردم از اعتراض به فسادهای موجود است پس فیلم شما بیشتر طرح مسئله است و راهکار ارائه نمی دهد، درست است؟ طرح مسئله هست اما در بخش هایی از فیلم راهکار هم ارائه داده شده است. بزرگترین راهکاری که ارائه می دهیم این است که اولا برای جمهوریت نظام لازم است که مردم را به عنوان ناظر بر عملکرد نظام و مسئولین بپذیریم و به جای اینکه برخوردی قهری و امنیتی بکنیم، فضا را طوری بچینیم که مردم جرات اعتراض و نقد داشته باشند. این واقعا نکته مهمی است که اگر کسی در هر بخشی از این کشور فسادی دید جرات بیان و مطرح کردن آن را داشته باشد و از زندانی شدن و بقیه مشکلاتی که ممکن است برایش پیش بیاید نترسد که غیر از این باشد، واقعا درحق نظام و جمهوری اسلامی ظلم بزرگی شده است. امیدوارم که مدیران و مسئولین قضایی و دیگران این مسئله را از ذهن خود دور نکنند. راهکارهایی هم در فیلم ارائه شده است که مثلا یکی دو مورد از آن ها در صحبت های پژوهشگری است که در فیلم با او گفت وگو داریم که به ایجاد سامانه ای هوشمند برای عبور و مرور بارها، حق کمیسیون ها و دیگر مواردی که مربوط به ماشین های سنگین است، اشاره می کند. باور کنید این اقشاری که در مستند «داد» به سراغ آن ها رفتیم، انسان هایی قانع، مثبت و اصلاحگر هستند. آن ها هم می دانند که اصلاح این وضعیت زمان می برد اما می خواهند ببینند که مسئولین در این جهت گامی برداشتند و نگاهشان برای حل این معضلات مثبت است و ما هم امیدواریم که با طرح مسئله این اعتراضات صنفی یک گام در مسیر رسیدن به عدالت نزدیک شده ایم. چرا با شخص میثم صفاییان به عنوان یکی از سوژه های اصلی مستند گفت وگو نکردید و بیشتر از صحبت های آرشیوی او استفاده کردید؟ مساله ما این است که آقای صفاییان در مدت ساختن فیلم زندان هستند و اواسط فیلم با قرار وثیقه آزاد شد. نظر شخصی من این بود که همذات پنداری مخاطب با فیلم و احساس غمباری که باید داشته باشد، با مصاحبه مستقیم با خود سوژه، اثرش کم خواهد شد؛ به همین خاطر به سراغ مطالب و آرشیوهای موجود از صبحت های او رفتیم و به نظر خودم این کار باعث بهتر شدن ارتباط مخاطب با اثر شده است. دلایل استفاده از صدای کارگردان به عنوان راوی اصلی اثر از جمله انتقاد جدی به این مستند، بیان نریشن های آن توسط شخص کارگردان بود. بسیاری معتقد بودند که بهتر بود تا این نریشن ها توسط یک فرد دیگر که صدایی جذاب تر داشت، بیان می شد. نظر شما در ارتباط با این انتقادات چیست؟ من هم با این نظر موافق هستم اما وقتی با دوستان در ارتباط با آن صحبت کردیم، نظر اغلب همکاران بر این بود که چون کارگردان در واقع راوی واقعی این فیلم هم هست، وجود یک صدای دیگر برای روایتگر، این همذات پنداری را کم می کند به همین خاطر از صدای خود من به عنوان راوی اصلی استفاده شد. «داد» سیاسی نیست، انقلابی است در بخش هایی از این مستند اتفاقات پیش آمده در جریان اعتراضات صنفی را با اتفاقات پیش آمده در فتنه 88 مقایسه کرده اید، احساس نمی کنید این کار ممکن است باعث ایجاد شائبه سیاسی بودن اثر شما شود؟ مسئله ای که ما در این مستند به آن پرداختیم، این است که قوه قضاییه باید خود را اصلاح کند و در واقع این اثر، به نوعی نقد قوه قضاییه است. من سال 88 در خیابان های تهران بودم و روند اتفاقات پیش آمده را از نزدیک مشاهده می کردم. ما آتش هایی دیدیم به دل مردم و به دل نظام زده می شد، اما با مسئولین این فتنه چه برخوردی شد؟ در حالی که اتفاقات ناگواری در آن سال پیش آمد و هنوز هم بسیاری از مسائل به صورت گنگ و مبهم باقیمانده است و قوه قضاییه آن جا جدی کار نکرده است. چرا قوه قضاییه کسانی که شناسایی و بازداشت کرد حکمشان اینقدر سبک بود؟ آیا کسی که جرم و جنایت و آشوب کرده است، حکمش شش ماه زندانی است، اما یک کارگر معدن به خاطر اعتراض صنفی بدون هیچ خطری برای دیگران و بدون هیچ گونه بعد رسانه ای، باید حکمش هشت سال زندان و شلاق باشد؟ این مسئله ای است که قوه قضاییه باید پاسخگوی آن باشد و هیچ نگاه سیاسی و برداشت سیاسی از مطرح کردن این موضوعات نبوده است، بلکه نگاهی نقادانه درمورد سیستم قضایی بوده است. باز هم به سراغ مسئله عدالت اجتماعی خواهم رفت در ادامه مسیر کاریتان باز هم به سراغ چنین سوژه هایی خواهید رفت؟ من به شخصه به عنوان کسی که معتقد به اسلام، تشیع و نظام جمهوری اسلامی است دنبال این موضوع هستم که کاری کنیم تا عدالت در جامعه حس شود و اتفاقات مثبتی در این رابطه صورت بگیرد. جشنواره عمار یکی از این کارهای مثبت است که فضایی برای نقد درون گفتمانی ایجاد کرده و با نگاه مثبت و سازنده ای نسبت به آثار تولید شده در این حوزه توجه می کند. من دوست دارم که به حوزه های مختلف عدالت و مسائل اجتماعی بپردازم و این موضوع در همه حوزه ها از سیستم حمل و نقل گرفته تا مسائلی همچون فساد، قاچاق دارو، بهداشت و درمان، آموزش و پرورش، وجود دارد. برای پخش تلویزیونی اثر هم رایزنی کرده اید؟ خداروشکر تا به امروز این اثر به خوبی مورد توجه قرار گرفته است، چرا که اثری مسئله محور است و امیدوارم که مسئولین صدا و سیما نیز نسبت به نمایش آن در تلویزیون نگاه مثبتی داشته باشند و اجازه دهند تا با نمایش این گونه آثار و نقد و بررسی آن توسط کارشناسان صنفی و مذهبی و حقوقی، گفتمان اصلی آن که در ارتباط با موضوع مهم عدالت است در جامعه پیش برود.
یکشنبه ، ۲۶دی۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر امروز]
[مشاهده در: www.asremrooz.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها