واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: مجادلات زیانآور و مسائل اصلی کشور تهران- ایرنا- هفته گذشته ردوبدل شدن سخنان تنشآمیز میان مسوولان قضایی و دولتی بیش از حدِ انتظار اوج گرفت، به طوری که برخی از اظهارات یکی از طرفین در انتشار دوباره مورد بازبینی قرار گرفت و اصلاح شد، ولی در هر حال مشکل همچنان مشهود بود.
روزنامه اعتماد در یادداشتی به قلم عباس عبدی روزنامهنگار، نوشته است: اتفاق مذکور از این جهت که نشاندهنده فقدان اشتراک نظر میان نخبگان سیاسی است عوارض خاص خود را دارد. ولی مشکل اصلی اینجاست که یک سوی ماجرا مسوولان دستگاه قضایی هستند. دستگاهی که هرگونه ورودش به مجادلات سیاسی و تکهپرانی و مچگیری، شاید به ضرر طرف مقابل آن تمام شود، ولی جایگاه این قوه را که قوهای بیطرف است مورد پرسش قرار میدهد و این برای کشور خطرناک است. استناد به ادعاهای یک متهم که حکم اعدام دارد و آزاد نیست، از سوی مقامات قضایی یا درخواست انتشار هزینههای انتخابات بدون اینکه مستند قانونی برای آن باشد و آن هم فقط از یک نامزد، یا موضعگیری در برابر هزینههای این قوه کمکی به شأن و منزلت دادگستری نمیکند و آن را از جایگاه رفیع بیطرفی دور میکند.فارغ از این مساله محوری که متاسفانه بیش از این امکان نوشتنی که منتشر شود درباره آن نیست، باید به این نکته اشاره کرد که انتظار عموم از نخبگان سیاسی به ویژه آنان که در مسند قدرت هستند، این است که بیش از هر چیز به موضوعات اساسی و مهم جامعه بپردازند. اگر اختلافی هم دارند آن را در جلسات اداری حل کنند. مسوولان حکومتی به راحتی میتوانند ادعاهای خود را در نقد یا پرسش از یکدیگر مکتوب کرده و به صورت نامه رسمی منتقل کنند. برای نمونه اگر دادگستری گمان میکند که در پیگیری رد اموال بابک زنجانی از سوی وزارت امور خارجه یا اطلاعات ضعفی وجود دارد، به جای اظهارات شفاهی و غیردقیق که نمیتواند مبنای هیچ اقدامی قرار گیرد، لازم است که کارشناسان یا بازپرس پرونده نامهای دقیق شامل مجموعه موارد را نوشته و ارسال و پاسخ را نیز کتبی دریافت کنند. چنین برخوردهایی از سوی دوطرف منجر به اغتشاش مفهومی در فضای عمومی میشود.از سوی دیگر مسوولان باید موضوعات اصلی جامعه را که فراتر از امور اداری و شخصی است به مباحثه بگذارند. متاسفانه امروز جامعه ایران مواجه با مسائل بسیار بسیار مهمی است که همه آنها فراتر از مسائل گروهی و جناحی است و راهحل آنها نیز نیازمند توافق و همراهی عموم نیروهاست و در فضای تنشآمیز امکان حل آنها وجود ندارد. در اینجا فقط به ١٠ مورد از این موارد اشاره میشود تا نشان دهیم که این مسائل که حیات و ممات آینده جامعه ما با آنها گره خورده است، در چنین فضایی حل نخواهد شد و به طور قطع بدتر نیز خواهد شد. این مسائل لزوما به ترتیب اهمیت نیست، شاید بتوان گفت که همه آنها مهم هستند و نمیتوان هیچکدام را نادیده گرفت.١- آب؛ بحران آب به ویژه با وضعیت بارشهای امسال دیر یا زود تمام معادلات سیاسی و اجتماعی را متاثر از خود خواهد کرد. و اگر چارهای ملی برای آن اندیشیده نشود، با گذشت زمان این بحران عمیقتر و غیرقابلحلتر خواهد شد.٢- مسائل اجتماعی؛ عمیق شدن مسائل اجتماعی از بحران آب نیز قابل دیدهتر شدن است، زیرا همه مردم ایران کمابیش با یکی از مشکلات مهم آن؛ مثل اعتیاد، طلاق، حاشیهنشینی، سرقت، نزاع، رشوه، تبعیض و... درگیر هستند.٣- فساد؛ ابعاد فساد که در دولت پیش فراگیر شده بود و اکنون صدایش درآمده مثل خوره به جان نظام اداری ناکارآمد افتاده است و با اتهامزنیها مساله حل نخواهد شد.٤- بیکاری؛ شاید در میان مسائل جامعه عمق بیکاری و فقر و نابرابری افقی و عمودی مهمتر از همه و ریشه بسیاری دیگر از مشکلات باشد.٥- امنیت؛ خطیر بودن وضع منطقه و آمدن ترامپ در امریکا به تنهایی برای اینکه همه اختلافات را منجمد کرده و متوجه آن شویم کفایت میکند، ولی ظاهرا این مساله بیش از آنکه نقش هشداردهنده برای آتشبس باشد، نقش سوخت را در ریختن به آتش ایفا میکند.٦- شکافهای قومی، زبانی و... میتواند نقطه مناسبی برای سرمایهگذاری بیگانگان در این کشور باشد، که حل آن نیز نیازمند وحدتنظر و فراموشی اختلافات جزیی است.٧- محیطزیست ایران شامل هوا، خاک، ریزگردها، آلودگی هوا، جنگلها و بیابانزایی و حوادث طبیعی مثل زلزله و سیل و نیز تصادفات کمابیش از مسیر اصلاح و بازسازی و حتی حفظ وضع موجود خارج شدهاند و در مسیر نزولی قرار دارند. ٨- اضمحلال وضعیت رسمی رسانهای کشور و ضربهپذیر شدن جامعه از این حیث خطری است که فقط در مواقع بحرانی اثرات آن بیشتر دیده خواهد شد. مواقعی که امکان حل مساله در آن زمان وجود ندارد.٩- شاخصهای بد اقتصادی مثل کمبود سرمایهگذاری، شاخص ضعیف محیط کسبوکار، وضعیت بحرانی صندوقهای بازنشستگی، پایین بودن بهرهوری، بالا بودن شدت انرژی، همه و همه نشان میدهد که تا رسیدن به حداقل وضعیت مطلوب فاصله بسیار زیادی داریم.١٠- وضعیت آموزش و پرورش و دانشگاهها و نظام سلامت و بیمهای نیز دچار مشکلات خاص خود هستند.با این ملاحظات هیچ توجیهی برای اینگونه برخوردهای تنشآمیز و خارج از چارچوبهای نظام اداری پذیرفتنی نیست. آیا میتوان امید داشت که این برخوردها تمام و قطع شود؟ باید منتظر بود.*منبع:روزنامه اعتماد،1395،10،18**گروه اطلاع رسانی**1893**2002**انتشاردهنده: فاطمه قنادقرصی
18/10/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]