واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: سیاستهای سینمایی حوزههنری عُرف يا قانون؟
در اذهان عمومي و سينماگران اينگونه رايج شده است كه اگر فيلمي داراي مجوز نمايش است، تمامي سالنهاي سينمايي موظف يا به تعبيري مكلف به اكران آن هستند.
نویسنده : عليرضا رسولي
در اذهان عمومي و سينماگران اينگونه رايج شده است كه اگر فيلمي داراي مجوز نمايش است، تمامي سالنهاي سينمايي موظف يا به تعبيري مكلف به اكران آن هستند. جالب است بدانيم هيچ قانوني در وزارت ارشاد وجود ندارد كه سينمادار مكلف به اكران فيلمي باشد.
در سالهاي اخير با توجه به اتفاقاتي كه در عرصه سينما رخ داد، حوزه هنري از اكران برخي فيلمها كه از ديدگاه مسئولان آن مغاير با اهداف و سياستهاي كلان فرهنگي نظام و متعرض به هنجارها و اخلاقيات جامعه بوده، صرفنظر كرد.
تحریم تعبیر غلطی است
اين ماجرا كه كاملاً بديهي و قانوني بود به دلايل متعددي تعبير به «تحريم فيلم» از سوي حوزه هنري شد و عدهاي با توجه به اينكه منفعت خود را در پرداخت چنين واژهاي ميدانستند در موضع اپوزيسيون قرار گرفته و بار اين واژه را بر دوش كشيدند و مدام بر شيپور آن دميدند. از اين رو سعي كردند تا به استفاده از رسانهها و شبكههايي كه در اختيار داشتند، حوزه هنري را آماج حملاتشان قرار دهند. نبايد از داخل زمين سينما به مشكلاتمان بنگريم. اين كار همانند عادتي است كه خودمان را فقط با خودمان بسنجيم! در صورتي كه وقتي از دورتر و با فاصله به مشكلات و نارساييها نگاه كنيم متوجه ميشويم كه زمين سينماي ايران فاقد قدرت مولد در شرايط فعلي است و براي رونق و رشد آن، توجه كردن به تجارب كشورهاي ديگر ميتواند بسيار مفيد باشد.
بايد بپذيريم كه قواعد سينما در حوزه توزيع و نمايش در همه جاي دنيا مبتني بر به رسميت شناختن حق «حيات طبيعي» اين فعاليت است و متأسفانه در سينماي ايران اين حق طبيعي سالهاست كه توسط انحصار داخلي «سلب» شده است.
حوزه دغدغه فرهنگی دارد
متأسفانه برخي از شِبهسينماگران چون توانمندي خود را در لمپنبازي و تشويش اذهان عمومي ميبينند بنابراين تمام توان و وقت خود را صرف ماجراي پس از توليد ميكنند. اگر نگاهي به تاريخ سينماي ايران بيندازيم متوجه خواهيم شد كه همه سينماداران برحسب سليقه و نگاه شخصي خود، فيلم مورد نظرشان را در سينماي تحت مديريتشان نمايش ميدهند و طبيعي است كه حوزه هنري به عنوان يكي از نهادهاي مؤثر فرهنگي كشور بر اساس اساسنامه و اولويتهايش اين حق را دارد تا در سالنهاي سينمايي كه از سوي رهبر انقلاب به اين نهاد واگذار شده است، دغدغه نمايش آثاري را داشته باشد كه در جهت ايجاد تعالي و نشاط سالم، امنيت و آسايش خانوادهها و تقويت مناسبات اخلاقي در جامعه حركت كنند و به فيلمهاي هنجارشكن كه از گلوگاه ارشاد با رانت و فشار و سياسيكاري عبور كردهاند با ملاحظه و تأمل بنگرد.
حقی که برای حوزه محفوظ است
وقتي هر سينماداري به دلخواه در قالب مراوده با شركتهاي پخش اقدام به اكران فيلمها ميكند، اين حق براي ساير سينماداران از جمله حوزه هنري هم وجود دارد كه با توجه به ضرورتهاي فرهنگي - اخلاقي جامعه و بر محوريت همان اولويتهاي مورد نظر خود، فيلمها را انتخاب و نمايش دهد.
اين در حالي است كه به نظر ميرسد برخي از فيلمسازان سعي دارند تا با استفاده از حربه تكراري و نخنما شده «عوامفريبي»، بر شهرت و محبوبيت خود بيفزايند. حربهاي تكراري كه گويا راهي شده براي بدل به موفقيت كاذب! در واقع آنچه اين روزها شاهد آن هستيم اين است كه اصالت و خودانگيختگي جاي خودش را به تقليد و دروغ داده است و تبديل به راه چاره عدهاي براي رهايي از گمنامي و بدنامي شده است!
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۰۸ دی ۱۳۹۵ - ۲۲:۰۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]