تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833713453
ریشه سرپیچی کردن از دستور خدا در عالَم، ابلیس است - سایت خبری تحلیلی بولتن
واضح آرشیو وب فارسی:بولتن نیوز: ریشه سرپیچی کردن از دستور خدا در عالَم، ابلیس است؛ که البته خود او یک برهه ای در ردیف فرشتگان مقرب خدا بوده است؛ و در همانجا هم سرپیچی اش را شروع کرد.گروه دین و اندیشه: حجت الاسلام دکتر سوزنچی از اساتید دانشگاه، هر روز یک آیه قرآن را با ترجمه و چند حدیث تفسیری و چند نکته در تدبر آن آیه منتشر می کند. بولتن نیوز نیز در راستای ترویج چنین اقدامات ارزشی این سلسله مطالب را به صورت روزانه منتشر می کند. به گزارش خبرنگار بولتن نیوز، در مطلب روز 2 دی به آیه 31 سوره حجر پرداخته شده و در آن آمده است: إِلاَّ إِبْلیسَ أَبى أَنْ یَکُونَ مَعَ السَّاجِدینَ سوره حجر (15) آیه 31 ترجمه [فرشتگان همگی شان جمعاً سجده کردند] مگر ابلیس، سرپیچی کرد از اینکه با سجده کنندگان باشد. حدیث 1) از امام صادق ع سوال شد: آیا ممکن است در آنچه خداوند مردم را به انجام آن دستور داده، گمراهان هم وارد شوند؟ فرمودند: بله و کافران هم در آن وارد می شوند؛ زیرا که خداوند تبارک و تعالی فرشتگان را به سجده کردن بر آدم دستور داد؛ پس هم فرشتگان و هم ابلیس در دستور او وارد شدند؛ و اما ابلیس در زمره فرشتگان در آسمان بود که خدا را عبادت می کرد و فرشتگان گمان می کردند که او از آنهاست در حالی که از آنها نبود؛ پس هنگامی که خداوند فرشتگان را به سجده بر آدم دستور داد، آن حسدی که در دل ابلیس بود بیرون زد و آنجا بود که فرشتگان دانستند که ابلیس مانند آنها نیست. به ایشان گفته شد: چگونه دستور به ابلیس هم تعلق گرفت در حالی که خداوند فرشتگان را بر سجده به آدم دستور داده بود؟! فرمودند: از حیث رابطه و دوستی، شیطان از آنها بود، نه اینکه از جنس فرشتگان باشد؛ و آن بدین سبب بود که خداوند قبل از آدم خلائقی را آفریده بود - و ابلیس هم از آنها بود - که آنها را در زمین حکومت داده بود؛ پس سرپیچی و فساد و خونریزی کردند و خداوند فرشتگانی را بر آنها برانگیخت و آنها را کشتند و ابلیس را اسیر کردند و به آسمان بردند و او با فرشتگان خدا را بندگی می کرد تا اینکه خداوند تبارک و تعالی آدم ع را آفرید. تفسیر القمی، ج 1، 35-36 فَإِنَّهُ حَدَّثَنِی أَبِی عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ جَمِیلٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: سُئِلَ عَمَّا نَدَبَ اللَّهُ الْخَلْقَ إِلَیْهِ أَ دَخَلَ فِیهِ ِالضُّلَّال ؟ قَالَ نَعَمْ وَ الْکَافِرُونَ دَخَلُوا فِیهِ لِأَنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى أَمَرَ الْمَلَائِکَةَ بِالسُّجُودِ لآِدَمَ فَدَخَلَ فِی أَمْرِهِ الْمَلَائِکَةُ وَ إِبْلِیسُ فَإِنَّ إِبْلِیسَ کَانَ مِنَ الْمَلَائِکَةِ فِی السَّمَاءِ یَعْبُدُ اللَّهَ وَ کَانَتْ الْمَلَائِکَةُ تَظُنُّ أَنَّهُ مِنْهُمْ وَ لَمْ یَکُنْ مِنْهُمْ فَلَمَّا أَمَرَ اللَّهُ الْمَلَائِکَةَ بِالسُّجُودِ لآِدَمَ ع أَخْرَجَ مَا کَانَ فِی قَلْبِ إِبْلِیسَ مِنَ الْحَسَدِ فَعَلِمَ الْمَلَائِکَةُ عِنْدَ ذَلِکَ أَنَّ إِبْلِیسَ لَمْ یَکُنْ مِثْلَهُمْ فَقِیلَ لَهُ (ع) فَکَیْفَ وَقَعَ الْأَمْرُ عَلَى إِبْلِیسَ وَ إِنَّمَا أَمَرَ اللَّهُ الْمَلَائِکَةَ بِالسُّجُودِ لآِدَمَ فَقَالَ کَانَ إِبْلِیسُ مِنْهُمْ بِالْوَلَاءِ وَ لَمْ یَکُنْ مِنْ جِنْسِ الْمَلَائِکَةِ وَ ذَلِکَ أَنَّ اللَّهَ خَلَقَ خَلْقاً قَبْلَ آدَمَ وَ کَانَ إِبْلِیسُ مِنْهُمْ حَاکِماً فِی الْأَرْضِ فَعَتَوْا وَ أَفْسَدُوا وَ سَفَکُوا الدِّمَاءَ فَبَعَثَ اللَّهُ الْمَلَائِکَةَ فَقَتَلُوهُمْ وَ أَسَرُوا إِبْلِیسَ وَ رَفَعُوهُ إِلَى السَّمَاءِ وَ کَانَ مَعَ الْمَلَائِکَةِ یَعْبُدُ اللَّهَ إِلَى أَنْ خَلَقَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى آدَمَ ع. تدبر 1 ⃣ «إِلاَّ إِبْلیسَ أَبى أَنْ یَکُونَ مَعَ السَّاجِدینَ» بعد از اینکه خداوند دستور سجده داد فرشتگان همگی شان جمعاً سجده کردند؛ مگر ابلیس، که از اینکه با سجده کنندگان باشد، سرپیچی کرد. این واقعه (دستور به سجده و اطاعت فرشتگان و تخلف ابلیس) در هفت جای قرآن اشاره شده است (بقره/34؛ اعراف/11؛ حجر/31؛ اسراء/61، کهف/50؛ طه/116؛ ص/74) که در پنج جای آن هر سه نکته با هم در یک آیه آمده و تنها در دوجا (آیه فعلی و [ص/74] إِلاَّ إِبْلیسَ اسْتَکْبَرَ وَ کانَ مِنَ الْکافِرین) از این سه نکته، «تخلف ابلیس» را به عنوان یک آیه مستقل مطرح کرده است. اگر توجه شود که هر آیه ای یک نشانه است، پس خود این تخلف و توجه بدان موضوعیت دارد. اما چرا؟ الف . تا در یابیم که خداوند نظام آفرینش را به نحوی قرار داده، که امکان سرپیچی از «دستور خدا» وجود دارد؛ اما این سرپیچی منجر به شرک و اقدامی فراتر از «مشیت الهی» نمی شود. ثمره بحث در خداشناس ی خداوند دو گونه اراده دارد: اراده تکوینی و اراده تشریعی؛ و احکام این دو با هم تفاوت دارد. ب . ر یشه سرپیچی کردن از دستور خدا در عالَم، ابلیس است؛ که البته خود او یک برهه ای در ردیف فرشتگان مقرب خدا بوده است؛ و در همانجا هم سرپیچی اش را شروع کرد. ثمره بحث در حوزه اخلاق و انسان شناس ی هیچکس، هرچقدر هم وضعیت فعلی اش خوب باشد، حق ندارد به خود مغرور شود. در عین حال که ممکن است کسی بر اثر عبادت و عبودیت بقدری بالا رفته که در ردیف فرشتگان قرار گرفته باشد، اما لحظه ای دیگر، بر اثر گناهی که ریشه ای در وجودش داشته، اما بر خودش و بر دیگران (حتی بر فرشتگان مقرب الهی) مخفی مانده (توضیح در جلسه 224، تدبرهای4 و 6، لینکهای زیر)، بدترین موجود عالَم شود. 2 ⃣ «أَبى أَنْ یَکُونَ مَعَ السَّاجِدینَ» به جای اینکه بگوید «سجده نکرد» فرمود «سرپیچی کرد از اینکه ...». چرا؟ الف . تاک ید بر اینکه انجام ندادن این کار، یک اقدام ایجابی بوده است که قابل مواخذه است. (گناه، فقط انجام دادن یک کار خلاف نیست؛ گاهی وقت ها انجام ندادن یک کار بزرگترین گناه است) ب . آنچه مهم بو ده و موضوعیت داشته، اطاعت یا سرپیچی کردن از دستور خداوند بوده است نه این رفتار خاص. 3 ⃣ «أَبى أَنْ یَکُونَ مَعَ السَّاجِدینَ» به جای اینکه بگوید «سرپیچی کرد از اینکه سجده کند»، فرمود «سرپیچی کرد از اینکه با سجده کنندگان باشد». چرا؟ الف . نشان دهد که ا ین سجده کردن فقط یک اقدام مقطعی نبوده است؛ بلکه «سجده کن بودن» و همواره در خدمت انسان و اهداف خلیفة اللهی انسان قرار گرفتن موضوعیت دارد (جایی که می توان فعل آورد، اگر اسم فاعل بیاید، دلالت بر ثبوت و دوام آن فعل در فاعلش دارد. در زبان فارسی هم بین «فلانی سجده کرد» و «فلانی سجده کن بود» تفاوت می گذاریم.) ب . بر اهم یت اقدام جمعی تاکید شود ج . اگر تعب یر فوق را مقایسه کنیم با تعبیری که از این واقعه در آیه 17 سوره اعراف آمده بود (إِلاَّ إِبْلیسَ لَمْ یَکُنْ مِنَ السَّاجِدینَ) شاید بتوان گفت این تعبیر به نحو ضمنی دارد نشان می دهد که اگرچه شیطان از فرشتگان (از کسانی که در عمق وجود خویش «سجده کن» هستند) نبود، اما اگر حاضر می شد با آنها همراهی کند؛ در ردیف آنها می ماند؛ ثمره بحث در اخلاق و انسان شناس ی اگر کسی واقعا از خوبان نباشد اما در حد خود با آنها همراهی کند، خداوند او را در میان خوبان قرار می دهد به نحوی که حتی خود آن خوبان هم به تفاوت وی با آنها پی نمی برند. 4 ⃣ «إِلاَّ إِبْلیسَ أَبى أَنْ یَکُونَ مَعَ السَّاجِدینَ» اگر این آیه را (با توجه به دو آیه قبل و بعدش) با آیه 74 سوره ص «إِلاَّ إِبْلیسَ اسْتَکْبَرَ وَ کانَ مِنَ الْکافِرین » (و دو آیه قبل و بعدش) مقایسه کنیم می بینیم تعبیر «استکبار ورزید و از کافران بود» دقیقا به جای«سرپیچی کرد از اینکه با سجده کنندگان باشد» نشسته است. این مقدمه را هم اضافه کنیم که این سرپیچی شیطان اولین سرپیچی و ریشه تمام سرپیچی هایی است که در عالَم انجام می شود. اکنون شا ید بتوان نتیجه گرفت که حقیقت سرپیچی از دستورات خدا به دو عامل برمی گردد: ✔️ یکی استکبار ورزیدن (خود را در مقابل خدا کسی دانستن) و دوم کافر بودن (در عمق جان خویش، خدا را به خدایی قبول نداشتن)؛ ✔️ اول ی یک روحیه است و دومی یک باور، که درواقع، اولی هم محصول دومی است؛ لذاست که ایمان را می توان مهمترین سرمایه هرکس دانست. منبع: بولتن نیوز
شنبه ، ۴دی۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بولتن نیوز]
[مشاهده در: www.bultannews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها