محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827513185
سیانور، یتیم خانه ایران، هیهات و ... قربانی ناعدالتی در اکران/مشکل، فروش فیلم ها نیست؛ عده ای دنبال دیده نشدن این فیلم ها هستند - سایت خبری تحلیلی بولتن
واضح آرشیو وب فارسی:بولتن نیوز: ساز و آواز در فیلم هایی چنین سطحی مشکلی ندارد اما روایت یک مشکل اجتماعی و یک سیاست غلط موجب می شود که فیلمی تحت تحریم قرار بگیرد. آیا از شنیدن صدایی حق طلب و گاهی مخالف عبا دارید؟!گروه سینما و تلویزیون: جستجو در میان اینستاگرام و صفحات مجازی باعث برخورد با موضوع جالبی شد. علیرام نورایی، بازیگر توانای ایران که هم اکنون فیلم ارزشمند یتیم خانه ایران از او در حال پخش است، طی پستی از شرایط اکران یتیم خانه ایران نارضایتی خود را اعلام نمود. این نارضایتی نیز از آن جا منشأ می گیرد که سایر فیلم های روی پرده که اکثراً از آثار سینمای کمدی و گاها فیلم فارسی های نوین هستند، خیلی از سینماهای کشور را در اختیار دارند و فیلمی همچون یتیم خانه ایران با آن هزینه و داستان مهم تنها ۲۴ سالن در اختیار دارد. به گزارش بولتن نیوز ، اما مشکل به همین تنها مختص یتیم خانه نمی شود بلکه سایر فیلم هایی که حرفی برای گفتن دارند، مجالی برای اکران مناسب نمی یابند. اوضاع در شهرستان ها که بسیار وخیم تر است. فیلم هایی هم چون سیانور و یتیم خانه حداکثر یک هفته اکران خواهند داشت و فیلمی مانند آس و پاس که متعلق به سینمای کمدی کنونی و فیلم فارسی قدیم است، بیش از یک ماه بر روی پرده می ماند. سیاست گذاران و شورای صنفی نمایش باید پاسخگو باشند که چرا از آثاری که شایستگی تکریم دارند، حمایتی چنان که باید بشود صورت نمی گیرد. این شکل حمایت و سیاست های غلط فرهنگی ننها محدود به تمروز نیست و مربوط به اکران یتبم خانه، بلکه در ایام نوروز و پس از آن نیز، فیلمی هم چون من سالوادور نیستم با در اختیار گذاشتن چند صد سینما در کشور ترکیه و رایزنی مستقیم مسئولان امر، در این کشور بر روی پرده بردند. سؤال ایجاد می شود که چرا باید آثاری چنین ضعیف مورد حمایت قرار بگیرند؟! هرگز این قصد را ندارم که از یتیم خانه و سیانور و امثالهم دفاع نمایم و این را هم نمی خواهم که تنها امثال این فیلم ها اکران شوند بلکه به دنبال پاسخ این سؤال می گردم که چرا فیلم های با دغدغه و جدی تر مورد توجه قرار نمی گیرند. دغدغه مندی الزاماً همراه با ارزشی بودن نیست زیرا فیلم هایی که در حیطه مسائل اجتماعی در ایران ساخته می شوند نیز شایسته تکریم هستند البته جز موارد سیاه نمایی. اما این که فیلمی ایرانی-هندی با آن شرایط چنان مورد حمایت رسمی قرار می گیرد و گاها حتی دو تا سه سالن در پردیس های سینمایی به آن تعلق می گیرد. مورد اعتراض دیگری که در رابطه با این بی عدالتی در خصوص اکران و سالن های اختصاصی به سایر فیلم ها لازم به ذکر است این جاست که حوزه هنری رفتاری عجیب از خود بروز داده است. هنوز اکران گشت ارشاد و تحریم حوزه هنری از خاطرمان نرفته است و هم چنین تحریم هایی که امسال نیز نسبت به تولیدات سینمایی اعمال شد. اما چگونه است که در بعضی شهرها دو سالن از سالن های حوزه هنری در اختیار فیلمی هم چون سلام بمبئی قرار می گیرد. دوستان جهت و اهداف و تفکرات خود را مشخص کنید لطفاً. ساز و آواز در فیلم هایی چنین سطحی مشکلی ندارد اما روایت یک مشکل اجتماعی و یک سیاست غلط موجب می شود که فیلمی تحت تحریم قرار بگیرد. آیا از شنیدن صدایی حق طلب و گاهی مخالف عبا دارید؟! یا این که حوصله دردسر ندارید و تنها به دنبال کسب درآمدی سرشار هستید. تا جایی که ما به یاد داریم حوزه هنری تنها به خاطر منافع مالی تشکیل نشد که به خاطر منافع مالی سالن های خود را تحت اختیار فیلم هایی خلاف شأنیت انقلاب و مردم ایران وسینمای ایران و حوزه هنری قرار دهند. این رویه راه به مقصد نمی برد و تنها سخن آنانی که در میانه تحریم های حوزه هنری، مدیران آن را به سیاست زدگی و منفعت طلبی معرفی می کردند، خوشحال می شوند و فریاد شادی سر می دهند که دیدید ما گفتیم ایشان چگونه اند!!! در هر صورت چنین اتفاقی رخ داده است و اکنون دیگر وقت پیشگیری نیست. اکنون هنگام درمان است و جلوی ضرر را هر کجای این داستان که بگیریم، سود کرده ایم. تنها نیز یک نهاد قادر به اصلاح شرایط نخواهد بود. شورای صنفی نمایش می بایست با صیانت از حقوق اهالی سینما و عادلانه رفتار کردن، رویه موجود را بر هم بزند تا سالن های اکران کننده با عدالت در میان آثار توزیع شوند. سازمان سینمایی نیز وظیفه دارد تا زمینه رایزنی برای این امر را فراهم کند و هم چنین به رفع این مشکل برای سال های آینده بپردازند. و در آخر نیز حوزه هنری یا در رابطه به سایر آثاری که تحریم کرده است تغییر رویه دهد، یا اینکه با حرکتی صحیح، فیلمی که آسیبی چند برابر آن آثار تحریمی دارد را، از سینماهای مربوط به خود پایین بیاورد و یا حداقل در جهت توزیع عادلانه سینماها قدمی عاقلانه بردارد.
یکشنبه ، ۱۴آذر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بولتن نیوز]
[مشاهده در: www.bultannews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 129]
-
گوناگون
پربازدیدترینها