تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817648176
معرکه بنرها و خاطرات محو ؛مقدمه‌ای درباره‌ی ویرانی یک شهر
واضح آرشیو وب فارسی:گیل نگاه:
عدنان دانش یارروزنامه نگار«ای شهر پُرازدحامچه آکنده از رویاییکه در روز روشن جنّی به رهگذری حمله می‌برد.» شارل بودلر، ملال پاریس… حرفم را صاف و پوست‌کنده بگویم: بنرها و پرده‌ها سیمای این شهر را از زیبایی و از ریخت انداخته‌اند. عُقده‌های قومی ما با هم‌دستیِ مسامحه‌کاری در شهرداری فومن ـ که نمی‌خواهم بدانم و برایم مهم هم نیست که بدانم آیا درآمدی از این راه کسب می‌کند یا نه ـ این شهر را از ریخت انداخته است.بارها به شهرهای دیگر، به ولایات دیگر این دارالمرز گیلان سفر می‌کنیم و می‌بینم که از این معرکه‌ها و تسامحات خبری نیست که نیست. آن‌ها راه درست مواجهه با این معضل را یافته‌اند. فومن ما، اما، به محاق رفته است. تنها یک نتیجه می‌توان گرفت: ما فومنی‌ها استاد از ریخت‌انداختن چهرة شهرمان شده‌ایم.نمایش توفیقات متوسط ورزشی و تحصیلی و پیش‌دستی در تبریک‌گفتن به انتصاب‌شدگان پُست‌های متوسط اداری، به موجودیّت این شهر چه ربطی دارد و ایضاً با تجربة زیستة ساکنانش چه نسبتی تواند داشت؟ نمی‌دانم! شاید حد ما بیش از این نیست. منِ نوعی هر روز که از خانه‌ام به مرکز شهر می‌آیم چرا باید تمثال تمام‌قد عزیزی را ببینم که بدون آزمون و تعیین صلاحیت علمی در دورة دکترای بدون کنکور فلان رشتة فلان دانشگاه «پذیرفته» شده یا چشمم چرا باید به تمثال تمام‌قد عزیز دیگری روشن شود که به عنوان مشیرالدولة فلان دایرة فلان وزارت و فلان اداره منصوب شده است؟این‌جا فومن است یا … ؟اصلاً مکانیسم تصدیق و احراز این فتح‌الفتوح‌ها چهگونه است؟ راستش، سهل است که با این معرکه‌ها حتا دستآوردهای راستین همشهریان نخبه‌مان را نیز پیش چشم همه معمولی و عادی جلوه می‌دهیم و از ریخت می‌اندازیم. افتخار چیزی یگانه است و افتخارآفرینی کار هر کسی نیست، اما بنرها افتخار را هم ـ به تعبیر شارل بودلر ـ «به گند کشیده‌اند.»۱معرکة بنرها از چنان ازدحام و استقبال و رقابتی برخوردار است که، برای نمونه، هر سال در روزهای دفاع مقدس، ما مجبوریم کپی‌های بی‌کیفیت عکس شهدای شامخ این دیار را نیز به بیرون شهر، به درخت‌های خاموشِ بعد از چهاردختران بیاویزیم، درخت‌هایی که خاموشی‌شان یادآور ضرب‌المثلی قدیمی است. چهگونه است که شهرداری فومن ـ که برای سه‌شنبه‌بازار و تبلیغ‌های شغلی و … راه‌حل پیدا می‌کند یا برای اخذ انواع جریمه‌ها تار و پود قوانین و مواد تخلّفات را می‌خلد ـ از دقت به این فاجعة زیباشناختی و از برخورد قاطع در مواجهة با آن عاجز است؟به هر روی، من مستمع آزاد فلسفه‌ام و لازم است بکوشم تا به باطن آن چیزی نفوذ کنم که ازآن چونان معضل و فاجعه یاد کرده‌ام. منتها مجال اندک است و روی سخنم از این‌جا دیگر با کارگزاران معرکة بنرها نیست، و بل خطابم با آن دسته از چهره‌های اهل فرهنگ در این شهر است که شاید نتوانند برای شفاء عقده‌های قومی ما کاری کنند، اما دستْ‌کم زبان این کارگزاران بی‌فرهنگ را خوب می‌دانند و قادرند تذکر من و دوستانم را برای‌شان ترجمه کنند. و اما بعد:در طول تاریخ دوران جدید مجموعه‌ای از آثار هنری به دلایلی گونه‌گون، از مکاشفه در تاریخ و تجدید یادها و معماریِ حافظه گرفته تا بازخوانی خاطرات و جست‌وجوی هویّت شخصی و ملی و بومی، به مکان‌ها ـ و در دورة متأخر به شهرها در مقام تجسّد مکان‌ها ـ دقت کرده‌اند. شهر در دوران جدید از چنان اهمیتی برخوردار بوده که با قرار گرفتن در قلب آثار هنری، پاری از آن‌ها را به عامل تحوّل در فهم تاریخ و فرهنگ دوران جدید (دقت کنید: عامل تحوّل در فهم ما از تاریخ و فرهنگ، و نه عامل تحوّلِ خودِ تاریخ و فرهنگ) بدل کرده است.هنر دوران جدید، خاصه نقاشی و ادبیات، از راه موضوعیت‌بخشیدن به شهرها و مکان‌ها ـ چیزی که پیش‌تر سابقه‌ای نداشت ـ به باستان‌شناسی خاطرة قومی و به احضار روح یک فرهنگ قادر شده است و این‌گونه، به‌گفتة ژاک رانسیر، «نشانه‌هاي تاريخ را فاش مي‌كند، به همان شيوه‌اي كه زمين‌شناس [این کار را] مي‌كند.۲»این همه امکان تازه برای هنر و ادبیات مدرن، یک عاملش به‌راستی همین موضوع‌شدنِ شهر است. نوشتة من البته به هنر و ادبیات مربوط نیست، ولی این نکته‌ها آمد تا جان کلام به گُفت بیاید ـ این‌که: شهر ما موضوع ما نیست و این، به‌معنای عقب‌ماندن از دنیای جدید است. البته برخی ممکن است بگویند این همه توجه و موضوعیت‌بخشی به شهر فقط خاص کلانشهرهاست و ربطی به قریة مهجور فومن ندارد و، فومن را چه به این حرف‌ها (!)، که چنین فرمایشاتی البته از بی‌اطلاعی این جماعت است و یا خود را به کاهلی‌زدن و سر خود را مثل کبک به زیر برفِ اختفاء فرو بردن.حرف چیز دیگر است. شهر ما باید موضوع ما باشد و شهر ما باید به موضوع ما بدل شود و این ربطی به عقل معاش و غم نان ندارد، بلکه با فرهنگ ما و با تاریخ‌مان در نسبت است (و بدین‌اعتبار با آیندگان).موضوع‌بودنِ شهر بدین‌معناست که همة ما تذکر پیدا کنیم که سُکنامان شخصیتی دارد که قابل مکالمه است و روحی تاریخی، که قابل احضار. و دربارة فومن به صدها دلیل (که معرکة بنرها فقط یکی از آن‌هاست)، امکان گفت‌وگو با جانِ شهر از دست رفته است و روحِ شهر چنان غایب است که به احضار نیاید. و این، فاجعه است.ما را چه شده و بر سر ما چه آمده که حالا بنرها نشانة تمدن اند؟ این انحطاط زیباشناختی از کجا نشأت گرفته است؟ … رُخ‌‌تافتن از مفهوم زیبایی، عاری از سویه‌ای مخرّب نیست. و این سویة مخرّب، محصول حد اعلای ازخودبیگانگی است.افسوس! رستگار شدن در دوزخِ بنرها ممکن نیست. سوزان سانتاگ در مقالة مشهور «سیمای والتر بنیامین» نوشته است که «خاطرات از یک نفر، خاطرات از یک مکان است، و چگونگی جای‌گیری او در آن مکان، و چگونگی دور زدنش پیرامون آن مکان.» و راستی، چهگونه می‌توان از شهری که زبانش را در مغاکِ حلق بُریده‌اند و روحش را در قعرِ اختفاء به محبس سُرانده‌اند، خاطره‌ای داشت؟!پی‌‌نوشت:۱- شارل بودلر، مجموعة آثار، به نقل از: فردریش نیچه؛ «ارادة معطوف به قدرت»؛ ترجمة مجید شریف؛ نشر جامی۲- بنگرید به: ژاک رانسیر؛ سیاست ادبیات؛ ترجمه‌ی امیر احمدی آرین؛ نیم‌سالانه‌ی «زیباشناخت»؛ سال دهم؛ شماره ۲۱؛ زمستان ۱۳۸۸ تهران؛ صفحه‌ی ۱۰۵ تا صفحه‌ی ۱۲۱۳- بنگرید به: والتر بنیامین؛ «خیابان یک‌طرفه»؛ ترجمه‌ی حمید فرازنده؛ نشر مرکز؛ ص. ۹۱گيل نگاه: انتشار اخبار و يادداشت های دريافتی به معنای تاييد محتوای آن نيست و صرفا جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می‌شود.
۲۶ آذر ۱۳۹۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گیل نگاه]
[مشاهده در: www.gilnegah.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها