واضح آرشیو وب فارسی:ناصرون: بیش از یک میلیون و 700 هزار ویدئو با هشتگ «چالش مانکن» در فضای مجازی به اشتراک گذاشته شده و ایرانی ها هم سهم قابل توجهی از حضور در این چالش دارند؛ اما شاید خیلی ها ندانند معنای این چالش و مبدا آن چیست!به گزارش "ناصرون " چالش «سطل یخ» را یادتان می آید؟ همان چالش یا کارزاری که مبنایش خالی کردن یک سطل آب یخ روی سر بود؟ چالش «سطل یخ» مانند یک ویروس در رسانه های اجتماعی پخش و قوانینی برای آن گذاشته شد تا افراد یا یک سطل آب یخ روی سر خود خالی یا اگر مایل به این کار نیستند به یک مؤسسه خیریه کمک کنند. این چالش نیازمند نامزدکردن چند نفر دیگر برای انجام این فعالیت بود و آن نامزدها ۲۴ ساعت فرصت داشتند تا در چالش شرکت یا ۱۰۰ دلار به مؤسسه خیریه کمک کنند. این چالش به سرعت در ایران مطرح شد و حتی خیلی از چهره های مطرح هم در آن شرکت کردند تا جایی که سازمان آبفای استان تهران در اطلاعیه ای با وجود حمایت از حرکت های فرهنگی و بشردوستانه، ضرورت صرفه جویی در منابع محدود آبی در فصل تابستان را یادآور شد و از ایرانیان درخواست کرد با روش های دیگری که موجب هدررفتن آب نمی شود از این حرکت حمایت کنند. اما این چالش از کجا آمده بود؟ «پیت فریتز» کاپیتان ۲۹ ساله تیم «بیس بال» دانشگاه بوستون از سال 2012 مبتلا به بیماری «ای ال اس» شد. او نخستین کسی بود که چالش سطل یخ را برای حمایت از بیماران مبتلا به «ای ال اس» مطرح و از دوستانش دعوت کرد تا این حرکت را برای حمایت از مبتلایان به این بیماری انجام دهند؛ اما طولی نکشید که این دعوت به حرکتی جهانی تبدیل شد. «ای ال اس» چیست؟ «ای ال اس» یک بیماری است که منجر به از دست رفتن تدریجی عملکرد عضلات (به ویژه عضلات مخطط) می شود و با تضعیف ماهیچه ها به تدریج فرد به فلج عمومی مبتلا می شود؛ به گونه ای که توانایی هرگونه حرکتی از فرد سلب خواهد شد. معمولاً مبتلایان به این بیماری مدت زمان زیادی زنده نمی مانند. افراد مبتلا به این بیماری دچار ناتوانی های حرکتی می شوند و سه تا پنج سال پس از ابتلا به بیماری جانشان را از دست می دهند. مهم ترین مانع پیش روی این بیماران، ناتوانی در سخن گفتن یا برقراری ارتباط با محیط بیرون است. ساده ترین روش ارتباط استفاده از یک جدول حروف جلوی تخت بیمار و گرفتن علامت چشم از او هنگام اشاره به حرف مورد نظر است. سپس با توجه به تجربه، پرستار باید حدس بزند که بیمار چه می خواهد. البته این روش بیشتر برای کارهای ابتدایی پاسخگوست. سال هاست دستگاه هایی برای حل این مشکل به بازار آمده که می توانند با ردیابی حرکت چشم، آن را به مختصات تبدیل و برای کاربر اجازه تعامل ساده با رایانه را فراهم کنند. این گونه دستگاه ها فعلاً قیمتی بین ۶ تا ۱۰ هزار دلار دارند و در ایران با توجه به موانع مالی هنوز کاربردی نشدند. البته چند پروژه برای کمک به بیماران ایرانی در دست اجراست که از آن جمله پروژه دستگاه ارتباط با بیمار «زیگورات» است. بر اساس آمار در مقیاس جهانی حدود ۳۵۰ هزار نفر از این بیماری رنج می برند. از آنجا که هزینه های درمان این بیماری بسیار بالاست، چالشی با عنوان «سطل یخ» طراحی شد تا کمک به آن هایی باشد که از « ای ال اس» رنج می برند. اما معروف ترین فرد مبتلا به این بیماری «استیون هاوکینگ» فیزیکدان و کیهان شناس برجسته است که اتفاقا معادلات علمی را بر هم زده و خیلی بیشتر از پنج سال تخمینی پزشکان پس از آگاهی از ابتلا به ای ال اس، عمر کرده است. چالش «مانکن» چرا و از کجا آمد؟ اما چالش مورد توجه این روزها چالش «مانکن» است که در واقع پویشی در امتداد چالش «سطل یخ» است. این چالش 12 اکتبر امسال توسط دانشجویان یکی از دانشگاه های فلوریدا طراحی شد؛ دانشجویانی که دغدغه آن ها هم بیماری مهلک «ای ال اس» بود. این رویداد به سرعت به همه جای دنیا سرایت کرد و این در حالی است که خیلی ها مبدا اصلی این چالش را نمی شناسند. در این چالش افراد بی حرکت می ایستند و یک قطعه موسیقی از «بیتلز سیاه» برای حاضران پخشم می شود. درست مثل چالش «سطل یخ» اگر کسی که برای شرکت در این رویداد نامزد می شود اگر در چالش حضور پیدا نکند باید مبلغی را برای بیماران «ای ال اس» هزینه کند. اما کاربران ایرانی و احتمالا بسیاری دیگر در جهان مدت هاست که درگیر حضور در این چالش و ثبت ویدئوهای مختلف هستند، بدون این که بیماران مبتلا به «ای ال اس» حتی مبلغ ناچیزی منتفع شوند. منبع: ایسنا انتهای پیام/
چهارشنبه ، ۲۴آذر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ناصرون]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 88]