تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816613799
«اکبر پادشاه بزرگ» در ایران مجوز پخش نگرفت/همیشه نیمی از وجودم در ایران است/ با افتخار شیعه هستم - پایگاه خبری تحلیلی هنرما
واضح آرشیو وب فارسی:هنرما: شب گذشته جمعی از فیلمسازان هندی به بهانه اکران َ«سلام بمبئی» وارد ایران شدند. یکی از کسانی به واسطه جواد نوروز بیگی همراه این گروه به ایران آمده اکبر خان است کارگردان سریال شمشیر «تیپو سلطان» که سالها قبل از تلویزیون ملی ایران به نمایش درآمد. او یکی از مشهورترین فیلمسازان هندی در مقام فیلمنامه نویس، کارگردان، بازیگر است که خانواده اش یعنی برادرش سانجی خان، فیروزخان، عباس خان به همراه فردین خان (فرزند برادرش)، زیاد خان( فرزند برادرش) در سینمای هند فعالیت می کنند.به گزارش هنرما، شب گذشته جمعی از فیلمسازان هندی به بهانه اکران َ«سلام بمبئی» وارد ایران شدند. یکی از کسانی به واسطه جواد نوروز بیگی همراه این گروه به ایران آمده اکبر خان است کارگردان سریال شمشیر «تیپو سلطان» که سالها قبل از تلویزیون ملی ایران به نمایش درآمد. او یکی از مشهورترین فیلمسازان هندی در مقام فیلمنامه نویس، کارگردان، بازیگر است که خانواده اش یعنی برادرش سانجی خان، فیروزخان، عباس خان به همراه فردین خان (فرزند برادرش)، زیاد خان( فرزند برادرش) در سینمای هند فعالیت می کنند. اکبر خان در سنین جوانی در سال سال ۱۹۷۴ به عنوان دستیار کارگردان کار خود را با برادرش در فیلم Anjaan Rahain آغاز کرد و با فیلم «حادثه» در سال ۱۹۸۳ در مقام بازیگر در سینمای هند با ایفای نقش «جای کومار» به چهره سرشناسی بدل شد. دهه هشتاد دوران درخشش اکبر خان در مقام بازیگر است و وی با ایفای نقش در فیلم «سواتی» در کنار شیشی کاپور، وینود مهرا، ماندوری دیکست، خود را در مقام بازیگر در سینمای هند تثبیت کرد. پس از سال ۱۹۸۸ اکبر خان وارد صنعت تلویزیون شد و شمشیر تیپو سلطان را با پروداکشنی سینمایی برای تلویزیون ساخت. پس از آن رسانه های هندی لقب امپراطور اکبر را به وی دادند. کسی که موجب شده مختصات سریال سازی در هند بشدت ارتقا پیدا کند. او در سال ۲۰۰۵ گرانترین فیلم سینمایی هند را با عنوان «تاج محل؛ داستان یک عشق ابدی» را ساخت. همچنین وی صاحب کمپانی پتروشیمی Abraiz است. در مشخصات فردی او در ویکی پدیا آمده است که او بشدت مدافع کسب و کار در ایران است. این جمله ابهام برانگیز سرفصلی مهمی برای این گفتگوست. او در تهران چند روز میهمان است و فرصتی فراهم شد تا با وی به گفتگو بنشینیم. برای مخاطبان ما که این مصاحبه را می خوانند کمی از خودتان بگویید؟ فیلم حادثه را مهمترین فیلم من در دهه هشتاد میلادی بود، پس از آن شانزده تا فیلم بازی کردم و معروفترین سریالی که ساختم شمشیر تیپو سلطان بود که از تلویزیون ایران پخش شده و من به پخش این سریال از تلویزیون شما خیلی افتخار می کنم. سریال اکبر پادشاه بزرگ را هم ساختم که خیلی دوست داشتم این کار من هم از تلویزیون ایران پخش شود که متاسفانه نشد. می دانستید که این سریال وقتی در ایران پخش می شد خیابان های شهرهای بزرگ در ایران خلوت می شد ؟ عین همین اتفاق در هندوستان افتاد. این سریال زبان خانواده ها در هند شده است و من و شما درباره استعمار بریتانیا مواضع کاملا مشترکی داریم. این نخستین سریال حماسی هند بود که با تکنیک سینمایی ساخته شد. قبل از سریال تیپو سلطان اغلب تولیدات تلویزیون هند خیلی تلویزیونی بودند. من قابلیت مدیای سریال های تلویزیونی را با تکنیک سینمایی افزایش دادم. من فیلم حماسی «تاج محل» را با همین وسواس ساختم. خیلی دارم تلاش می کنم که این فیلم را به ایران بیاورم و در ایران نمایش دهم اما همیشه مشکلاتی هست و نمی دانم دلیل اینهمه مشکل چیست؟ خیلی دوست دارم که با دوبلورهای منحصر به فرد ایرانی دوبله اش کنم و در سینماها نمایش دهم.اما انگار تعمدا درب های تبادل فرهنگی را بسته اید! داستانش هم درباره پادشاه شاجان ( شهاب الدین نحمد شاه جهان) است که تاج محل را ساخته است. پادشاهی که مانند پدربزگش اکبر شاه عاشق هنر، معماریو شعر و ادب فارسی بود. صادقانه بگویم من هم مثل شاجان به کشور و تمدن شما ایرانی ها عشق می ورزم . توی فیلم نشان می دهم که ساخت تاج محل چگونه بر اساس نگرش عشق به معماری ایرانی ساخته شده. نمی دانم می توانم در قالب این مصاحبه عشق به سرزمین ایران را بیان کنم یا نه ! چون خیلی عشق به ایران دارید و اثر شما در ایران با اقبال مخاطبان همراه بوده اصلا چرا این سریال را ساختند؟ انگلیسی ها بیشتر ۲۰۰ سال به مردم هند ظلم کردند. ظلمی که مردم هند هیچ وقت نمی توانند فراموش کنند. انگلیسی ها زمان جهانگیر پادشاه هند به اسم تاجر کار جاسوسی کردند و یکدفعه کار نظامی کردند و هند را تصرف کردند. تاریخ هم نمی تواند جنایات انگلیسی و برده داری انگلیسی را فراموش کند. من به عنوان فیلمساز وظیفه داشتم بخشی از این جنایات را به تصویر بکشم و اگر فرصت دیگری هم پیداکنم بازهم این کار را خواهم کرد. مرد هند امروز با وجود تغییر مناسبات سیاسی هنوز از انگلیسی ها متنفرند؟! مردم هند قلب بزرگی دارند ما انتقام به شیوه خودشان نگرفتیم اما انتقامی که داریم می گیریم به مراتب سخت تر از کاری است که بریتانیایی ها با ما کردند. خداراشکر خیلی از مردم هند سرمایه دار و پولدار شدند امروز بسیاری از مردم هند به انگلیس رفت و آمد دارند و تمام راننده های ما و کارگران ما انگلیسی هستند و توی خانه شهروندان هندی کار می کنند. تمام ثروتمندان هندی ساکن انگلیس هستند. دوست دارید در ایران فیلم بسازید؟ بزرگترین رویای من این است که در ایران فیلم بسازم. دوست دارم «رستم و سهراب» را در ایران با عوامل فنی و تکنیکی ایران بسازم. این قصه ریشه در ایران دارد و فقط در ایران می شود این فیلم را خوب ساخت. مثلا ما لیلی و مجنون را در کشور هند ساختیم اما اگر در ایران می ساختیم خیلی فیلم بهتری می شد. در ضمن دوست ندارم با بودجه کم و اندک فیلم را بسازم . دوست دارم فیلم را با سرمایه بزرگی بسازم و قطعا با وجود عوامل فنی و تکنیکی فوق العاده در ایران می توانیم فیلمی در قواره گلادیاتور بسازیم. منتهی می دانی این قضیه را دنبال نکردم چون کارگردان بزرگی مثل مصطفی عقاد بارها به ایران آمد تا صلاح الدین ایوبی را بسازد اما موفق نشد. نمی خواهم خیلی منفی صحبت کنم اما همانطور که نمی توانم فیلم شاجان را در ایران نمایش دهم و خیلی سخت ممکن است که این اتفاق برای من بیفتد. به همان دلایل نامعلوم عقاد نتوانست در ایران فیلم بسازد، فکر نکنم موفق بشوم در ایران رستم و سهراب را بسازم. حتی با سرمایه گذار های مربوطه در هند هم مذاکره کردیم اما نمی دانم چرا نمی شود در ایران این فیلم را ساخت. برای خود من هم سئوال است! آیا با مسئولان فرهنگی ایرانی هم درباره این موضوع مذاکره کردند؟ خود من شخصا این کار را نکردم. علاقه ای هم ندارم خود من این کار را انجام بدهم. من این چند روزی هم که به ایران آمدم به دعوت آقای نوروز بیگی دوست صمیمی ام به ایران آمدم تا در مراسم افتتاحیه فیلم شرکت کنم. چرا اینقدر ایران را دوست دارم؟ نمی دانم واقعا. من هند به دنیا اومدم ولی همیشه نیمی از وجودم در ایران است. ببخشید … می دانم عموما به سئوالات شخصی و خصوصی در مورد مسائل شخصی پاسخ نمی دهید چون معمولا شما هم مثل فیلمسازان هالیوودی عموما به سئوال خبرنگاران در مورد مذهب و سیاست پاسخ نمی دهید اما برای یکبار سئوال می کنم ریسک هم دارم می کنم ممکن است مصاحبه را متوقف کنید و دیگر به گفت و گو ادامه ندهید اما می پرسم، چرا اینقدر با شور و حرارت در مورد ایران صحبت می کنید. یه احساس عجیبی در چشمان شما موج می زند؟ (کمی مکث می کند….. ) دوست نداشتم این مسائل را به صورت عمومی در مصاحبه با رسانه های ایرانی بگویم اما ایرانی بودن در DNA بنده موجود است.(بازهم مکث می کند…..). من از نوادگان نادرشاه هستم و مادرمادربزرگم اصلا اهل شیراز بوده. من با افتخار شیعه هستم. این بهترین دلیلی است که برای دوست داشتن ایران دارم….. ( مکث…..). ما در بنگرون هند قبرستان خصوصی داریم. قبرستانی که خصوصی است و فقط شیعیان را در آن دفن می کنند. قبرستان سرکار خانم کیاب سلطان و ایشون دختر پادشان ایران، نادر شاه است و این قبرستان را از همان زمان اجداد من تاسیس کردند. نمایی از سریال شمشیر تیپو سلطان چون مسائل مذهبی را خودتان پیش کشیدید و ممنونم که اجازه دادید وارد حریم خصوصی شما بشویم دغدغه خودتان به عنوان یک شیعه که دوست دارید در حوزه مدیا و تصویر تجلی داشته باشد چیست؟ ببین من به عنوان شیعه به مرزهای سیاسی اعتقادی ندارم. اصلا به مرز میان مسلمانان اعتقادی ندارم . دلیل این جدا افتادگی و دور شدن مسلمان در منطقه خاورمیانه همین مرزهایی است که انگلیسی ها برای ما درست کردند. مسئله جدایی پاکستان از هند بزرگترین دغدغه است. درباره یک غم بزرگ می خواستم فیلم بسازم. درباره همین جدایی. پدر هند جناب گاندی پیام آور صلح بود اما انگلیسی یک بازی کثیف میان هندوها و مسلمانان براه انداختند میان نهرو و محمد جناح. این ها بین نهرو و جناح یک اختلاف درست کردند که آنها مجبور شدند که پاکستان از هند جدا بشود. من در این مورد می خواستم فیلم بسازم. البته ریچارد آتبرو فیلم گاندی را ساخته است با اینکه اغلب می گویند فیلم خوبی است اما به عنوان یک شیعه مثل خودتان من از این فیلم خیلی ناراحت هستم چون تمامی تقصیرها (مسئله جدایی هند از پاکستان) را به گردن جناح می اندازد. خیلی دردناک است که راجع به این مسائل حرف می زنیم. می دانی چرا ؟چون با جدایی هند از پاکستان به لحاظ جغرافیایی از ایران دور شدیم. در مورد اون مقطع باید فیلم می ساختیم. با حرف شما خیلی موافقم اما کاری نمی توانستیم بکنیم چون سرمایه گذار اصلی فیلم «ریچارد آتنبرو» بانو گاندی بود و متاسفانه مسئله اصلی جدایی را در فیلم خوب تحلیل نشد. اون بالانس تحیلی در فیلم لحاظ نشد.خیلی از نگاه و تحلیل شما به عنوان یک روزنامه نگار سینمایی خوشم آمد. انگلیسی ها می دانستند که جناح مبتلا به سرطان است و به خیلی زود دار فانی را وداع خواهد گفت. به همین علت کشور را دو تکه کردند. سینما می تواند زمینه پیوند میان دو ملت باشد ؟ متاسفانه زمانی که من ستاره سینما شدم ایران با عراق در حال جنگ بود و من متاسف بودم که دو کشور شیعه در حال جنگ اند و با تعصبی که به ایران داشتم باور کنید هر اتفاق تاسف آوری برای ایرانی ها می افتاد قلبم به درد می آمد و خیلی ناراحت می شدم. دکتر علی لاریجانی عزیز ( یکی از بهترین دوستان ایرانی من) چهار سال پیش که تشریف آورده بودند فرمودند اگر هند و ایران اتحاد یکپارچه ای داشته باشند بزرگترین قدرت اقتصادی در منطقه خواهند بودند. سخنرانی ایشان بسیار مهم بود. تمام فرهنگ و رسومات ما خیلی نزدیک است. باید از این پتانسیل در ابعاد فرهنگی خیلی استفاده کنیم.چرا نمی کنیم، نمی دانم؟! فرمودید دکتر علی لاریجانی از دوستان صمیمی شما هستند. با ایشان چگونه آشنا هستند؟ ایشان یکی از نخبگان فرهنگی ایران هستند. مردی که در حوزه مدیا و فرهنگ متفاوت می اندیشد. تیپو سلطان در زمان مدیریت فرهنگی ایشان از تلویزیون پخش شده است. اصلا یکی از کارهایی که ایشان در آن دوره کردند آشنایی با شیعیان هندوستان و هنرمندان شیعه بود. این تبادل فرهنگی فراتر از تبادل های فرهنگی رایج در زمان مرد بزرگی مثل دکتر علی لاریجانی عزیز بود. من آمده بودم اینجا که قرارداد پخش تیپو سلطان را ببندم و با هم آشنا شدیم و پخش این سریال از تلویزیون ایران خیلی برایم هیجان آور بود و ناراحت بودم چرا فیلم های خوب من که قابل پخش در سینماهای ایران هستند، پخش نمی شود. همان زمان با انگیزه بیشتری سریال دومم را ساختم و خیلی علاقه مند بودم این سریال من هم با حتی مبلغ کمتری از تلویزیون ایران پخش شود. اما آقای اکبر غمخوار از مسئولان فرهنگی بودند و سریال مرا قبول نکردندو من خیلی ناراحت شدم. الان چرا و به چه دلیل ایران هستید؟ من برای حضور در مراسم نمایش سلام بمبئی ایران هستم . خوشحالم که این فیلم ساخته شد. به عنوان یک شیعه خیلی خوشحال هستم. در ابتدا تصور می کردم که عوامل ایرانی به هند آمده اند که یک فیلم بسازنند که فقط داستانش در هندوستان می گذرد *ما اینجا به این فیلمها می گوییم فیلم توریستی ؟ سلام بمبئی اصلا اینطوری نیست. من قبل از ساخت فیلم متوجه شدم داستان فیلم درباره پسر شیعه ای است که عاشق یک دختر هندو می شود و دختر هندو به اسلام شیعی ایمان می آورد و قرآن در دست می گیرد. چنین داستانی برای من که شیعه هستم خیلی زیباست و دوستش دارم. من فکر می کنم نوروز بیگی و قربان(محمدپور) با آمدنشان باه هندوستان موجب نزدیک تر شدن شیعیان و حتی مسلمانان هنرمند شدند. باور کنید میان ستاره های بزرگ هند رقابت بود که چه کسی محمدرضا گلزار را به خانه اش دعوت کند. تصور کند قبل از هر تحلیلی این مسئله به خاطر مسلمان بودن عوامل ایرانی در هند بود. این اشتیاق نباید به هیچ عنوان از بین برود. *خیلی تشکر می کنم از وقتی که گذاشتید و قبول کردید با من گفتگو کنید؟! من هم تشکر می کنم از شما و رسانه شما.
شنبه ، ۱۳آذر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هنرما]
[مشاهده در: www.honarma.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]
-
گوناگون
پربازدیدترینها