تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835699960
مرثیه رنج کودک آزاری
واضح آرشیو وب فارسی:الف: مرثیه رنج کودک آزاری
تاریخ انتشار : پنجشنبه ۲۷ آبان ۱۳۹۵ ساعت ۱۶:۲۹
حسین احمدی‌نیاز در یادداشتی به مناسبت روز جهانی پیشگیری از کودک آزاری و منع خشونت با کودکان، تاکید کرد که کودک‌آزاری صرفا بدرفتاری فیزیکی یا اشکال سنتی آن نیست. به گزارش ایسنا، در یادداشت این وکیل دادگستری و حقوقدان آمده است: کودک آزاری مرثیه ای دردآور برای همگان اعم از کودک، خانواده و جامعه خواهد بود. رنج آن بین همگان تقسیم می شود. این بیماری بسان بختک بر جامعه ما و بسیاری از جوامع افتاده است و شب های تاری برای کودکان و آینده جامعه رقم خواهد زد. در این راستا جامعه جهانی برای کاهش آسیب، مبارزه با اشکال و پیشگیری از کودک آزاری، روز ۱۹ نوامبر برابر با ۲۸ آبان ماه را روز جهانی پیشگیری از کودک آزاری و منع خشونت با کودکان نامگذاری و آن را بهانه‌ای جهت تلاش همگان برای منع خشونت با کودکان قلمداد کرده است. سازمان پزشکی قانونی از آمار 224 نفر مورد کودک‌آزاری در سال جاری خبر می‌دهد، این در حالیست بیشتر کودک آزاری‌ها پنهان می ماند و آمار مذکور متعلق به مواردی است که منتج به اقامه دعوی در مراجع قضایی شده است، از دیگر سو کودک آزاری صرفا بدرفتاری فیزیکی یا اشکال سنتی آن نیست بلکه کودکانی که بر اثر کار دچار آسیب می شوند یا کودکانی که بر اثر انفجار مین مصدوم می شوند یا کودکانی که در مدارس غیراستاندارد دچار حادثه می شوند بسان کودکان شین‌آباد یا کودکانی که بر اثر اعتیاد والدین در معرض اعتیاد قرار می‌گیرند یا کودکان فاقد شناسنامه یا کودکانی که در سنین کودکی تن به ازدواج زودهنگام می زنند یا کودکان پناهنده و ... همه و همه کودک آزاری قلمداد می شود که در این آمار جای نمی گیرد. کودک‌آزاری بزرگترین ستم وارده به کودکان است. کودک آزاری پدیده‌ای جهانی است که به دلایل گوناگون رو به گسترش است. بنا بر آمار سازمان بهداشت جهانی هر سال بیش از ۴۰ میلیون کودک در جهان مورد انواع آزارها قرار می‌گیرند. در کشور ما نیز کودک آزاری پدیده ای رو به افزایش است. علل پدیداری این پدیده شوم، عوامل مختلفی دارد. متاسفانه برداشت بسیاری در مورد کودک آزاری، صرفا کتک کاری تا حد مرگ کودک است، این در حالیست که هر نوع رفتار و کردار بزرگسالان که موجب آسیب روحی، روانی و جسمی کودک شود، کودک آزاری تلقی می شود. بر اساس استاندارد جهانی، کودک آزاری رفتاری است که از طرف بزرگسالان (والدین، سرپرستان، معلمان و افراد دیگر) نسبت به کودکان انجام می‌شود و به سلامت جسمی و روانی آنان آسیب می رساند. کودک‌آزاری در انواع گوناگون، جسمی، عاطفی یا روانی، غفلت سوء‌استفاده و اشکال آن (جنسی، بهره کشی اقتصادی) صورت می گیرد. انواع کودک‌آزاری با تفاوت‌هایی که دارند، تاثیرات زیانبار مشترکی بر جای می‌گذارند: پیامدهای آسیب‌زای انواع کودک آزاری به جنبه خاصی از رشد کودک، جسمی یا روانی، محدود نمی شود، بلکه اثرات آن تا بزرگسالی ادامه می یابد و در بسیاری از موارد به چرخه کودک آزاری می‌انجامد و کودک قربانی آزار در کودکی به آزارگر در بزرگسالی تبدیل می شود. در سال‌های اخیر به نوعی از کودک آزاری توجه شده که با سایر انواع کودک آزاری تفاوت دارد و آن کودک‌آزاری ساختاری است. مهم‌ترین ویژگی کودک آزاری ساختاری این است که برخلاف سایر انواع کودک آزاری، کودک توسط فرد یا افرادی مورر آزار قرار نمی گیرد بلکه آسیبی که به کودک وارد می شود از ساختارهای اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی جامعه ناشی می‌شود. نمونه‌های این نوع کودک‌آزاری را می‌توان در حوزه اقتصادی و اجتماعی- فرهنگی مورد بررسی قرار دارد. در حوزه اقتصادی کار کودکان نمونه بارز کودک آزاری ساختاری است. کار کودک از این نظر آزار محسوب می شود که مانع دستیابی او به حقوق اساسی خود از جمله آموزش، بهداشت، سلامت، بازی و شادی است؛ در واقع اجبار کار کودک به کار توسط پدر و مادر صورت نمی گیرد بلکه شرایط نامناسب اقتصادی جامعه که محصول ساختار اقتصادی جامعه است، کار اجباری را به کودک تحمیل می کند. نمونه های دیگر کودک آزاری در حوزه اقتصادی، کودکان بازمانده از تحصیل و ازدواج در سنین پایین است که هر دو به سلامت جسمی و روانی کودکان آسیب می رساند؛ در واقع بازماندن از تحصیل به دلایل اقتصادی یعنی در نظر گرفتن آموزش به عنوان یک کالا و نه یک حق اساسی. کالایی که کودکان محروم، نمی‌توانند از آن بهره‌مند شوند. در حوزه اجتماعی- فرهنگی می توان از آزارهایی که از نظام آموزشی و نه توسط معلمان و مدیران بر کودکان وارد می شود، نام برد. مانند رقابت، آموزش مبتنی بر حافظه، نمره گرایی، فضاهای نامناسب آموزشی، کمبود مدرسه، تعداد زیاد دانش آموزان در هر کلاس، آموزش در نوبت بعد از ظهر که با خستگی کودکان همراه است و دادن تکالیف درسی زیاد به کودکان که مانع استراحت و خواب کافی آن ها می شود.این موارد از آن جهت آزار شمرده می شود که سبب اضطراب، فشار روانی، خستگی محرومیت از خواب و استراحت کافی و در نتیجه کاهش سلامت جسمی و روانی کودکان می شود. گروهی از خانواده‌ها نیز به‌جای حل مشکل در دور باطل پیدا کردن مقصر گرفتارند، نمونه دیگر کودک آزاری ساختاری کودکان بازمانده از تحصیل، نه به علت شرایط نامناسب اقتصادی بلکه به دلایل اجتماعی- فرهنگی است. کودکانی که به علت بیزاری از مدرسه ترک تحصیل می کنند و یا به دلیل نپذیرفتن فشارهای ناشی از نظام آموزشی از مدرسه اخراج می شوند. بازماندن از تحصیل به هر دلیل اولین گام در راه رفتارهای پرخطر است؛ به ویژه در مورد کودکانی که به دلایل غیراقتصادی به مدرسه نمی‌روند و بکار نمی‌پردازند. تبعیض به‌ویژه تبعیض جنسیتی که جنبه فردی ندارد و به فرهنگ تبدیل شده است نمونه دیگری از کودک آزاری ساختاری در حوزه اجتماعی- فرهنگی است. این نوع تبعیض در خانواده، مدرسه، جامعه، به صورت نگرش‌های تعمیم یافته و حتی گاه در قوانین نیز وجود دارد. پیشگیری و کاهش خشونت‌های ساختاری به علت پیچیدگی این نوع کودک‌آزاری، دشوارتر از سایر انواع آزارهاست. آنچه مسلم است، بیشترین وظیفه و مسؤلیت در این زمینه بر عهده دولت‌هاست زیرا این نوع کودک آزاری، مسأله‌ای اجتماعی است و ریشه در ساختارهای جامعه دارد. دولت‌ها می‌توانند با امکاناتی که در اختیار دارند با برنامه‌ریزی اجتماعی در سطح کلان با فقر زدایی و بهبود شرایط اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی جامعه در کاهش آن بکوشند. متاسفانه در حال حاضر بسیاری از والدین هر نوع رفتار با کودک را حق خود می دانند و کتک کاری را لازمه رشد و تربیت کودک می پندارند یا حق تنبیه مصرح در قانون مدنی برای والدین نیز نمونه دیگری از مجاری پدیداری کودک آزاری تلقی می شود. از دیگر سو معلمین در امر آموزش نیز اشتباه دانش‌آموزان را با بدرفتاری پاسخ می دهند که بعضا منتج به کتک کاری شدید دانش آموز کودک شده و در بعضی موارد مرگ کودک را رقم زده است. تلقی جامعه ما از کودک هنوز با برداشت های سنتی همراه است. حجم وسیعی از رفتارها با کودکان می تواند مصداق کودک آزاری محسوب شود اما به زعم بزرگسالان کودک آزاری قلمداد نمی شود. این دوکانگی باعث شده است تا علیرغم جرم انگاری کودک آزاری، هنوز شاهد وقوع آن باشیم. واقعیت این است که کودک آزاری نه تنها کودک را آزار می دهد بلکه جامعه نیز از آن رنج خواهد برد .جامعه ی سالم در گرو کودکان سالم خواهد بود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[مشاهده در: www.alef.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها