واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها: وقایع اتفاقیه نوشت: برخی از نویسندگان هستند که به مرور زمان در کشور ما جنبه تزئینی پیدا کردهاند؛ یعنی تنها کاری که در حقشان نمیکنیم، خواندن آثار آنهاست. در عوض از چهارراه ولیعصر تا زعفرانیه، به هر کافهای بروید، عکسشان روی دیوار است، روی ماگهای گندهای که کتابفروشیها پشت ویترین میگذارند، تصویر آنها چاپ شده است، برای زینتدادن به کتابخانه منزل، چند جلد از کتابهایشان حتما جایی که توی چشم باشد، قرار دارد، در شبکههای مجازی، سخنان نغزشان به اشتراک گذاشته میشود و کلی لایک میگیرد و... نمونهاش همین دوست و همکار عزیزمان، آقای آلبر کامو؛ فکر میکنم 20 سالی هست که جنبه تزئینیاش بر سایر جوانب آن میچربد.
طرز تهیهاش هم آسان است. مواد لازم: مقادیری حرفهای گندهگنده از قبیل اومانیسم، اگزیستانسیالیسم و نیهیلیسم، یک پوستر از تصویر سیگار به لب استاد، حفظ نام سه کتاب «طاعون»، «بیگانه» و «سوءتفاهم».
آلبر کاموی شما آماده است و میتوانید نوش جان کنید اما کسانی که خدایناکرده رفتهاند توی بحر استاد و عمیق مطالعهاش کردهاند، میدانند که ماجرا به این سادگیها نیست؛ یعنی آلبر کامو، یک نویسنده و نظریهپرداز فلسفی، بسیار مهم و تأثیرگذار است که چه در آثار داستانی و چه در مقالاتش، افقهای عجیب و غریب و تازهای را پیش ذهن آدمی گشوده است؛ مفاهیمی بنیادین چون چیستی حیات و مرگ، بحران هویت انسان معاصر، نقد دوران پسااستعماری و حتی تحلیل تفکر چپ در آثار و افکار او، جایگاه ویژهای دارند و حسن کامو این است که چه در داستان و چه در نوشتارهای تحلیلی خود، نوعی سادگی خوشایند دارد و راه ارتباط با مخاطب را اصلا نمیبندد.
رمانهای آلبر کامو، هرچند همگی تلخی گزندهای دارند و به پایانی تراژیک میرسند اما نوعی هشدار برای دعوت ما به تفکر درباره زندگی و مسئولیتمان در قبال خویشتن و بشریت هستند.
کامو درباره معنای زندگی کنکاش میکند و پای سازوکار قدرت، سیاست، ایدئولوژی، مذهب و روانکاوی را هم به میان میکشد و گاه با وجهی تمثیلی (مثل رمان طاعون و افسانه سیزیف) و گاه با رویکردی رفتارشناسانه (مثل رمان بیگانه و داستان سقوط) وجوه تازهای از روابط اندیشههای مسلط بربشر و سرنوشت کنونی او را آشکار میسازد؛ یک نویسنده درجه یک با افکار و ایدههایی درجه یک.
چندی پیش به همت خشایارخان دیهیمی، مجموعه یادداشـــتهای روزانه کامو نیــــز در چند جلد به بازار عرضه شد که واقعا معرکه است. با خواندن این یادداشتهاست که میفهمیم نویسنده و روشنفکر پارهوقت، یک شوخی است. کامو درباره سادهترین و عادیترین رفتارهای روزمره بشر نیز ایده دارد و مدام در تفحص خویش و پرداخت آرای تازه است؛ با این حساب باید بگوییم که احتمالا طرز تهیه آلبر کامو با آنچه در سطرهای بالا گفتیم فرق دارد و کار دشواری است.
دوستداشتنش شهامت میخواهد و نفرت از او هم حتی بیش از دوستداشتنش شهامت میخواهد؛ به ویژه وقتی خوب در آثار و احوالش دقیق شده باشی. رومن گاری، همکار، همنسل و رفیق آلبر کامو در رمان «اسکیبام»-که در ایران و آمریکا با نام «خداحافظ گاری کوپر» مشهور است- از او بهعنوان «پیغمبر ابتذال» یاد میکند. منظور گاری احتمالا این است که کامو آمده تا ابتذال زندگی مدرن را به بشر یادآوری و او را از خواب غفلت بیدار کند. اگر چنین باشد، لقبش بسیار برازنده اوست؛ فلیسیتاسیون موسیو کامو.
۱۷ آبان ۱۳۹۵ - ۰۷:۴۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]