تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816707948
آيا بايد سخنان دولتمردان را سانسور كرد؟
واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها: جوان نوشت: « آرامش و امنيت و رضايت » گزاره هايي است كه رئيس‌جمهور در افتتاحيه نمايشگاه مطبوعات از رسانه‌ها خواسته كه آن را به وجود آورند و حتي تأكيد كرده كه «رسانه‌هاي ما بايد رضايت واقعي را به وجود آورند، تروريسم بر اسب نارضايتي سوار مي‌شود؛ آنها که جز ايجاد يأس و نااميدي و غم و غصه و تشويش اذهان عمومي کار ديگري نمي‌کنند، چه نتيجه‌اي از کار خود گرفته‌اند، چرا افسردگي؟» اين كلام روحاني را مي‌توان در دو بخش به نقد نشست؛ گرچه كه حواله به جهنم داده شويم، چه آنكه اينك پاي امنيت رواني يك جامعه و دادن آدرس غلط در ميان است. آدرس صحيح را با هم مرور مي‌كنيم تا تصور نشود همه چيز درست است و صرف انتقاد دو سه رسانه از دولت، امنيت ملي دارد به خطر مي‌افتد!
رئیس جمهور محترم رسانه‌ها را به ايجاد آرامش مي‌خواند، اما به نظر مي‌رسد يك حلقه اصلي را از ميانه اين زنجير احساس يأس و عدم آرامش حذف كرده و آن اينكه رسانه مي‌تواند «منعكس‌كننده» يا «برهم‌زننده آرامش» باشد و اين هر دو يعني آنكه امنيتي هست و رسانه مي‌تواند در قبال آن نقش‌آفريني مثبت يا منفي كند، نه آنكه از آرامشي كه نيست، قصه بگويد. اين مقدمه‌اي بود تا بنويسيم يحتمل بهتر آن است كه رئيس‌جمهور براي يافتن يكي از منابع اصلي برهم خوردن آرامش رواني جامعه، به متون سخنراني دولتمردانش نگاهي دوباره بيندازد. تندي‌هاي كلامي به منتقدان، كنايه و طعنه و زخم زبان، حمله به نهادهاي مختلف كشور و قواي ديگر، ايجاد دوقطبي‌هاي متعدد، آمارهاي غيرواقعي از پيشرفت و عبور از ركود و بهبود اوضاع اقتصادي، همه و همه مواردي است كه به وضوح و عينيت آرامش رواني جامعه را به هم مي‌ريزد. فقط يك نمونه از آنها بدهي معوق و فساد كوچك ناميده شدن دزدي 8هزار ميليارد توماني از اموال حدود يك ميليون نفر از فرهنگيان است.
وقتي يك ميليون نفر كه اموال‌شان دزديده شده، از جانب قوه مجريه حمايتي دريافت نمي‌كنند و حتي رئيس‌جمهور را در مقام تقليل سطح فساد روي داده مي‌بينند، آيا رسانه مي‌تواند براي آن فرهنگيان ايجاد امنيت كند؟ وقتي بارها و بارها فرزندان مؤمن و انقلابي اين سرزمين به تندروي، نفهم بودن، انقلابي‌نما بودن، دروغگو بودن و... متهم مي‌شوند، منتقدان مورد طعن قرار مي‌گيرند و به جهنم حواله داده مي‌شوند، هر انتقاد علما با جنجال و توهين روبه‌رو مي‌شود؛ معترضان خيالي ساخته و به آنان حمله مي‌شود كه مثلاً نمي‌گذارند اينترنت به روستاها ببريم يا اگر امام(ره) نبود، نمي‌گذاشتند انتخابات 12 فروردين برگزار شود و... آيا رسانه مي‌تواند بگويد مقامات چنين سخناني نگفته‌اند و دست به سانسور بزند تا فضاي رواني جامعه آرام بماند؟! يعني رسانه بايد دروغ بنويسد؟! وقتي لحن‌ها و ادبيات‌ها سخنراني به سخنراني تندتر و كنايه‌آميزتر و دوقطبي سازتر پيش مي‌رود، آيا مي‌توان در رسانه توليد آرامش كرد؟!
از سويي گفتن حقيقت تلخ به مردم يقيناً بهتر از واقع نمايي واهي و اميدسازي كذايي است. كار سختي نيست؛ مي‌شود همين فردا همه رسانه‌ها از بهبود اوضاع معيشتي و خروج از ركود و برداشته شدن تحريم‌ها و نبود بيكاري و فقر و آلودگي‌هاي زيست محيطي و بالا رفتن اعتبار پاسپورت ايراني و كلي فضاسازي گل و بلبل ديگر تيترهاي درشت بزنند، اما مگر مردم متوجه اوضاع اقتصادي خود نيستند و مگر در همين هوا نفس نمي‌كشند و مگر نمي‌بينند بيكار هستند يا شاغل، كه فريب تيترهاي درشت را بخورند و با حلوا حلوا گفتن دهانشان شيرين شود؟! يا آنكه آنقدر كاناليزه هستند كه فقط از يك رسانه اخبار خود را دريافت كنند؟ از قضا اين خبردهي‌هاي غيرواقعي همان اعتماد مانده را هم از بين مي‌برد؛ و اين بي‌اعتمادي، ناامني بيشتر و نارضايتي بيشتر فراهم مي‌كند. رسانه‌ها نمي‌توانند نارضايتي و گله و شكايت مردم را ببينند و بعد گل و بلبل‌سازي كنند و رضايت جعلي بيافرينند كه آنان نديم مردم‌اند و نه نديم دولتمردان!
رسانه‌ها براي دفاع از دولت آزاد باشند
انتقاد روحاني از رسانه‌ها و اعتراضش به منتقدان قصه ادامه‌دار و پرتكراري است كه ديگر با هزار بار تأكيد بر آزادي مطبوعات و «پناه مي‌برم به خدا از بستن دهان منتقدان» و «نشکنيم قلم‌ها را به بهانه واهي، نبنديم دهان‌ها را با بهانه‌هاي غيراساسي» نمي‌تواند براي او نمايش يك حامي نقادي را ايفا كند. حسن روحاني در همان سخنراني كه مي‌گويد «اگر خود اصحاب رسانه امنيت نداشته باشند و دل نگران امنيت خود و راه و شغل و کار و خط و قلم خود باشند چگونه مي‌توانند امنيت را بيافرينند، با قلم شکسته و دهان بسته؟ از او کاري ساخته نيست، نشکنيم قلم‌ها را به بهانه واهي، نبنديم دهان‌ها را با بهانه‌هاي غيراساسي، بگذاريم در اين جامعه آزادي باشد.» در همان سخنراني هم به انتقاد از رسانه‌ها مي‌پردازد و براي رسانه‌هاي منتقد نسخه محتوايي مي‌پيچد كه اين را بنويسيد و آن را ننويسيد و از قضا هرچه را مي‌گويد ننويسيد، همان انتقادات از دولت است و هرچه را مي‌گويد بايد نوشت، همان تعريف و تمجيد و تحسين دولت و برجام است.
برآيند چنين سخنراني‌اي مي‌شود اينكه مطبوعات و رسانه‌ها اگر مدح دولت را مي‌گويند، بايد آزاد باشند و اگر نه، يك مشت دروغگوي انقلابي نماي هتاك هستند كه با رانت‌هاي اطلاعاتي خبر مي‌گيرند و براي نهادهاي خاص ارسال می‌کنند و دغدغه فروش ندارند. بله آقاي رئيس‌جمهور! رسانه بايد امنيت داشته باشد و مدام مورد حمله و اعتراض نباشد كه بتواند در فضايي آرام بنويسد؛ با ايجاد دوقطبي رسانه خوب و رسانه بد و كشاندن پاي اجنه به توصيف از رسانه‌ها، اينكه هنوز منتقدان شما مي‌نويسند و قلم و كيبورد را كنار نگذاشته‌اند، از سر پوستي است كه در اين سه سال با ايستادگي مقابل انواع توهين‌ها و تهمت‌ها بسيار كلفت شده است.
۱۶ آبان ۱۳۹۵ - ۰۷:۵۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[مشاهده در: www.bartarinha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
سیاسی
پربازدیدترینها