واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: پزشکان پهلوان! روزنامه امروز خراسان جنوبی چاپ بیرجند روز دوشنبه یکم شهریور 95 یادداشتی با عنوان « پزشکان پهلوان! » به قلم رضا زنگویی را در شماره 3141 خود منتشر کرد.
ادامه مطلب به این شرح است: پزشکی ، حرفه مقدسی است، آنقدر مقدس که می توان احیای جان همه مردمان را در کارنامه شان نوشت. این کلام نورانی وحی است که می فرماید:« مَنْ قَتَلَ نَفْسَا بِغَیرِ نَفْسٍ أوفَسادٍ فِی الأَرضِ فَکانَّما قَتَلَ النَّاسَ جمیعاً وَ مَنْ أَحْیاها فَکأَنَّما اَحیا النَّاسَ جمیعاً».هر کس، انسانی را بدون ارتکاب قتل یا فساد در روی زمین بکشد، چنان است که گویی همه انسانها را کشته، و هرکس، انسانی را از مرگ رهایی بخشد، چنان است که گویی همه مردم را زنده کرده است. مائده – آیه 32، و به پزشکی که علم احیای جان و ارتقای سلامت انسان است، حرمتی چنین کرامند می گذارد. همین حضرت خداوند را نامی است حیات بخش که با کلمه زیبای "شافی" می شناسیم و بر سربرگ نسخه های پزشکان هم به زیبایی نشسته است؛ هوالشافی. حضرت شافی هم شأن شفای خویش را در اندیشه و دستان زنان و مردانی قرار داده است که با نام طبیب به درمان خلایق مشغول می شوند. این شان نیز اقتضا می کند تا پزشکان خود را بر اساس دیگر شئون خداوندی همچون کرامت و بزرگواری، دست گیری و کمک، و.... بپرورند.اگر چنین شد، طبیبان، همان طور که در اخلاق حرفه ای شان تاکید و در قسم نامه شان هم ذکر شده است، حیات بخشان جامعه خواهند بود که برای درمان مردمان هیچ شرط و اما و اگری نخواهند داشت و هر گز پشت میزی نخواهند نشست که زیرش چاه ویلی باشد که پر نشود! پزشک اگر به شأن طبیبی برسد که خدا کند این تقدیر روشن همه پزشکان باشد آن وقت چه قانون منع کرده باشد و چه دست شان را هم حتی باز گذاشته باشد، ریالی افزون تر نخواهند گرفت. چنانکه پیش از این طبیبانی با "نگرفتن" پول و واگذاشتن مقدار حق ویزیت به خود بیمار ، به جاودانگی رسیده اند. البته این ماجرا به سال های دور بر نمی گردد و راه امروزیان به آن روش و منش هم بسته نیست که از قضا من خود در همین زمان حال با پزشکانی برخورده ام که گاه حتی هزینه بیمارستان بیمار خود را هم حساب کرده اند. من پزشکانی می شناسم که یک روز در هفته را به نیازمندان بیمار، خدمات رایگان ارائه می کنند. من دوستان پزشکی دارم که داوطلبانه روزهای تعطیل خود را به اردوهای جهادی می روند و غم از چهره مردم محروم می گیرند و اول درد از دل شان رفع می کنند و بعد از تن شان. من پزشکانی می شناسم که در اقدامی خودجوش با هزینه خود اتاق عمل سیار می سازند و راهی مناطق محروم می شوند برای درمان مردمانی که علاوه بر درد تن، جیب شان هم آنقدر درد می کند که توان مراجعه به پزشک ندارند. من پزشکان خوب آنقدر می شناسم که قلمم را به گلایه از کسانی که در لباس پزشکی، نگاه کاسبکارانه دارند ، نمی آلایم که آنان نه متن جامعه پزشکی که عارضه هایی هستند بر این جامعه سالم. پس به احترام پزشکان سالم و سلامت آفرین ، بر می خیزیم که بسیاری از پای افتادگان را تا برخاستن و ایستادن یاری کرده اند و در جای خود هر کدام یک پهلوان بوده اند و هستند.2047/7559/
01/06/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 40]