محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845984733
به انگیزه بزرگداشت «محمد جواد محبت» روی پای ترِ باران به بلندی «محبت» برویم
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: به انگیزه بزرگداشت «محمد جواد محبت»روی پای ترِ باران به بلندی «محبت» برویم
این حنجرۀ سپید عشق و روشنی که در سه حوزه شعر انقلاب، دفاع مقدس و آیینی صاحب آثار و اشعاری فاخر و ماناست، در محافل و مجامع ادبی به نیکنامی و مهربانی شهره است.
خبرگزاری فارس- گروه کتاب و ادبیات: وقتی هوا پر است زعطر اقاقیا حس میکنی تو هستی و یک حس آشنا حس میکنی رها شدهای در مه و نسیم حس میکنی سبک شدهای مثل ابرها حس میکنی خوشست اگر شستشو دهی از هرچه هست و نیست غبار ملال را وقتی‌که پلک مینهی از شوق روی‌هم پر می‌شود تمام وجودت از این هوا تو بی‌خیال میروی آرام ناگهان چیزی ترا نهفته صدا میزند، بیا ... یک‌لحظه هرچه هست فراموش می‌شود یک‌رشته راه میکشد از روح تا خدا اینک تویی رهاشده با جان عطرناک مهمان فصل سبز، در آفاق آشنا در کرمانشاه او را بیشتر به نام «عمو جواد» می‌شناسند و صدا می‌زنند. مرد روشنی که مهربانی در نفس‌هایش جاری ست و هم قبله و هم‌قبیله شاعران بزرگ روزگار ما: «محمدجواد محبت». استاد «محمدجواد محبت» از شاعران توانا و چهره‌های ماندگار روزگار ما که ان‌شاءالله... «تنش به نام طبیبان نیازمند مباد»، از رندان و قلندران عرصۀ شعر و ادب و از سوختگان و حکمت آموختگان مکتب «عشق» است. شاعری نازک خیال و زلال‌کننده که با سیروسلوکی عارفانه و کشف و شهودی عاشقانه ـ فارغ از هرگونه هیاهوـ بیش از نیم‌قرن است که در وادی شعر و ادب، طی طریق می‌کند. این حنجرۀ سپید عشق و روشنی که در سه حوزه شعر انقلاب، دفاع مقدس و آیینی صاحب آثار و اشعاری فاخر و ماناست، در محافل و مجامع ادبی به نیکنامی و مهربانی شهره است. جانش به مهر گرم و از کینه سرد است و همچون خورشید جوانمرد: گرم شو از مهر و ز کین سرد باش چون مه و خورشید جوانمرد باش «محبت» فعالیت ادبی خود را در سال‌های 39-40 با قلم‌زدن در هفته‌نامۀ «توفیق» و با امضای «م. آدمیزاد» آغاز کرد. از سال 47 به بعد آثارش را بانام مُستعار «م. بخشنده‌مهر» به دست چاپ سپرد، اشعار و مقالاتی با مضامین سیاسی و اجتماعی. وی که حق‌خواهی و باطل‌ستیزی را از قیام حسینی آموخته بود، به خاطر فعالیت‌های بیدارگرانۀ خویش در عصر استبداد ستم‌شاهی، دوباره از زندان ساواک سر درآورد و در این دوران، تجربۀ پربار مبارزۀ سیاسی را آموخت. این شاعر دردآشنا و روشن‌اندیش، از فردای پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون، با اعتقادی راسخ و باوری عمیق، در سنگر اندیشه، پاسدار ارزش‌های اصیل انسانی و اسلامی بوده است و با چاپ و انتشار آثار و اشعار رسالت مدار خود، در عرصۀ ادبیات انقلاب اسلامی، حضوری پویا، بانشاط، گسترده و تأثیرگذار داشته است. امروز نیز استوار و ثابت‌قدم، رهنمود این راه مقدس و روشن است و به زمزمۀ عاشقی، مشغول: با تو دل من در اوج پرواز است آواز مخوان، حضورت آواز است پایان شب است و گفت‌وگویت گرم باش ای همه خوب، تازه آغاز است «با موج عطرهای بهشتی، بانوی طوبی، کجایی گریۀ دل ناصبوران، با بال این پرنده سفر کن، از آتش خیمه‌های عاشورا، گلوی سبز آواز، بهار بی‌پاییز، از مرزهای فریاد، صحایف گل سرخ، روایح گل سرخ و «از سال‌های دور و نزدیک» که دربردارندۀ دست‌چینی از دفترهای شعر پیشین اوست، یادگار‌هایی ماندگار از روح دل‌شده و عاشق اوست که با خط عشق بر صحیفۀ روزگار نقش بسته است. از «محبت» و آثارش گفتیم: از راهش، مرامش، پیشه‌اش، اندیشه‌اش و ... این‌همه را گفتیم تا بگوییم کم نیستند بزرگانی از این قبیل و قبیله که دل به مهر دوست بسته و از دنیا و تعلقاتش گسسته‌اند. در کار دل‌اند، نه کار گِل، عاشق صادق‌اند و نه سالک منافق. راه خود را می‌روند و کار خود را می‌کنند. نه تأییدها و تشویق‌ها آنان را مست می‌کند، نه بی‌مهری‌ها و دشمنی‌ها آنان را سُست، چراکه بندۀ «او» یند و از قید بندگی غیر، آزاد: فاش می‌گویم و از گفتۀ خود دلشادم بندۀ عشقم و از هر دوجهان آزادم تکریم و تجلیل این پیر عرصه شعر و ادب در زمانه‌ای که اصحاب فکر و فرهنگ - به هزار و یک دلیل - همچنان در مظلومیت و مهجوریت به سر می‌برند، بزرگداشت ادب و اخلاق و کرامت‌های انسانی ست. با سپاس و تشکر از بانیان این بزرگداشت باشکوه، شایسته است که با سلامی دوباره به این «پیر» جان آگاه و روشن‌ضمیر، و به نشانۀ سپاس و عرض ارادت، خاتمۀ این گفتار را نیز به غزلی زیبا از استاد مُزین کنیم، غزلی مهدوی. امید آن‌که شما نیز همچون این دلشدۀ غریب، کامِ جانتان از ترنم این سرودۀ معنوی، شیرین شود: عزیزم! از تو چه پنهان، بهار درراه است بهار با نفس مُشکبار، درراه است جوانه‌های سپیدار می‌دهند نوید طراوتی که تویی دوستدار، درراه است نسیم مژده‌رسان، جان تازه می‌بخشد سپیده با قدم زرنگار، درراه است بگو به خاطر آشفته، در تبسم گُل قرار جان‌ودل بی‌قرار، درراه است خبر دهید به دل‌خستگان تشنۀ مهر زلال عاطفۀ خوشگوار، درراه است قسم نمی‌خورم اما به جان منتظران چراغ روشن آن انتظار، درراه است اگرنه جمعۀ حاضر، که جمعه‌ای دیگر امید زمزمه دارد، سوار درراه است انتهای پیام/و
95/04/20 :: 14:53
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 173]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها