واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: راه آهن مسئول آسیب های اجتماعی! - مهدی احمدی تهران- ایرنا- این روزها مشکلات و معضلات شهری رنگ و بوی دیگری گرفته است ؛ رنگ و بویی فارغ از تمام مزیت ها و امکاناتی که طرح های شهری می تواند برای عموم مردم که آنها را شهروند خطاب می کنند داشته باشد.
نگاهی گذرا به اخبار منتشر شده در حوزه شهری حکایت از آن دارد که طی چند ماه اخیر صدها اصله درخت در نقاط مختلف پایتخت به بهانه های مختلف قطع شدند و جای خود را به اراضی و ساخت و ساز های جدید داده اند. ساخت و سازهایی که هر رو بیشتر قد می کشند و با برافراشته شدن خود این نکته را به یاد می آورند که سکاندار پایتخت ترس از ارتفاع ندارد و همواره پرواز را در سر می پروراند.جدال شهرداری با دولت چیزی نیست که مربوط به دیروز و امروز باشد و تاریخچه طرح های مختلفی که تاکنون به نتیجه رسیده یا نیمه کاره مانده است بر این موضوع تأکید دارد که حداقل در 2 دهه اخیر رفتار مسالمت آمیزی میان دولت و شهرداری وجود نداشته است اما جدا از این اختلافاتی که گاهی جنبه سیاسی و... داشته این روزها برخی طرح های اقتصادی و اجتماعی دستاویز خوبی برای متنوع کردن برنامه های پرو پاگاندایی متولیان پایتخت شده است.از جمله طرح هایی که طی 3 سال اخیر زمینه تازه ای برای مسأله فراهم کرده است طرح خط آهن منطقه 17 و 18 است که در زمان دولت دهم که رئیس آن زمانی سکان شهرتهران را در دست داشت و برخلاف سکاندار فعلی از ارتفاع می ترسید؛ با همه ایرادات خود اجرایی شد و خطوط ریلی این منطقه را به زیر زمین برد و زیر زمین رفتن آن منجر به آن شد تا برق اراضی آزاد شده این منطقه به مثابه مرواریدی چشم متولیان پایتخت را بگیرد و داستانی نو کلید بخورد.سکانس اولجدی شدن داستان تعیین تکلیف اراضی این منطقه به اوایل دولت یازدهم بازمی گردد که متولیان ریلی کوشیدند با تشکیل جلسه مشترکی بین مدیریت شهری تکلیف زمین های آزاد شده را تعیین کنند که در نهایت قرار شد شهرداری متولی اجرای طرح های عمرانی در این زمین ها باشد.در این جلسات مقرر شد با کارشناسی این اراضی معادل آن زمین معوضی به شرکت راه آهن ارائه شود اما این امر نیز محقق نشد.به گفته مدیرعامل راه آهن «75 هزار مترمربع فضای پارکینگ در طبقه فوقانی تونل خط راه آهن درنظر گرفته شده و تاکنون حدود 524 میلیارد تومان برای این طرح هزینه شده است، البته هنوز تأسیسات تونل و سیستم های ایمنی اجرایی نشده است که به بودجه حدود 213 میلیارد تومان نیاز دارد.به عبارت دیگر در مجموع برای این طرح حدود 750 میلیارد تومان هزینه شده که معادل هزینه آن به نرخ روز حدود یک هزار و 200 میلیارد تومان خواهد بود.»هرچند متولیان ریلی نیز کاستی هایی در کارهای خود داشته و دارند اما آنچه از مفاد مذاکرات صورت گرفته بر می آید آن است که تعلل در اجرای مصوبات این جلسات؛تنها به متولیان ریلی کشور بازنمی گردد وعدم اقدام جدی متولیان شهرداری منجر به آن شده تا این موضوع به شکل دیگری عنوان شود.کم کاری متولیان شهری و تلاش تصمیم گیران آن در مقصر جلوه دادن راه آهن در این موضوع کار را به جایی رساند که اعضای شورای شهر نیز در این مورد لب به انتقاد از شهرداری گشودند اما متولیان شهری بدون توجه به این موارد همچنان راه آهن را مقصر کم کاری های خود در به سرانجام رسیدن این طرح اعلام می کنند.البته در کنار این موضوع خروج ایستگاه راه آهن تهران از شهر نیز طرح دیگری است که شهرداری تهران در طول چند ماه اخیر آن را دستاویز قرار داده است و گمان می برد که اگر این ایستگاه به خارج شهر منتقل شود؛تمام آسیب های اجتماعی آن منطقه که ریشه های عمیق تر از کنار خط ریل بودن آن را پدید آورده؛حل خواهد شد.متولیان شهرداری براین باورند که حضور راه آهن در داخل شهر آسیب های اجتماعی را به همراه داشته است غافل از آنکه طبق بررسی های صورت گرفته در اکثر شهرهای بزرگ دنیا در امریکا، اروپا و آسیا؛راه آهن نه تنها به خودی خود موجب آسیب اجتماعی نمی شود بلکه فرصت های رشد و توسعه اجتماعی را ایجاد می کند و تجربه دنیا مؤید این مطلب است که ایستگاه راه آهن محرک بازآفرینی شهری است.متولیان پایتخت براین ادعا هستند که میزان آلایندگی نیروگاه دیزلی ایستگاه راه آهن سالانه به 238 تن در سال می رسد در حالی که استاندارد های جهانی سهم راه آهن از آلودگی کل شهر تهران را کمتر از 0،3 درصد عنوان می کند و اعلام می دارد که برخلاف برقی شدن خطوط راه آهن در شهر های اغلب کشورهای توسعه یافته دنیا؛در حال حاضر حدود 70 درصد از خطوط ریلی انگلستان با ناوگان دیزلی فعالیت می کند و در اتحادیه اروپا نیز مثال های فراوانی از خطوط راه آهن دیزلی در آلمان؛سوئد، نروژ ، فرانسه و... وجود دارد.سکانس آخرنوع نگاه متولیان شهری به چنین طرح این باور را در ذهن متبادر می سازد که اگر تمام اراضی آزاد شده بدون هیچ هزینه ای به شهرداری برسد و متولیان پایتخت آن طور که می خواهند مکان های تجاری خاص خود را در آنجا علم کنند؛دیگر نیازی به این نخواهد بود که در میان انبوه بی مسئولیت های شهرداری که گاهی فجایع زیادی را به بار آورده است چنین مشکلی به تیتر یک روزنامه بدل شود و چنان وانمود کند که تمام مسئولیت های شهرداری از جمله ریزش چند باره تونل توحید، بحث خشک کردن باغ ها و افزودن به املاک؛پشه های سفید بالک و همچنین ریخت و پاش های کلان شهرداری به پایان رسیده و با این اتفاق قرار است به سراغ تمام کردن طرح نیمه تمام تقسیم بندی شهروندان به درجه یک ودو برویم.اگرچنین باشد که باید آن را به فال نیک بگیریم چراکه اگر رفاه شهروندی را هم به همراه نداشته باشد؛این گونه خوب نمایی شهرداری و در واقع کورخود و بینای راه آهن بودن؛می تواند ابعاد تازه ای از شانه خالی کردن شهرداری از بار مسئولیت را نمایان کند تا شهروندان عاقل تر و منطقی تر از هر زمان دیگری به عملکرد این متولیان رأی دهند.*کارشناس شهری*گروه اطلاع رسانیپژوهشم**9128**
28/05/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 139]