تبلیغات
تبلیغات متنی
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1852151951
داریوش قنبری:احمدینژاد هنوز هم به بازگشت می‌اندیشد/ احزاب منتقد سهم‌خواهی می‌کنند
واضح آرشیو وب فارسی:روز نو:
داریوش قنبری:احمدینژاد هنوز هم به بازگشت می‌اندیشد/ احزاب منتقد سهم‌خواهی می‌کنند
با نزديك شدن به انتخابات رياست‌جمهوري سال ۹۶ احزاب، اشخاص و جریانات سیاسی کشور با جديت بيشتري به پیگیری برنامه‌های خود می‌پردازند و در اين ميان رخدادهايي همچون تعیین افراد جدید در شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان، سفرهاي استاني رئيس‌جمهور پيشين، نهي وی از حضور در انتخابات و غيره، خبر از روزهای گرم‌تر در آینده سپهر سیاست ایران می‌دهد. براي ارزيابي رخدادهاي سياسي اخير «آرمان امروز» به گفت‌وگو با داریوش قنبری فعال سياسي اصلاح‌طلب پرداخته است كه در ادامه مي‌خوانيد:
روز نو : با نزديك شدن به انتخابات رياست‌جمهوري سال ۹۶ احزاب، اشخاص و جریانات سیاسی کشور با جديت بيشتري به پیگیری برنامه‌های خود می‌پردازند و در اين ميان رخدادهايي همچون تعیین افراد جدید در شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان، سفرهاي استاني رئيس‌جمهور پيشين، نهي وی از حضور در انتخابات و غيره، خبر از روزهای گرم‌تر در آینده سپهر سیاست ایران می‌دهد. براي ارزيابي رخدادهاي سياسي اخير به گفت‌وگو با داریوش قنبری فعال سياسي اصلاح‌طلب پرداخته است كه در ادامه مي‌خوانيد:
این روزها شاهد اختلاف جدی میان شاخه‌های جناح اصلاح‌طلب هستیم. به‌طور مشخص، شما با ادامه فعالیت شورای عالی سیاستگذاری موافق هستید و اصولا علت مخالفت برخی با ادامه فعالیت شورای عالی را چه می‌دانید؟
شورای عالی اصلاح‌طلبان خیلی خوب می‌تواند عمل کند، حیف است از تجربه‌ای که در انتخابات مجلس دهم به دست آمد بهره‌‌ای برده نشود. تجربیات زیادی در طول این سال‌ها توسط احزاب اصلاح‌طلب به دست آمده است که تمامی این تجربیات در جناح اصلاح‌طلب در شورای عالی اصلاحات گرد هم آمده است. هر چند اختلافات جزئی در بین برخی از احزاب وجود دارد اما تجربه شورای عالی در انتخابات گذشته نشان داد اصلاح‌طلبان با تمام تکثر در اندیشه توانستند با حفظ اصول خود با یکدیگر ائتلاف کنند و این دستاورد بزرگی است. قبلا نیز در جریان شورای عالی سیاستگذاری یک سری مخالفت‌ها از جانب احزاب اصلاح‌طلب صورت گرفت که در همان زمان شورای عالی اعلام کرد که جایگزینی برای احزاب اصلاح‌طلب نیست و هدف شورای عالی انسجام بخشیدن به اصلاح‌طلبان بوده و نقش یک ستاد هماهنگ‌کننده را ایفا می‌کند تا اصلاح‌طلبان طرح‌های هماهنگ تری در سراسر کشور داشته باشند و شعار واحدی در موضوعات مختلف سر دهند. اکنون نیز به همین شکل عمل می‌کنند. نباید هیچ نگرانی از جانب احزاب اصلاح‌طلب نسبت به شورای عالی سیاستگذاری وجود داشته باشد زیرا شورا به هیچ عنوان جایگزین آنها نیست بلکه به هم افزایی احزاب اصلاح‌طلب در جریان انتخابات کمک می‌کند. در انتخابات مجلس با وجود این که طیف گسترده‌ای از اصلاح‌طلبان رد صلاحیت شدند اما شورای عالی با درایت آرایش انتخاباتی را به سمت و سویی هدایت کرد که جبهه پایداری موفق نشود در مجلس در اکثریت قرار بگیرد. نباید این تجربه رها شود، البته این بدین معنا این نیست که شورای عالی همیشه در زمین رقیب بازی کند و دنبال این نباشد که از نیروهای اصلاح‌طلب حمایت کند. بالاخره عیب و ایرادهایی نیز بوده که می‌توان با استفاده از تجربه گذشته این معایب را برطرف کرد. اگر همین احزاب منتقد هم واقعا دغدغه کار تشکیلاتی داشته باشند در شورای عالی اصلاحات بهتر می‌توانند به کار خود حتی در سطح ملی بپردازند. درهای شورای عالی بر روی احزاب منتقد باز است. بایستی وضعیت شورای عالی به همین منوال حفظ شود و نباید احزاب اصلاح‌طلب شورای عالی را تهدیدی برای خود بدانند بلکه باید کمک کنند که شورای عالی سیاستگذاری بهتر عمل کند. شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان نیز سعی کرده میان اصلاح‌طلبان حزبی و غیر حزبی پل بزند و همه را جمع کند. برخی اصلاح‌طلبان در چهارچوب احزاب سیاسی فعالیت نمی‌کنند. نباید اینها را رها کرد و هدف شورای عالی برنامه‌ریزی برای آن دسته از اصلاح‌طلبانی است که در هیچ حزب و تشکیلات سیاسی فعالیت نمی‌کنند، ضمن این که شورا فراتر از احزاب سیاسی است. این‌گونه است که جبهه اصلاحات تبدیل به یک جریان سیاسی قدرتمند می‌شود که به نظرم همه احزاب اصلاح‌طلب از این که در قالب یک جبهه قدرتمند به فعالیت بپردازند، حمایت خواهند کرد. احزاب می‌دانند که اگر بخواهند تک تک فعالیت کنند پراکندگی آنها موجب موفقیتشان نخواهد شد و از این پراکندگی رقیب اصلاح‌طلبان به‌خوبی می‌تواند استفاده کند؛ بنابراین نباید این طور احساس شود که شورای عالی رقیبی برای احزاب اصلاح‌طلب است بلکه شورا می‌تواند احزاب را به‌خوبی و به‌درستی تقویت کند و جایگاه آن احزاب را ارتقا ببخشد. البته نگرانی‌هایی که از جانب برخی اشخاص و احزاب اصلاح‌طلب وجود دارد باید طرف شود. این افراد باید بدانند که با تقویت شورای عالی جایگاه آنها نیز تقویت خواهد شد. آنها می‌توانند به عنوان یک جریان قدرتمند در کشور به ويژه در انتخابات شوراها و ریاست جمهوری فعال‌تر عمل کنند. در مجموع می‌توان شورای عالی و تشکیل آن را نشان از توسعه سیاسی در میان اصلاح‌طلبان ارزیابی کرد. چنین حرکت‌هایی موجب می‌شود که اصلاح‌طلبان با وجود محدودیت‌های فراوان از تمام ظرفیت‌های خود در انتخابات پیش رو و سال‌های آتی استفاده کنند.
برخی از گروه‌های اصلاح‌طلب اعلام کرده‌اند که در شورای عالی سیاستگذاری شرکت نمی‌کنند. فکر می‌کنید این اختلافات به کجا
خواهد کشید؟
این مسائل اختلافاتی جزئی است و خیلی باعث تغییر و تحول در جریان اصلاحات نخواهد شد. اخیرا هم مشاهده کردیم که تعداد قابل توجهی از احزابی که کمیته انتخابات را جدا از شورای عالی تشکیل دادند در لیست احزاب شورای عالی اصلاحات قرار دارند و این حضور به معنی این است که این احزاب منتقدان دلسوز توسعه سیاسی و حزبی هستند و هیچ گاه بر خلاف مسیر اصلاح‌طلبان رفتار نخواهند کرد. اتفاقا اصولگرایان هم این موضوع را درک کرده‌اند. در انتخابات مجلس سال گذشته نیز همین مسائل و مشکلات بود و مخالفت‌هایی صورت گرفت و برخی احزاب با شورای عالی آنچنان همراهی نمی‌کردند اما پس از مدتی با مذاکره و گفت‌وگوهایی که صورت گرفت همه قانع شدند که در قالب شورای عالی اصلاح‌طلبان به فعالیت بپردازند. این اختلافات موجود نیز تا حدود زیادی با مذاکره و گفت‌وگو قابل‌حل خواهد بود و تا حدودی هم حل شده است.
نقش احزاب اصلاح‌طلب در شورای عالی در چه سطحی است؟ برخی از منتقدان به شورای عالی نقد دارند.
به هرحال برخی احزاب اصلاح‌طلب احساس می‌کنند با شکل‌گیری شورای عالی سیاستگذاری سهمی نخواهند داشت و نقششان کمرنگ خواهد شد که به نظر من درست نیست؛ این قضیه دو دلیل دارد: یکی نگرانی از جایگاه احزاب و دیگری این که احزاب در قالب یک تشکیلات سیاسی- مدنی فعالیت می‌کنند و برای توسعه سیاسی، تشکیلات ارجحیت دارد و مهم‌تر است. البته برای این مسائل جای نگرانی نیست. شاید بتوان گفت دلیل اصلی مخالفت احزاب با شورای عالی سهم خواهی در انتخابات شوراهاست که سهم بیشتری برای آنها در نظر گرفته شود که حق طبیعی احزاب است چون احزاب با یکدیگر برای کسب قدرت رقابت می‌کنند و ازاین‌رو باید دغدغه آنها جدی گرفته شود و احزاب احساس کنند نمایندگانی از آنها در شورا وجود دارد که البته درگذشته نیز چنین بوده است. اگر مدلی در نظر گرفته شود که شورای عالی سیاستگذاری متناسب با وزن اعضا و احزاب لیست را طوری ببندد که از همه احزاب و افراد غیر حزبی اصلاح‌طلب در لیست گنجانده شوند، این مسائل گذراست و قطعا همه احزاب اصلاح‌طلب فلسفه وجودی شورای عالی سیاستگذاری را می‌دانند و قبول دارند و به نظر نمی‌رسد که فردی اصلاح‌طلب باشد ولی در پی تقویت جریان اصلاحات نباشد. به هر صورت شورای عالی سیاستگذاری جریان اصلاحات را تقویت کرده و خواهد کرد.
دیدگاه شما درباره نهی از حضور آقای احمدینژاد در انتخابات چیست؟
قطعا و یقینا حضور احمدینژاد می‌تواند مسائل و مشکلاتی را ایجاد کند. البته وی شانسی هم برای رای آوری و پیروز شدن در انتخابات نداشت. اگر به عرصه انتخابات ورود می‌کرد حدود ۱۵ تا ۲۰ درصد آرا و شاید هم کمتر را می‌توانست داشته باشد. ورود احمدینژاد به ضرر وی تمام می‌شد و اگر عقل سیاسی داشته باشد نباید خود را کاندیدا اعلام می‌کرد و به سفرهای استانی می‌رفت زیرا او به خوبی می‌داند رای آوردن آقای روحانی و شکست طرفداران احمدینژاد در سال ۹۲ رویگردانی مردم از تفکر احمدینژاد و حامیانش بوده و از این لحاظ مردم تمایلی به حضور او در این عرصه ندارند؛ به این علت که اولا جمهوریت نظام به عنوان یکی از مهم‌ترین پایه‌های نظام در زمان احمدی نژاد صدمه دید و این روزها بر هیچ کس پوشیده نیست که فساد‌های اقتصادی ناشی از بی‌تدبیری‌های فراوان در دولت احمدی نژاد بوده است. احمدی نژاد چندان به اجرای قانون اعتقاد نداشت و تصمیمات فراقانونی می‌گرفت و مشخص نیست بخش قابل توجهی از بودجه نفتی فراوان آن دوران در کجا خرج شده است اخیرا هم که رسما اعلام شده چندین میلیارد دلار به وسیله شخص وی تخلف صورت گرفته است. پس نهی وی کاملا منطقی بود. در ارتباط با نهی نیز احمدینژاد به دیدار رهبری رفته تا نظر ایشان را دراین‌ارتباط جویا شود که مقام معظم رهبری نیز به صراحت پاسخ وی را داده‌اند، زیرا دغدغه‌های ایشان نیز کاملا مشخص است که مهم‌ترین آن را می‌توان جلوگیری از دو قطبی شدن جامعه عنوان کرد. احمدینژاد در جامعه یک نگاه حذفی به وجود آورد که این نگاه باعث دودستگی در جامعه شد، فضای سیاسی در دوران وی تبدیل به یک فضای دوقطبی و امنیتی گشت و فعالیت‌های سالم سیاسی تا حدودی به تعطیلی گرایید. احمدینژاد آزادی‌ها و حقوق شهروندی را تا حدود زیادی محدود کرد. بااین عملکرد نباید به عرصه ریاست جمهوری باز می‌گشت. این مساله باعث شد در جامعه نارضایتی‌های بسیاری شکل بگیرد و بازگشت وی به عرصه قدرت سیاسی با واکنش معکوس مردم روبه‌رو شود. با وجود این که زمان زیادی تا موعد مقرر برای فعالیت‌های انتخاباتی باقی‌مانده، احمدینژاد فعالیت‌های زودرس انتخاباتی و سفرهای استانی خود را به شکل غیرقانونی آغاز کرد و از سال گذشته شهر به شهر رفت و بساط انتخاباتش را بدون توجه به چارچوب‌های قانونی گستراند. به هرحال قانون فرصت مناسبی را برای این مهم در نظر گرفته و احمدینژاد نیز که ۸ سال رئیس‌جمهور بوده قطعا این بازه زمانی قانونی را می‌شناسد. وی فردی مقید به قانون نیست و به راحتی بدون توجه به قانون فعالیت انتخاباتی می‌کند. از این لحاظ باید تذکری به او داده می‌شد که تذکر مقام معظم رهبری و نهی ایشان به موقع بود. احمدینژاد با سوء مدیریتی که داشت مسائل و مشکلات زیادی را برای این کشور ایجاد کرد از سیاست خارجی و تحریم‌ها گرفته تا مشکلات اقتصادی، فقر، بیکاری، تورم و رشد پایین یا حتی منفی اقتصادی؛ اینها همه ناشی از سوءمدیریت و ناتوانی وی است. این نابسامانی‌هایی که احمدینژاد ایجاد کرده باتدبیر در طول زمان قابل حل است. بازگشت احمدینژاد بازگشت تمام این مشکلات خواهد بود. آن ادبیات نامناسب وی در سیاست خارجی می‌تواند دوباره تحریم‌ها را بازگرداند و دستاوردهای دولت فعلی و موفقیت‌های کسب‌شده را کاملا هدر دهد. نگرانی از این وضعیت طبیعی است. هم به لحاظ سیاست خارجی هم به لحاظ سیاست داخلی هم به لحاظ اقتصادی، نگرانی از بازگشت تفکر احمدینژاد یک نگرانی جدی و از سر منطق از سوی همه دلسوزان کشور است. تفکر وی بسیار مخرب و خطرناک است که برای کشورمی تواند زیان‌های جبران‌ناپذیری را به همراه داشته باشد.
به نظر شما آقای احمدینژاد درادامه چه راه و روشی را درپیش می‌گیرد؟
معتقد نیستم که احمدینژاد دیگر به صحنه برنمی‌گردد. ممکن است در سال‌های آتی مجددا به علت عشق وی به قدرت به سیاست نظری داشته باشد و شاید هم در انتخابات شوراها از نزدیکان خود بخواهد که در شوراها حضور داشته باشند. زیرا احمدی نژاد خود را یک تفکر می‌داند و معتقد است که تفکر او نابود شدنی نیست. وی به دنبال فرصت است و چنانچه این موقعیت را به دست آورد، بازخواهد گشت. البته وی چاره‌ای جز این ندارد و عدم تمکین از توصیه رهبری باعث خواهد شد پایگاه اجتماعی‌اش را بیشتر از دست دهد. اصولگرایان حامی وی نیز پس از نهی رهبری از او دست خواهند کشید. این که احمدینژاد گفته نظر رهبری را می‌پذیرد ناشی از اعتقاد به رهبری نیست زیرا اگر از رهبری حرف‌شنوی داشت در دوران مسئولیتش به نظرات رهبری عمل می‌کرد، در ضمن مساعد نبودن شرایط برای دیدگاه‌های عمل‌گرایانه وی و ترس از رای نیاوردن نیز مزید بر علت است و با توجه به جمیع جوانب بعید می‌دانم که با این شرایط به صحنه انتخابات ورود کند. هرچند که نمی‌توان قطعا تضمین داد که وی کاندیدا نمی‌شود زیرا بنا به شهادت وزرای خودش فردی غیرقابل‌پیش‌بینی است. اگر وی با این شرایط قصد ورود به صحنه انتخابات را داشته باشد با موانع و مشکلاتی روبه‌رو خواهد بود که باید دید با این تفاسیر شرایط بازگشت را دارد یا خیر. احمدی نژاد سودای بازگشت به قدرت را باز هم در سر می‌پروراند و در سال‌های آتی شاید دوباره به بازگشت به قدرت بیندیشد.
پس از نهی رهبری، احمدینژاد به آستانه‌اشرفیه سفر کرد.
تردیدی نیست که سفر او سیاسی ارزیابی می‌شود. وی به لحاظ اعتقادی فردی نیست که از قانون چندان تبعیت کند، او هیچ حدومرزی را برای موفقیت خود در عرصه سیاسی به رسمیت نمی‌شناسد و فردی کاملا عملگراست و از هر فرصتی برای مطرح کردن خود و بازیابی قدرت استفاده می‌کند. کسی که به‌راحتی وعده داد که پول نفت را سر سفره مردم می‌آورد اما پس از چندی منکر این وعده خود می‌شود واصلی‌ترین وعده انتخاباتی خود را فراموش می‌کند، به وعده‌هایی که داده خیلی نمی‌تواند پایبند بماند. البته وی در نامه‌ای که به رهبر معظم انقلاب نوشته مطالبی را مطرح کرده که همچنان بوی فعالیت‌های تبلیغی او را می‌دهد. این مساله که وی گفته است به تبیین انقلاب می‌پردازد بهانه‌ای برای فعالیت‌هایش است، زیرا او نه تحلیلگر و صاحب‌نظر است که به تبیین انقلاب بپردازد نه از ایدئولوگ‌های انقلاب بوده که بتواند در این عرصه نظری بدهد.
با عدم حضور احمدینژاد، گزینه اصولگرایان را در انتخابات ۹۶ چه کسی می‌دانید؟
اصولگرایان فعلا به سبک و سنگین کردن اوضاع می‌پردازند و فعلا اوضاع را بررسی می‌کنند. به نظر می‌رسد این جریان هنوز به نتیجه نرسیده است زیرا می‌دانند آقای روحانی دارای موقعیتی مناسبی است و قطعا هیچ نیروی اصولگرایی نیست که بتواند با وی به رقابت بپردازد. برخی موضع‌گیری‌های اصولگرایان حکایت از آن دارد این جریان سیاسی دنبال نزدیکی به دکتر روحانی است تا بتواند سهمی در قدرت داشته باشد و روحانی را وام‌دار خود کند. چهره‌های شاخص اصولگرا تمایلی به حضور در انتخابات ندارند و این جریان به دنبال اشخاص کمتر شناخته‌شده خواهد رفت که در صورت عدم پیروزی هزینه‌ای برای آنها نداشته باشد.
با مطرح‌شدن نام‌هایی چون حبیبی و بادامچیان، اصولگرایان در انتخابات ۹۶ به ائتلاف خواهند رسید؟
افرادی مثل آقایان حبیبی و بادامچیان این ظرفیت را ندارند که همه اصولگرایان را به اتحاد برساندند. معتقدم ائتلاف اصولگرایان به‌سادگی امکان‌پذیر نیست، شاید با همکاری یکدیگر بتوانند یک لیست ائتلافی را برای انتخابات شوراها مطرح کنند اما ۲ یا ۳ گزینه را در انتخابات ریاست جمهوری ۹۶ خواهند داشت. توافق و تفاهم اصولگرایان بر روی یک گزینه در انتخابات ریاست جمهوری آتی بسیار دشوار خواهد بود و به‌سادگی به وحدت نظر نخواهند رسید. مدتی است که صحبت از آقای ضرغامی می‌شود، فکر می‌کنم جریان پایداری به وی به عنوان کاندیدا نظر دارند؛ اما این که خود اوچقدر آمادگی این مهم را دارد فعلا گفته که برنامه‌ای ندارم. وی احتمالا در انتخابات۹۶ مهم‌ترین کاندیدای مقابل روحانی خواهد بود. وی البته سعی خواهد کرد که با به وجود آوردن نوعی رقابت میان خود و روحانی رای اصولگرایان را به خود جلب کند هرچند که میزان آرای اصولگرایان به اندازه‌ای نیست که وی بتوانند به رقیب جدی‌ای برای روحانی تبدیل شود. البته احتمال کاندیداتوری سایرین از جمله آقای قالیباف هم وجود دارد. هر چند او توانسته است در این سال‌ها جایگاهی برای خود در نزد افکار عمومی به وجود آود ولی به یاد داشته باشیم که هم او بود که قصد داشت در مساله کوی دانشگاه تهران درانتخابات سال ۹۲ به روحانی ضربه بزند ولی روحانی تنها با یک جمله او را از صحنه انتخابات حذف کرد. لذا آقای روحانی بدون دغدغه و با حمایت اصلاح‌طلبان و به خاطر دستاوردهای خود در حوزه سیاست خارجی از جمله پیروزی در پرونده هسته‌ای و همچنین با دستاوردهای داخلی از جمله کاهش بی‌نظیر تورم به زیر ده درصد و ایجاد رشد اقتصادی پنج درصدی تا پایان سال خواهد توانست به راحتی مجددا سکان ریاست جمهوری ایران را تا ۱۴۰۰ به دست بگیرد. حال رقیب او باهنر باشد یا ضرغامی وحتی احمدی نژاد تفاوت نمی‌کند. مردم به عینه عملکرد مثبت وی را در حوزه‌های گوناگون دیده‌اند و به وی رای خواهند داد. نهایت کاری که اصولگرایان درانتخابات سال آتی انجام می‌دهند این است که با معرفی کاندیدا جلوی افزایش آرای او را بگیرند که این مورد هم با توجه به محبوبیت رئیس دولت تدبیر و امید بعید است.
تاریخ انتشار: ۱۵ مهر ۱۳۹۵ - ۰۸:۱۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روز نو]
[مشاهده در: www.roozno.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 84]
-
گوناگون
پربازدیدترینها