واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها: طرفداری: بزرگترین و اصلی ترین چالش فکری برانکو ایوانکوویچ در ابتدای فصل، مربوط به اضافه شدن وحید امیری به نفرات و نحوه بازی گرفتن از وی بود. در حالی که جناح چپ پرسپولیس به اسم عالیشاه ثبت شده، برانکو برای اضافه کردن امیری چپ پا به تیمش، باید بر روی یکی از اسامی طارمی یا علیپور قلم قرمز کشیده و از امیری به عنوان یکی از دو بازیکن پیشانی خط حمله خود استفاده کند.
کافیست یک فلاش بک به فصل قبل بزنیم. با آنالیز بسیار خوب استیماچ، پروفسور در دوئل مردان کروات در هفته هجدم مسابقات لیگ برتر و مقابل سپاهان، خلع سلاح میشود. برخلاف بازی های دیگر پرسپولیس، نمایش این تیم در نیمه نخست مقابل طلایی پوشان اصفهان، یک فاجعه است. نوراللهی کاملا از سیستم تاکتیکی تیم خارج شده و در دام تاکتیکی حریف، مارک میشود. ماحصل این تله تاکتیکی، به دست گرفتن توپ و میدان توسط شاگردان استیماچ و گیر افتادن شاگردان برانکو میشود تا در بین دو نیمه، سرمربی خوش فکر پرسپولیس، با افزودن علیپور به ترکیب، شعاع حرکتی و آزادی عمل کمال کامیابی نیا و محسن مسلمان را افزایش داده و با تقویت نیروی هجومی خود، رقیب را به عقب براند. با اضافه شدن یک مهاجم فرصت طلب و سرعتی به ترکیب، پرسپولیس علاوه بر گرفتن مالکیت توپ از حریف، یک نمایش دلچسب و هوادار پسند را به اجرا گذاشته و همچنین شکست در نیمه نخست را جبران میکند. این تغییر، نقطه عطف سرخپوشان در ادامه فصل میشود.
به همین سادگی، علیپور به جز لاینفک ترکیب سرخپوشان تبدیل میشود و نوراللهی که زمانی اضافه شدنش به ترکیب در هفته چهارم، نقطه عطفی به شمار میرفت، به نیمکت ذخیره ها دوخته میشود. برانکو به خوبی از سیستم و ارنج جدید تیمش، در ادامه فصل بهره برده و با دست نزدن به ترکیب برنده خود، رضایت هواداران از نمایش ها و نتایج تیم را به ارمغان میآورد.
با آغاز فصل جدید، پیش فرض نخست برانکو، تثبیت سیستمی است که فصل گذشته به آن دست یافته است. چالش جدید او اما، تغییر نفرات و ارنج جدیدش است. پروفسور از عملکرد همه شاگردان خود نسبتا راضی است ولی نمیتواند بر روی توانایی های امیری نیز چشم بپوشاند. هافبک سرسخت و البته باکیفیت تیم ملی، این قابلیت را داراست که در هر تیمی خودش را به ترکیب اصلی تحمیل کند. پرسشی که شکل میگیرد این است، چگونه و جای چه کسی، امیری وارد ترکیب شود.
هرچند فرضیه نخستی که به ذهن میرسد، بازی گرفتن از امیری در جناح چپ است، ولی درخشش بی نظیر عالیشاه در نیمفصل دوم فصل گذشته، خروجش از ترکیب را عملا منتفی میکند. برانکو علی رغم میل باطنی خود، باید بر روی یکی از اسامی علیپور یا طارمی قلم قرمز بکشد. در ابتدا و به خاطر ناآمادگی طارمی، زوج علیپور و امیری در خط حمله تشکیل میشود ولی نمایش دور از انتظار علیپور در هفته های ابتدایی، طارمی را از هفته چهارم و یک هفته زود تر از موعد مقرر، به ترکیب اصلی باز میگرداند ولی این نمیتواند پایان کار باشد.
علیپور، مانند فصل گذشته، مترصد یک فرصت میشود تا دوباره خودش را به ترکیب تحمیل کند اما این فرصت چه زمانی مهیا خواهد شد.
مصدومیت امیری در مقابل چین و از دست دادن دو دیدار پرسپولیس مقابل تراکتور و استقلال، همان فرصت طلایی است که علیپور احتیاج دارد. علیپور در این دو بازی، در کالبد همان علیپوری ظاهر میشود که احمد نوراللهی را به نیمکت تبعید کرده بود. شهرآورد به پایان میرسد و در حالی که هیچکس انتظار بازی کردن علیپور در الکلاسیکو ایرانی را ندارد، علیپور در بین یازده نفر منتخب برانکو در این دیدار، قرار میگیرد. این بار حتی به مراتب بهتر از بازی مقابل تراکتور و استقلال ظاهر شده و با نمایش کم نقص خود، لبخند رضایت برانکو را بر لبانش آورده و تمجید وی در کنفرانس خبری بعد از بازی را باعث میشود.
حالا برانکو به آن چه میخواسته دست یافته است. عالیشاه در پست وینگر راست، همانقدر که در وینگر چپ درخشیده، میدرخشد. امیری ارزش های خودش را در پست وینگر چپ نمایش میدهد و زوج علیپور - طارمی، همانند فصل گذشته، زهردار و مهلک نشان میدهد تا برانکو با دست پر به تعطیلات برود. پیرمرد کروات به فرمولی که مد نظر داشت، دست یافتهاست. فرمولی که میتواند همانند فرمول استخراج شدهاش از دیدار مقابل سپاهان فصل گذشته، بکر و ناب باشد. هر چند حکم نیمکت نشینی یکی دیگر از بازیکنان مورد علاقه پروفسور با این فرمول، امضا میشود.
شماره 10 سرخپوشان، مقابل قشقایی و به لطف حضور نفرات بلند بالای پرسپولیس در لیست تیم ملی، به بازی گرفته خواهد شد ولی شاید، این آخرین فرصت احمدزاده برای اثبات مجدد توانایی هایش برای جلوگیری از دچار شدن به سرنوشت احمد نوراللهی، باشد.
۰۶ مهر ۱۳۹۵ - ۲۲:۲۲
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 99]