واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: جای خالی جشنواره تئاتر در هفته دفاع مقدس
تئاتر همواره در كشور از اقبال خوبي برخوردار بوده و حال پس از پيروزي انقلاب اسلامي نقش و جايگاه ويژهاي پيدا كرده است
نویسنده : محسن سليمانيفارساني*
تئاتر همواره در كشور از اقبال خوبي برخوردار بوده و حال پس از پيروزي انقلاب اسلامي نقش و جايگاه ويژهاي پيدا كرده است. هنرمندان انقلابي تئاتر ديگر آزاد بودند تا پيرامون آزادهخواهي و ايثار و شهادت هم بيهيچ بگير و ببندي بنويسند و اجرا كنند. سوژه جنگ، جنگ كه نه، چون جنگ منفور همه بود همان بهتر كه بگوييم دفاع، آري از دفاع و دفاعي مقدس نمايشنامه بنويسند و اجرا كنند. آن روزهاي آغازين جنگ تحميلي بيشتر نمايشنامهها براي تهيج ملت آگاه بود كه براي حضور بيشتر بعضاً نمايشنامههايي توليد ميشد با حداقل امكانات اما دلنشين بود، چون هرچه از دل برآيد لاجرم بر دل نشيند. نمايشنامههايي اجرا ميشد در دل كارزار جنگ و براي رزمندگان به نام صدام بازي و كاركرد اين نمايشها به سخره گرفتن دشمن بعثي و امريكا ارباب همه زشتيها و جنگها بود. رزمندگان گرداگرد گروه اجرايي جمع ميشدند و نمايشهايي كه عمدتاً بداهه آماده شده بود ميديدند و ميخنديدند.
اما اين گنجينه فاخر، كمكم وظيفه را بر هنرمندان خطيرتر كرد، هنرمندان وقتي شاهد خلق سوژههايي كاملاً جدي و بيبديل از رزمندگان ميشدند، بايد دست به كارهاي بزرگتر، ادبيتر و خلاقانهتر ميزدند. آنها ديگر سوژه كم نداشتند حتي در پشت جبهه، همچون آن مادر شهيدي كه چند فرزندش را با صبوري خود تشييع ميكرد و آن مادري كه تنها دارايي موجودش يعني چند تخممرغش را براي كمك به رزمندگان ميآورد، يا آن دانشآموزاني كه قلكهاي خود را صادقانه و عاشقانه اهدا ميكردند به جبهه و... و سوژههايي كه در دل معركه جنگ همچون آن لحظاتي كه جوانان هموطن حنا بر دستان خود ميگذاشتند و براي رسيدن به معبودشان از هم سبقت ميگرفتند و خلق حماسههايي همچون رشادت و دليري بهنام محمدي و حسين فهميده و... حالا تا دلت بخواهد سوژه براي خلق نمايش وجود دارد و بايد دست جنبيد. بايد به اين موضوع بينظير كه همه ابعاد انساني و اخلاقي و از همه مهمتر اسلامي در آن به خودي خود وجود دارد، شكلي تازه داد.
پس برگزاري اولين جشنواره تئاتر دفاع مقدس در سال 1373 نويدي بود براي آن دسته از هنرمندان اهل دل و مردم عاشورايي، يك بار ديگر هنرمند انقلابي فضايي پيدا كرده بود تا حماسه حسيني را در عصر خود تجربه كند و به روي صحنه بياورد.
هرساله به هنگام ورود به سالگرد آغاز تجاوز رژيم بعث كه هفته دفاع مقدس ناميده شد يا در سالگرد آزادسازي خرمشهر جشنوارههاي تئاتر دفاع مقدس به صورت سراسري برگزار ميشد و آنچنان مورد علاقه بود كه براي شروع و ورودش هنرمندان چه دانشجو و چه تجربهگرا روزشماري ميكردند. برگزاري جشنواره تئاتر دفاع مقدس فراز و نشيبهاي زيادي داشت، اجراهاي عمومي در همه استانها و شهرستانها به صورت فراگير اجرا ميشد و در نهايت همه گروههاي منتخب حضور به هم ميرساندند تا همراه مردم شاهد آثار همديگر باشند. هنرمندان هرچند بيمهريهاي زيادي هم در اين راه ديدند اما سال به سال بر استحكام گروهها و اصرار آنها بر كاري جديد، سوژهاي تازهتر خلق ميشد و همواره مورد تأييد و استقبال مردمي واقع ميشد. حتي در اين روزها كه اسم جشنواره هم از دفاع مقدس تبديل به تئاتر مقاومت شد تا ابعاد بينالمللي آن هم ديده شود روزبهروز بر خيل گسترده مشتاقان آن افزوده ميشد و جواناني كه حتي جنگ تحميلي را احساس نكرده بودند پيگير اجراي اين سوژههاي واقعي و بينظير بودند تا از يادها نروند.
اما اين تئاتر كه هم مقدس است و هم ترويج مقاومت، نيازهاي جدي دارد، نياز به آسيبشناسي دارد تا ضعفهايش را كه عمدتاً در ادبيات نمايشي ديده ميشود برطرف كند، ضعفهاي حمايتي برطرف شود و مديريتي جامع ميطلبد تا از عمليات جزيرهاي آن كاسته شود و به يك قوام مديريتي تخصصي برسد، قول و قرارهاي فيمابين هنرمندان و مديران ذيربط آنچنان بر اساس صداقت و عمل باشد تا هيچ گلايهاي را نشنويم و نبينيم. و يادمان باشد از دلِ همين جشنواره تئاتر دفاع مقدس چه مديران و هنرمندان لايقي قد كشيدند و به جز تعداد انگشت شماري كه قدر نمك را نشناختند، هنوز و هنوز دل در گرو آثاري دارند كه خالق اصلي آنها شهيدانند. راستي هفته دفاع مقدس در حال سپري كردن يك هفتگي خود است! جشنواره تئاتر دفاع مقدس آيا بر زيبايياش نميافزود؟
*كارشناس هنرهاي نمايشي
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۰۵ مهر ۱۳۹۵ - ۲۱:۰۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 127]