تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835882209
ناگفته هایی از غنی سازی هسته ای ایران
واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها: برترین ها: به جرأت میتوان گفت کسی در ایران نیست که در جریان مسائل مربوط به غنی‌سازی هسته‌ای این کشور نباشد، اما این صنعت نیز مانند هر صنعت دیگری، ناگفتههای بسیاری دارد. ناگفتههایی که از شیطنتهای داخلی و سوءمدیریتهایی خبر می‌دهد که هزینههای بسیاری را برای کشور ایران به بار آوردهاند. هفته نامه اصولگرای پنجره در شماره 272 خود، به سراغ یکی از دانشمندان هسته ای کشورمان که به دلیل حفاظت از جانش از افشای نام او خودداری کرده است رفته تا از زبان او این ناگفته ها را بیان کند. متن کامل این مصاحبه پیش روی شماست.
ما چگونه توانستیم تکنولوژی غنی‌سازی هسته‌ای را بومیسازی کنیم؟
زمانی که قرار بود غنی‌سازی را آغاز کنیم، هیچ اطلاعات دقیق و کاملی از چرخه غنی‌سازی هسته‌ای در اختیار نداشتیم. فقط تعدادی نقشه و اسناد از پاکستان، همراه ماشین‌آلات هسته‌ای وارد شده از آن کشور، در اختیار ما قرار گرفته بود. در اینترنت هم هیچ مقاله یا اطلاعاتی موجود نیست که شما بتوانید از آنها بهره‌برداری کنید. از طرفی نیز بهدلیل نبود تجربه غنی‌سازی هسته‌ای، کسی متوجه محتوای اسناد پاکستانی نمیشد.
سوالات بسیاری نیز در خصوص چرخه غنی‌سازی وجود داشت و در این میان تنها چند واحد دانشگاهیمان در رشته مهندسی شیمی بود که کمی کمک کرد و باعث شد مقدار بسیار جزئی از اسناد را درک کنیم و این باعث شد که پس از چند روز تحقیق و مطالعه بتوانیم آرایش زنجیرهها را درک کنیم و روی کاغذ بیاوریم.
آن هنگام، منظورم سال 83 است که آغاز ورود من نیز به سازمان انرژی اتمی بود، همه دستگاهها و ماشین‌آلات پلمب بود و ما حتی نمیتوانستیم دستگاهها را از نزدیک ببینیم و یافتههایمان را آزمایش کنیم. تنها میتوانستیم مطالعه کنیم، تفکر کنیم، با یکدیگر بحث و گفتوگو کنیم و پس از تفکر بسیار، نتایج خود را روی کاغذ بیاوریم و روی همان کاغذ نیز آزمایش کنیم و پس از شکست، باز به نقطه ابتدایی خود برسیم و باز همه این مراحل را دوباره از ابتدا آغاز کنیم و پس از چندین‌بار بررسی و برطرف کردن مشکلات، روی کاغذ به نتیجه برسیم.
و یک سال بعد پلمبها برداشته می‌شود و حال دیگر زمان آزمون تحقیقات شماست!
بله. در سال 1384 و پس از برداشته‌شدن پلمبها توانستیم در ساختمان شماره هشت سایت نطنز و در پایلوت برخی از آزمایشها را انجام دهیم.
بازگردیم به اولین ملاقات شما و چرخه غنی‌سازی هسته‌ای.
پس از آنکه پایلوت را از نزدیک دیدیم ما را به اتاق کنترل بردند و سیستم مانیتورینگ را بررسی کردیم. سیستم مانیتورینگ همان سیستمی است که در سایر شرکتها از قبیل پالایشگاه و پتروشیمی نیز استفاده می‌شود و با آنها میتوانیم کنترل دستگاهها را در دست گیریم. در آنجا نیز مشکلی وجود داشت و آن تسلط نداشتن بر همه قسمتها بهصورت هم‌زمان بود.
آن مشکل را چگونه برطرف کردید؟
یک زنجیره غنی‌سازی، شامل 15 مرحله است که در 47 ردیف قرار دارند و در آن زمان همه 47 ردیف در یک صفحه کنترل نمیشد، بلکه برای کنترل هر صفحه شما میبایست تنها همان را انتخاب و کنترل میکردید، غافل از آنکه امکان داشت در هنگام کنترل ردیف 40، در همان لحظه حادثهای در ردیف دیگری اتفاق بیفتد و شما متوجه آن نشوید که این مشکل بزرگی بود و در زمانی که ما تنها 400 عدد ماشین داشتیم، کنترل ماشینها و جلوگیری از تخریب ـ CRASHـ آنها عملیات حیاتی بهشمار میرفت، بنابراین اولین‌گام، اصلاح این کاستی بود که پس از مدتی تحقیق و مطالعه، ابتدا سیستم کنترل را در هفت صفحه جمعآوری کردیم و پس از آن، بالاخره توانستیم این اقدام را عملی کرده و سیستم کنترل تمام 47 ردیف را در یک صفحه قرار دهیم. این سیستم، همان سیستم مانیتورینگی است که در تلویزیون بارها نشان داده شده که در سایت نطنز موجود است.
گروه شما چند نفر بود؟
ما 16 نفر مهندس بودیم که با یک روحیه همکاری و با اتحاد، کارها را پیش میبردیم. چیزی که کمتر در سازمان انرژی اتمی آن زمان شاهدش بودیم و این موضوع نیز باعث شهرت گروه ما در سایت نطنز شده بود و ما را با نام «فرایندیها» میشناختند. آن زمان بهدلیل اینکه فعالیت‌های عملیاتی نداشتیم، تنها وقت ما صرف کارهای مطالعاتی و ترسیم نقشههای عملیاتی میشد. یکی از اعضای این تیم نیز شهید مصطفی احمدی روشن بود.
بپردازیم به ادامه ماجرای غنی‌سازی. مشکل دیگر شما چه بود؟
یکی دیگر از آن مشکلها نمونه‌گیری بود. هنگام غنی‌سازی، گازهای غنی شده از لولهها عبور میکنند تا در طلای سرد جمعآوری شوند. در این میان، مقدار کمی از آن گازها گرفته می‌شود تا در آزمایشگاه کنترل شده و میزان غنای صورت گرفته را مشخص کند. در آن دوران بارها اتفاق میافتاد که در هنگام نمونه‌گیری، یک اشتباه کوچک رخ می‌داد و بهتبع آن، کل زنجیره با مشکل مواجه میشد که البته این مشکل نیز با صرف زمان قابل توجه و مطالعه روند نمونه‌گیری، حل شد و امروز یک کار بسیار آسان بهشمار میرود.
پس از برداشته شدن پلمبها، ماجرای خرابکاریها آغاز می‌شود. برخی از آنها را برای ما عنوان میکنید؟
یکی از اولین خرابکاریها، مشکلاتی بود که در شیرهای خریداری شده برای ماشین‌آلات غنی‌سازی و در شرایط خلاء، بهوجود آورده بودند. در آن هنگام، سازمان انرژی اتمی بهصورت مستقیم اقدام به خرید تجهیزات نمیکرد، بلکه بازرگانانی بودند که در قالب پیمانکار، این خریدها را انجام میداند. از سویی، سرویسهای اطلاعاتی نیز این بازرگانان را شناسایی کرده و هنگامی که متوجه شدند آنها بهدنبال آن شیرها برای خرید هستند، شیرهای دستکاری شده را به آنها فروختند. این شیرها بهگونهای بودند که در هنگام آغاز کار زنجیره، هوا را وارد آن کرده و با ورود هوا به زنجیره، باعث از بین رفتن همه 164 ماشین موجود در زنجیره میشدند.
چگونه متوجه این خرابکاری شدید؟
یک روز که در حال کنترل یکی از شیرها بودیم متوجه یک نقطه بسیار کوچک سیاه رنگ در داخل شیر شدیم، ابتدا فکر کردیم مقداری رنگ است که به شیر چسبیده شده، اما با یک سوزن کوچک آن را کنترل کردیم و دیدیم سوزن به راحتی وارد آن می‌شود. متعجب شدیم. تا آنجایی که دانش مختصر آن دوران ما در زمینه غنی‌سازی به ما آموخته بود، این سوراخ کوچک در داخل این شیرها جایی نداشت، پس آن را بریدم و متوجه شدیم یک سنسور در داخل شیر قرار گرفته که وظیفه آن این است که در هنگام راه‌اندازی زنجیره، پس از شناسایی، هوا را وارد چرخه کند.
برای برطرف شدن این مشکل چه کردید؟
شیر دیگری غیر از این شیرها نبود. یا باید متوقف میشدیم یا آنکه با یک ترفند به فعالیت خود ادامه میدادیم. راه‌حل هم آسان بود، تنها یک نقطه جوش کوچک میتوانست سنسور را از کار بیندازد. پس همه شیرها را با نقطه جوش ترمیم کردیم. البته باید عنوان کنم که ما تنها از شیطنتهای خارجی رنج نمیبردیم، بلکه شیطنتهای داخلی نیز وجود داشت.
منظور شما از این شیطنتهای داخلی چیست؟
برخی نمیخواستند ما کار را به سرانجام برسانیم. دلیلشان هم این بود که میخواستند کار به نام خودشان تمام شود، نه فرد دیگری. تا جایی که حتی یکبار شهید احمدی روشن که شخصیت بیپروایی داشت از برخورد آنها ناراحت شد و گفت: «گر تو بهتر میزنی، بستان بزن». آنها نیز از این حرف، هم ناراحت شدند و هم میدانستند کس دیگری نیست که به این اندازه در زمینه‌ی مورد بحث تجربه کسب کرده باشد.
آیا تجربه دیگری نیز از شیطنتهای داخلی داشتهاید؟
یک روز، مدیر عامل وقت پادمان آمد و یک نقشه به من نشان داد و گفت بهنظر شما این نقشه کجاست؟ نگاهی به آن انداختم و گفتم این نقشه سایتی است که در آن میخواهند بمب تولید کنند. این را که به او گفتم، تشکر کرد و رفت و من نمیدانستم این نقشه سایت فوردوست؛ چراکه تا آن زمان نمیدانستم سایت فوردو در حال تاسیس است. پس از مدتی، در یک جلسه مشترک او به من گفت که این نقشه را برای فوردو طراحی کردهاند. این در حالی بود که قرار ما تولید سلاح اتمی نبود و این را من به پای شیطنت افرادی میگذارم که میخواستند برای ما مشکل ایجاد کنند. بلافاصله پس از آن جلسه ما اقدامات مناسب جهت برطرف کردن این مشکل را آغاز کردیم و پیش از آنکه آژانس بگوید ایران سایت فوردویی دارد و بهوسیله آن برای ما مشکلی ایجاد کند، آقای دکتر احمدینژاد، دو روز پیش از آن و بهصورت رسمی در سازمان ملل اعلام کرد که ما سایت فوردو را راه‌اندازی کردهایم و دربهای آن به روی بازرسان آژانس باز است.
بپردازیم به ادامه ماجرا...
بالاخره زمان راه‌اندازی و گازدهی یک زنجیره تک ماشینه شد. در آن زنجیره ما توانستیم تجربههای بسیار زیادی کسب کنیم. برای مثال ما گمان میکردیم برای کنترل دقیق میبایست در کنار دستگاه حضور داشته باشیم و همانجا مانیتورها را کنترل کنیم. حال آنکه سروصدای زیاد ماشینها بسیار آزاردهنده بود که پس از مدتی متوجه شدیم نیازی به این کار نیست و از راه دور نیز میتوان همه این کارها را انجام داد.
اتفاق جالب نیز آن بود که تمام نتایج به دست آمده دقیقا مانند نتایجی بود که ما در تئوری به دست آورده بودیم. این یک موفقیت بود و بلافاصله پس از آن بهسراغ یک زنجیره 10 ماشینه رفتیم که البته آن را نیز به درستی نمیشناختیم و تمام دانستنیهای ما منطبق بر تئوری بود. موضوع آن بود که هر ماشین، رفتار متفاوتی داشت و زنجیره نیز نسبت به یک ماشین مستقل، رفتار خاصی از خود نشان می‌داد. با این حال آغاز بهکار کردیم.
آن زمان، بازرسیهای آژانس بینالمللی انرژی اتمی به چه صورت بود؟
تمام اقدامات ما زیر نظر دوربینهای آنها صورت میگرفت. از طرفی خود آنها نیز هر سه روز یکبار میآمدند و بازرسی حضوری داشتند. البته باز کردن هر بار پلمب سیلندرها نیز برعهده آژانس بود. یعنی آنکه میآمدند پلمب را باز میکردند تا ما بتوانیم سیلندر را وارد اتوکلاب کنیم، پس از ورود نیز مجددا آن را پلمب میکردند که ما نتوانیم خودمان بهصورت مستقل این کارها را انجام دهیم. یک نکته جالب هم این بود که آنها به آقای مهندس آقازاده، مدیر وقت سازمان انرژی اتمی، گفته بودند که شما چگونه میتوانید با این سرعت کار کنید. تحلیل آنها این بود که ما کمتر از شش ماه نمیتوانیم مرحله تک ماشینه را پشت‌سر بگذاریم و وارد مرحله زنجیره شویم، اما ما کمتر از دو هفته این کار را انجام داده بودیم و این باعث شگفتی آنها شده بود.
و پس از آن نیز زمان زنجیره اصلی و غنی‌سازی مورد نظر شد.
بله. درست دو روز پیش از آغاز سال 1386 بود که ما زنجیره 164 تایی را آغاز کردیم. آن زمان با وجودی که خوراک بسیاری به ماشینها میدادیم، اما به نتایج مورد نظر نمیرسیدیم و همه خوراکها بهجای غنی‌سازی تبدیل به پسماند میشد و ماشینهای بسیاری نیز، در حدود 47 درصد کل ماشینهای موجود، در این میان آسیب دیده بودند. به همین دلیل در روز 14 فروردین سال 85 جلسهای برگزار شد و در آن به ما گفتند که مهندس آقازاده از روند کار راضی نیستند و خودشان میخواهند شخصا برای بازدید بیایند و تا زمانی که ایشان میآیند، باید دستگاهها را متوقف کنید.
و این اتفاق افتاد؟
خیر. همه ما شوکه شده بودیم. پس از این همه تلاش و فعالیت فرایند را متوقف کنیم؟ به هیچ‌وجه نمیتوانستیم این موضوع را قبول کنیم. از طرفی در روزهای آخر عملکردی از زنجیره دیده بودیم که نشان می‌داد در حال نزدیک شدن به نتایج مورد نظر هستیم. من گفتم 24 ساعت زمان بدهید، اگر شد که خدا را شکر و اگر هم نه، من از سازمان استعفا میدهم و میروم. این پیشنهاد من با حمایت دیگر همکاران روبهرو شد و مدیر وقت سایت نطنز را مجاب کرد که این زمان را به ما بدهد.
جلسه حوالی ساعت 16 تمام شد و ما به سرکارمان بازگشتیم. مدام نمونه میگرفتیم و میزان غنا را آزمایش میکردیم. در این میان، یکی از همکاران متوجه موضوعی شده بود. او متوجه شده بود که دستگاه تست غنا مدام در حال اعلام اعداد نامربوطی است. موضوع را از او جویا شدم و نظرش این بود که بهدلیل بالا رفتن غنا، این مشکل وجود دارد و پیشنهاد او نیز این بود که غنا را به پنج درصد برسانیم. من هم با این موضوع موافقت کردم و قرار شد غنا را به پنج درصد برسانیم.
پیش از آن و زمانی که میزان غنا یک درصد بود، دستگاه در ارائه اعداد مشکلی نداشت، اما حال که غنا بالا رفته بود این مشکلات بهوجود آمده بود. پس از این اتفاق و تنها چند ساعت بعد از آن جلسه، یعنی حوالی ساعت 19، نمونهای که گرفتیم 2.7 درصد بود و این یعنی موفقیت، اما کافی نبود؛ چراکه ما باید به سه درصد میرسیدیم و باز چرخه را ادامه دادیم تا آنکه بالاخره، و در نزدیکی ساعت 21، به میزان 3.1 درصد رسیدیم. این خبر سروصدا به پا کرد.
میانگین سنی دانشمندان هسته‌ای ما چقدر است؟
در سال 83، من بهعنوان بزرگترین آنها 31 سال سن داشتم و بقیه بین 23 تا 30 سال داشتند.
و امروز میانگین سنی دانشمندان ما چقدر است؟
امروز سنها بالاتر رفته است، از 25 سال تا 45 سال.
بازگردیم به داستان غنی‌سازی هسته‌ای. پس از آنکه توانستید 3.6 درصد را غنی‌سازی کنید چه اتفاقی افتاد؟
چند روز پس از آن را رسما روز ملی هسته‌ای اعلام کردند و به همان مناسبت هم جشنی گرفته شد و در آن جشن بود که تازه متوجه شدیم چه اتفاقی افتاده است. در آن جشن به کسانی مدال لیاقت دادند که هرگز نقشی در روند غنی‌سازی نداشتند و این انصاف نبود. عدهای بودند که از روند غنی‌سازی، بسیار میترسیدند؛ تا آنجا که یکبار که میخواستیم غنی‌سازی کنیم، از ترس به خود میلرزیدند و اینکه به برخی از همان افراد مدال لیاقت داده شود، درست نبود. برخی از همان افراد به لطف همان مدالها درجاتی گرفتند که حقشان نبود. چرا هیچکدام از آن افراد تهدید و ترور نشدند؟ پس حتما دشمنان نیز میدانستند که چه کسانی نقش داشتهاند و چه کسانی نه.
شما هم تهدید شدید؟
بله. برای بسیاری از همکاران ما دستهگلهایی میفرستادند که آنها را از کار باز دارند، اما همه تصمیم خودمان را گرفته بودیم و استوار بر سر این تصمیم ایستادگی کردیم.
ماجرای دسته گلها چه بود؟
برای برخی با پیک گل میفرستادند و روی آن نامه تهدیدآمیزی گذاشته میشد که شما و خانوادتان شناسایی شدهاید و به صلاح شماست که دست از تلاش بردارید و از سازمان هسته‌ای بیرون بیاید. تهدیداتی نیز وجود داشت که قرار بود عملیات چسباندن بمب به ماشینها، اینبار با چسباندن بمب به اتوبوس پرسنل سایت نطنز اتفاق بیفتد که البته این اتفاق با هوشیاری ماموران امنیتی خنثی شد. البته این قضایا نیز باعث ترسناک شدن ماجرا شده بود و بسیاری هم بهدلیل همان ترس عقب کشیدند و از سازمان جدا شدند.
شما اشاره به ترس برخی از پرسنل کردید. آیا شما هم ترسیدید؟
خیر. یکبار در سایت بیبی سی فارسی اعلام شد که قرار است در تاریخ 7 فروردین ماه سال 1385، سایت نطنز بمباران شود. همان شب که این خبر را خواندم با شهید احمدی روشن داشتیم در محوطه قدم میزدیم که دیدیم پدافند در حالت آماده باش قرار گرفته است. بهجای آنکه بترسیم، داشتیم با شهید احمدی روشن درباره این موضوع شوخی میکردیم. 7 فروردین هم رسید و اتفاقی نیفتاد.
آیا امروز تدابیر امنیتی برای حفاظت از شما اندیشیده شده است؟
بله. یک تیم حفاظت هستند که از من حفاظت میکنند.
بخش غنی‌سازی سایت نطنز چند متر زیر زمین است؟
سایت نطنز نزدیک به 50 متر زیر زمین است. برای ساخت آن هم زمین را تا عمق 50 متری خاک‌برداری کردهاند، پس از آن ساختمان مورد نظر ساخته شده است و روی آن خاک ریختهاند. اختلاف سایت فوردو با نطنز هم در همین است که در فوردو نزدیک به 30 متر، و در زیر کوه، به زیر زمین رفتهاند و بهدلیل وجود همان کوه، با ارتفاع 120 متری، است که کمتر به فکر بمباران آن افتادهاند و مدام حرف از پلمب شدن آن میزنند.
پس از جشن ملی هسته‌ای چه اتفاقی افتاد؟
پس از آن اوضاع خوب نبود و بهجای اتحاد بیشتر در سازمان، شاهد متلاشی‌شدن گروهها و جدا شدن افراد لایق بودیم. برای مثال حتی شهید احمدی روشن نیز از نطنز جدا شد و در شرکت دیگری مشغول به فعالیت شد. در سال 86 برخی از همکاران از من خواستند که حقایق موجود در سازمان هسته‌ای را با آقای آقازاده در میان بگذارم و به همین دلیل یک روز که ایشان به سایت نطنز آمده بودند بهسراغ ایشان رفتم و گفتم: «حاج آقا، آخر این مسیری که شما میروید بن‌بست است».
حرف من بهعنوان یک مهندس جوان در مقابل تیم مهندسان، حرف ناچیزی بهنظر آمد و من به ایشان گفتم: «شما مدتی وزیر نفت بودهاید، همان مهندسان شرکت نفت را بیاورید، مهندسان برق، مکانیک و غیره، و از آنها بخواهید نظرات کارشناسی خودشان را در مورد سایت نطنز اعلام کنند». اما ایشان این حرف را نپذیرفتند و من هم از ایشان جدا شدم. من هم مدتی در آنجا ماندم و در آخر استعفای خودم را نوشتم و از سازمان خارج شدم و در سال 88 و به خواست آقای مهندس آقازاده باز به سازمان بازگشتم. در آن زمان ایشان متوجه حرفهای من شده بود و از من خواست که بازگردم. آن هنگام، هم‌زمان شده بود با حمله ویروس استاکسنت و از من خواستند در زمینه کنترل و خنثیسازی آن کمک کنم.
پیش از صحبت در خصوص غنی‌سازی 20 درصدی، سوال من از شما این است که نیاز کشور به غنی‌سازی چند درصدی است؟
یکی از مشکلاتی که ارتش ما دارد این است که نمیتواند زیردریاییها و ناوهای خود را بدون نیاز به سوختگیری در کشور دیگری در مسافتهای طولانی هدایت کند و مجبور است پس از مدتی برای سوختگیری متوقف شود، حال آنکه اگر از سوخت هسته‌ای استفاده شود، میتوان یک زیردریایی را در مسافتهای طولانی و حتی برای چند سال بدون نیاز به سوختگیری مجدد هدایت کرد. برای این کار نیز نیازمند غنی‌سازی 60 ـ 65 درصد هستیم. ناوها و زیردریاییهای آمریکا مجهز به همین سوخت هستند.
به‌غیر از مصارف نظامی، برای مصارف دیگر به چه میزان غنی‌سازی نیازمند هستیم؟
برای مثال در حوزه علم پزشکی و رادیو داروها نیازمند غنی‌سازی تا حدود 90 درصد هستیم که البته اصلاحات صورت گرفت و تا 20 درصد نیز کاهش یافت. به همین دلیل نیز ایران برای خرید آن اقدام کرد، اما به ما نفروختند و مسئولان به ما گفتند تدابیری برای غنی‌سازی 20 درصدی بیندیشیم.
ماجرای غنی‌سازی 20 درصدی چگونه بود؟
در آن زمان آقای دکتر صالحی، جلسهای در تهران برگزار کردند تا فرایند غنی‌سازی 20 درصدی را بررسی کرده و راه مناسب برای این غنی‌سازی را انتخاب کنیم. در این جلسه یکی از همان افرادی نیز که مدال لیاقت، که از نظر من مدال بیلیاقتی است، گرفته بود، شرکت داشت. در آن جلسه، من به دکتر صالحی گفتم که با همان روشی که موفق به غنی‌سازی 3.6 درصدی شدیم، با همان روش هم میتوانیم غنی‌سازی 20 درصدی را انجام دهیم.
دکتر صالحی با شنیدن این حرف خوشحال شد. در این میان همان دوست مدال‌دار گفت امکان ندارد با یک زنجیره بتوان غنی‌سازی 20 درصدی انجام داد، بلکه برای این کار نیازمند شش زنجیره هستیم. دکتر صالحی با شنیدن این صحبتها ابتدا کمی ناراحت شد؛ چراکه به هر حال آن فرد برای سازمان، فرد مورد اعتمادی بود و نمیشد حرف او را به راحتی کنار بگذارند، اما من صحبت دیگری داشتم؛ دانستههای من نشان می‌داد با همان یک زنجیره 164 تایی هم میتوانیم 32 درصد غنی‌سازی کنیم؛ پس اگر نیاز به غنی‌سازی 20 درصدی داریم میتوانیم تنها با 140 ماشین به غنی‌سازی 20 درصدی دست پیدا کنیم.
پس از این صحبت، دکتر به من رو کرد و گفت برو و شروع کن. من هم به سرعت مشغول انجام فعالیت شدم و تمام شرایط غنی‌سازی 20 درصدی را فراهم کردیم. ایشان جلسه هیئت دولت داشتند و به همین دلیل سریع سایت نطنز را ترک کردند و حدود چهار ساعت پس از آن، نمونه‌گیری انجام شد و نتیجه آزمایش نشان داد ما موفق به غنی‌سازی 20 درصدی شدهایم. پس از این اتفاق با دکتر صالحی تماس گرفتیم و این خبر را به ایشان دادیم، دکتر هم این موضوع را در هیئت دولت اعلام کرد و پس از آن، همان شب، این خبر از تلویزیون پخش شد.
برای سوال آخر، وضعیت حقوق و مزایای شما در سازمان انرژی اتمی چگونه بود؟
در زمانی که در شرکت قبلی کار می‌کردم، ماهیانه 600 هزار تومان دریافت می‌کردم. در سازمان انرژی اتمی نزدیک به یک میلیون و پانصد هزار تومان دریافتی داشتم و در سال 88 هم با سمت مدیریت، حقوقی نزدیک به دو میلیون دریافتی داشتم. اکنون هم که دیگر در داخل سازمان انرژی اتمی مشغول بهکار نیستم.
تنظیم: سید بهنام میرافضل
۱۰ شهريور ۱۳۹۵ - ۰۸:۵۴
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[مشاهده در: www.bartarinha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]
-
سیاسی
پربازدیدترینها