محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1853070229
اسیدپاشی در حکم محاربه - پایگاه خبری تحلیلی جامعه حقوقی کشور
واضح آرشیو وب فارسی:وکیل ملت: وکیل ملت: فیلم لانتوری به تازگی در پرده نقره ای سینما داستان تلخ اسیدپاشی را به تصویر کشیده، داستانی که چند سالی است افکار عمومی به خصوص زنان را بسیار درگیر خود کرده است.طی سال های اخیر جرم اسیدپاشی که غالبا به دلیل انتقام جویی انجام می شود، از جرایمی است که هم فرد و هم جامعه را تهدید می کند. فرد اسیدپاش با نیت و انگیزه قبلی کاخ آرزوهای منجی علیه را ویران می کند تا او نتواند نه ازدواج کند، نه در جامعه ظاهر شود و نه این که حتی خود را در آینه ببیند. این جرم درحالی صورت می گیرد که قوانین در این زمینه با ابهاماتی مواجه بوده و مجازاتی مناسب که از بازدارندگی لازم برخوردار باشد در مورد این جرم اعمال نمی شود. در این راستا باید گفت اصولا هر جرم و عمل مجرمانه ای، آثار سوء خود را در جامعه برجای می گذارد. برخی از این اعمال چنان آثار سوئی در پی دارند که نه تنها موجب آسیب شدید اشخاص می شوند، بلکه آسایش و امنیت جامعه را مورد مخاطره قرار داده و باعث بروز ناامنی در اجتماع شده و رعب و وحشت عمومی را به همراه دارند، البته جرم اسیدپاشی نیز نه تنها از این قاعده مستثنی نیست، بلکه آثار سوء آن تا پایان عمر فرد باقی خواهد ماند. این جرم درحالی انجام می شود که به گفته رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان مواد شیمیایی هر نوع از مواد شیمیایی مانند احتراقی، پیش ساز، انفجاری و... به راحتی در دسترس افراد قرار می گیرد. حجت خلیل ارجمندی می گوید: نگرانی اصلی اتحادیه بیشتر در مورد عرضه اسیدهای خطرناک از طریق فضای مجازی است، زیرا هر شخصی با یک جست وجوی ساده در فضای مجازی می تواند به هر نوع از مواد شیمیایی از یک تا صد هزار لیتر دسترسی پیدا کند. حال این سوال مطرح است که چرا این مواد خطرناک به راحتی در اختیار افراد قرار می گیرند و مهم ترین عامل برای جلوگیری از بروز این جرم چیست؟ در این راستا «شهروند» گفت وگویی با دکتر مهران خوش سلوک، مدرس دانشگاه و وکیل پایه یک دادگستری انجام داده است که از نظرتان می گذرد. آقای خوش سلوک با توجه به این که طی سال های اخیر جرم اسیدپاشی در جامعه افزایش یافته به نظر شما چه عواملی باعث بروز این جرم می شود؟ عوامل متعددی باعث ارتکاب جرم اسیدپاشی شده اما برخی از این عوامل نسبت به دیگر عوامل دارای رجحان بوده که می توان به این مصادیق اشاره کرد؛ مختل کردن زندگی زنان پس از طلاق و جدایی از همسر، مختل کردن زندگی دختران پس از پاسخ منفی به خواستگاران یا اتمام رابطه دوستی به قصد انتقام جویی، اختلاف میان افراد اعم از اختلافات مالی یا غیر آن و اجیرکردن اسیدپاش برای تسویه حساب های شخصی و انتقام جویی، وجود انگیزه های دینی و مذهبی در جهت حذف فیزیکی یا تنبیه غیرقانونی افرادی که آموزه های دینی و مذهبی را نادیده گرفته یا علیه آن رفتار می کنند، وجود انگیزه های سیاسی و تروریستی برای حذف فیزیکی رقبا، همچنین وجود اختلافات خانوادگی بین خانواده ها، انتقام جویی جوانان علیه یکدیگر و استعمال اسید توسط اشخاص علیه خود به منظور خودکشی، البته دلیل غالب در اسیدپاشی، انتقام جویی بوده که این اقدام خودسرانه اسیدپاش، ناامنی در جامعه را در پی دارد، زیرا با افزایش این جرم، حاشیه امنیت برای سایر اشخاص و به تبع آن برای کل جامعه از بین خواهد رفت و تاسفبار آن که این جرم موجب سلب اعتماد مردم از دستگاه قضائی کشور نیز می شود. قوانین در مورد جرم اسیدپاشی چگونه است؟ درخصوص تعمدی بودن این جرم، بند «الف» ماده ٢٩٠ قانون مجازات اسلامی مصوب ١٣٩٢ تصریح کرده است: «هرگاه مرتکب با انجام کاری قصد ایراد جنایت بر فرد یا افرادی معین یا افرادی غیرمعین از یک جمع را داشته باشد و در عمل نیز جنایت مقصود یا نظیر آن واقع شود، خواه کار ارتکابی نوعا موجب وقوع آن جنایت یا نظیر آن بشود، خواه نشود»، لذا این جرم، جنایتی عمدی است. اسیدپاشی جزو جرایمی است که مدعی العموم بخواهد به آن ورود کند؟ باید گفت اسیدپاشی در زمره جرایمی قرار دارد که اگر اغراق نکرده باشیم از شدیدترین جرایم محسوب شده، چراکه علاوه بر بروز آسیب های شدید و دایمی جسمی بر مجنی علیه، سایه ناامنی و وحشت را در جامعه مستولی کرده و به جرأت ادعا می کنیم که اسیدپاشی، اعلام جرم علیه اجتماع و فرد فرد شهروندان است. از دیدگاه جنبه عمومی جرم نیز، اسیدپاشی جرمی غیرقابل گذشت است و مدعی العموم به نمایندگی از آحاد افراد جامعه وظیفه اعلام جرم و برخورد قاطعانه با این جرم شدید را دارد. از دیدگاه دیگر مدعی العموم هیچ گاه در برابر چنین جرمی اغماض نخواهد کرد، چراکه در این صورت مجرمان اسیدپاش دارای حاشیه امنیت شده و شرایط جامعه روزبه روز بحرانی تر خواهد شد. آقای دکتر با اشاره به روند تقنین جرم اسیدپاشی بفرمایید درحال حاضر با توجه به افزایش این جرم، آیا مجازات آن از بازدارندگی لازم برخوردار است؟ نخستین قانون مربوط به مجازات اسیدپاشی مربوط به سال ١٣٣٧ بوده که در آن برای اسیدپاش ٢ تا ٥ سال زندان پیش بینی شده بود و پس از تصویب قانون مجازات اسلامی نیز مجرم اسیدپاش پس از ارتکاب جرم به پرداخت دیه ای مقدر و ارش جزایی به مجنی علیه محکوم می شد و از باب جنبه عمومی جرم نیز حبسی را حداکثر به مدت ٥ سال به جان می خرید. اما به واقع این مجازات برای چنین جرمی بسیار ناچیز بوده و هست. زمانی که فردی روی دیگری اسید می پاشد و آسیب جسمانی دایمی به وی وارد کرده و او را از حضور در اجتماع یا فعالیت های اجتماعی محروم می کند، در حقیقت باعث مرگ اجتماعی مجنی علیه می شود. قصاص عضو در این جرم نیز امکان پذیر نیست، چراکه در قصاص عضو به طور دقیق باید به همان میزانی که مجنی علیه آسیب دیده، به جانی آسیب وارد شود که در جرم اسیدپاشی، قصاص عضو(قصاص طرف) غیرممکن بوده و مستند به قانون، در این جرم عمدی، قصاص به دیه تبدیل می شود، درحالی که دیه و ارش جزایی مجنی علیه، هیچ گاه نمی تواند چهره ازدست رفته قربانی را به وی بازگرداند. هیچ گاه این مرگ اجتماعی قربانی به اعتماد اجتماعی تغییر حالت نخواهد داد. ماده ٦١٤ قانون تعزیرات و مجازات های بازدارنده مصوب سال ١٣٧٥ نیز بر این موضوع اذعان داشته و مقرر کرده است: «هرکس عمدا به دیگری جرح یا ضربی وارد آورد که موجب نقصان یا شکستن یا ازکارافتادن عضوی از اعضا یا منتهی به مرض دایمی یا فقدان یا نقص یکی از حواس یا منافع یا زوال عقل مجنی علیه شود، در مواردی که قصاص امکان نداشته باشد، چنانچه اقدام وی موجب اخلال در نظم و صیانت و امنیت جامعه یا بیم تجری مرتکب یا دیگران شود به دو تا پنج سال حبس محکوم خواهد شد و در صورت درخواست مجنی علیه به پرداخت دیه نیز محکوم می شود». از بندهای «ب» و «پ» ماده ٣٩٣ و ٣٩٤ قانون مجازات اسلامی مصوب ١٣٩٢ نیز مستفاد می شود که امکان قصاص عضو برای جرم اسیدپاشی منتفی است. لذا اسیدپاشی مجازاتی ندارد که مجرم را از ارتکاب جرم برحذر داشته و از بیم مجازات به سمت این جرم سوق نیابد . برخی از کارشناسان، جرم اسیدپاشی را به مراتب سنگین تر از قتل عمد می دانند و اعتقاد دارند در بسیاری از موارد قتل عمد، جانی بدون قصد قبلی در لحظه ای تصمیم به قتل می گیرد و مجنی علیه نیز کشته می شود اما در اسیدپاشی فرد حتما با قصد و آگاهی از عواقب عمل خویش و اصلا به علت کریه المنظرکردن و از میان بردن چهره و زیبایی افراد به دلیل برخی نیات سوء، دست به چنین عملی می زند و فرد مجنی علیه را برای تمام عمر از نعمت بینایی و زیبایی چهره، ازدواج و حتی شغل محروم می کند و درواقع برای او هر روز هزاران بار مرگ را می آفریند. با این توضیحات، این سوال مطرح می شود که با توجه به این که فردی که مورد اسیدپاشی واقع می شود، متحمل ضربه سنگینی می شود و شاید هیچ گاه نتواند به زندگی عادی خویش بازگردد و گاهی برخی از این افراد اذعان دارند که کاش مرده بودم. چرا قانونگذار برای کاهش این جرم، مجازات سنگینی درنظر نگرفته است؟ زمانی که اسیدپاش را مجرمی سلاح کشیده علیه اجتماع در نظر بگیریم، نوع جرم ارتکابی وی نیز با مجازات های شدیدتر قانونی مطابقت خواهد کرد، زیرا براساس اصل قانونی بودن جرم و مجازات، تنها مجازاتی قابل اعمال است که توسط قانونگذار برای جرم خاصی در نظر گرفته شده باشد. همچنین مجازات این جرم باید آن قدر شدید باشد که بزهکاران جرأت ارتکاب این جرم را نداشته باشند، در غیراین صورت بر تعداد بزهکاران این جرم افزوده شده، کما این که در سال های گذشته شاهد افزایش اسیدپاشی بوده ایم. با این پیشینه، اسیدپاش را باید «مفسد فی الارض» و همچنین «محارب» درنظر گرفت، زیرا ماده ٢٨٦ قانون مجازات اسلامی عنوان کرده که «هرکسی به طور گسترده مرتکب جنایت علیه تمامیت جسمانی افراد، جرایم علیه امنیت داخلی یا خارجی کشور، نشر اکاذیب، اخلال در نظام اقتصادی کشور، احراق و تخریب و پخش مواد سمی و میکروبی خطرناک و یا دایرکردن مراکز فساد و فحشا یا معاونت در آنها شود که موجب اختلال شدید در نظم عمومی کشور، ناامنی یا ورود خسارت عمده به تمامیت جسمانی افراد یا اموال عمومی و خصوصی یا سبب اشاعه فساد یا فحشا در حد وسیع شود، مفسد فی الارض محسوب و به اعدام محکوم می شود». پس متوجه می شویم که اسیدپاشی موجب اختلال شدید در نظم عمومی کشور، ناامنی یا ورود خسارت عمده به تمامیت جسمانی افراد شده و مرتکب را در مجموعه مفسدین فی الارض قرار می دهد. سال ١٣٩٣ نمایندگان مجلس طرح مقابله با اسیدپاشی و حمایت از بزه دیدگان ناشی از آن را امضا و ارایه کردند که براساس این طرح، مجازات اسیدپاشی با مجازات محاربه برابر شده تا مرتکب به اعدام محکوم شود. همچنین معاون اول قوه قضائیه، حجت الاسلام غلامحسین محسنی اژه ای در نشست خبری در تشریح آخرین اقدامات قوه قضائیه پیرامون تقویت امنیت اجتماعی و پیشگیری از بروز حوادثی مشابه اسیدپاشی های سال ١٣٩٣ از تشدید مجازات جرم اسیدپاشی و اعدام مرتکب این جرم خبر داد که موجب آرامش خیال مردم شد. بر چه اساسی می توان گفت اسیدپاش علیه فرد و جامعه سلاح کشیده و محارب است؟ برای پاسخ به این ابهام، به ٢ماده قانونی اشاره می کنیم. ماده ٢٧٩ قانون مجازات اسلامی مصوب ١٣٩٢محارب را این گونه تعریف می کند: «محاربه عبارت است از کشیدن سلاح به قصد جان، مال یا ناموس مردم یا ارعاب آنها به نحوی که موجب ناامنی در محیط شود». همچنین بند (ش) ماده یک آیین نامه اجرایی قانون مجازات اسلحه و مهمات و دارندگان سلاح و مهمات غیرمجاز مصوبه ١٣٩٢ درخصوص مصادیق استفاده از سلاح؛ گروه مواد شیمیایی که علیه افراد استفاده شده و موجب جراحت شدید یا ناتوان کردن فرد می شود را در زمره سلاح و بکارگیری اسلحه علیه دیگران قرار داده و تصریح کرده است: «مواد شیمیایی، موادی که برای کشتن، ایجاد جراحت شدید یا ناتوان کردن افراد از طریق تاثیرات فیزیولوژیکی در عملیات تروریستی به کار برده شوند». بدین ترتیب اسیدپاش، هم علیه افراد سلاح کشیده و هم با کشیدن سلاح به قصد جان و ناموس مردم موجب ارعاب عمومی و باعث بروز ناامنی در جامعه شده، یعنی علیه فرد و جامعه سلاح کشیده است، لذا این مجرم هم «محارب» است و هم «مفسد فی الارض» و برای این مجرم، پس از پرداخت دیه و ارش جزایی به مدعی خصوصی، از باب جنبه عمومی جرم، مجازاتی جز اعدام نمی توان متصور شد. خوشبختانه قانونگذار در بند «ب» ماده٤٧ قانون مجازات اسلامی مصوب ١٣٩٢، صدور حکم و اجرای مجازات اسیدپاشی را غیرقابل تعویق و تعلیق عنوان کرده و هر مجازاتی که برای مرتکب این جرم در نظر گرفته شود، قابل تعویق و تعلیق نخواهد بود. آقای دکتر چرا برخی از اساتید حقوق و حقوقدانان با مجازات اعدام برای اسیدپاشی مخالف هستند؟ این افراد معتقدند اسیدپاش نمی تواند محارب باشد، چراکه این جرم اغلب برای انتقام جویی های شخصی به وقوع می پیوندد و رکن محاربه ایجاد ارعاب عمومی است. در پاسخ به نظر این اساتید لازم است عنوان شود وقتی مجازات قوی و بازدارنده ای برای اسیدپاشی وجود نداشته باشد هریک از زنان و دختران جامعه در این بیم و هراس زندگی خواهند کرد که با پایان هر رابطه زناشویی، نامزدی یا دوستی ممکن است با تهدید به اسیدپاشی از سوی طرف مقابل روبه رو شده یا حتی مورد اسیدپاشی واقع شوند. این موضوع فی نفسه رعب و وحشت عمومی برای جامعه نسوان را درپی خواهد داشت. این خطر، بالقوه در کمین گروه نسوان است. حتی ممکن است این خطر را خطری قریب الوقوع برای زنان و دختران جامعه در نظر بگیریم، با این وصف ارکان جرم محاربه فراهم است. «در پایان باید گفت با توجه به این که جرم اسیدپاشی آینده ای تاریک را مقابل دیدگان فرد آسیب دیده قرار داده و ترس و وحشتی میان مردم به خصوص با نوان ایجاد می کند، پس جامعه خواستار اعمال مجازات سنگین و برخورد شدید قانونی دستگاه قضا با این افراد است. در این راستا لازم است نمایندگان مجلس به عنوان وکلای مردم در امر قانونگذاری با تصویب قانون جدید یا اصلاح قانون مجازات اسلامی، حاشیه امنیتی برای فرد فرد اعضای جامعه ایجاد کنند. ذکر این مهم ضروری به نظر می رسد که جدیت مسئولان ذیربط در تصویب و اجرای مجازات جدید اسیدپاشی باعث جلب اعتماد و اطمینان مردم نسبت به نظام قانونگذاری و قضائی کشور خواهد شد.» شهروند
شنبه ، ۳۰مرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: وکیل ملت]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 126]
-
گوناگون
پربازدیدترینها