محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829579171
اما و اگر های همکاری ایران و روسیه - پایگاه خبری فریادگر
واضح آرشیو وب فارسی:فریادگر: با تایید خبر استقرار بمب افکن های روسی در همدان موجی از موضع گیری ها و واکنش ها به راه افتاد تا جایی که گوشه هایی از آن به صحن علنی مجلس هم رسید. روز گذشته در جلسه علنی مجلس حشمت الله فلاحت پیشه در اخطار قانون اساسی، نقض اصل 146 این قانون را متذکر شد. اما حقیقت این است که اصل مربوطه این مسئله را شامل نمی شود. اصل 146 قانون اساسی شرایطی را بیان می کند که کشور خارجی در ایران پایگاه نظامی تاسیس کند. تاسیس پایگاه نظامی شرایطی است که کشوری بیگانه مستقلا قسمتی از خاک کشور را برای اهداف نظامی خود مورد استفاده قرار دهد، به طوری که نیروهای خود را به آن منطقه گسیل کند و آن منطقه جزو ارتش کشور موسس محسوب شود. اما در اینجا ما شاهد چنین وضعیتی نیستیم و استفاده روسیه از پایگاه هوایی همدان به معنای استقرار پایگاه نظامی نیست. در این شرایط نقض اصل 146 قانون اساسی محلی از اعراب ندارد. اما با مراجعه به اصول بعدی قانون اساسی می توان گفت تصمیم گیری در این مورد به عهده شورای عالی امنیت ملی است. بند سوم اصل 176 «بهره گیری از امکانات مادی و معنوی کشور برای مقابله با تهدیدهای داخلی و خارجی» را در اختیار شورای عالی امنیت ملی قرار داده است. به نظر می رسد شورای عالی امنیت ملی با تفسیر عبارت «بهره گیری از امکانات مادی و معنوی» اجازه استقرار بمب افکن های روسی در پایگاه هوایی نوژه را صادر کرده است. سخنان علی شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی در مورد «تبادل ظرفیت و امکانات» میان ایران و روسیه برای مبارزه با تروریسم موید همین امر است. اما باید دید چرا روسیه برای مورد هدف قرار دادن تروریست ها به دنبال استفاده از حریم هوایی ایران است. مطابق اطلاعات موجود بمب افکن های دور برد مستقر شده در همدان از نوع توپولوف ام-22 و بمب افکن های سوخو از نوع 34 است که هواپیماهای سنگین نظامی محسوب می شوند. پایگاه هوایی روسیه در لاذقیه توانایی پذیرش این هوایپما ها را ندارد، از سویی در کوتاه مدت امکان تجهیز یک پایگاه هوایی در سوریه برای استقرار این هواپیما ها نیز امکانپذیر نیست. در این شرایط روسیه دو راه در پیش رو دارد؛ استفاده از خاک خود یا کشور دیگری که با آن همکاری نظامی دارد. نزدیکی همدان به اهداف نظامی سوریه و توانایی پایگاه نوژه جهت استقرار این هواپیما ها دلیل اصلی انتخاب روسیه است. چراکه با توجه به فاصله 900 کیلومتری همدان با هدف روسیه نه تنها سرعت عملیات افزایش می یابد، بلکه هزینه های سوخت رسانی به این جنگنده ها هم کاهش چشمگیری خواهد یافت. یکی دیگر از سوالاتی که در این زمینه مطرح می شود این است که آیا استفاده روسیه از حریم هوایی ایران برای حمله به سوریه از نظر مقررات بین المللی چه شرایطی را پیدا می کند. در این مورد باید گفت اساس اقدامات کشور ها در عرصه بین الملل بر «رضایت» است. برای استفاده از حریم هوایی یا مرزهای زمینی هر کشور رضایت اصلی ترین شرط است. در این مورد روسیه با رضایت جمهوری اسلامی ایران بمب افکن های خود را در پایگاه نوژه مستقر کرده است و هیچ یک از مقررات بین الملل در این مورد نقض نشده است. از سوی دیگر باید دید پرتاب موشک از آسمان ایران به سوی سوریه نیز در صورتی که مقررات جنگی نقض نشود مسئولیتی را نه برای ایران و نه برای روسیه ایجاد نمی کند؛ چراکه بر اساس موافقت نامه نظامی علیه نیروهای ضددولتی و حضور نظامی روسیه در سوریه، اجازه اعمال نظامی را به این کشور داده است. اما عدم نقض مقررات بین المللی و قوانین اساسی کشور در یک سو قرار دارد و حفظ امنیت ملی کشور در سوی دیگر. این اولین بار است که پس از جنگ جهانی دوم ایران به کشوری اجازه استقرار نیروی نظامی در خاک خود را داده است. این مسئله از یک طرف نشان دهنده عمق روابط استراتژیک دو کشور ایران و روسیه است اما از طرف دیگر ایجاب می کند ایران در این زمینه محتاط تر عمل کند. سابقه تاریخی روابط ایران و روسیه نشان می دهد این کشورهرگز با ایران دست دوستی نداده، مگر آنکه به دنبال کسب منفعتی از کشورمان بوده است. البته این امری طبیعی در روابط کشور ها است اما روسیه پس از مرتفع شدن منافعش نه تنها دوستی ها را فراموش کرده، بلکه از هرگونه دشمنی نیز دریغ نکرده است. به هر روی سابقه روابط دو کشور لزوم احتیاط را گوشزد می کند.
جمعه ، ۲۹مرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فریادگر]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها