واضح آرشیو وب فارسی:انوار طاها: شیخ طوسى در کتاب «الغیبه» به نقل از یکی از کنیزان امام صادق علیه السلام به نام سالمه می نویسد: من هنگام درگذشت آن جناب حضور داشتم. آن حضرت بیهوش شد همین که بهوش آمد فرمود به «حسن بن على بن علی بن الحسین» که مشهور به «افطس» بود هفتاد دینار بدهید و به فلان کس فلان مبلغ و به فلانى این قدر. عرض کردم آقا به کسى پول می دهى که قصد کشتن شما را داشت و حتی با کارد به شما حمله کرد؟! حضرت فرمود نمی خواهى از کسانى باشم که خداوند در باره آنها فرموده «وَ الَّذِینَ یَصِلُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ یُوصَلَ وَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَ یَخافُونَ سُوءَ الْحِسابِ»[1] ای سالمه! خداوند بهشت را آفرید و آن را خوشبو کرد که بوى خوش آن از دو هزار سال راه به مشام می رسد ولى بوى بهشت را نافرمان پدر و مادر و قطع کننده رابطه خویشاوندى حس نخواهد کرد.[2] ام حمیده همسر امام صادق علیه السلام می گوید، آنگاه حضرت فرمود هر کس با من خویشاوندى دارد بگوئید بیاید. همه را جمع کردیم. وقتی همه جمع شدند نگاهى به آنها انداخت و فرمود: «ان شفاعتنا لا تنال مستخفا بالصلاة» شفاعت ما شامل کسى نخواهد شد که نماز خود را سبک شمارد. سپس بر اثر انگور مسمومی که توسط عبد الملک بن مروان[3] به آن حضرت خورانده شده بود، در ماه شوال[4] و یا به نقلی در نیمه رجب سال 148 به شهادت رسید.[5] در روایتی به نقل از یونس بن یعقوب از امام موسى بن جعفر علیه السلام درباره پارچه ها و چگونگی کفن آن حضرت آمده است: 1. دو پارچه مصرى که در آن زمان معروف به «شطوى» بود و پدرم در آنها احرام بسته بود. 2. یکى از پیراهن هاى خود آن جناب. 3. بردى که قیمت آن چهل دینار بوده است.[6] 4. عمامه اى که متعلق به على بن الحسین علیه السلام بود.[7] پی نوشت: ------------------------- [1] . «کسانى که به دستور خدا مراعات حال خویشاوند می کنند و از خدا و حساب بد بیم دارند» (رعد، آیه 21). [2] . شیخ طوسی، الغیبة، ص128. [3] . ابن صباغ مالکی در کتاب «الفصول المهمه» سال تولد آن حضرت را سال هشتاد هجرى نوشته است. در نتیجه عمر آن جناب را شصت و هشت سال دانسته و معتقد است که آن حضرت در زمان منصور مسموم شده است». (کفعمى، مصباح المتهجد، ص 523) [4] . شهید اول، دروس، ؛ طبرسی، اعلام الوری باعلام الهدی، ص266. [5] . شهید اول در نقل قول دیگرش در کتاب دروس و مرحوم کفعمی در کتاب مصباح المتهجد، روز و ماه شهادت آن حضرت را نیمه رجب سال 148 نوشته اند. [6] . برد یمانى: نوعى پارچه گران بها که در یمن تولید مى گردد. مستحب است علاوه بر پارچه ای که سرتاسر بدن میت را در بر می گیرد (و پوشش آن بر میت واجب است)، پارچه سرتاسرى دیگرى براى میت قرار داده شود و مستحب است یکى از آن دو، برد یمانى باشد و بهتر است برد یمانى پارچه رویین باشد. [7] . کلینی، اصول کافی، ج1، ص475.
چهارشنبه ، ۲۷مرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: انوار طاها]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 93]