محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1852474221
مردم سوريه خودشان را مديون شهداي مدافع حرم مي‌دانند
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: مردم سوريه خودشان را مديون شهداي مدافع حرم مي‌دانند
«صوفان» چند ماه قبل از شروع جنگ سوريه را ترك كرد و هيچ‌گاه فكر نمي‌كرد اين جنگ خانمان‌سوز باعث دور افتادن او از خانواده‌اش شود. وي الان در ايران و در مقطع ارشد مشغول تحصيل است...
نویسنده : احمد محمدتبريزي
آنچه در ادامه خواهيد خواند قصه پر غصه مردم كشوري است كه بيش از پنج سال جنگ داخلي جز تلي از خاك، چيز ديگري از زادگاهشان باقي نگذاشته است. روايتگر اين قصه تلخ «شادي صوفان» جوان 28 ساله سوري است كه به دليل محاصره دو شهرك شيعه‌نشين «فوعه» و «كفريا» دو سال است كه خانواده و نامزدش را نديده است.«صوفان» چند ماه قبل از شروع ناآرامي و جنگ سوريه را ترك كرد و هيچ‌گاه فكر نمي‌كرد اين جنگ خانمان‌سوز باعث دور افتادن او از خانواده‌اش شود. اين جوان سوري الان در ايران و در مقطع ارشد مشغول تحصيل است و به همراه چند نفر از هموطنانش يك اردوي جهادي تشكيل داده‌اند تا با خدمت‌رساني به مناطق محروم شرق كشور، به نوعي كار بزرگ مدافعان حرم را جبران كرده باشند.
خاطرتان هست اوضاع زندگي‌در شهر و كشور زادگاهتان در روزهايي كه هنوز جنگ شروع نشده بود، چگونه بود؟
قبل از شروع جنگ غالب مردم سوريه بيشتر از طبقه متوسط يعني نه خيلي پولدار و نه خيلي فقير بودند. ميانگين حقوق كارمندان حدود 400 دلار بود كه براي يك زندگي معمولي كفايت مي‌كرد. اين وضعيت در شهر حلب خيلي پررنگ‌تر ديده مي‌شد چون يك سوم اقتصاد سوريه در اين شهر متمركز بود. خيلي‌ها از استان‌هاي ادلب و رقه براي كار به حلب مي‌رفتند. كساني هم كه زمين كشاورزي داشتند اموراتشان را از همين زمين كشاورزي مي‌گذراندند. قالب زمين‌هاي كشاورزي در استان ادلب زيتون است و در قسمت‌هاي ديگر هم امكان كاشت محصولاتي مثل گندم، چغندر، صيفي‌جات و سبزي‌جات وجود داشت و بسياري به دليل مصرف و سود گندم اين محصول را بيشتر كشت ميكردند. در شهر ادلب يك كارخانه بزرگ ريسندگي بود كه بسياري از مردم شهر ما و شهرهاي اطراف در آن كار ميكردند. علاوه بر اين يك شركت عمراني دولتي كه زيرمجموعه ارتش به حساب مي‌آمد وجود داشت كه خيلي از بچه‌هاي شهر ما و اطرافش آنجا كار ميكردند. متأسفانه الان همه خراب شده است.
از زندگي‌تان راضي بوديد؟
مردم سوريه اين اخلاق را دارند كه هر چه به آنها بدهيد خدا را شكر مي‌كنند. در كل از زندگي‌شان راضي بودند.
در شهري كه شما زندگي مي‌كرديد جنگ و ناآرامي از چه زماني شروع شد؟
برج سوم سال 2011 ناآرامي‌ها در ادلب شروع شد. اوايل مردم و جوانان همديگر را به راهپيمايي دعوت ميكردند. بيشتر تظاهركنندگان مخالفان بشار اسد بودند و مي‌خواستند عليه دولت شعار بدهند. به مرور شعارنويسي روي ديوارها شروع شد و رفته رفته درگيري‌ها در مرز اردن شكل جدي‌تري به خود گرفت و مردم سلاح در دست گرفتند و درگيري‌هاي مسلحانه آغاز شد. بعد از درگيري‌ها در درعا كه خون ريخته شد ارتش وارد درعا شد و آتش جنگ از درعا و حمص زده شد. آخر سال 89 شمسي افراد مسلح كه به ارتش آزاد سوريه وابسته بودند شهرستان ادلب را گرفتند. آن موقع مهاجمان با ما هيچ مشكلي نداشتند و فقط گفتند مردها حق تردد ندارند و خودشان برايمان نان و آب تهيه مي‌كنند. سه، چهار ماه اين وضعيت ادامه داشت و بعد از گرفتن ادلب توسط ارتش، مردم هم طاقت نياوردند و درگيري بين مردم و افراد مسلح به وجود آمد. بعد از اينكه ارتش ادلب را گرفت، كفريا و فوعه هم از سه طرف محاصره شد و تنها يك سمت از شهر كه جاده‌اي به سمت شهر ادلب بود، باز ماند.
ادلب، فوعه و كفريا چند نفر جمعيت دارند؟
ادلب 40 هزار نفر جمعيت دارد و از اين تعداد حدود 25 تا 30 هزار نفر از ساكنان اين دو شهر كه صددرصد شيعه هستند در محاصره قرار دارند. در كفريا و فوعه هيچ تظاهراتي برپا نشد و از شهرهاي اطراف تظاهرات ميكردند و دامنه ناآرامي مناطق ديگر به شهر زادگاهم كشيده شد.
در حال حاضر شهر زادگاهتان توسط چه گروهي در محاصره است؟
بعد از ارتش آزاد گروهي به نام «احرارالشام» كه زير مجموعه القاعده بود كفريا را محاصره كرد. بعد كفريا را به جبهه النصره تحويل داد و شهرهاي اطرافش را احرارالشام محاصره كرد.
از وضعيت مردم و گذران زندگي در دوران محاصره اطلاع داريد؟
در شهر ما هر چه كه مي‌توانستند مي‌كاشتند و از همان مي‌خوردند. گندم را آسياب و نان درست ميكردند. ولي با شروع محاصره و با كم بودن زمين‌هاي كشاورزي الان در تهيه مواد غذايي با مشكل روبه‌رو هستند. خيلي از مردم گندم خانه‌هايشان تمام شده يا در حال تمام شدن است و ذخيره‌اي براي آينده ندارند. البته در اين فصل در شهرمان انجير زياد است و اين ميوه را بيشتر مي‌خورند. الان در كفريا قيمت ميوه‌هايي مثل گوجه و كدو آنقدر گران است كه خيلي‌ها توان خريدش را ندارند. مثلاً الان يك كيلو كدو 2500 لير قيمت دارد در حالي‌كه حداكثر پولي كه دست هر خانوار مي‌رسد 20 هزار لير است كه اين پولِ حداكثر 10 كيلو كدو مي‌شود. مگر اينكه خانواده‌اي جرئت كند و بيرون از شهر برود. الان بسياري از خانواده‌ها نان خالي و آب مي‌خورند.
الان زندگي در كفريا خيلي سخت است. همين كدو و گوجه‌اي را كه مي‌گويم، خانواده‌هايي كه وضع مالي‌شان به نسبت بهتر است مي‌توانند بخرند. البته در بهار هر گياهي را كه پيدا كنند و مزه بهتري داشته باشد، مي‌خورند.
الان با وضعيتي كه براي سوريه به وجود آمده حاضريد با وجود هر سختي و مشكلي كه بود به دوره قبل از جنگ داخلي برگرديد؟
اتفاقي كه الان در سوريه افتاده بحث سياسي نيست بلكه دخالت عربستان، تركيه و اردن در امور سوريه است. آن زمان سوريه با وجود هر مشكلي كه داشت، كشوري در حال پيشرفت بود. سوريه خيلي روي مردم ساير كشورهاي عربي منطقه تأثير داشت. سياستمداران اين كشورها ديدند اگر تفكر مردم سوريه كه ضد امريكا و اسرائيل است قدرت بگيرد برايشان خيلي سخت مي‌شود. مردم سوريه در ميان ديگر كشورهاي عربي، مردمي بودند كه به مليت خودشان افتخار ميكردند و داراي يك پشتوانه تاريخي عظيمي بودند. حاكمان اردن و عربستان براي مردمشان كاري نكردند و با بشار مشكل داشتند و ديدند اگر اين جريان ادامه پيدا كند برايشان مشكل‌ساز مي‌شود. به همين دليل تصميم گرفتند اين تفكر و جريان مقاومت را نابود كنند.
پس مردم سوريه حاضرند همان وضعيت زمان بشار باشد و امنيت داشته باشد؟
بله! صددرصد. بشار هر جور كه بود اما از اينكه كشور نابود شود و مردم در اين شرايط زندگي كنند خيلي بهتر بود. الان مردم در كنار مشكل غذا مشكل سوخت و تأمين آب شرب هم دارند. مردم براي آسياب گندم به سوخت نياز دارند و سوخت خيلي كم و گران است. اگر كسي بخواهد يك كيلو گندم آسياب كند بايد كلي هزينه بدهد. خيلي از مردم هم توان پرداخت اين هزينه را ندارند مگر اينكه هر از چند گاهي كمك‌هاي مردمي و دولتي به مردم در حصر برسد. گاهي هواپيماها كمك‌هايي به مردم مي‌كنند كه آن هم خيلي كم است. به دليل نبود سوخت، مردم موتور برق را هر 40 روز يك بار روشن مي‌كنند. يعني آبي كه تأمين مي‌كنند براي مصرف 40 روزشان است. به همين خاطر مردم هر 40 روز يك بار مي‌توانند حمام كنند كه همين موضوع باعث گسترش مشكلات پوستي و بيماري شده است.
مردم كفريا دو سال با اين وضعيت زندگي مي‌كنند؟
البته شش ماه اول خيلي بهتر بود چون مردم در خانه‌هايشان ذخيره داشتند. سوري‌ها در تابستان همه چيز را خشك مي‌كنند تا در زمستان استفاده كنند. شش ماه اول زياد سخت نبود ولي بعد شش ماه مردم هر چه داشتند مصرف كردند. در زمستان هر تشت و قابلمه‌اي را بالاي خانه‌هايشان مي‌گذاشتند تا آب جمع كنند. زمستان‌ها به دليل نبود سوخت خيلي سخت و طاقت‌فرساست.
پس مردم خيلي خوب مقاومت كرده‌اند؟
واقعاً باعث تعجب است. نمي‌دانم آنها چطور زنده‌اند و زندگي مي‌كنند. فقط ياري خداست. شير گاوها خشك شده و كساني كه گاو داشتند و شير و ماست را تأمين ميكردند شير گاوهايشان خشك و مجبور شده‌اند گاوهايشان را ذبح كنند. هر چه زمان بگذرد شرايط بدتر مي‌شود و كساني كه مرغ داشتند بعد از يك سال مرغ‌هايشان تخم نمي‌گذارد و خيلي از مرغ‌ها از بين رفته‌اند. الان شرايط خيلي سخت‌تر شده و مردم بيشتر سختي را لمس مي‌كنند. هر چه بگذرد اين ذخيره غذايي هم تمام مي‌شود.
خودتان از چه زماني به ايران آمديد؟
تقريباً دو سال و نيم پيش از سوريه به ايران آمدم و تقريباً چند ماه بعد شهرمان محاصره شد.
پس بايد خوشحال باشيد كه از محاصره فرار كرده‌ايد؟
نه! اگر آنجا بودم مي‌توانستم به خانواده‌ام كمك كنم. الان پدر و مادر و دو خواهرم كسي را ندارند كه كمك‌شان كند و تأمين آب برايشان سخت است. يك مرد بايد اين كارها را انجام دهد. من يك سال بعد از دانشگاهم به سوريه رفتم و خيلي تلاش كردم به شهرم بروم ولي نتوانستم به خانواده‌ام كمك كنم. در آنجا عقد كرده‌ام و دو سال مي‌شود كه نامزدم را نديده‌ام.
شنيده‌ام كه گروه جهادي هم داريد. جريان راه‌اندازي اين گروه جهادي براي شما كه شرايط سختي داريد چه بود؟
هر مسلماني تكليف دارد و الان جوانان ايراني تكليف خودشان را انجام مي‌دهند تا دست داعشي‌ها را كوتاه كنند. آنها از كشور و ناموس ما دفاع مي‌كنند و ما مديون آنها هستيم. بچه‌هاي ما در تابستان به سوريه مي‌روند و برخي در جبهه مي‌جنگند و برخي به عنوان مترجم كار مي‌كنند. كساني كه نمي‌توانند به سوريه بروند را جمع كرديم و گفتيم ما مديون اين ملت هستيم و بايد كاري كنيم تا زحمات آنها جبران شود. اردوي جهادي مي‌رويم و مي‌خواهيم در مرز افغانستان كانال آبرساني ايجاد كنيم و براي مردم محروم اطراف مرز كه دولت كمتر كمك مي‌كند، كاري انجام دهيم و اين را تكليف خودمان مي‌دانيم.
خودتان در اين دو سال به سوريه رفته‌ايد؟
من شش ماه پيش از سوريه آمدم و يك سال در سوريه بودم. در دمشق و حلب بودم. بعد كه آتش‌بس شد به ايران آمدم و نيم سال دوم درسم را ادامه دادم. در اين دو سال امكان رفتن به كفريا مهيا نشده است. شهرها و روستاهاي ادلب خيلي به هم نزديك است و نمي‌شود نفوذ كرد.
مردم سوريه حضور نيروهاي مدافع حرم را براي رهايي كشورشان از شر تروريست‌هاي داعشي چقدر مثبت مي‌دانند؟
ايران نقشش نسبت به تركيه، اردن و عربستان خيلي مثبت است. اين كشورها نقشه‌شان اين است كه سوريه را خراب و ويران كنند ولي ايران با ديد آبادي و حمايت از مردم آمد و نخواسته به جايي حمله كند يا مردم را عذاب بدهد. خيلي‌ها نگاهشان به ايران مثبت است. مي‌دانيم زمان مي‌برد تا غائله تمام شود. بايد مقاومت و تحمل كرد و آخرش پيروزي است.
مردم از نقش خرابكارانه عربستان و تركيه و ديگر كشورها آگاهي دارند؟
تركيه آب رودخانه فرات را قطع كرده و اگر حساب كنيد مي‌بينيد چقدر از آب نهر فرات در اين چهار سال سود كرده است. سوله‌هاي گندمي كه براي چهار سال كشور سوريه كفايت مي‌كرد را خالي كردند و به تركيه بردند. ماشين‌آلات كارخانه‌هاي حلب را به تركيه بردند. اين كشورها نيامده‌اند دموكراسي برقرار كنند و خيرخواه مردم سوريه نيستند و تا الان هر چه كرده‌اند براي نابودي كشور بوده است. بعد از پايان درگيري‌ها ما بايد 100 سال ديگر كار كنيم تا به 2011 برگرديم. آنقدر خرابي‌ها زياد است. روح و روان مردم آسيب ديده و زيرساخت كشور خراب شده است. يكسري گروه‌ها از عربستان پشتيباني مي‌شوند و يكسري ديگر از قطر كه با هم اختلافاتي هم دارند. آموزش، پشتيباني و عقبه‌شان در اردن و تركيه است. كساني كه مخالف سياسي بودند و آن زمان تظاهرات كردند الان هيچ‌كدامشان در سوريه نيستند، فرار كردند و مي‌گويند غلط كرديم اين كار را كرديم.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۲۴ مرداد ۱۳۹۵ - ۲۰:۲۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 102]
-
گوناگون
پربازدیدترینها