محبوبترینها
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798293446
روایتی از علاقه شدید رهبر معظم انقلاب به امام خمینی (ره)
واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران: روایتی از علاقه شدید رهبر معظم انقلاب به امام خمینی (ره)
مركز اسناد انقلاب اسلامی روایتی از علاقه شدید آیت‌الله خامنه‌ای به امام خمینی (ره)منتشر كرد.
به گزارش حوزه احزاب و تشکل‌های گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ پایگاه مركز اسناد انقلاب اسلامی روایتی از علاقه شدید آیت‌الله خامنه‌ای به امام خمینی (ره) منتشر کرد که متن آن به شرح زیر است:
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در خاطره‌ای به یكی از دیدارهایشان با امام خمینی (ره) در سال 42 اشاره می‌كنند و در این باره می‌فرمایند:"...رفتیم داخل در یك اتاقی نشستیم. یك‌دفعه دیدم حاج آقا وارد شد. من افتادم به پای حاج آقا؛ یعنی از چیزهایی كه یادم می‌آید، این است كه افتادم پای حاج آقا را بببوسم؛ از بس عاشق آقای خمینی بودم من. واقعا عجیب محبت این مرد همیشه در دل ما بود. ایشان ناراحت شد و نگذاشت ما پایشان را ببوسیم. بعد نشستیم، من گریه ام گرفته بود، حرف نمی‌توانستم بزنم. ناراحت هم بودم كه حالا ایشان خیال می‌كند كه من چون زندان بودم گریه‌ام آمده، تصور نمی‌كند كه مثلا به خاطر شوق دیدارایشان است."
پایگاه مركز اسناد انقلاب اسلامی؛مقام معظم رهبری در خاطره‌ای به یكی از دیدارهایشان با امام خمینی (ره) در سال 42 اشاره می‌كنند و در این باره می‌فرمایند: وقتی از زندان بیرون آمدم، فراموش نمی‌كنم رفقای تهرانی‌مان، دور ما را گرفتند و غوغایی بود از مسائل زندان كه برایشان نقل می‌كردم. از جمله حرف هایی كه از زبان آن ها شنیدم این بود كه آن چند نفر منبری كه زندان بودند آنها را از همان زندان بردند دیدن آقای خمینی، من حسودی‌ام شد كه اینها چند روز زندان بودند، شاید ده، پانزده روز زندان بودند، رفتند دیدن آقای خمینی من چرا نرفتم. معلوم شد این ها چند نفری چون دسته جمعی با هم بودند، گفته اند به آنها كه می‌خواهیم برویم آقای خمینی را هم ببینیم. ساواك هم سوار كرده بوود اینها را ، برده بود پیش آقای خمینی....من خیلی حسودی ام شد؛ گفتم من هم باید برم آقای خمینی را ببینم.
پرسیدم آدرس كجاست؟ قیطریه بود ایشان. من هم بلد نبودم، قیطریه را اصلا بلد نیودم . سراغ به سراغ با زحمت خیلی زیاد خودم را رساندم به حدود منزل ایشان . آدرس داده بودند واقعا پرسان پرسان آمدم. رسیدم به اینجا. دیدم بله آدرس هایی كه داده اند همینجاست. كنار این خیابان باریكی كه عبور می‌كرد ، یك زمین افتاده بزرگی بود، انتهای زمین یك دری بود كه در آن منزل ایشان بود و لب این خیابان، جلوی همین زمین افتاده، نه داخل زمین، بیرون زمین دوتا پاسیان ایستاده بودند. دیدم بله، اینجاست. از یكی از پاسبان ها پرسیدم كه منزل آقای خمینی كجاست؟ گفت: می‌خواهی چه كار كنی؟ گفتم: می‌خواهم بروم ببینمش گفت: نمی‌شود ببینی. گفتم: حالا می‌شود یا نمی‌شود، كجاست بالاخره خانه؟ گفت: آن خانه است. در را نشان داد. گفت: اینجاست. گفتم: حالا شما مامور هستید؟ گفت : بله گفتم: من زندان بودم، یك عده از روحانیون، غیر از من زندان بودند و اینها را ساواك آورده با ایشان ملاقات كردند. من شاگرد ایشان بودم، اینقدر به ایشان علاقه دارم، چرا من نباید ملاقات كنم.
او تحت تاثیر صراحت و صداقت من قرارگرفت. ما هم آن وقت طلبه جوانی بودیم دیگر. من با خودم فكر می‌كنم، اگر بنده هم جای آن پاسبان بودم، یك طلبه جوانی، صادقی مثلا این طور پرشور می‌آمد پیش من قهرا به او اجازه می‌دادم. آن پاسبان دیگر موافقت نمی‌كرد. بلاخره با هم تبادل نظر كردند و گفت: آقا برو ، به شرطی كه ده دقیقه بیشتر طول نكشد. ساعت را نگاه كردم و گفتم: باشد، ده دقیقه. جدا كه شدم از اینها دیگر تا برسم دم آن خانه. دیدم اگر یواش راه بروم، ده دقیقه می‌گذرد؛ دویدم، رساندم خودم را درخانه، بنا كردم در زدن. یك وقت دیدم آقا مصطفی در را بازكرد. من را كه دیدـبا آقا مصطفی خیلی رفیق بودیم ماـ یكهو خیی خوشحال شد، بوسید من را، بغل گرفت من را، گفتم: حاج آقا كجاست؟ گفت: حاج آقا اینجاست، بیا داخل.
رفتیم داخل در یك اتاقی نشستیم. یك‌دفعه َدیدم حاج آقا وارد شد. من افتادم به پای حاج آقا؛ یعنی از چیزهایی كه یادم می‌آید، این است كه افتادم پای حاج آقا را بببوسم؛ از بس عاشق آقای خمینی بودم من. واقعا عجیب محبت این مرد همیشه در دل ما بود. ایشان ناراحت شد و نگذاشت ما پایشان را ببوسیم. بعد نشستیم، من گریه ام گرفته بود، حرف نمی‌توانستم بزنم. ناراحت هم بودم كه حالا ایشان خیال می‌كند كه من چون زندان بودم گریه‌ام آمده، تصور نمی‌كند كه مثلا به خاطر شوق دیدار ایشان است.
۱۹ مرداد ۱۳۹۵ - ۱۶:۲۴
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران]
[مشاهده در: www.yjc.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 87]
-
سیاسی
پربازدیدترینها