واضح آرشیو وب فارسی:فارس: پاسداشت آیتالله شیخ مجتبی حاتمی لنکرانیگذری بر زندگی گردآورنده کتاب «گلستان حاتمی» / حکایت عالمی که تواضعش زبانزد خاص و عام بود
آیتالله لنکرانی تواضعش، زبانزد خاص و عام بود و ذوق ادبی و طبع شعری قابل تحسینی داشت که از جمله آثار ایشان میتوان به جمعآوری اشعار عربی و فارسی در کتاب «گلستان حاتمی»، اشاره کرد.
خبرگزاری فارس؛ حسن شیخ حائری: سخن از آیتالله حاج شیخ مجتبی حاتمی لنکرانی است؛ عالمی که در سال 1315 هجری قمری در نجف اشرف دیده به جهان گشود و در سایه هدایت و ارشاد پدر و پس از تحصیلات ابتدایی، وارد دریای دانش و تقوای حوزه علمیه نجف اشرف شد. او در آن حوزه معظمه، توفیق حضور در درس بزرگانی مانند حضرات آیات حاج میرزا ابوالهدی کلباسی(فقه و اصول و رجال)، سید ابوتراب خوانساری، علامه محمدجواد بلاغی(فلسفه و کلام)، سید حسین بادکوبهای، حاجی فاضل نیشابوری و شیخ محمدصادق نحوی بروجردی را به دست آورد و سپس به شاگردی حضرات آیات عظام سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاءالدین عراقی، سید محمد فیروزآبادی، میرزا حسین نائینی و شیخ محمدحسین غروی اصفهانی(کمپانی) نائل شد. او مدتی در ایام تحصیل هم با حضرات آیات سید ابوالقاسم خوئی و سید عبدالهادی شیرازی همدرس و همبحث بوده است. از طرفی شهر سامرا از زمان میرزای بزرگ شیرازی، حوزه علمیهای بزرگ و جریان ساز به خود دید؛ اما بعد از رحلت میرزا، باز هم پایگاه مرجعیت به نجف اشرف منتقل شد. در آن زمان و با توجه به مرجعیت آیتالله بروجردی، ایشان تصمیم میگیرند تا با اعزام نمایندهای جامع الاطراف به سامرا، رونق را به حوزه این شهر بازگردانند و برای این امر خطیر، آیتالله لنکرانی را بر میگزینند و ایشان از نجف به سامرا هجرت میکند و به مدت 9 سالی که در این شهر حضور داشت، موجب رونق مجدد حوزه علمیه سامرا میشود. البته پس از ارتحال آیتالله بروجردی، آیتالله لنکرانی همچنان چند سال از سوی آیتالله سید احمد خوانساری و با حمایت و کمک مالی ایشان در سامرا میماند و به تدریس و تبلیغ میپردازد. آیتالله لنکرانی پس از گذشت این مدت، مجدداً به نجف بازگشت و با توجه به فشارهای فراوان حکومت بعث عراق بر علمای ایرانیالاصل و تهدید و آزار فراوان آنان، آیتالله لنکرانی نیز تصمیم میگیرد تا به ایران مهاجرت کند و با توجه به دعوت علمای شهر اصفهان، ایشان به آن شهر وارد میشود. ایشان ضمن برقراری کرسی تدریس در اصفهان، عموم مردم را از منبرهای معنوی و اعتقادی خود بهرهمند میساخت و این تدریس و تبلیغ تا 8 ماه به ارتحال ایشان، ادامه یافت و بر اساس آمار یکی از شاگردانش، ایشان 30 دوره «رسائل»، 25 دوره «مکاسب» و 28 دوره «کفایه» را در نجف، سامرا و اصفهان برای طلاب و شاگردان تدریس کرد و شاگردان بارزی را مانند حضرات آیات و حجج الاسلام شیخ محمداسحاق فیاض(از مراجع فعلی حوزه علمیه نجف)، آقا رضی شیرازی، شیخ حسین راستی کاشانی، شیخ احمد معرفت، شیخ محمدرضا ناصری قوچانی، سید محمد جزایری و سید فاضل میلانی پرورش داد. از ایشان آثار و تألیفات زیادی بر جای مانده است که از آن جمله میتوان به تقریرات فقه و اصول استادانی مانند حضرات آیات عظام آقا ضیاءالدین عراقی، سید ابوالحسن اصفهانی و میرزا حسین نائینی اشاره کرد. آیتالله لنکرانی همچنین با توجه به ذوق ادبی و طبع شعری خود، کتابی را با عنوان «گلستان حاتمی» جمعآوری کرد که مشتمل بر اشعار عربی و فارسی در موضوعات توحید، عقاید و مدح معصومین علیهمالسلام است. در عین حال کتاب ارزشمند «أوفی البیان» در عقاید و کلام هم از ایشان مشهور است که در آن به مسائل مربوط به نبوت، امامت، معاد، شفاعت، رجعت و ... اشاره شده است. آنگونه که در اوصاف این مرد الهی اشاره شده است، آیتالله لنکرانی، فردی است که تواضعش، زبانزد خاص و عام بود. شاگرد فاضل ایشان، شیخ محمدرضا ناصری قوچانی نقل میکند که «بنده بارها شاهد بودهام که ایشان در ملاقات با آیتالله سید عبدالهادی شیرازی، خم میشد تا دست ایشان را ببوسد و این در حالی بود که آیتالله لنکرانی با آیتالله شیرازی، همدوره و همبحث بود؛ اگرچه آیتالله شیرازی هم اجازه دستبوسی نمیداد و از این امر ممانعت میفرمود». سرانجام این عالم جلیلالقدر پس از مدتی بیماری، مانند چنین روزی در بیستم شعبان المعظم سال 1406 هجری قمری و پس از 91 سال عمر علمی و تبلیغی، در اصفهان بدرود حیات گفت و پس از اقامه نماز توسط آیتالله سید مصطفی مهدوی و تشییع، به قم منتقل و در حجره شماره 25 صحن اصلی حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه سلامالله علیها به خاک سپرده شد. روحش شاد و یادش گرامی. انتهای پیام/2258/ت40/
95/03/07 :: 18:16
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 57]