محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844781126
چمران مردی در اندازه یک الگوی تمام
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: چمران مردی در اندازه یک الگوی تمام روزنامه امروز خراسان جنوبی چاپ بیرجند روز دوشنبه 31 خرداد 1395 یادداشتی در شماره 3091 خود با عنوان « چمران، مردی در اندازه یک الگوی تمام » را به قلم رضا زنگوئی منتشر کرد.
ادامه یادداشت به این شرح است: بعضی ها چنان بزرگ و ذو ابعاد هستند که خود یک سپهر کامل خوبی هستند که می شود از آسمان معرفت شان ستاره چید. مثل چمران. مصطفی چمران، دکتر، شاعر، نقاش، مجاهد، مرد سیاست، وزیر، وکیل، مبارز، پدر، برادر و... چمران این همه بود اما این همه چمران نبود. مصطفی چمران در کنار این هنرها و مهارت ها، به بالاترین هنر متصف بود که همانا هنر انسان بودن و انسان ماندن است. به نظر من بالاترین تعریف از مصطفی چمران، خود « مصطفی چمران » بودن است، او برگزیده شده بود تا ازمیان مردم، مردان و زنان را برگزیند و به رفعت مقام یک مجاهد برکشد.او هیچ گاه نه خود را درحصار « ایسم » ها گرفتار کرد و نه پشت دروازه مرزها به بن بست خورد و نه حتی در کیش شخصیت گرفتار آمد، بلکه او رها شده از « ایسم » ها بود، آن هم در زمانه ای که بیماری « ایسم » زدگی فراگیر بود و هر ایسمی، بهشتی فرادید مشتاقان خویش می گذاشت. اما چمران، همواره در ساحت جهان وطنی خود و مبارزه علیه بیداد در همه جا، خود را یک مسلمان ایرانی می دانست و ریشه در هویت تاریخی ایران داشت و سرشاخه هایش در آسمان دیانت مشق می کرد. او آمریکا را برای تحصیل برگزید اما نه سودای قدرت و مقام نه سیاهی سواد او را به اسارت نبرد، بلکه این او بود که بر علم و بر دانش خود امیر بود و علم و آموخته های خود را، درخدمت اهداف بلند انسانی به کار گرفت. او می توانست در آمریکا بماند و غرق تنعمات و امکانات شود، اما او غواصی بود که همه دریا را به دنبال گوهر بی همانند عقیده و جهاد می گشت اما غرق دریا نمی شد. او مصر را و لبنان را و ... برگزید تا تجسم ابوذری دیگری باشد که در قرن چهاردهم، با لهجه آن عاشق پرشور سخن بگوید. او ربذه را نه به اجبار که به انتخاب برگزید و برای نجات نسل ابوذر از بیداد امویان هزار رنگ امروزین در کنار عالم مجاهد، امام موسی صدر با تشکیل حرکت محرومان لبنان و جنبش امل، گامی بلند برای احقاق حق شیعیان برداشت. درمبارزه با اسرائیل غاصب نیز درخط مقدم جبهه بود و در مبارزه با بیداد طاغوت ایران نیز هم. او تدبیر عالمانه را با کلام شاعرانه و مشق هنرمندانه اش گره می زد تا پیام آور اسلام راستین و علوی در امروز جامعه باشد. آری، او میراث ماندگاری بود که ظرفیت های انسانی افراد را شکوفا می کرد و از نیروهای انسانی، منابع انسانی می ساخت تا برای همیشه بسان صندوق ذخیره معرفتی پشتوانه هویت ملی باشند.و سرانجام نیز با نقش شهادت بر تابلوی زندگی خود بلندترین گام را در جاودانه سازی اندیشه خود برداشت و چنان ماندگار شد که برای همیشه می توانیم او را به مدد بخوانیم به خصوص در امروزهای این دیار که احتیاج به مردان از خودگذشته، ایثارگر، توانمند و انسان، بسیار احساس می شود. به باور من اگر ما منش چمران را پیش گیریم بسیاری از چالش ها شکل نمی گیرد و هر کنش و واکنش به فرصتی برای اعتلای وطن تبدیل می شود اما دریغ که ما چمران را نه یک الگوی انسانی، که یک « نام » می دانیم و « نام » همیشه نمی تواند گره گشا باشد و گره های امروز را فقط با منش چمرانی می شود گشود که به هنرهایی بزرگ آراسته بود و به بزرگ ترین هنر نیز هم که همانا هنر انسان بودن است. هنری که در جاودان یاد دکتر شریعتی هم، چشم را نوازش و دل را آرامش می داد و این هر دو، نشانه های آشکار فرهنگ اسلامی ایرانی بودند که به نماد پرچمی از این هویت تبدیل شدند. این هردو، هجرت را تجربه کردند، پس از جشن بعثتی که در خویش گرفته بودند و هم جهاد و مبارزه را و هم پرواز را و هم این همه را معلم وار به ما آموختند و ما اگر این آموخته ها را به کارگیریم توان مجهز شدن به هنر انسانیت را خواهیم یافت.2047/3215/
31/03/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها