محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827692018
آشنایی با جعبه سیاه هواپیما و شیوه خواندن آن! - سخت افزار
واضح آرشیو وب فارسی:سخت افزار: به طور حتم همه شما عزیزان به واژه جعبه سیاه برخورد کرده اید.درست در هنگامی که خبر سقوط یک هوایپما و یا ناپدید شدن آن را می شنویم،کمی بعد به یاد جعبه سیاه آن می افتیم.برای آشنایی با جعبه سیاه هواپیما،با ما همراه باشید. به طور حتم همه شما عزیزان به واژه جعبه سیاه برخورد کرده اید.درست در هنگامی که خبر سقوط یک هوایپما و یا ناپدید شدن آن را می شنویم،کمی بعد به یاد جعبه سیاه آن می افتیم.برای آشنایی با جعبه سیاه هواپیما،با ما همراه باشید.جعبه سیاه، یا ضبط کننده اطلاعات پرواز در هواپیما ابزاری است که در طول پرواز جهت ذخیره پارامترهای خاصی به کار می رود. با بروز هر سانحه ای برای یک هواپیما سوالات زیادی در مورد علت سقوط هواپیما مطرح می شود. پاسخ به این سوالات به کمک دستگاه ثبت اطلاعات فنی پرواز (FDR) خلاصه (Flight Data Recorder) و دستگاه ثبت صداهای کابین و هواپیما (CVR) خلاصه (Cockpit voice recorder) که در مجموع جعبه سیاه نامیده می شود، انجام می گیرد. این سیستم ها که هر یک قیمتی بین ۱۰ تا ۱۵ هزار دلار دارند، جزئیات پرواز را در طول پرواز ضبط می کنند. سیستم جعبه سیاه علی رغم آنچه از نامش پیداست، رنگ نارنجی فسفری دارد. داشتن چنین رنگ شاخصی به همراه نوار انعکاس دهنده متصل شده به بخش خارجی ضبط کننده بعد از وقوع سانحه در پیدا کردن جعبه سیاه بخصوص در هنگام سقوط هواپیما در آب، بسیار مؤثر است. عبه سیاه پارامترهای پروازی را ضبط می کند. حساسه های زیادی از قسمتهای مختلف هواپیما از طریق سیم کشی به سیستم FDR مرتبط شده اند. زمانی که کلیدی روشن یا خاموش می شود، عملیات آن توسط سیستم FDR به ثبت می رسد. کمیت و بازه اطلاعات ضبط شده توسط این سیستم به میزان زیادی متفاوت بوده و به عمر و اندازه هواپیما وابسته است. طبق استانداردهای هوایی حداقل اطلاعاتی که باید توسط این سیستم ضبط شود شامل موارد زیر است: زمان شتاب عمودی هواپیما موقعیت دستهٔ کنترل پرواز موقعیت پدال کنترل رادار موقعیت فرمان هواپیما تثبیت کننده وضعیت افقی هواپیما جریان سوخت سرعت ارتفاع فشاری جهت مغناطیسی هواپیما شتاب طبیعی هواپیما روشن و خاموش شدن میکروفون، که زمان ارتباطهای رادیویی برقرار شده توسط خدمه را ضبط می کند و برای تطبیق اطلاعات ضبط شده توسط دستگاه ثبت اطلاعات فنی پرواز (FDR) و دستگاه ثبت صداهای کابین و هواپیما (CVR) بکار می رود. سیستم های کنونی به منظور بررسی تمامی جهات عملکردی هواپیما تا صدها پارامتر را ضبط می کنند. شیوه ضبط اطلاعات عبه های سیاه معمولاً اطلاعات ۲۵ ساعت آخر پرواز را ضبط می کنند. جعبه های سیاه قدیمی تر از نوارهای مغناطیسی که همانند نوار ضبط صوت عمل می کنند، با استفاده از هد الکترومغناطیسی به ثبت اطلاعات می پردازند. از سال ۱۹۹۰، سازندگان سیستم جعبه سیاه به سمت استفاده از تکنولوژی هایی پیش رفته اند که در آن قطعه متحرک وجود نداشته باشد، و جعبه های سیاه مدرن بجای نوارهای مغناطیسی بکار رفته در نوع متوسط آن از تراشههای حافظهٔ الکترونیکی استفاده می کنند.برخی دیگر نیز به هارد دیسک های مخصوصی مجهز هستند که در برابر ضربه،نفوذ آب و گردو غبار و به طور کلی هر گونه آسیب دیدگی،مقاوم هستند. رمزگشایی اطلاعات جعبه سیاه مرکز تحقیقات اطلاعات پرواز بریتانیا در فارن بورو یکی از سه مرکزی در اروپا است که اطلاعات ثبت شده در جعبه سیاه هواپیماها را بررسی می کند. این مراکز بسیار محرمانه هستند و بر اساس قوانین بین المللی تنها بازرسان این مراکز و خدمه پرواز اجازه ورود به آنها را دارند. تحقیقات در این مراکز در اتاق های عایق صوتی با قفل های مغناطیسی انجام می شود تا جلوی هر گونه شنود الکترونیک گرفته شود. در چهار دیواری این اتاق های عایق، بلندگوهایی نصب شده تا حال و هوای داخل هواپیما را بازنمایی کنند. در صورت بیرون کشیدن جعبه سیاه از آب، متخصصان ابتدا جعبه سیاه را در آب مقطر غوطه ور می کنند تا سرعت خوردگی آن را کمتر کنند و سپس آنرا به صورت کامل خشک می کنند. برای این کار جعبه سیاه را سه روز در محفظه های خشک کن قرار می دهند. در این محفظه تمام آب جعبه سیاه کشیده می شود تا رطوبت باعث از دست رفتن اطلاعات نشود. متخصصان وقتی مطمئن شدند احتمال از دست رفتن اطلاعات منتفی شده شروع به گوش دادن و بررسی اطلاعات ضبط شده می کنند. متخصصان به صداهای پس زمینه نیز با دقت گوش می کنند که زیرا می تواند اطلاعاتی مثلاً دربارهٔ کارکرد موتورها فراهم کند. وقتی اطلاعات آماده شد، متخصصان با ترکیب صداهای ضبط شده و اطلاعات فنی دقیق، سعی می کنند تصویری از آنچه ممکن است اتفاق افتاده باشد ترسیم کنند. میزان مقاومت جعبه سیاه در بسیاری از سوانح هوایی، معمولا اسکلت و بقیه اجزاء داخلی به میزان زیادی آسیب می بینند و تنها بخشی از هواپیما که سالم می ماند، واحدهای حافظه مقاوم در برابر سانحه است (CSMU)، که مربوط به دستگاه های FDR و CVR هواپیما است. دستگاه CSMU وسیله استوانه ای شکل بزرگی است که به دستگاه ضبط اطلاعات متصل شده است. این وسیله به گونه ای ساخته شده است که در برابر گرمای شدید، سقوط های سخت و فشارهای بالای چند تُن مقاوم است. در نمونه های قدیمی نوارهای مغناطیسی این بخش درون یک جعبه مستطیل شکل قرار می گرفت. جعبه های سیاه علاوه بر این به یک راهنمای یابنده زیرآبی یا ULB نیز مجهز می شوند. در صورت سقوط هواپیما در آب، این بخش امواج مادون صوتی منتشر می کند که توسط گوش انسان شنیده نمی شود ولی به سرعت توسط سنسورها و تجهیزات آکوستیکی موجود تشخیص داده می شود. سنسور موجود درون این بخش به محض تماس با آب، آنرا فعال می کند. فرکانس پالس های فرستاده شده توسط ULB برابر ۳۷٫۵ کیلوهرتز بوده و از عمق ۲۰ هزار پایی دریا توان رسیدن به سطح را دارند. زمانی که ULB فعال می شود، در هر ثانیه یک بار به صدا در می آید و این عمل را تا ۳۰ روز انجام می دهد. واحد ULB توسط باتری کار می کند و احتمال آسیب دیدگی آن در اثر ضربات شدید بسیار کم است. جعبه سیاه، یا ضبط کننده اطلاعات پرواز در هواپیما ابزاری است که در طول پرواز جهت ذخیره پارامترهای خاصی به کار می رود. با بروز هر سانحه ای برای یک هواپیما سوالات زیادی در مورد علت سقوط هواپیما مطرح می شود. پاسخ به این سوالات به کمک دستگاه ثبت اطلاعات فنی پرواز (FDR) خلاصه (Flight Data Recorder) و دستگاه ثبت صداهای کابین و هواپیما (CVR) خلاصه (Cockpit voice recorder) که در مجموع جعبه سیاه نامیده می شود، انجام می گیرد. این سیستم ها که هر یک قیمتی بین ۱۰ تا ۱۵ هزار دلار دارند، جزئیات پرواز را در طول پرواز ضبط می کنند. سیستم جعبه سیاه علی رغم آنچه از نامش پیداست، رنگ نارنجی فسفری دارد. داشتن چنین رنگ شاخصی به همراه نوار انعکاس دهنده متصل شده به بخش خارجی ضبط کننده بعد از وقوع سانحه در پیدا کردن جعبه سیاه بخصوص در هنگام سقوط هواپیما در آب، بسیار مؤثر است. عبه سیاه پارامترهای پروازی را ضبط می کند. حساسه های زیادی از قسمتهای مختلف هواپیما از طریق سیم کشی به سیستم FDR مرتبط شده اند. زمانی که کلیدی روشن یا خاموش می شود، عملیات آن توسط سیستم FDR به ثبت می رسد. کمیت و بازه اطلاعات ضبط شده توسط این سیستم به میزان زیادی متفاوت بوده و به عمر و اندازه هواپیما وابسته است. طبق استانداردهای هوایی حداقل اطلاعاتی که باید توسط این سیستم ضبط شود شامل موارد زیر است: زمان شتاب عمودی هواپیما موقعیت دستهٔ کنترل پرواز موقعیت پدال کنترل رادار موقعیت فرمان هواپیما تثبیت کننده وضعیت افقی هواپیما جریان سوخت سرعت ارتفاع فشاری جهت مغناطیسی هواپیما شتاب طبیعی هواپیما روشن و خاموش شدن میکروفون، که زمان ارتباطهای رادیویی برقرار شده توسط خدمه را ضبط می کند و برای تطبیق اطلاعات ضبط شده توسط دستگاه ثبت اطلاعات فنی پرواز (FDR) و دستگاه ثبت صداهای کابین و هواپیما (CVR) بکار می رود. سیستم های کنونی به منظور بررسی تمامی جهات عملکردی هواپیما تا صدها پارامتر را ضبط می کنند. شیوه ضبط اطلاعات عبه های سیاه معمولاً اطلاعات ۲۵ ساعت آخر پرواز را ضبط می کنند. جعبه های سیاه قدیمی تر از نوارهای مغناطیسی که همانند نوار ضبط صوت عمل می کنند، با استفاده از هد الکترومغناطیسی به ثبت اطلاعات می پردازند. از سال ۱۹۹۰، سازندگان سیستم جعبه سیاه به سمت استفاده از تکنولوژی هایی پیش رفته اند که در آن قطعه متحرک وجود نداشته باشد، و جعبه های سیاه مدرن بجای نوارهای مغناطیسی بکار رفته در نوع متوسط آن از تراشههای حافظهٔ الکترونیکی استفاده می کنند.برخی دیگر نیز به هارد دیسک های مخصوصی مجهز هستند که در برابر ضربه،نفوذ آب و گردو غبار و به طور کلی هر گونه آسیب دیدگی،مقاوم هستند. رمزگشایی اطلاعات جعبه سیاه مرکز تحقیقات اطلاعات پرواز بریتانیا در فارن بورو یکی از سه مرکزی در اروپا است که اطلاعات ثبت شده در جعبه سیاه هواپیماها را بررسی می کند. این مراکز بسیار محرمانه هستند و بر اساس قوانین بین المللی تنها بازرسان این مراکز و خدمه پرواز اجازه ورود به آنها را دارند. تحقیقات در این مراکز در اتاق های عایق صوتی با قفل های مغناطیسی انجام می شود تا جلوی هر گونه شنود الکترونیک گرفته شود. در چهار دیواری این اتاق های عایق، بلندگوهایی نصب شده تا حال و هوای داخل هواپیما را بازنمایی کنند. در صورت بیرون کشیدن جعبه سیاه از آب، متخصصان ابتدا جعبه سیاه را در آب مقطر غوطه ور می کنند تا سرعت خوردگی آن را کمتر کنند و سپس آنرا به صورت کامل خشک می کنند. برای این کار جعبه سیاه را سه روز در محفظه های خشک کن قرار می دهند. در این محفظه تمام آب جعبه سیاه کشیده می شود تا رطوبت باعث از دست رفتن اطلاعات نشود. متخصصان وقتی مطمئن شدند احتمال از دست رفتن اطلاعات منتفی شده شروع به گوش دادن و بررسی اطلاعات ضبط شده می کنند. متخصصان به صداهای پس زمینه نیز با دقت گوش می کنند که زیرا می تواند اطلاعاتی مثلاً دربارهٔ کارکرد موتورها فراهم کند. وقتی اطلاعات آماده شد، متخصصان با ترکیب صداهای ضبط شده و اطلاعات فنی دقیق، سعی می کنند تصویری از آنچه ممکن است اتفاق افتاده باشد ترسیم کنند. میزان مقاومت جعبه سیاه در بسیاری از سوانح هوایی، معمولا اسکلت و بقیه اجزاء داخلی به میزان زیادی آسیب می بینند و تنها بخشی از هواپیما که سالم می ماند، واحدهای حافظه مقاوم در برابر سانحه است (CSMU)، که مربوط به دستگاه های FDR و CVR هواپیما است. دستگاه CSMU وسیله استوانه ای شکل بزرگی است که به دستگاه ضبط اطلاعات متصل شده است. این وسیله به گونه ای ساخته شده است که در برابر گرمای شدید، سقوط های سخت و فشارهای بالای چند تُن مقاوم است. در نمونه های قدیمی نوارهای مغناطیسی این بخش درون یک جعبه مستطیل شکل قرار می گرفت. جعبه های سیاه علاوه بر این به یک راهنمای یابنده زیرآبی یا ULB نیز مجهز می شوند. در صورت سقوط هواپیما در آب، این بخش امواج مادون صوتی منتشر می کند که توسط گوش انسان شنیده نمی شود ولی به سرعت توسط سنسورها و تجهیزات آکوستیکی موجود تشخیص داده می شود. سنسور موجود درون این بخش به محض تماس با آب، آنرا فعال می کند. فرکانس پالس های فرستاده شده توسط ULB برابر ۳۷٫۵ کیلوهرتز بوده و از عمق ۲۰ هزار پایی دریا توان رسیدن به سطح را دارند. زمانی که ULB فعال می شود، در هر ثانیه یک بار به صدا در می آید و این عمل را تا ۳۰ روز انجام می دهد. واحد ULB توسط باتری کار می کند و احتمال آسیب دیدگی آن در اثر ضربات شدید بسیار کم است.
پنجشنبه ، ۲۴تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سخت افزار]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]
-
گوناگون
پربازدیدترینها