محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826842662
چند روایت تلخ از پدیده فرزندخواندگی بین المللی - پایگاه خبری تحلیلی آشخانه
واضح آرشیو وب فارسی:آشخانه: «هر یک قدمی که ما به دنبال ریشه هایمان برمی داریم فشار روانی عظمیمی در بر دارد. ما در همان روزهای اولیه زندگی مان از مادرانمان جدا شده ایم. جداسازی نوزاد از مادر تاثیر بسیار وخیمی بر زندگی ما داشته است. به همین دلیل است که اعتماد به دیگران برایمان دشوار است، و احساس تعلق به هیچ جامعه یا کشوری نداریم.»به گزارش پایگاه خبری آشخانه به نقل ازایسنا، «شفقنا» در گزارشی به نقل از وبسایت «میدل ایست آی» آورده است: آن روز در ماه سپتامبر ۱۹۶۳، روز سرنوشت سازی بود. در آن روز یک زن جوان آمریکایی وارد یتیم خانه «سن وینسنت دو پال» بیروت شد و ردیفی از کودکان را به او نشان دادند که روی تخت هایشان دراز کشیده بودند. در آمریکا به او گفته بودند نمی تواند بچه دار شود. این مادر آینده، خواست که به او آرام ترین کودک را نشان دهند و راهبه ها «دنیل» سه سال را نشانش دادند. راهبه ها درست فکر می کردند؛ «دنیل» هنوز بسیار آرام است. ۵۳ سال پس از آن ماه سپتامبر، او با حالتی آرام و شمرده سخن می گوید و لبخند شیرینش از پشت ریش هایش پیداست. او آرام آرام وقایع فرزندخواندگی خود را به یاد می آورد و یک لحظه چشم هایش را می بندد، به فکر فرو می رود و بعد می گوید: «آن زمان، موج فرزندخوانده گیری پس از جنگ جهانی دوم پایان پذیرفته بود، اما بازار جدیدی برای کودکان کشور کره و برخی کشورهای خاورمیانه به راه افتاده بود.» فرزندخوانده گیری: عارضه ای از امپریالیسم؟ درباره حسن نیت راهبه هایی که آن یتیم خانه ها را اداره می کردند، سودمندی فرزندخواندگی کودکان در کشورهای جنگ زده و تاثیر فرزندخواندگی بین المللی در حرکت جمعی انسانیت به سمت مسیری «برای ایجاد یک جهان عادلانه تر»، بسیار حرف ها گفته اند. با این حال، همه با این نگاه به فرزندخواندگی بطور کلی و فرزندخواندگی بین المللی بطور خاص، موافق نیستند. برخلاف گفتمان غالب، فرزندخوانده ها زندگی خودشان را به گونه ای دیگر می بینند. برخی معتقدند آنها قربانیان «صنعت چند میلیون دلاری فرزندخوانده گیری» هستند و برخی دیگر هم هستند که فرزندخواندگی فرامرزی را یک «جرم اقتصادی و سیاسی» می دانند. وقتی فرزندخواندگی در کشورهایی همچون لبنان رخ می دهد که تحت حکمرانی سیستم معیوبی است، شنیدن صدای فرزندخوانده ها دشوارتر می شود. «دنیل درنن» یکی از آن ۱۰ هزار کودک لبنانی است که از دهه ۱۹۶۰ بدین سو به فرزندخواندگی والدین غیر لبنانی پذیرفته شده اند. در سال ۱۹۶۳، یک زوج آمریکایی توقف بین راهی طولانی مدتی در فرودگاه بیروت داشتند. این دو در آنجا گروهی از راهبه ها همراه با گروهی نوزاد را دیدند و با آنها درباره امکان فرزندخوانده گیری در لبنان صحبت کردند. «دنیل درنن» با تاکید می گوید: «به آنها گفتند: یک ماه بعد برگردید و آن موقع برایتان بچه هست. به آنها نگفتند ممکن است بچه باشد، گفتند بچه هست». در سال ۲۰۰۴، «درنن» به لبنان بازگشت و مصمم بود که میراث بیولوژیک خود را بیابد. او به یتیم خانه «سن وینسنت» بازگشت و اقرارنامه پلیس را دوباره بررسی کرد. او یک دهه بعد دوباره بازگشت و آزمایش دی ان ای شجره شناسی داد. با این حال، همه این کارها بیهوده بود، چون اسنادی که درباره سرراهی بودن او وجود داشت ظاهراً جعلی بود. «درنن» به «میدل ایست آی» می گوید: «در اقرارنامه پلیس درباره اینکه والدینم من را در کنار دریا رها کرده اند اسم من همان اسمی است که بعدا در یتیم خانه رویم گذاشتند. ضمنا، در لبنان با هر کسی که صحبت کردم به من می گفت لازم نبوده هیچ کس من را کنار دریا رها کند چون می توانستند خیلی ساده من را در یتیم خانه بگذارند. این ماجرا فقط در صورتی برایم معنادار می شود که آن را پاپوشی برای یک اقدام مجرمانه بدانم. دو احتمال در میان است: اول اینکه بچه زنازاده ای بوده است که در خانه ای برای مادران و نوزادان بوده است؛ احتمال دوم بچه دزدی از یک بیمارستان است». «درنن» پس از بازگشت به لبنان زندگی جدیدی را در بیروت شروع کرد و به عنوان استاد رشته طراحی گرافیک در دانشگاه آمریکایی بیروت مشغول بکار شد. از دسامبر ۲۰۱۵ بدین سو، در «موسسه أصفری» مشغول پژوهش شده است و موضوع کار خود را تاثیر فرزندخواندگی بر جامعه لبنان قرار داده است. جستجوگری «درنن» درباره فرزندخواندگی صرفا بخاطر تجارب شخصی اش نیست، بلکه بخاطر علاقه وسیع ترش در بررسی فرزندخواندگی های بین المللی به عنوان پدیده ای است که یکی از عوارض امپریالیسم است. او می گوید: «وقتی موارد فرزندخواندگی را از کره، ویتنام، و چین بررسی می کنیم، متوجه می شویم که فرزندخواندگی تبدیل به راهی برای ایجاد انگاره امپریالیسم بشردوستانه تبدیل شده است. جامعه ای که کودک را به فرزندی خود می خواند با صدای بلند اعلام می کند ما می آییم تا بچه های شما را نجات بدهیم چون شما نمی توانید ازشان مراقبت کنید و قطعا این واقعیت را نادیده می گیرند که فقر کودکان در مثلا آمریکا نزدیک به ۲۵ درصد است». به گفته «درنن»، فرزندخواندگی مشابه عادات و رسومی همچون برده داری، آپارتاید و دیگر انواع اقداماتی است که انسان ها را با زور از محل اصلی زندگی خود جدا می کند. او توضیح می دهد: «من فرزندخوانده ای نیستم که صرفاً برای حقوق فرزندخوانده ها مبارزه می کنم. حقوقی که برایشان مبارزه می کنم متعلق به کسانی است که در شرایط مشابهی قرار دارند. حقوق افرادی همچون سوری هایی که در محله من کار می کنند و دانشجویان فلسطینی ام در دانشگاه». یک سفر طولانی و دردناک «یک تجاوز بود. آخرش، مادرم همه چیز را به من گفت»، این را «دیدا گیگن» با خشم می گوید. او در سال ۱۹۸۴ در بیروت بدنیا آمده است و همان سال او را به سوییس برده اند. او ادامه می دهد: «اما آیا باید پنهانش کنیم؟ رازداری دیگر برایمان بس است؛ بیایید درباره اش حرف بزنیم، بیایید مشکل را حل کنیم، و اوضاع را تغییر دهیم. این چیزی است که می خواهم به لبنان بگویم». «گیگن»، خواننده ای است که در سن ۲۶ سالگی به لبنان بازگشته است و با صدایی عمیق و قوی ماجرایش را بازمی گوید. او پس از یک جستجوی 10 ساله، مادر بیولوژیکش را پیدا کرد، اما بیش از ۴ سال طول کشید تا بفهمد واقعا در زمان تولدش چه رخ داده است. او در سال ۱۹۸۴ در بیمارستان «رزق» در بیروت به دنیا آمد، در زمانی که لبنانی ها در مرحله ای جدید از جنگ داخلی ۱۵ ساله کشورشان گرفتار شده بودند. آن زوج فرانسوی - سوییسی که قرار بود والدین او باشند، فاکسی از بیروت دریافت کردند که خبر می داد نوزادی را آماده کرده اند تا فرزندخوانده شان شود. گواهی تولد او نشان می دهد آن زوج سوییسی والدین بیولوژیک او هستند. «گیگن» می گوید: «انگار فرزندخواندگی فرامرزی من حتی پیش از آنکه به دنیا بیایم برنامه ریزی شده بود. بر اساس اسناد تولد من، من فرزندخوانده نبودم، و مادرخوانده من مرا متولد کرده است. با این اسناد، والدین جدید من به سفارت فرانسه در بیروت رفتند، نام مرا ثبت کردند و پاسپورتی برای من گرفتند». «گیگن» در سن ۱۸ سالگی مشغول جستجو برای یافتن ریشه های خود شد و این سفری طولانی و دردناک بود که او را واداشت سوییس را ترک کند و دوباره در بیروت رحل اقامت بیافکند. او پس از آموختن زبان عربی و جستجو در گوشه گوشه محل تولدش، چندین بار به بیمارستان «رزق» رفت و هر بار هم یک جواب شنید، اینکه «او اینجا متولد نشده است». او در سال ۲۰۰۶ راه دیگری برای کشف حقیقت یافت. او به بایگانی بیمارستان رفت و تظاهر کرد به دنبال دوستی است که در جریان جنگ داخلی او را گم کرده است. مسئولان بایگانی پرونده ها را برای او گشودند و همه چیز آنجا بود: تاریخ واقعی تولدش، وزن او هنگام تولد، نام او و آدرس و تلفن مادر بیولوژیکش. اگرچه این پایان جستجویش نبود چون چه در آن آدرس چه در دیگر بخش های لبنان هیچ اثری از مادرش نبود. کاوش او به دنبال ریشه هایش تا سال ۲۰۱۲ ادامه یافت، که نهایتا مادر اصلی اش را یافت. او ادامه می دهد: «هر یک قدمی که ما به دنبال ریشه هایمان برمی داریم فشار روانی عظمیمی در بر دارد. ما در همان روزهای اولیه زندگی مان از مادرانمان جدا شده ایم. جداسازی نوزاد از مادر تاثیر بسیار وخیمی بر زندگی ما داشته است. به همین دلیل است که اعتماد به دیگران برایمان دشوار است، و احساس تعلق به هیچ جامعه یا کشوری نداریم». تجربه شخصی «گیگن» و عزم راسخ او برای روشن کردن مسأله فرزندخواندگی فرامرزی او را واداشت تا سازمانی مردم نهاد به نام «متولد لبنان» را در سوییس تاسیس کند. این سازمان به دیگر فرزندخوانده ها کمک می کند به جستجوی ریشه های خود بپردازند. «گیگن» می گوید: «همه مان باید همکاری کنیم، حتی با آن افرادی که مسئول یتیم خانه ها هستند و کسانی که ریشه های ما پنهان می کنند و گاهی هم باید مخفیانه فعالیت کنیم چون یک سیستم تمام و کمال تلاش می کند این حقیقت ناگوار را پنهان کند». یک سیستم تمام و کمال این حقیقت ناگوار را پنهان می کند لبنان تنها کشوری در جهان نیست که کودکانش را با اسناد جعلی از دست می دهد. «دیوید م. سمولین» واژه «کودک شویی» را برای ارجاع به عملیات فرزندخواندگی بین المللی ابداع کرد؛ عملیاتی که بطور گسترده تحت تاثیر دخالت در نظام قانونی فرزندخواندگی است. «سمولین» در پژوهشی به این دنبال این موضوع رفت که چطور فرزندخواندگی بین کشورها باعث مشروعیت اعمالی همچون «خرید»، «دزدی»، یا «ربایش» کودکان از والدین بیولوژیکشان، «آماده سازی» و «قاچاق» آنها به عنوان یتیم، و فروش این کودکان به والدین جدید می شود. در سال ۱۹۹۳، کنوانسیون لاهه برای حفاظت از کودکان و تصدیق حقوقشان در فرزندخواندگی بین المللی تصویب شد، و دو سال بعد اجرایی شد. هدف این کنوانسیون حمایت از کودکان در مقابل قاچاق و استثمار است. با این حال، یکی از گزارش های «سرویس اجتماعی بین المللی» (ISS) نشان می دهد تقریبا دو سوم فرزندخواندگی های بین المللی معاصر از نظر حقوقی زیر نظر این معاهده نیستند. این گزارش اعلام می کند «کودک ربایی پس از یک نزاع مسلحانه»، شامل پدیده هایی همچون «کودک خانه ها»، «کودک پروری» و «تجارت کودک در یتیم خانه ها»، خطراتی سهمگین در مقابل کودکان در موقعیت های آسیب پذیر است. «هرو بوچت» که یک وکیل سوییسی و متخصص حقوق کودکان در زمینه فرزندخواندگی بین المللی است، توضیح می دهد که فرزندخواندگی فرامرزی «یک وضعیت سیاه یا سفید نیست». از نظر او، باید معنای فرزندخواندگی را بهتر فهمید. او می گوید: «فرزندخواندگی یک تدبیر برای حفاظت از کودکان است، و گزینه ای است که وقتی کودکی نیازمند آن است باید مدنظر قرار گیرد. این گزینه پاسخی به مشکلات ناباروری نیست، ربطی به نجات کودکان ندارد و ربطی به رسیدگی به پیامدهای فقر و مصائب طبیعی یا جنگ ها ندارد». او می افزاید: «هیچگاه از یاد نبرید کاری که هم اکنون انجام می دهید پیامدهایی برای باقی زندگی تان خواهد داشت. اگر پول در فرایند پذیرش فرزندخوانده تان نقش داشته است، چطور می خواهید ماجرای فرزندخواندگی را به کودکتان بگویید؟»
جمعه ، ۱۸تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آشخانه]
[مشاهده در: www.ashkhane.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 63]
-
گوناگون
پربازدیدترینها