محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826454788
حضرت علی علیه السلام؛ حقیقت ناپیدای شب قدر - پایگاه اطلاع رسانی هیئات مذهبی وارث
واضح آرشیو وب فارسی:وارث: .. سحر بیست و یکمین روز از ماه مبارک رمضان است، مولود کعبه و محبوب خدا، به سوی مسجد گام برمی دارد. دیوارها، دستان ترک خورده شان را بالا آورده اند تا در هیاهوی رفتن او، تلاشی برای ماندنش کرده باشند.وارث : کوچه های آشنای کوفه، اشک می ریزند؛ آخر، مناجات عاشقانه مولا، ریسه های نورانی این کوچه های تاریک بود و گام های مهربانش، فرش باشکوه خاک. شب های کوفه، از آفتاب حضور او نورانی می شد؛ وقتی انبان سخاوت بر دوش، دستان نیاز را سیراب می کرد. کوفه، دردهایش را بر شانه این مرد سبک می کرد و تنهایی هایش را با حضور او مأنوس بود. لحظه ها بسختی می گذشت، اما مولای مهربان آرام و نستوه راه به سوی مسجد داشت... اما... زهر آلوده ترین شمشیر، به دستان شقی ترین انسان، انتظار او را می کشید، انتظار حیدر خیبرشکن. علی(ع) می داند که باید برود؛ پس ضربت شمشیر را مرهم زخم هایش می داند؛ اگرچه هیچ کسی معنای لبخند مولا را در خضاب خون و سرودن «فزت و رب الکعبه» را درک نکند... راستی.. او نیامده بود که بماند. پرنده ترینِ نسل آدم بود، پس چگونه می توانست در اسارت خاک بماند؟ علی(ع) با آوای ملکوتی اش به افلاک پرکشید، اگرچه ناهلان آن روزگار کوفه می پرسیدند، مگر علی(ع) نماز می خواند؟ همزمان با فرارسیدن دومین شب قدر و شهادت مظلومانه نخستین پیشوای بر حق شیعه، تجسم عینی عدالت و حقانیت تمام، حضرت علی(ع)، ویژگی های شب های قدر و تلاقی این شب ها با مناسبت شهادت این امام همام را در گفت وگو با مرجع عالیقدر شیعه، استاد اخلاق و معارف اسلامی آیت الله ناصر مکارم شیرازی مورد بررسی قرار داده ایم که در ادامه می خوانید: * در آستانه دومین شب قدر قرار داریم؛ شبی که بر اثر تقدیر الهی مقارن با شهادت مظلومانه مولی الموحدین حضرت علی(ع) است. چه رازی در این حقیقت و تلاقی این دو مناسبت نهفته است؟ ** حضرت علی(ع) شخصیتی متفاوت از همه بشریت است؛ شخصیتی که خداوند متعال تمام هستی را در آسمان و زمین، برای معرفی ایشان خلق کرده است. مولی الموحدین(ع) نمونه عینی ممزوج شدن در خدای متعال است، چنانکه در بررسی ابعاد شخصیتی و سیره زندگی نورانی و پربرکت حضرت، گواه متعددی برای این تعریف وجود دارد. تاریخ بصراحت در حقیقت علی(ع) اعتراف می کند که در دنیا جز عبادت پروردگار، حرکت در مسیر الی الله و دستگیری نیازمندان برای علی(ع) لذت دیگری وجود نداشت. وقتی از عبادت خدا صحبت می شود، علی(ع) نمونه عصرها و نسل هاست. چنانکه در جنگی تیر به پای حضرت نشسته بود و به زعم طبیبان، خارج کردن آن از پای حضرت مکافات بسیار و درد بی شمار داشت، اما گفتند بگذارید علی(ع) به نماز بایستد، آن وقت تیر را از پای ایشان بکشیم. مولا آن قدر در نماز محو خدا و لذت صحبت با حضرت حق بود که دیگر به اطراف توجهی نداشت. اما جایی دیگر همین شخصیت ارجمند در حین نماز نسبت به درد نیازمندان بی تفاوت نبود تا آنجا که انگشتر خویش را در رکوع به سائل درمانده داد. همین ابعاد شخصیتی حضرت علی(ع) کافی است که خداوند شهادت مظلومانه ایشان را با شب های قدر مقارن کند. علی(ع) حقیقت ناپیدای شب های قدر است، حقیقتی که شاید هنوز برای بشر روشن نیست، شب قدر به معنای گذشتن از منیت ها و رسیدن به خداست و مولی الموحدین با کلام حقانی خود مبنی بر «فزت و رب الکعبه» در هنگام ضربت خوردن در محراب عبادت، حقیقت رستگاری را بر همگان تعریف کرد و چه حقیقتی در شب قدر از این بالاتر که بنده خدا، مجذوب و ممزوج حق تعالی شود. * اگر شهادت مولی الموحدین علی(ع) در شب های قدر مقدر نمی شد، آیا این شب ها می توانست برای بندگان خدا فرصت بازگشت دوباره باشد؟ ** شب قدر که برتر از هزار ماه است، جلوه ای روشن از مهربانی و رأفت بی انتهای خدای متعال است و حضرت حق همیشه برای بخشیدن بندگان خویش از هر بهانه ای استفاده می کند. چنانکه آمدن ماه مبارک رمضان برای همه ما فرصت آمرزش است و صد البته رسیدن به شب های قدر نور علی نور دیگری برای ماست که از این شرایط برای توبه، ترک معصیت و قرب الهی بهره ببریم و به سمت خدا برگردیم. اما تقارن شهادت مولا با این شب ها تأکید دیگری بر بخشش های الهی است؛ یعنی خدای متعال که همیشه می بخشد، در این تقارن علی(ع) را به عنوان نمونه عینی و الگوی خداباوری و رستگاری قرار داده تا با تأسی به ایشان، خودمان را به خدای متعال عرضه کنیم. نکته دیگر اینکه حضرت علی(ع) واسطه فیض الهی است، واسطه ای که ما با توسل به حضرت می توانیم به خدا نزدیکی بیشتری پیدا کنیم و این هم لطف خدا برای ماست که حق تعالی می خواهد به واسطه توسل به علی(ع) ما را ببخشد. * اشاره کردید، شب قدر برتر از هزار ماه است، دلیل آن چیست؟ ** همه ما می دانیم که شب قدر، شبی برای تعیین مقدرات و سرنوشت انسان ها براى یک سال است و البته این مقدرات بر اساس لیاقت ها و شایستگى هاى آن ها، تعیین مى شود. باید این شب ها را با شب زنده داری، توبه و خودسازى، قدر بدانیم. بنابراین در شبی که قرار است سرنوشت ها تعیین شود، نباید انسان در خواب باشد. اما شاید برای برخی این پرسش به وجود بیاید که چرا نام این شب های سرنوشت ساز، قدر انتخاب شده است؟ خداوند متعال در آیات 3 و 4 سوره دخان بصراحت پاسخ این پرسش را ارایه کرده است چنانکه می فرماید: " إِنّا أَنْزَلْناهُ فی لَیْلَة مُبارَکَة إِنّا کُنّا مُنْذِرینَ * فیها یُفْرَقُ کُلُّ أَمْر حَکیم؛ ما این کتاب مبین را در شبى پر برکت نازل کردیم، و ما همواره انذار کننده بوده ایم * در آن شب که هر امرى طبق حکمت خداوند تنظیم و تعیین مى شود.» * آیا تعیین سرنوشت و مقدرات در شب های قدر با صاحب اختیار بودن انسان در تضاد نیست؟ ** در شب های قدر مقدرات یک سال انسان ها تعیین مى شود و ارزاق و سرآمد عمرها و امور دیگر نیز در آن تفریق و تبیین مى شود. البته این امر هیچ تضادى با آزادى اراده انسان و مسأله اختیار ندارد؛ زیرا تقدیر الهى به وسیله فرشتگان طبق شایستگى ها و لیاقت هاى افراد و میزان ایمان، تقوا، پاکى نیت و اعمال آن هاست؛ یعنى براى هر فردی چیزهایی را مقدر مى کنند که لایق آن است، یا به تعبیر دیگر زمینه هایش از ناحیه خود او فراهم شده، و این نه تنها منافاتى با اختیار ندارد که تأکیدى بر آن است. نکته دیگر اینکه قرآن با تمام قدر و منزلتش در چنین شب هایی به قلب مطهر رسول مکرم اسلام(ص) و به وسیله فرشته صاحب قدر نازل شده است و از آنجا که قرآن، یک کتاب سرنوشت ساز است، و خط سعادت، خوشبختى و هدایت انسان ها در آن مشخص شده است، باید در شب قدر ـ شب تعیین سرنوشت ها ـ نازل شود تا همه با تدبر بیشتر در آیات وحیانی آن، در مسیر سعادت و قرب الهی گام برداریم. * پس میان تلاش و کوشش ما برای رسیدن به سعادت و تعیین مقدرات الهی در شب های قدر، ارتباطی وجود دارد؟ ** همین طور است و بی تردید سرنوشت ما تا آنجا که به کار و کوشش و تلاش ما مربوط است، به دست خود ماست و آیات قرآن نیز با صراحت این موضوع را بیان مى کند، مانند: «و أن لَیْسَ لِلاِْنْسانِ إلاّ ما سعى؛ انسان بهره اى جز سعى و کوشش خود ندارد.» و یا در آیه دیگری چنین آمده است:"کُلُّ نَفْس بِمَا کَسَبَتْ رَهینَهٌ؛ هر کس در گرو اعمال خویش است. اما در کنار این سعی و تلاش، هرآنچه خارج از دایره تلاش و کوشش ما قرار بگیرد، دست تقدیر تنها حکمران است و آنچه به مقتضاى قانون علیت که منتهى به مشیت و علم و حکمت پروردگار مى شود؛ مقدر شده است، انجام پذیر خواهد بود. اما افراد با ایمان و خداپرست که به علم، حکمت، لطف و رحمت او مؤمن هستند، همه این مقدرات را برابر با «نظام احسن» و مصلحت بندگان مى دانند، و هر کس طبق شایستگى هایى که اکتساب کرده است، مقدراتى مناسب آن دارد، یعنى یک جمعیت منافق، ترسو، تنبل و پراکنده، محکوم به فنا هستند، و این سرنوشت براى آن ها حتمى و قطعی است. * راز مخفی ماندن شب قدر در میان شب های رمضان چیست؟ ** این مسأله که شب قدر در ماه مبارک رمضان قرار دارد، تردیدی نیست و در قرآن نیز بصراحت به آن اشاره شده است؛ زیرا از یک سو مى گوید: «قرآن در ماه رمضان نازل شده» و از سوى دیگر مى فرماید: «ما قرآن را در شب قدر نازل کردیم» اما در این که کدام شب از شب هاى ماه رمضان، قدر است، گفت وگو بسیار است و البته تفسیرهاى زیادى هم ارایه شده است مانند، شب اول، شب هفدهم، شب نوزدهم، شب بیست و یکم، شب بیست و سوم، شب بیست و هفتم، و شب بیست و نهم. اما روایت مشهور و معروف این است که شب قدر و تعیین سرنوشت های ما در دهه آخر ماه رمضان و شب های نوزدهم، بیست و یکم و بیست و سوم قرار گرفته، بنابراین در دهه آخر ماه مبارک، پیغمبر اکرم(ص) تمام شب ها را به احیا و عبادت مشغول بودند. اما در روایات متعددى که از طریق اهل بیت(ع) رسیده است، بیشتر روى شب بیست و سوم تکیه شده، در حالى که روایات اهل سنت بیشتر روى «شب بیست و هفتم» تاکید دارد. امام صادق(ع) در روایتی مسأله تعیین مقدرات در شب قدر را این چنین تبیین فرمودند: «أَلتَّقْدِیْرُ فِى لَیْلَةِ الْقَدْرِ تِسْعَةُ عَشَرَ، وَ الْاِبْرامُ فِى لَیْلَةِ اِحْدى وَ عِشْرِیْنَ وَ الْاِمْضاءُ فِى لَیْلَةِ ثَلاثُ وَ عِشْرِیْنَ؛ تقدیر مقدرات، در شب نوزدهم، تحکیم آن در شب بیست و یکم، و امضا در شب بیست و سوم است.» /1102101305
سه شنبه ، ۸تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: وارث]
[مشاهده در: www.vareth.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 50]
-
گوناگون
پربازدیدترینها