محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831355944
طلسم آرژانتینی، از مسی تا مارادونا - شبکه اجتماعی ورزشی طرفداری
واضح آرشیو وب فارسی:طرفداری: اختصاصی طرفداری - نسل طلایی آرژانتین باز هم باخت. باز هم در آخرین مانع زمین خورد. همان نسلی که به مهاجمان بزرگش می بالید، به ستاره هایی که برای گشودن دروازه ها تنها به فرصت هایی کوچک نیاز داشتند: مسی، آگرو، دی ماریا، هیگواین. با این وصف ستاره های راه راه پوش های آبی آسمانی و سپید رکورد باورنکردنی زانو زدن در سه فینال پیاپی را ثبت کردند. آنها در دو فینال برابر شیلی طی ضربه های پنالتی مغلوب شدند و در فینال جام جهانی برابر آلمان با فاصله تنها یک گل. آنها سه فینال را پشت سر گذاشتند. سه فینال، شش ساعت بازی، بدون زدن حتی یک گل، بله حتی یک گل! در رقابت های کوپا به مناسبت صد سالگی این جام که در ایالات متحده شروع شد کمتر کسی تصور می کرد شیلی قهرمانی اش را تکرار کند. قهرمانی پارسال آنها در خاک خودشان کسب شده بود، قهرمانی بود برای شکسته شدن طلسم قهرمان نشدن شان که به نظر می رسید فقط یک بار اتفاق افتاده است. آنها در اولین بازی شان در همین تورنمنت هم 2-1 مغلوب آرژانتین شده بودند، ولی این بار در فینال برنده شدند و همه را مات کردند. شیلی طی 120 دقیقه نبرد با نسل طلایی آرژانتین فوق العاده بازی کرد و در نبردهای تن به تن پا را پس نکشید. 120 دقیقه پرسینگ بالا نیاز به قدرت فراوانی داشت و آنها چنین قدرتی داشتند. 120 دقیقه مقاومت برابر بهترین مهاجمان جهان نیاز به شکیبایی و تحملی داشت که آنها داشتند. آنها برابر 13 خطای آرژانتینی ها 22 بار خطا کردند و مثل حریف شان به یک اخراج تن دادند. آنها توپ را هم بیشتر، 54 درصد، در انقیاد گرفتند. به قول کاپیتان مارسلو دیاز "... این شیلی برای اولین بار در کلاس تیم های بزرگ جهانی قرار گرفته، چیزی که برای شیلی چندان عادی نیست." او حق داشت. شیلی دو سال اخیر هم ستاره های جهانی مثل الکسیس سانچز، آرتورو ویدال و کلودیو براوو دارد و هم سربازان گمنامی برای جان کندن. ولی طلسم 23 ساله آرژانتین بر جای ماند. آنها تا پیش از فینال طی پنج دیدار 18 بار دروازه ها را باز کرده بودند، ولی این جا در آخرین مانع بازماندند، مثل پارسال؛ مثل پیارسال. می گویند آرژانتین در دو فینال پیشین قربانی خستگی مفرط پس از پایان فصل شد. این بار چی؟ همان ها می گویند این بار فشار روانی پسران راه راه پوش را به بند کشید و سرانجام در آخرین دیدار، آخرین ضربه ها به بند کشید. از همان دقیقه 20 که هیگواین عجولانه و کودکانه توپ را پس از پاس خوب گری مدل از دست داد احساس تکرار تلخ تاریخ برای آرژانتین بر بازی حاکم شد. هیگواین در این فصل سری آ 36 گل در 35 بازی زده بود، ولی خوب همان بازیکنی هم بود که در دو فینال گذشته برابر آلمان و شیلی فرصت های گرانبهایی را از کف داده بود که پرده آخرشان به شکست آرژانتین ختم شده بود. در انتهای دیدار مسی آن ضربه را نواخت تا قصه دو فینال پیشین تکرار شود. این بار در استادیوم مت لایف نیوجرسی. این بار با ضربه ستاره بی بدیلی که در همین کوپا به رکورد گابریل باتیستوتا رسیده و بر بام بهترین گلزنان تاریخ کشورش ایستاده بود. مسی توپ را از روی نقطه پنالتی به بالای دروازه کلودیو براوو نواخت تا همه مات شوند، تا همه آه بکشند، تا او زانو بزند. مسی پس از پایان بازی اعلام کرد دورانش در تیم ملی آرژانتین به پایان رسیده است. ادعا کرد هر آن چه در توان داشته برای آرژانتین انجام داده است. این چهارمین شکست مسی در فینال با پیراهن تیم ملی کشورش به شمار می رفت. او در فینال کوپا 2007 برابر برزیل هم 0-3 مغلوب شده بود، زمانی که در 20 سالگی کنار یک نسل طلایی دیگر آرژانتین یعنی زانتی، ریکلمه، کامبیاسو، آیالا، هاینتزه، توز، ماسکرانو و آیمار بازی کرده و باز هم آه کشیده بود. پس از آن وقتی آرژانتینی ها برنده می شدند، پیروزی را از آن مسی قلمداد می کردند و وقتی می باختند، شکست را برتافته از نزول لیونل می خواندند. برای خیلی ها قرار بود مسی یک دیگو مارادونا باشد. مارادونا به عنوان لشگر یک تنه ناپولی کوچک را قهرمان کرده و آرژانتین را یک تنه در جام جهانی بر بام نشانده بود. ولی مسی حالا نشان می دهد حداقل از نظر ذهنی کنار مارادونا قرار نمی گیرد. او همیشه در بارسای بزرگ رویایی بازی کرده و مثل مارادونا پس از شکست در فینال جام جهانی 1990 در 34 سالگی به جام جهانی 1994 برنگشته و گل هم نزده است. مسی حالا در 29 سالگی از وداع حرف می زند که برای عاشقانش غیزمنتظره است. این پرسش آنها که "آیا یک عصر با یک ضربه پنالتی به پایان رسید؟" تکرار می شود و تکرار تلخ است و تلخ. آیا آرژانتین جام جهانی 2018 که همین نزدیکی است را بدون مسی سپری خواهد کرد؟
دوشنبه ، ۷تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: طرفداری]
[مشاهده در: www.tarafdari.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 116]
-
گوناگون
پربازدیدترینها