واضح آرشیو وب فارسی:55 آنلاین: 55آنلاین: محمود حجتی، وزیر جهاد کشاورزی در هفته پایانی خرداد ماه زمانی که به ساکنان جدید بهارستان، گزارشی از وضعیت کشاورزی کشور ارائه می کرد، باز هم از «کشت فراسرزمینی» سخن به میان آورده است. او در صحن علنی مجلس از گرایش فعالان حوزه کشاورزی به کشت و زرع در سرزمین هایی خارج از مرزهای ایران گزارش داده است: «همسویی دیپلماسی خارجی چه در ارتباط با صادرات و مزیت های صادراتی و چه در مقوله کشت فرازمینی بسترهایی است که در دستور کار دولت است. اکنون ایرانی ها در حال مذاکره و عقد قرارداد به منظور کشت فراسرزمینی با مقیاسی حدود یک میلیون هکتار در کشورهای مختلف هستند. علاوه بر این، حدود 250 هزار هکتار از اراضی را تحت مالکیت خود دارند، یا قراردادهای بلند مدت 30 تا 50 ساله در خصوص این زمین ها بسته و در حال کشت و زرع هستند تا در مورد کشت محصولاتی که در بلند مدت ممکن است با محدودیت آبی در مورد آنها مواجه شویم، مشکلی نداشته باشیم.» به گزارش اقتصادنیوز، آیین نامه کشت فرا سرزمینی، پیش از این در فروردین ماه سال جاری به توصیه وزیر جهاد کشاورزی و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست به تصویب هیات وزیران رسید. این نوع کشت به دلیل کمبود منابع آب و تامین امنیت غذایی مورد توجه وزارت جهاد و سازمان حفاظت محیط زیست قرار گرفته است. بنابر تعریفی که در این آیین نامه ارائه شده است، بهره برداری از منابع، عوامل، ظرفیت ها و امکانات سایر کشورها برای تولید محصولات کشاورزی مورد نیاز در راستای حفظ منابع پایه تولید و ارتقای امنیت غذایی و سایر نیازهای صنعتی کشور به عنوان کشت فراسرزمینی خوانده می شود. به زبان ساده تر، کشاورزی ایرانی ها در کشورهای دیگر که البته تنها به کشت محصولات زراعی محدود نمی شود و تولید گوشت و همچنین محصولات لبنی نیز مطابق با این نوع فعالیت امکان پذیر است. مواردی همچون رونق بخش کشاورزی، ارتقای امنیت غذایی، اشتغال زایی، توسعه صادرات محصولات کشاورزی و حضور پر رنگ تر در بازارهای جهانی، حفظ منابع زمین و آب، متعادل سازی واردات و نیز انتقال دانش و تکنولوژی از جمله مزایای قابل توجه کشت فراسرزمینی در هر کشوری عنوان می شود. افزون بر این، پایین بودن هزینه های آب و اجاره اراضی کشاورزی در کشورهای هدف و نیز عملکرد قابل توجه تولید، سودآوری طرح این نوع کشت را به نوعی ضمانت کرده است. اکنون حدود ۲۴ کشور، در ۶۲ کشور دیگر به کشت فراسرزمینی مشغولند و محصولات تولیدشده را بر مبنای اهداف و سیاست های مدون، به کشور خود وارد می کنند یا به صادرات آن مستقیماً از کشور میزبان اقدام می ورزند؛ به گونه ای که در دنیای امروز به گفته کارشناسان 60 درصد زمین های کشاورزی به 20 کشور پرجمعیت جهان اختصاص دارد. انگلستان، آمریکا، چین، امارات متحده عربی، هند، مصر، عربستان و کره جنوبی از جمله کشورهایی هستند که سرمایه گذاری گسترده تری را در اراضی کشورهای میزبان نظیر آرژانتین، استرالیا، برزیل، روسیه و اوکراین صورت داده اند. نکته ای که در این میان قابل توجه به نظر می رسد، آن است که دولت هر از گاهی مقوله کشت فراسرزمینی را پیش می کشد و توجه زیادی به آن نشان می دهد؛ چنان که این مقوله برای اولین بار، از ماه های نخست عمر دولت یازدهم طرح موضوع شد، چندین بار در قالب آیین نامه های متعدد، مورد تصویب یا ابلاغ قرار گرفت و حتی کشورهای متعددی به منظور اجرای طرح معرفی شدند. حال آنکه هنوز هم نتایج مشخص و ملموسی از اجرای این طرح در دسترس نیست و کمافی السابق سخن از بحران مصرف و کمبود آب، فرسایش خاک و چالش امنیت غذایی کشور به گوش می رسد. اینکه چه محصولاتی در این نوع کشت می توانند مورد توجه قرار گیرند یا سازوکارهای انتخاب کشورهای هدف کدامند، خود جای بحث دارد و در آیین نامه ها به این موارد اشاره نشده است. آیا این بار نیز همچون دفعات گذشته، اشاره وزیر جهاد کشاورزی به کشت فراسرزمینی در مجلس گذراست یا می توان منتظر تحقق این طرح در چارچوب سازوکارهای مشخص نظری و عملیاتی بود؟ منبع: اقتصادنیوز
دوشنبه ، ۷تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 55 آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]