واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: سازمان حفاظت شكارچيان محيطزيست!
3 محيطبان طي يك هفته اخير به شهادت رسيدند / خبر شهادت سه محيطبان استان هرمزگان و فارس، دوباره پرونده عدم امنيت اين حافظان منابع طبيعي را بازگشايي كرد.
نویسنده : میترا شهبازی
خبر شهادت سه محيطبان استان هرمزگان و فارس، دوباره پرونده عدم امنيت اين حافظان منابع طبيعي را بازگشايي كرد. محيط بانان، سالهاست مورد اصابت گوله متجاوزان محيطزيست قرار ميگيرند و تاكنون 119نفر از آنها جان خود را در راه حفاظت از اين عرصه از دست دادهاند. نبود امنيت و قانون جامع براي حمايت از اين افراد مشكلات بسياري را تاكنون به وجود آورده است، به طوري كه اسعد تقيزاده محيطبان منطقه حفاظت شده دنا هم به دليل مرگ يكي از شكارچيان حين انجام وظيفه به اعدام محكوم شده بود كه در نهايت بعد از هشت سال حبس دراسفند سال گذشته از زندان آزاد شد. از اين رو به گفته عليمحمد شاعري رئيس كميسيون كشاورزي، آب و منابع طبيعي مجلس شوراي اسلامي، دولت بايد لايحه حمايت از محيطبانان را با قيد فوريت به مجلس ارائه دهد، تا با تعامل ميان قواي سهگانه، خلأهاي قانوني مرتفع و حقوق مالي، معنوي و قضايي سربازان محيطزيست كشور تأمين شود.
هنوز چند ساعتي از انتشار خبر شهادت پرويز هرمزي و محمد دهقاني دو محيطبان هرمزگاني نگذشته بود كه مديركل حفاظت محيطزيست استان فارس از شهادت منوچهر شجاعي محيط بان ديگر خبر داد و شوك جديدي به جامعه وارد كرد. مديركل حفاظت محيطزيست استان هرمزگان با اشاره به شهادت دو محيطبان منطقه حفاظت شده گنو توسط شكارچيان، در گفتوگو با «جوان» ميگويد: «ساعت 9 صبح با مشاهده فعاليتهاي مشكوك در منطقه گنو، محيطبانان به اين منطقه اعزام شده و بعد از تأييد حضور شكارچيان و گذشت چند ساعت، ارتباطمان با محيطبانان قطع شد. از اين رو نيروهاي ديگري را به منطقه اعزام كرديم كه با پيكر جانباخته محيطبانان مواجه شدند. مجموع مناطق حفاظت شده اين استان بالاي 800هزار هكتار است و 55 محيط بان وظيفه محافظت از آن را بر عهده داشتند كه متأسفانه دو نفر از آنها به شهادت رسيدند.» مجيد وفادار با اشاره به پهناوري مناطق حفاظت شده در استان هرمزگان ميافزايد: «به طور استاندارد بايد هر محيطبان از 2هزار هكتار محافظت كند، اما اكنون در هر 18 هزار هكتار يك محيطبان فعاليت ميكند كه به دليل صعبالعبور بودن مناطق تحت حفاظت جان محيطبانان در معرض خطر قرار ميگيرد. البته نبود تجهيزات پيشرفته مثل ماشين و موتورهاي خارجي همچون ارگانهاي نظامي از ديگر مشكلاتي است كه سالهاست حوزه محيطزيست با آن دست و پنجه نرم ميكند. اين در حالي است كه اين افراد با وجود شرايط سخت و ناايمن كاري در مقايسه با مشاغل ديگر از حقوق و مزاياي حداقلي بهرهمندند.» همزمان با انتشار فيشهاي حقوقي ميلياردي مسئولان دولتي، يكي از فعالان محيطزيست پرده از درآمد زير يك ميليون توماني اين حافظان محيطزيست برداشته و مديركل حفاظت محيطزيست استان هرمزگان نيز مهر تأييد را بر آن زده است. البته به گفته وفادار طي افزايش سابقه محيطبانان، برخي تا 2 ميليون هم حقوق ميگيرند كه باز در مقايسه با شرايط كاري سختشان بسيار ناچيز است.
محيطبانان زير تيغ فرهنگ
حميدرضا ميرزاده فعال محيطزيست نيز با اشاره به محيطباناني كه در اين چند روز به شهادت رسيدهاند، در گفتوگو با «جوان» ميگويد: «محيطباني در كشوري كه فرهنگ عشايري و شكار بر آن چيره شده و بوميان منطقه شكار را جزو افتخارات خود ميدانند يكي از پرمخاطرهترين مشاغل ايران به حساب ميآيد.» سالهاست بوميان مناطق حفاظت شده كه شكار را به دليل حس مالكيت بر آب و خاك، حق خود ميدانند با محيطبانان زد و خورد دارند. در اين بين نه تنها محيطبانان در معرض خطر قرار دارند، بلكه بوميان هم متضرر ميشوند. به گفته ميرزاده هرچه تاكنون به علت شكارهاي غيرمجاز، محيط بان از دست دادهايم چند برابر آن شكارچي بومي كه جزو منابع انساني ارزشمند هستند، هم از دست رفتهاند. علاوه بر اين اعمال قوانين سليقهاي هم موج نفرت را بين اين گروه از شكارچيان به وجود آورده است. براي مثال در منطقهاي كه مسئولان قضا به حفاظت از محيطزيست توجه دارند براي شكار يك كبك حكم شش سال زنداني را براي شكارچي صادر ميكنند. در صورتي كه در همين مورد مشابه در منطقه ديگر، قاضي به پرداخت جريمه اكتفا ميكند.
انگيزه انتقام از محيطزيست
ميرزاده فعال محيطزيست با بيان اينكه اغلب شكارچيان با انگيزه انتقام به سراغ شكار ميروند، ادامه ميدهد: «طبق تحقيقات مؤسسه حيات وحش ميراث پارسيان در دو پارك ملي گلستان و بمو سه انگيزه اصلي براي شكار به دست آمده كه شامل تأمين مخارج زندگي، افتخار به شكار با پيشزمينههاي فرهنگي و مهمتر از دو مورد قبلي انگيزه انتقام است. چرا وقتي ما شكارچي را به دليل صيد يك كبك شش سال زنداني ميكنيم، وي نه تنها از فعاليت خود پشيمان نميشود، بلكه با انگيزه بيشتري براي از بين بردن تمامي كبكهاي منطقه به شكار ميرود.» اغلب بوميان به محيطزيست به عنوان سازماني كه مانع بهرهمندي آنها از حق طبيعي استفاده از ميراث اجدادشان است، نگاه ميكنند. آنها با پيش زمينه چنين تفكري شاهد حضور ماشينهاي پيشرفته و گرانقيمتي ميشوند كه در مناطق حفاظت شده حضور مييابند و آزادانه دست به شكار ميزنند، چراكه غيربوميان ثروتمند توان خريد پروانه شكار را دارند. از اين رو اغلب شاهد درگيري سازمان محافظت از محيطزيست و بوميان خواهيم بود. علاوه براين براي بوميان فعاليت سازمان حفاظت از محيطزيست به درستي مشخص نيست، چراكه ما به ساكنان چنين مناطقي با اين توجيه كه اين سازمان حافظ منافع منطقهاي آنهاست، از حقوق طبيعيشان محروم ميشوند و عملاً از اين محافظت و حتي مجوزهايي كه داده ميشود سودي نميبينند. براي مثال جاده، مدارس و غيره حاصل از حفاظت از منطقه نوسازي نميشوند. علاوه بر اين بوميان با همان حس مالكيت و مشاهده شكارچيان مجاز و از بين رفتن پوشش جانوري منطقهاي دست به شكار غيرمجاز ميزند. همچنين به گفته اين فعال محيط زيستي در كشوري كه 2 ميليون اسلحه شكاري كه تنها نيمي از آن هم مجوز دارد، مالكان آنها در سراسر كشور ميتوانند به سادگي تردد كنند و فقط نبايد به محدوده محافظت شده وارد شوند. از اين رو در زمينه پيشگيري از وقوع چنين رخدادها بسيار ضعيف عمل ميكنيم و به دنبال آن نيز قوانين جامعي براي جلوگيري از اين معضل تدوين نشده است. اكنون در كل كشور 2 هزار و700 محيطبان فعاليت ميكنند كه به نسبت مناطق محافظت شده بسيار اندك بوده و پاسخگوي وسعت كشور نيست.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۰۵ تير ۱۳۹۵ - ۲۱:۳۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 77]