واضح آرشیو وب فارسی:مهر:
مساجدی که کانونهای فرهنگی شدهاند/از غرفه کتاب تا کمک به ایتام
شناسهٔ خبر: 3693583 - پنجشنبه ۳ تیر ۱۳۹۵ - ۱۱:۵۸
جامعه > شهری
.jwplayer{ display: inline-block; } در ماه مبارک رمضان، بسیاری از مساجد، برنامههای فرهنگی ویژهای را پیگیری میکنند، از ایجاد غرفههای کتاب، مشاوره تا کمک به کودکان بیسرپرست. به گزارش خبرنگار مهر، ماه رمضان در سراسر شهر تهران و بسیاری از کلانشهرها و حتی شهرها و روستاهای کشور، زمینهای میشود برای پرداخت جدیتر به موضوعات فرهنگی و اجتماعی و تقویت برنامههای متنوع عموما خانواده محور. این شبها در سراسر تهران از بوستانهای بزرگ گرفته تا مساجد و حتی برج میلاد، برنامههای مناسبتی ویژهای را تدارک دیدهاند که هدف اصلیشان ایجاد نشاط برای خانوادهها و آموزشهای عمومی رمضانی است. مساجد بسیاری نیز در این ماه به سمت غنی سازی برنامههای جانبی رفتهاند، به طوری که در بسیاری از آنها بحثهای آموزشی جدی، مشاوره و حتی غرفههای کودکان ایجاد شده است. با مشاهده بسیاری از مساجد میتوان به وضوح مشاهده کرد که هنوز یک ساعتی به اذان مغرب و افطار مانده، اما جمعیت بسیاری به سمت مسجد حرکت میکنند. یکی از این مساجد، مسجد حضرت امیرالمومنین در شهرک محلاتی است که میزبان هشتیمن شب طرح یک شب نورانی است. معرفی چهرههای موفق و معتمد محلی حسام قربانعلی رییس فرهنگسرای ملل میگوید: سالهای قبل هم شبیه این برنامهها در پارکها و مناطق مختلف شهر بوده است اما امسال احساس کردیم که چقدر خوب است که به آن بخشی از جامعه نگاه کنیم که ممکن است در این ماه مبارک، بیشتر از ماههای دیگر به مسجد توجه میکنند. برای همین به بطن مردم رفتیم. مثلا یکی از برنامههایمان در کنار برنامههای اجرایی و هنریمان، پیدا کردن آدمهای خوب هر محل بود. مثلا پزشک محل، یا قصاب و کاسب محل را شاید همه نشاسند. اما ما رفتیم و آنها را پیدا کردیم و گفتیم که اینها خیلی آدمهای باحالی هستند؛ قصاب محل خیلی دست پاک است و کاسب محل هم آدم خیر و بخشندهای است؛ آنقدر که شایسته تقدیر هستند. وی ادامه میدهد: میدانید چیست؟ ما نهاد و نماد کوچکی از شهر هستیم و وقتی از چنین آدمی تقدیر میشود، هم برای خودش خیلی ارزشمند است و حال خوبی دارد و هم برای شهرما یک امتیاز محسوب میشود. به آدمها حس دیده شدن دست میدهد و اینکه نتیجه زحماتش نادیده گرفته نمیشود. شاید بشود گفت که نوعی الگوسازی از بین خود مردم و تبلیغ فوت و جوانمردی برای اهالی آن محل و بچههای آن محل است. قربانعلی میگوید: ضمن اینکه نشان میدهد ما برای همه اقشار جامعه احترام قائلیم؛ از خادم مسجد تا تعمیرکار. این نشان میدهد که جامعه ما یک جامعه تکبعدی و درسمحور نیست و هرکسی در هرجایگاهی، بسیار برای جامعه ارزمند و حضورش لازم و ضروری است. حالا اینکه چرا مسجد را برای این کارها انتخاب کردیم هم دلیل واضحی دارد. رئیس فرهنگسرای ملل با اشاره به نحوه کار توضیح میدهد: ما یک تیمی داریم که متشکل از کارشناسان فرهنگیمان هستند. آنها برای این برنامه به مسجد هر محل میروند. در حقیقت، مسجد پایگاه فرهنگی محل است و اعضای مسجد هستند که بر محله خودشان اشراف کامل دارند و دکتر و و دبیر و کاسب آنجا را میشناسند. تیم ما با هیئت امنای مسجد جلسه میگذارند و برای همه این برنامهها و افراد انتخابشده به اجماع میرسند. در نهایت و نتیجه این کار ما و این برنامهها، رضایت مردم از گذراندن وقتشان در مسجد برای ما کافی است و تا امشب هم استقبال از برنامهها خیلی خوب و امیدوارکننده بوده است. وی میگوید: واقعیت این است که مردم کار خوب را دوست دارند و خوب و بد را به راحتی تشخیص میدهند. واقعا برای این ویژهبرنامهها، نیاز به تبلیغات آنچنانی نیست. چون این کار ما هیچحاشیه سیاسی ندارد و از دنیای سیاست و جنجال و از منیت به دور است. اینجا نوعی معاشرت با مردم اتفاق میافتد. شاید این اصلیترین هدف ما در این ماه عزیز باشد. مشاور خانواده در داخل مسجد اولین غرفه در حیاط بزرگ و چراغانی شده مسجد امیرالمومنین شهرک محلاتی، غرفه مشاور خانواده است. یکی از نمازگزاران میگوید: خیلیها مسجد را پناهگاه خودشان میدانند و وقتی به اینجا میآیند و چنین برنامهای را در مسجد میبینند، به خودشان جرئت و اجازه حرف زدن و پرسیدن میدهند. خدا را چه دیدید؛ شاید با همین نیم ساعت حرف زدن مشکلشان حل شد. گالری هنری و جایی برای نقاشی کودکان در سوی دیگر آقایی نشسته و در کمتر از یک دقیقه، هر آیه و عبارات قرآنی را که شما بخواهید، با قلمهای خطاطی و خط خوش، روی کاغذهای گلاسه برایتان مینویسد. آنقدر هنرمندانه و بدون خطار این کار را انجام میدهد که آن برگه فقط نیاز به یک قاب شکیل دارد تا بتواند روی دیوار اتاق خانه قرار بگیرد. هرکسی وارد مسجد میشود، چند دقیقهای را کنار این میز به تماشای هنر خطاطی میگذراند و آخرش هم دست پر و با نوشته و طرح دلخواهش، سراغ غرفه و میز بعدی میرود. در بخش دیگر، شلوغترین غرفه، که مملو از جمعیت است، و پر سر و صدا دیده میشود؛ بیشترشان هم پسربچههای ۱۰ دوازده ساله محل هستند که آمدن به مسجد کار هر روزشان است؛ اما امروز یک سرگرمی جدید و تازه دیگری هم دارند. برای همین همهشان دورتا دور میز نشستهاند و علاوه بر نقاشی، خیلی کارهای دیگر هم میکنند؛ میگویند و میخندند و به نقاشیهای هم سرک میشکند. اوضاع رقابت حسابی بینشان داغه داغ است و تا خود لحظه اذان هم ادامه دارد. انگار قول هدیههای خوبی در برابر نقاشیهایشان گرفتهاند. ترویج کتابخوانی در مسجد گلچین کتابهایی که ممکن است به سلیقه آنهایی که به مسجد رفت و آمد دارند، روی میز این غرفه است و اتفاقا مخاطبانش هم با دقت بالاسرشان ایستادهاند و کتابها را بررسی میکنند. ما کمتر شاهد حضور کتاب و غرفههای کتابخوانی در مساجد هستیم، موضوعی که میتواند در زمینه فرهنگسازی مطالعه اثربخش باشد. در کنار همین غرفه، غرفه خیریه دستهای مهربان قرار دارد. روی میزشان پر است از فرمهایی با عکس و اسمهای کودکان مختلف که بیسرپرست یا بد سرپرست هستند. در اینجا شما با انتخاب یکی از آن بچهها، سرپرستی مالیشان را به هر اندازه که میخواهید بر عهده میگیرید. مسئول غرفه برای خانمی که از چرایی و چگونگی این ماجرا میپرسید، همهچیز را خیلی دقیق توضیح داد:" هدف آخر همه ما، مشترک است. فقط راه و روش هرکس با دیگری فرق میکند. محدوده سرپرستی این بچهها خیلی بزرگ و وسیع است. ما زیر مجموعه ایتام هستیم در حالی که خیلیها شامل کودکان کار و سرطانی و ... میشوند. پس فقط نیت شما مهم است و الا باقیاش دیگر آنچنان هم مهم نیست."
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 44]