محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831584421
افزایش حمله ریزگردها به ایران - پایگاه خبری دزنیوز
واضح آرشیو وب فارسی:دزنیوز: سلامت نیوز: ۱۸ ژوئن روز جهانی مقابله با بیابانزایی بود؛ روزی که برای سرزمین خشک و نیمه خشک ایران بسیار با اهمیت است. بهار از اردیبهشت که می گذرد، شهرهای غربی و جنوبی کشور دیگر نفس کشیدن شان دشوار می شود. حملات ریزگردها از منشا داخلی و خارجی آغاز می شود و تا اوایل پاییز ادامه دارد. به گزارش سلامت […]سلامت نیوز : ۱۸ ژوئن روز جهانی مقابله با بیابانزایی بود؛ روزی که برای سرزمین خشک و نیمه خشک ایران بسیار با اهمیت است. بهار از اردیبهشت که می گذرد، شهرهای غربی و جنوبی کشور دیگر نفس کشیدن شان دشوار می شود. حملات ریزگردها از منشا داخلی و خارجی آغاز می شود و تا اوایل پاییز ادامه دارد. به گزارش سلامت نیوز، روزنامه جهان صنعت، چندین ماه هوای غبارآلود و نارنجی و کدر که فقط و فقط مردم قربانی آن هستند. بخش مهمی از این ریزگردها به دلیل همین مقابله با بیابانزایی هایی است که در کشور جدی نگرفته شده و از نقطه ای به بعد هم به دلایل متعدد رها شده است. وقوع توفان های مختلف که با گسترش ریزگرد همراه است، ارمغانی جز بیماری های ریوی و سرطان ندارد و ارتباط مستقیم و تنگاتنگی دارد با مساله بیابانزایی به خصوص در کشور ما که بالقوه و بالفعل تا ۷۰ درصد پتانسیل بیابانی شدن را داراست. اوج ریزگردهای کشور در روزهای انتهای خرداد امسال همزمان با روز جهانی مقابله با بیابانزایی شده است. همین روزها مردم ایلام، کرمانشاه، لرستان، خوزستان و حتی اصفهان وضعیت بسیار اسفباری را می گذرانند و گویی دیگر انتشار تصاویر نمادین از به خاک نشستن شهر و ابعاد آن هم هیچ یک از مسوولان مربوطه را نمی لرزاند و تلنگرهای جدی تری لازم است. از یکی دو سال گذشته که ریزگردها مهمان تهران هم شده اند، خیلی ها بر این باور بودند که شاید حالا که به پایتخت رسیده مسوولان پایتخت نشین کمی از درد جنوبی ها و غربی ها را درک کنند و چاره کارآمدتری بیندیشند. اما همین حالا این ریزگردها در تهران هم هستند و اقدام خاصی نمی شود. روزهایی که با همین منوال بدون دیده شدن خورشید در آسمان می گذرند و این چرخه ادامه دارد و به گفته برخی کارشناسان و گیاه شناسان سال ها زمان می برد تا این معضل حل شود آن هم با راهکارهایی که دولت نه توان اجرای آن را دارد و نه خواهان اجرایش است. مژگان جمشیدی، فعال با سابقه محیط زیستی و روزنامه نگار در زمینه وضعیت مقابله با بیابانزایی در کشور با انتقاد از عملکرد دولت می گوید: ما شش میلیون هکتار بیابان در کشور داشتیم که بر اساس آمار جدید حالا ۷/۷ میلیون هکتار شده است. هم اکنون برای مالچ پاشی که یکی از راهکار های اصلی مقابله با بیابانزایی است، هر هکتار ۳۲ میلیون تومان هزینه نیاز دارد. این در حالی است که سازمان جنگل ها فقط ۶۰ میلیارد تومان برای مقابله با بیابانزایی بودجه دارد و این مبلغ برای وسعت بیابان های این کشور یعنی هیچ. جمشیدی در تشریح وضعیت مالچ کشور عنوان می کند: وزارت نفت از ۴۰، ۵۰ سال پیش مالچ را تقریبا به صورت رایگان با قیمت لیتری۱۳(تک) تومان تا سال ۸۵ به سازمان جنگل ها می داد. محمود احمدی نژاد که روی کار آمد، گفت: چرا باید این فرآورده نفتی تولید شده توسط وزارت نفت را به رایگان به محیط زیست دهیم؟ باید آن را بفروشیم و پول بگیریم. از همان زمان قیمت مالچ شد لیتری ۳۸۵ تومان. همین امر باعث شد تا سال ۸۹، ۹۰ پروژه بیابانزایی متوقف شود. وی تاکید می کند: به شدت امیدوار بودیم دولت آقای روحانی این موضوع را حل کند اما در کمال شگفتی چندی قبل مدیرکل گرد و غبار سازمان حفاظت محیط زیست اعلام کرد که حالا مالچ را با قیمت لیتری ۱۲۰۰ تا ۲ هزار تومان از وزارت نفت خریداری می کنند و شما تصور کنید برای ۵۰۰ هزار هکتار بیابان چند هزار میلیارد تومان هزینه لازم است با بودجه ۶۰ میلیارد تومانی؟ طبق برنامه پنجم توسعه باید دو و نیم میلیون هکتار از بیابان های کشور را مالچ پاشی می کردیم، در حالی که فقط ۱۵۰ هزار هکتار مالچ پاشی کردیم. ایران به شدت مستعد بیابانی شدن است به طوری که اگر چند سال خشکسالی شود، حتی گیلان هم مستعد بیابانی شدن خواهد بود. همین حالا ما در بخشی از پارک ملی گلستان که همه تصور جنگل از آن دارند، بیابان داریم. آخانی: مالچ پاشی فایده ای برای مقابله با بیابانزایی ندارد و منسوخ شده این در حالی است که حسن آخانی، استاد گیاه شناسی دانشگاه تهران و کارشناس محیط زیست که کارش حدود ۳۰ سال در حوزه گیاه شناسی بیابانی بوده، معتقد است: «مالچ، ماده نفتی کشنده ای است که برای گیاه مضر است و از سال ها قبل در دنیا هم استفاده از آن منسوخ شده است. مالچ به هیچ عنوان درمان بیابانزایی نیست. برای تثبیت گرد و خاک و ماسه در بیابان ها باید گیاه کاشت. گیاه هم اگر آب نباشد، میلیاردها تومان هم پول خرج کنیم رشد نخواهد کرد و گویا پول را دور ریخته ایم.» وی مشکل اصلی در روند گسترش بیابانزایی کشور را سدسازی های گسترده می داند که باعث شده سطح آب های زیرزمینی به پایین برود و هیچ آبی باقی نمانده که به چاله های بیابانی وارد شود. در واقع چنانچه آب وارد تالاب های فصلی نشود، آب های تحت العرض پایین می رود و آنقدر کم می شود که ریشه گیاهان به آنها دسترسی نخواهند داشت. بنابراین مالچ پاشی هیچ فایده ای ندارد. عمده کانون تولید ریزگرد از تالاب جازموریان است به گفته جمشیدی ۵/۶۲ درصد کانون داخلی تولید ریزگرد در جنوب کشور است که فقط ۳۷۰ هزار هکتار آن در استان خوزستان است اما در عمل خوزستان هر سال چند ماه در ریزگرد نفس می کشد. همچنین کانون بحرانی تالاب جازموریان ۶۰۰ هزار هکتار است که ریزگرد وسیعی را تولید می کند. ببینید چه بلایی بر سر سیستان و بلوچستان با این همه بیابان می آید؟ این به جز توفان های چندین ماهه زابل و زاهدان است. وی تاکید می کند: از ۳۵ میلیارد تومان مصوبه سال ۹۴ دفتر مقابله با بیابانزایی سازمان حفاظت محیط زیست، فقط ۱۶ میلیارد تومان پرداخت شد. در سال ۹۵ ،۶۰ میلیارد تومان تصویب شده که به احتمال زیاد فقط نصف آن پرداخت خواهد شد. این در حالی است که ابتکار، رییس سازمان حفاظت محیط زیست عنوان کرده بود برای مقابله با ریزگرد ۱۲۳ میلیارد تومان پول نیاز است در حالی که سال گذشته فقط ۱۸ میلیارد تومان برای مقابله با این معضل اختصاص داده شد. پول بیشتر دست منابع طبیعی باشد بیشتر رودخانه ها را خشک می کند همچنین آخانی هم با تایید حرف های جمشیدی، تاکید می کند: «بخش عمده تولید ریزگردها از منابع تالابی است نه مناطق بیابانی که به صورت عمده شامل تالاب های هورالعظیم، شادگان، جازموریان، هامون، بختگان، مهارلو، میقان، دریاچه ارومیه و… می شود که همه و همه قربانی سدسازی شده اند. دولت حتی با پول هم نمی تواند گیاه بکارد.» این گیاه شناس در ادامه با ذکر مثالی می گوید: برای نمونه در تالاب میقان اراک خود سازمان جنگل ها به بهانه آبخیزداری، مسیر تمام آبراهه های رودخانه «کرهرود» را سد و تعداد زیادی سد در حوضه آبریز منطقه ایجاد کرده که این سدها تماما به صورت حوضچه های تبخیری عمل می کنند. آبی که باید وارد رودخانه شود و رودخانه به تالاب میقان برسد، با بی تدبیری و بی مبالاتی منابع طبیعی استان مرکزی در سرمنشا از بین می رود و میقان را تبدیل به بیابان کرده اند. بنابراین پول اضافه دادن به سازمان جنگل ها یا اداره منابع طبیعی از قضا مشکل را حل نمی کند زیرا آنها پول را صرف آبخیزداری و به نحو دیگری رودخانه ها را خشک می کنند. دولت هیچ استراتژی برای مقابله با بیابانزایی ندارد جمشیدی، فعال محیط زیست با بیان اینکه متاسفانه دولت یازدهم فقط با شعار ما دولت محیط زیستی هستیم کار را پیش می برد، تاکید می کند: با شعار دادن هیچ کاری درست نمی شود و دولت هیچ استراتژی برای مقابله با بیابانزایی ندارد. او با انتقاد از وضعیت بودجه گذاری برای سازمان جنگل ها و مقابله با بیابانزایی خطاب به دولت عنوان می کند: چگونه است که برای این میزان سد سازی بیهوده و راه سازی و طرح های بزرگ عمرانی و برای تبدیل جزیره های بکر و معدود عناصر زیست محیطی باقی مانده در کشور از جمله آشوراده و هندورابی به پروژه های توسعه ای- گردشگری بودجه همیشه مهیاست و این طور قطره چکانی بودجه به سازمان شان تزریق نمی شود اما برای سازمان حفاظت محیط زیست و اداره های متعدد آنکه وظیفه اصلی نگهداری از محیط زیست کشور را بر عهده دارند، همیشه کسری بودجه هست؟ در وضعیت بیابانی و بی آبی زابل برنج می کاریم! جمشیدی با بیان علت دیگری از بیابانی شدن و تولید کانون های ریزگرد در جنوب شرق کشور تصریح می کند: «ما مرز با افغانستان را دیوار کشیده ایم که این دیوار وسط دریاچه و بخشی از رودخانه هیرمند است. خودمان نمی گذاریم آب به سمت تالاب های داخل ایران بیاید و یک آب باریکه راه ورود آب را ایجاد کرده ایم که همان هم برای کشاورزی عمدتا استفاده می شود. مگر آنکه سیل بیاید و بخشی از آب رودخانه هیرمند سرریز شود و آبی به زابل برسد. در واقع این مدیریت اشتباه است که جلوی آب را گرفته است و بیشتر خشکسالی را رقم می زند.» این فعال محیط زیست در مساله ای شگفت آور تاکید می کند: در حالی که ما آب شرب به سختی در زابل و به طور کلی در سیستان و بلوچستان برای مردم داریم، در ۳۸۰۰ هکتار برنج کاری می کنیم! آخانی اما با تایید سد سازی های گسترده، تزریق بودجه بیشتر به سازمان حفاظت محیط زیست را چاره کار نمی داند و معتقد است دولت باید به اشتباهات خود پی ببرد و عقب نشینی کند. تنها چاره کار، متوقف کردن ساخت سد سازی های بی رویه است. دولت با سدسازی بیابان ها را افزایش داده و باید اشتباه خود را بپذیرد آخانی، کارشناس محیط زیست در خصوص وضعیت مقابله با بیابانزایی در کشور به «جهان صنعت» می گوید: مشکلی به نام بیابانی شدن ایران که تاثیراتش را در قالب ریزگرد نشان می دهد، یک شبه ایجاد نشده و یک شبه هم از بین نخواهد رفت. دلیل اصلی این معضل نگاه غلط و اشتباهی است که به نام «توسعه» در کشورهای منطقه شکل گرفت و سردمدار این نگاه دو کشور ایران و ترکیه بودند که سیاست آنها این بود که آب های جاری در رودخانه ها مهار شود، آن را در پشت سدها جمع آوری کنند و کاربری هایی همچون کشاورزی برای آن در نظر گیرند. دو کشور منطقه برای ساخت این پروژه ها هزینه های زیادی پرداخت کردند و در واقع قدم اول برای حل مشکل این است که بپذیرند اشتباه کردند و خطا را جبران کنند. آخانی برخلاف جمشیدی معتقد است این مشکل با اعتبارات بیشتر و افزایش بودجه سازمان جنگل ها و مراتع و تغییر دولت ها حل نمی شود. وی تاکید می کند: سازمان حفاظت محیط زیست نمی تواند آب را به تالاب ها بازگرداند در واقع اختیار آب در سراسر کشور با وزارت نیرو است و در ترکیه هم در دست تشکیلات سد سازی شان. به گفته آخانی دولت ظرف پنج سال آینده هم نمی تواند کاری انجام دهد. مهم ترین چاره کارآمد این است که بپذیرد اشتباه کرده و ساخت سد سازی را متوقف کند. سدسازان قدرت لابی گسترده ای دارند و کسی نمی تواند با آنها مقابله کند این استاد دانشگاه تهران به صراحت می گوید: سدهای اشتباه را با ابزارهای قانونی ساختند و در واقع سدسازان تشکیلات و نفوذ و قدرت لابی گسترده ای در وزارت نیرو دارند که سازمان محیط زیست نه توان مقابله با آنها را دارد و نه می خواهد که مقابله کند. این وضعیت سدسازی های بی رویه و اشتباه هنوز هم ادامه دارد، به طوری که سال گذشته متاسفانه ۱۴ سد در کشور افتتاح شد که اخیرا هم به صورت انتقال آب از تالاب ها عمل می کنند و حقابه را هم پرداخت نمی کنند. این گیاه شناس مجرب در پاسخ به اینکه این همه ناهماهنگی و اختلاف نظر در ارکان و ساختار درونی سازمان های مختلف دولتی نشات گرفته از چیست، عنوان می کند: متاسفانه «توسعه» در کشور بر اساس تصمیم گیری های سیاسی انجام می شود. سدسازی ها کاملا بر اساس دستورات سیاسی انجام می شود و پشت این مساله نمایندگان مجلس بوده و هستند. در واقع فشارهایی که در دوره های مختلف به دولت وارد می شده ، موید پیگیری این پروژه ها بوده و تصمیم گیری های واقعی و اصولی و درست در خصوص این سدسازی ها از سطح بررسی کارشناسی واقعی به دور بوده است. برای حل مشکلات زیست محیطی نباید پول خرج کرد چون پول تبدیل به سازه و تخریب محیط زیست می شود آخانی با بیان اینکه برای حل مشکلات زیست محیطی در کشور نباید بیش از حد پول خرج کرد، می گوید: پول خرج کردن و بودجه های زیاد تبدیل به پروژه می شود و پروژه یعنی سازه و سازه یعنی تخریب محیط زیست. به گفته او بارها برای رییس جمهور نامه نوشته و این موارد را به تفصیل گزارش داده و خطرات سدسازی های بی رویه را گوشزد و عنوان کرده که بودجه های عظیمی که به وزارت نیرو برای سدسازی می دهید را باید قطع کنید زیرا به دلایل متعدد باعث نابودی محیط زیست می شود اما هرگز پاسخی دریافت نکردم. این کارشناس محیط زیست همچنین در خصوص اقداماتی که دولت برای مقابله با منشا خارجی ریزگردها که مهم ترین آن عراق است، انجام داده، می گوید: به دلیل بی ثباتی در عراق و حضور داعش و جنگ در سال های اخیر حاکمیتی وجود ندارد که مدیریت درستی در زمینه بیابان ها و گردو غبار داشته باشد و دولت ایران در این زمینه عملا کاری از پیش نبرده است. برخی تحلیلگران معتقدند یکی از عوامل ایجاد بیابان های بیشتر و تولید ریزگرد از سمت عراق به دلیل سدسازی های بی رویه ترکیه است که دود آن به چشم ما هم می رود و تمام غرب و جنوب ایران را در برگرفته است. اگر روزی در این سرزمین به کسی می گفتی سدسازی که به ظاهر امری مفید است حالا متهم شماره یک بلای جای محیط زیست کشور شده است، تعجب می کرد اما حالا به عقیده بسیاری از کارشناسان امر از جمله خود آخانی سد در سال های گذشته عامل بحران بوده است چه در ایران و چه در ترکیه. نمی توانیم منشا خارجی ریزگردها را کنترل کنیم با این اوصاف این گیاه شناس تاکید می کند: نه زورمان به عراق می رسد و نه به ترکیه که به آنها بگوییم سدهای خودتان را باز کنید چون در این صورت اول از همه به خودمان خواهند گفت شما جلوی سدسازی های بی رویه تان را بگیرید و سدهای خود را باز کنید. در واقع در این چرخه معیوب دولت های کشورهای یادشده به دنبال راهکار و جلسه برای حل مشکل نیستند و هیچ اقدامی برای مقابله با منشا خارجی ریزگردها در کشور انجام نمی شود و نمی توانند انجام دهند. به گفته آخانی، تنها اقدامی که هم اکنون می توان انجام داد این است که روند سدهای مناطق مرزی و سدهایی که روی تالاب ها ساخته می شود را متوقف یا حقابه تالاب ها را پرداخت کنیم. در این صورت حدود نیمی از مشکلات ریزگردهای کشور را حل خواهیم کرد. ای کاش اراده ای باشد برای باز کردن راه تنفس مردم همجوار با خاک و غبار.
سه شنبه ، ۱تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دزنیوز]
[مشاهده در: www.deznews.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]
-
گوناگون
پربازدیدترینها