واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها:
بازیگران درخشان تاریخ سینما (7): وارن بیتی
با نام هنری وارن بیتی در ریچموند ویرجینیا به دنیا آمد. مادرش تئاتر درس می داد و او همراه با خواهر بزرگترش شرلی مک لین در برخی از نمایش های مادرش بازی می کرد.
روزنامه سینما: با نام هنری وارن بیتی در ریچموند ویرجینیا به دنیا آمد. مادرش تئاتر درس می داد و او همراه با خواهر بزرگترش شرلی مک لین در برخی از نمایش های مادرش بازی می کرد. در دانشگاه نورث وسترون درس خواند و از نیمه های راه، آموختن بازیگری را زیر نظر استلا آدلر آغاز کرد. عمده شهرتش را، پیش از حضور در سینما و با بازی در چند مجموعه پرطرفدار تلویزیونی همچون The Many Loves of Dobie Gillis (60-1956) کسب کرد. به طور همزمان برای بازی در دو پروژه پولساز سال 1961 یعنی «شکوه علفزار» و «داستان وست ساید» تست داد که برای اولی انتخاب و با فروش بالای فیلم، تبدیل به یک ستاره شد.
با موفقیت فیلم کازان، بیتی برای ایفای نقش مقابل ویوین لی در «بهار رمی خانم استون» انتخاب شد. با فیلم های بعدی اش در دهه شصت، به نقش مرد محوری جذاب اما دو چهره و گاه عاصی تثبیت شد. از میان فیلم هایش تا پیش از «بانی و کلاید»، نقشش در «لیلیت واپسین» ساخته رابرت راسن با پیچیدگی های میان عقل و جنون ماندگارتر بود. در بانی و کلاید برای نخستین بار تهیه کنندگی را تجربه کرد و هم برای خود فیلم و هم برای بازی اش در نقش کلاید بارو نامزد دریافت اسکار شد. تا نیمه های دهه هفتاد، مقابل دوربین چند کارگردان مطرح قرار گرفت اما هیچ کدام از این فیلم ها، نتوانست موفقیت «بانی و کلاید» را برایش تکرار کند.
در 1973 مستندی با عنوان «سال زن» را کارگردانی کرد و دو سال بعد به خاطرش نامزد دریافت اسکار بهترین فیلمنامه ارژینال شد.
«شامپو» را خود بیتی تهیه و در آن در کنار جولی کریستی بازی کرد. در اواخر دهه، کم کار شد و ترجیح داد پروژه هایش را خود سروسامان دهد. در 1978 «بهشت می تواند منتظر بماند» و در 1981 «سرخ ها» را در 4 سمت تولید کرد. او هم نویسنده، تهیه کننده و بازیگر این فیلم ها بود و هم کارگردانی را خودش به عهده گرفت؛ هر چند دل اولی کارگردانی به طور مشترک با هال اشبی انجام شد.
حاصل هر دو فیلم هم درخشان بود. بیتی تبدیل به تنها چهره در تاریخ سینما شد که در یک سال برای یک فیلم در چهار رشته متفاوت اسکار، نامزد می شد و این موفقیت برای هر دو فیلم هم رخ داد. از میان این نامزدی ها، بیتی سرانجام اسکار را برای کارگردانی «سرخ ها» دریافت کرد که اثری سیاسی اجتماعی بود و بیتی مدت ها بر سر پیدا کردن کارگردانی برای آن معطل شده بود. در هنگام فیلمبرداری با دایان کیتون بازیگر مقابلش رابطه ای نزدیک داشت.
پس از «سرخ ها»، بیتی عمده فعالیت هایش را روی مسائل اجتماعی، سیاسی متمرکز کرد و سعی کرد به تمایلات لیبرالی اش بپردازد. او شش سالی را دور از صحنه گذراند و سرانجام با «ایشتار» در کنار دو دوست قدیمی، یعنی الین می در پشت دوربین و داستین هافمن در مقابل دوربین به صحنه بازگشت اما حاصل، یک فاجعه تجاری هنری بود.
پس از سه سال تجدید قوا، فروش بالای «دیک تریسی» با کارگردانی، تهیه و بازی خودش سبب شد اعتبار از دست رفته اش را پس بگیرد. یک سال بعد با تهیه و بازی در «باگزی» بری لویتسون، ثابت کرد که هنوز هم در انتخاب پروژه ها هوشمند است و در هر دو رشته نامزد دریافت اسکار شد.
در 1992 با بازیگر مقبلش در «باگزی» یعنی آنت بنینگ ازدواج کرد. در ادامه دهه کم کار بود و به جز «ماجرای عاشقانه» که دلیل اصلی حضورش، بیشتر بازی در یک فیلم مشترک دیگر در کنار همسرش بود، در کار دیگری ظاهر نشد. در سال های پایانی دهه 1990 با «بول ورث» یک بار دیگر ثابت کرد که در کارگردانی و بازیگری، همچنان توانایی های منحصر به فردی دارد.
وارن بیتی با بازیگری آغاز کرد ولی موفقیت های متعددش در عرصه های دیگر سینما که مثال واضحش تنها اسکار کارنامه اش برای کارگردانی «سرخ ها» است، سبب می شود نتوان او را صرفا یک بازیگر دانست. در واقع اکثر موفقیت های بیتی بازیگر، در فیلم هایی است که خودش در تولید آنها نقش داشته و شاید اغراق نباشد اگر گفته شود بهترین بازی هایش در فیلم هایی است که خودش پشت دوربین قرار داشته و کارهایی را کرده که خود می خواسته؛ همین ویژگی هاست که بیتی را از دیگر هالیودنشینان متمایز می کند.
او بازیگری را از تصویر کردن پسران بد (bad boys) روی پرده سینما آغاز کرد. تصویر عصبانی و دو پهلو از کاراکترهایی که در اواسط دهه شصت، تکلیف خودشان را نمی دانستند. در «بانی و کلاید» این دو چهره بودن عمق بیشتری یافت. کلاید بارو در کنار بانی، عاشق و معشوقی بودند که قاتلان و دزدانی خطرناک هم به حساب می آمدند؛ در حالی که در خلوت، بیشتر به دو کودک شبیه بودند.
این خصیصه در کاراکتری که بیتی نقشش را ایفا می کرد، بیشتر هم به چشم می آمد. در سال های بعد و در هر دهه، بیتی سعی فراوانی کرد تا همرنگ با اجتماع اطرافش شود. در 1975 با «شامپو» کنایه های اجتماعی می زد و در 1981 با «سرخ ها» کنایه هایش سیاسی و واضح تر از آنی بود که حتی بتوان کنایه تلقی شان کرد.
با بالا رفتن سن، بیتی هرگز جاذبه اش را از دست نداد. او همچنان در تمام سال های دهه 80 و 90 چهره ای جذاب بود که تماشاگر می توانست دوستش داشته باشد. وارن بیتی را شاید بتوان آغازگر راهی دانست که در سال های بعد بازیگران زیادی وسوسه اش شدند. وسوسه تسلط بر فیلمی که با محوریت حضور آنان ساخته می شد؛ هر چند تقریبا هیچ یک از این بازیگران نتوانستند به جایگاه بیتی دست یابند. او یکی از حرفه ای ترین افراد حاضر در هالیوود در تمام سال های فعالیت این کارخانه رویاسازی و از مهمترین فعالان آن بوده است.
تاریخ انتشار: ۲۳ خرداد ۱۳۹۵ - ۰۹:۵۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 144]