تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833075697
غرب با رستاخیز ملی گرایی مواجه شده - سایت خبری تحلیلی هشت صبح
واضح آرشیو وب فارسی:هشت صبح: «جورج فریدمن» تحلیلگر برجسته آمریکایی با بیان اینکه غرب با رستاخیز ملی گرایی مواجه شده، نوشته است که اکنون سوالاتی جدی در مورد منافع اینترناسیونالیسم وجود دارد.فارس: «جورج فریدمن» آینده پژوه ژئوپولیتیک و از تحلیلگران برجسته آمریکایی است که بنیان گذار و رییس شرکت تحلیل جهانی «آینده ژئوپولتیک» هم هست. وی در مورد رشد ملی گرایی در غرب نوشته است: اخیرا یادداشت ها و بیانات زیادی تصریح می کنند که فاشیسم در اروپا در حال افزایش است و اینکه «دونالد ترامپ» نمونه آمریکایی فاشیسم است. این تعبیری نادرست از یک پدیده واقعی است. ملی گرایی در حال بازتعریف خود به عنوان موتور اصلی زندگی سیاسی است. موسسات چند ملیتی همچون اتحادیه اروپا و پیمان های تجاری چند ملیتی با چالش مواجهند چرا که از دید برخی با منافع ملی همخوانی ندارند. اتهام افزایش فاشیسم از سوءتفاهم عمیق درباره معنای فاشیسم سرچشمه می گیرد. این امر همچنین تلاشی است برای بی اعتبار نمودن رستاخیز ملی گرایی برای دفاع از سیستم های چندملیتی که از زمان جنگ جهانی دوم بر غرب چیره شده است. ملی گرایی در هسته مرکزی روشنگری مفهوم لیبرال دموکراسی قرار دارد. چیزی که ادعا می کند دودمان چندملیتی است که با حاکمیت مستبدانه، حقوق اولیه بشر را نقض کرده است. در این میان، حق تعیین سرنوشت ملی و حق شهروندی بود که تعریف می کرد چه چیزی در راستای منافع ملی است. روشنفکری از استبداد می ترسید و امپراطوری های چند ملیتی را که بر اروپا حکم می رانند بعنوان جوهره اصلی استبداد می دید. نابود کردن این امپراطوری به معنی جایگزینی آن با مفهوم دولت-ملت (ملی گرایی) است. انقلاب های آمریکایی ها و فرانسوی ها هر دو شورش های ناسیونالیستی (ملی گرایانه) بودند از همان جنس شورش هایی که در 1848 اروپا را به آرامی دچار دگرگونی کردند. انقلاب های لیبرال (آزادی خواه) تعاریفی ملی گرایانه دارند چرا که در تقابل با امپراطور های چند ملیتی شوریدند. فاشیسم با ملی گرایی دو تفاوت ژرف دارد. نخست اینکه فاشیست ها حق تعیین سرنوشت را حقی جهانی نمی دانند. «آدولف هیتلر»، «بنیتو موسولینی» و «فرانجسکو فرانکو» هر سه به وضوح فاشیست هستند و ملی گرایی را تنها برای آلمان، ایتالیا و اسپانیا تایید می کردند. حق سایر ملت ها برای تعیین سرنوشتشان در بهترین حالت برای فاشیست ها نامفهوم بود. در واقع، هیتلر و موسولینی به چندملیتی باور داشتند ولی به اینصورت که دیگر ملت ها مطابق میل و اراده آنها عمل کنند. فاشیسم در شکل تاریخی اش تهاجم به حقوق ملت های دیگر با هدف دنبال کردن منافع خودی ها و ارتقاء حق فاشیست ها برای دنبال کردن این منافع بود بر پایه این ادعا که کشور متبوع آنها از برتری ذاتی و حق حاکمیت برخوردار است. اما تفاوت عمیق تر در مفهوم دولت داخلی است. ناسیونالیسم لیبرال حق قدرت سیاسی را از راه انتخاب شفاف و دوره ای رهبران برای مردم قائل شده است. در اجرای این امر تفاوت هست. سیستم آمریکایی با سیستم بریتانیایی تفاوت بسیار دارد ولی ضوابط و اصول مشابهند. همچنین می بایست مخالفین حق صحبت علیه منتخبین و سازماندهی احزاب برای به چالش کشیدن متخبین را دارا باشند. مهمتر از آن، تاکید می کند که با این مکانیسم، مردم حق حکمرانی بر خودشان را دارند و کسانی که انتخاب می شوند باید به نام مردم حکومت کنند. به رهبران نیز اجازه حکمرانی داده می شود، آنها حق استفاده از ابزارهای فراقانونی برای فلج کردن دولت را ندارند همانطور که دولت حق تحت فشار گذاشتن مخالفان را ندارد. فاشیسم ادعا می کند هیتلر یا موسولینی نماینده مردم هستند ولی به مردم پاسخگو نیستند. هسته اصلی فاشیسم بر ایده دیکتاتوری استوار است که با اراده خود به پا می خیزد. نمی توان او را بدون خیانت به مردم به چالش کشید. بنابراین، آزادی بیان و احزاب مخالف ممنوع می شوند و افرادی که برای مخالفت با رژیم تلاش می کنند مجرمند. فاشیسم بدون دیکتاتور، بدون از بین بردن انتخابات، بدون سرکوب آزادی بیان و حق اجتماع، فاشیسم نیست. بحث بر سر اینکه بودن در اتحادیه اروپا در راستای منافع بریتانیا نیست، اینکه ناتو سودمندی خود را از دست داده، یا اینکه سیاست های حمایتی یا سیاست های ضدمهاجرت مطلوب هستند، فاشیسم نیست. این ایده ها هیچ ربطی به فاشیسم ندارند. اینها بیشتر با لیبرال دموکراسی سنتی همخوانی دارند. این موارد نشان دهنده تاکید دوباره بر لیبرال دموکراسی هستند و ملی گرایی خودمختار. چیزی که بنیان گذار ملل متحد است و اعضایش ملت ها هستند. جایی که حق تعیین سرنوشت ملی حقی بنیادی است. لیبرال دموکراسی، دیکته نمی کند که یک ملت باید عضوی از یک سازمان چند ملیتی باشد، سیاست های تجارت آزاد یا حمایت از تولید را به اجرا بگذارد یا به مهاجرین خوشآمد بگوید یا آنها را طرد کند. این تصمیمات توسط مردم یا دقیق تر بگوییم توسط نمایندگانی که مردم انتخاب کرده اند گرفته می شوند. انتخاب ها ممکن است عاقلانه، غیرمعقول یا حتی ناعادلانه باشند. اما قدرتی که این تصمیمات در آن گرفته می شوند، در لیبرال دموکراسی، در دست شهروندان است. آنچه امروزه در برابر دیدگان ماست، ظهور دولت -ملت ها در برابر سازمان های چندملیتی و توافقنامه هاست. سوالات جدی درباره عضویت در اتحادیه اروپا، ناتو، توافقات تجاری و همینطور حق کنترل مرزها مطرح است. افراد منطقی اختلاف نظر دارند و این روند سیاسی در هر ملتی است که قدرت را به تغییر در صئابط وامی دارد. هیچ تضمینی برای عاقلانه عمل کردن شهروندان وجود ندارد ولی این تیغی است دو لبه. هم اکنون ملی گرایی در اروپا در نتیجه شکست در عملکرد موثر موسسه های اروپایی ظهور کرده است. هشت سال بعد از 2008، اروپا هنوز مشکلات اقتصادی اش را حل نکرده است. یک سال از هجوم گسترده پناهجویان به اروپا می گذرد، ولی هنوز هیچ سیاست منسجم و موثری برای رسیدگی به این موضوع شکل نگرفته است. با توجه به این، برای شهروندان و رهبران غیرمسئولانه است اگر پرسش هایی مبنی بر اینکه آیا باید در اتحادیه اروپا بمانند یا ضوابطش را دنبال کنند، مطرح نشده باشد. به طور مشابه، هیچ دلیلی برای «دونالد ترامپ» وجود ندارد که این ایده که تجارت آزاد همیشه سودمند است را به چالش نکشد یا درباره ناتو سوال نکند. اگرچه سبک نفرت انگیزی دارد و رفتارش گیج کننده است ولی سوالاتی را می پرسد که باید پرسیده شوند. در دهه پنجاه میلادی، «مک کارتیز» کسانی که دوست نداشتند کمونیست باشند را جریمه می کرد. امروزه کسانی که سیستم فعلی را به چالش می کشند تایید نمی شوند و فاشیست لقب می گیرند. حالا، ممکن است برخی از مخالفین اتحادیه اروپا یا مهاجرت واقعا فاشیست باشند. ولی موانع برای فاشیست بودن واقعا بالاست. فاشیسم چیزی فراتر از نژادپرستی، سرهم بندی با دستگاه قضایی یا برگزاری تظاهرات خشم آلود است. فاشیسم واقعی «اصول رهبری» آلمان نازی است. ما شاهد بازگشت ملی گرایی در اروپا و آمریکا هستیم چون برای بسیاری روشن نیست که اینترناسیونالیسم آنگونه که از جنگ جهانی دوم به بعد پی گرفته شده، دیگر به نفعشان باشد. ممکن است اشتباه کنند ممکن هم هست درست حدس زده باشند ولی این ادعا که فاشیسم در اروپا و ایالات متحده فراگیر شده است این سوال را برمی انگیزد که آنها که این ادعا را می کنند آیا اصول و ضوابط فاشیسم یا ارتباط نزدیک میان لیبرال دموکراسی و ملی گرایی را درک کرده اند یا خیر.
یکشنبه ، ۳۰خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هشت صبح]
[مشاهده در: www.8sobh.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 44]
-
گوناگون
پربازدیدترینها