واضح آرشیو وب فارسی:آوای آبی پوشان: 0 «ایستاده در غبار» نیز نامی است برازنده فیلمی درباره سرداری که ۳۴ سال پیش در غبار گم شده و گویی هیچ نشانی از او نیست. ایستاده در غبار، روایتی تاریخی و بیشتر از آن چشم اندازی برای بازخوانی وضع و حال امروز ایران ماست؛ روایت آدمی است برآمده از زندگی ای ساده، اما به غایت استوار […]«ایستاده در غبار» نیز نامی است برازنده فیلمی درباره سرداری که ۳۴ سال پیش در غبار گم شده و گویی هیچ نشانی از او نیست. ایستاده در غبار، روایتی تاریخی و بیشتر از آن چشم اندازی برای بازخوانی وضع و حال امروز ایران ماست؛ روایت آدمی است برآمده از زندگی ای ساده، اما به غایت استوار و راست کردار، و به قول احمد شاملو «شیر آهن کوه مردی از این گونه عاشق» که وطنش، مردمش و آرمانش را در میدان خونین سرنوشت، پاسداری می کند. «ایستاده در غبار» حکایت زندگی احمد متوسلیان است. محمد حسین مهدویان در فیلمش آدمی را روایت می کند که مردم امروز این سرزمین دیرزمانی است وجود کسانی از جنس او را باور نمی کنند؛ گویی چنان در غبار زمان گم شده اند که جز حسرت شان باقی نمانده است؛ آدمیانی آن قدر بلورین و شفاف که در اوج بلبشوی انقلابی گری هم همه چیز را شفاف می خواسته اند و نه کسانی که سه و نیم دهه بعد رنگ تیرگی و در هم ریختگی را بیشتر خوش می دارند. «ایستاده در غبار» آدمی را به لحظه پرسشی هولناک می برد و از این منظر است که چشم اندازی برای بازخوانی وضع حال و امروز ماست. سی و چهار سال است که خبری از احمد متوسلیان نیست و گفته می شود به همراه سه دیپلمات دیگر گروگان هستند. اما تصور کنید متوسلیان زنده باشد و امروز بازگردد. شش ماه بعد از بازگشت او، به ما چه خواهد گفت؟ آیا نمی پرسد این ۳۴ سال که من نبودم چرا وضع محرومیت مردمان کردستان هنوز اسفبار است؟ متوسلیان که همه چیز را شفاف و با حساب و کتاب می خواست، اگر امروز فسادهای معمولی شده را ببیند چه خواهد گفت؟ احمد متوسلیان زمانی ایستاده در غبار برخاسته از خاکریزها، خم به ابرو نیاورد و از میدان به در نشد، اما آیا امروز نیز قادر است در غبار برخاسته از تندخویی ها، پرده دری ها، تیرگی های اقتصاد و فرهنگ و سیاست، و گم گشتگی های مردمانی سالخورده و سرخورده نیز ایستاده بماند؟ متوسلیان می خواست بر فراز همه این غبارها بایستد و بی گمان در میان غبار خاکریزها، بی هراس، ایستاد تا جامعه از غبارها فراتر رود. «ایستاده در غبار» محمد حسین مهدویان، فیلمی آرمان خواه است که غیبت آدم هایی از جنس احمد متوسلیان را به جامعه امروز ایران یادآور می شود؛ فیلمی پرسشگر است و بی خبری ما از احوال احمد متوسلیان را در خدمت این پرسش قرار می دهد که اگر او بازگردد به ما چه خواهد گفت؛ و فیلمی است که احمد متوسلیان را در همه انسانیت زمینی اش، با همه ریزه کاری های غیراسطوره ای اش، به اسطوره ای دوست داشتنی بدل می کند؛ آدمی که می توان او را دوست داشت و برای خوب بودن از او انرژی گرفت، و برای بازگشتش از صمیم قلب دعا کرد. «ایستاده در غبار» را می توان چندین بار دید، ستود، گریست، خندید، مملو از غرور شد و در نهایت متفکرانه به غباری که ما را فراگرفته است، خیره شد و آرزو کرد از آن فراتر رویم. *جامعه شناس انتهای پیام /* ارتباط با سردبیر: [email protected] تماس بی واسطه با مسئولین
پنجشنبه ، ۲۷خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آوای آبی پوشان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]