واضح آرشیو وب فارسی:آتیه کار: مارکوپولو و ناصرخسرو، هر دو جهانگردان معروفی هستند، اما تفاوت های بسیاری با یکدیگر دارند. از دو جامعه متفاوت برخاسته اند، هدف هایی ناهمسان داشتند، در بازه های زمانی متفاوتی می زیستند و شرایط متفاوتی را پذیرا بودند. با وجود همه این تفاوت ها، یک نقطه است که هر دو جهانگرد معروف در آن اشتراک دارند: هردو با اسب سفر می کردند. حمل و نقل و زیرساخت های آن از دیرباز لازمه گردشگری و گردشگرپذیری بوده اند و بدون وسیله یی که رفت و آمد را تسهیل کند، گسترش سفر هیچگاه میسر نبوده است. حمل و نقل همیشه اهمیت داشته است و اکنون در قرن بیست و یکم، حال که پس از تولید انبوه کالا نوبت به تولید انبوه خدمات رسیده است، بیش از هر زمان دیگری اهمیت خود را نشان می دهد.گردشگری یکی از صنایع مدعی برای تصاحب سهم عظیم بازارهای جهانی در سالیان آینده است، اما برای آنکه بتواند به این هدف دست یابد، نیاز به بهبود زیرساخت های شقوق مختلف حمل و نقل دارد. ایران، کشوری فرهنگی و با پشتوانه تاریخی هفت هزار ساله است که از بسیاری جهات گردشگران جهانی را به خود جذب می کند. اهمیت تاریخی، طبیعت جذاب، فرهنگ غنی و جغرافیای سیاسی منطقه یی همه از عواملی است که باعث می شود ایران برای گردشگران بین المللی، به صورت روزافزون جذاب تر و جذاب تر شود. اما یک مساله است که می تواند ترمز قطار پرسرعت رشد صنعت گردشگری ایران شود؛ ضعف زیرساخت های حمل و نقل. اکنون که میزان گردشگران ورودی کشور، که از تمام مجاری ممکن وارد کشور می شوند، به نزدیک ۵میلیون نفر رسیده، نبود زیرساخت های مناسب انتقال مسافران به کشور به یکی از موانع اصلی رشد صنعت گردشگری بدل شده است. ظرفیت بزرگ ترین فرودگاه بین المللی ایران نزدیک به ۷میلیون مسافر در سال است و بخش عظیمی از این ۷میلیون نفر را ایرانیانی تشکیل می دهند که قصد سفر یا مهاجرت به کشوری دیگر را دارند. وضعیت در سایر فرودگاه های کشور نیز به همین منوال است و ظرفیت چندانی برای پذیرش مسافر خارجی وجود ندارد. البته این تمام ماجرا نیست، بخش بزرگی از همان مسافران خارجی که به ایران وارد می شوند را ایرلاین های غیر ایرانی به کشور انتقال می دهند. این یعنی ظرفیت مناسب برای پذیرش مسافران خارجی توسط ایرلاین های ایرانی وجود ندارد و این مساله باعث می شود ایرلاین های خارجی از صنعت گردشگری ایران سهم بری کنند. ضعف حمل و نقل هوایی، تنها یکی از جنبه های ضعف کشور در زمینه حمل نقل است. ایران کشوری است که از دو طرف با دریا مرتبط است با این حال وضعیت حمل و نقل مسافری دریایی در کشور تعریفی ندارد. لنج های محدودی بنادر جنوبی کشور را به سمت کشورهای جنوبی حاشیه خلیج فارس و دریای عمان ترک می کنند، خبری از کشتی های کروز مسافری که این روزها به یکی از جاذبه های مطرح گردشگری در سطح جهانی تبدیل شده اند نیست. در دریای خزر وضعیت از این هم بدتر است و تقریبا هیچ شناوری را نمی توان یافت که به سمت سایر کشورهای حاشیه دریای مازندران حرکت کند. وضعیت در خلیج فارس و دریای عمان نیز بهتر از دریای خزر نیست. این در حالی است که دریای عمان، تنها دریای ایران است که به اقیانوس هند راه دارد. در بخش های ریلی و جاده یی نیز هر چند زیرساخت های بیشتری نسبت به آن دو بخش دیگر وجود دارد اما خدمات نامطلوب ارائه شده در این حوزه ها مانع آن می شود که مسافران خارجی به اندازه مطلوب از آنها استفاده کنند. گردشگری صنعتی چند وجهی است و نیاز به توسعه همزمان صنایع مختلف دارد. هتل داری، خدمات شهری، خدمات گردشگری و مثال هایی از این دست، همه از جمله پیش نیازهای گردشگری هستند. اما به نظر می رسد توسعه حمل و نقل، بر تمام این موارد اولویت داشته باشد. حمل و نقلی که توسعه آن، این روزها در کمال تعجب از جانب برخی جریان های سیاسی آن هم به جرم اشرافی بودن زیر ضربه است. منبع اقتصاد انلاین کدخبرنگاری۱۸۰۱
یکشنبه ، ۲۳خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آتیه کار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]