محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827280322
این چهار زن ایرانی چطور با آرایش جنگی مدل عکاسی شدند/ از بهاره کیان افشار تا همسر یغما گلرویی - پایگاه تحلیلی خبری تیار
واضح آرشیو وب فارسی:تیار: به گزارش تیار به نقل از مدآنلاین ؛ نمایشگاه عکس های علی اتحاد با عنوان «سربازان و اسبانی که جا ماندند» جمعه گذشته در گالری خاک افتتاح شد و تا چهارم تیرماه ادامه خواهد داشت. اما این نمایشگاه عکس، تفاوت عمده ای دارد با نمایشگاه های عکسی که اینجا و آنجا برگزار می شوند و گالری گردها را به خود می خوانند. عکس های اتحاد در این نمایشگاه، که به گفته خودش «احیای خاطرات فراموش شده» و «یادبودی برای مردمانی است که شاید روزگاری بوده اند و امروز به کلی از خاطره بشری محو شده اند»، آثاری است کارگردانی شده که هم از مدل های مطرحی در آنها استفاده شده و هم برای عکاسیِ هر عکس، از طراح لباس و چهره پرداز و هم طراح ابزار جنگ استفاده شده است. اتحاد در طراحی و کارگردانی عکس های این نمایشگاه، سعی داشته هم با استفاده از مدل هایی از میان بازیگران مطرح سینمای ایران مثل بهاره کیان افشار و مینا ساداتی و هم با استفاده از همسر چهره ای همواره جنجالی در شبکه های اجتماعی، وجه مردم پسند و پرسروصدای نمایشگاهش را حفظ کرده باشد و هم با به کارگرفتن یکی از حرفه ای ترین ویدیوپرفورمنسرها به عنوان مدل، مولفه های حرفه ای اثرش را نیز از رنگ و لعاب نینداخته باشد. نمایشگاه «سربازان و اسبانی که جاماندند» که قسمت دوم از فصل دوم مجموعه «رازورزی» علی اتحاد است به همین دلیل با استقبال گسترده هنرمندان سینما و تجسمی همراه بوده است. گزارش تصویری افتتاحیه این نمایشگاه را در بخش 360 مدآنلاین می خوانید و می بینید. اما در این گزارش، می خواهیم شما را با چهار مدل نمایشگاه او بیشتر آشنا کنیم. بهاره کیان افشار؛ پر طاوس روی شانه زن سرباز بهاره کیان افشار را به عنوان بازیگر سینما و تلویزیون می شناسیم اما او وقتی دید علی اتحاد در قطعات پیشین مجموعه «سربازان...» از نیکو ترخانی، یغما گلرویی و همسرش به عنوان مدل عکس ها استفاده کرده تصمیم گرفت در فاز دوم این مجموعه که شامل عکس های چیدمان شده و دستکاری شده است و تمثال هایی تاریخی-اسطوره ای را بازنمایی می کند، جلوی دوربین او برود. کیان افشار در واقع مدل اصلی عکس های اتحاد در این مجموعه بوده است. او در چهار عکس از این نمایشگاه حضور دارد؛ حضوری متفاوت با طراحی لباس هایی خاص، چهره پردازی متفاوت. در یکی از عکس ها او طوماری به دست دارد و در دیگری پیه سوزی را به دست گرفته و به یک اسب می نگرد و در یکی دیگر، پر طاووس بر شانه دارد. در عکس دیگری نیز او را دست به سینه و با سر اسبی پشت سرش می بینیم. این روزها فیلم «بارکد» و «کفش هایم کو» با بازی او در حال اکران است. کیان افشار تنها مدل عکس های اتحاد بود که در افتتاحیه نمایشگاه حضور نداشت. مینا ساداتی؛ شمشیر متناسب با آرایش جنگیِ صورت متفاوت ترین چهره پردازی مدل عکس های اتحاد در نمایشگاه «سربازان...» مربوط به مینا ساداتی است. او مدل تنها یکی از عکس های این نمایشگاه است. مراسم افتتاح این نمایشگاه، برای ساداتی بسیار جذاب بود تا آنجا که او به همراه همسرش بابک حمیدیان بارها در کنار عکس خودش با بازدیدکننده ها سلفی گرفت. لباس بلند سرتاسر مشکی با رگه ای از قرمز به همراه شمشیری که به دست دارد و او را به همراه چهار سرباز سپر و شمشیر به دست دیگر نشان می دهد، عکس ساداتی را به متفاوت ترین اثر این مجموعه تبدیل کرده است. آتنا حبیبی؛ همسر یغما گلرویی و مدلینگ آتنا حبیبی چه دوست داشته باشد چه نه، پیش و بیش از اینکه به عنوان بازیگر تئاتر و پرفورمنس آرت های دوستش نیکو ترخانی و علی اتحاد شناخته شود، به عنوان همسر دوم یغما گلرویی معروف است. «عروس و مرده» البته اثری است با بازی او که این بار نه تئاتر است و نه ویدیوآرت؛ بلکه فیلم بلندی است به کارگردانی صمیمی ترین دوستش نیکو ترخانی که او نیز یکی از مدل های نمایشگاه اتحاد است؛ اتحادی که تدوین این فیلم بلند سینمایی را به تهیه کنندگی ابراهیم ابراهیمیان، کارگردان فیلم فعلا توقیف شده «عادت نمی کنیم» انجام داده است. حبیبی علاوه بر اینها در یک نمایشنامه خوانی با عنوان «زمزمه های پشت در شهروند درجه دو» به همراه لیلا برخورداری، الهه حصاری، تینا آخوندتبار و شبنم قلی خوانی نیز شرکت کرده است. او در نمایشگاه «سربازانی و اسبانی که جا ماندند» به عنوان مدل دو فریم ازعکس ها حضور داشته است. در هر دوی این عکس ها البته به خاطر زاویه خاص دوربین و چیدمان مورد نظر عکاس و کارگردان، صورت او چندان پیدا نیست. نیکو ترخانی؛ ویدیو آرتیست، نقاش و بازیگری با کفش های پاشنه بلند نیکوترخانی، هم نقاش است و هم بازیگر و کارگردان. سال گذشته بود که او به همراه چهار زن فیلمساز ایرانی از جمله رخشان بنی اعتماد برای شرکت در جشنواره «زن فیلم مقاومت» که از سوی آکادمی ولانتد به نمایشگاه گردانی سودابه زهرایی در سالن کنسرت شهر گوتبرگ برگزار می شد، راهی سوئد شد. در آن جشنواره، دو ویدئو پرفورمنس از ترخانی با عنوان «داغ ننگ» و «نوزایش» به نمایش درآمد. متولد 1360 تهران و دانش آموخته رشته پزشکی است. نقاشی را زیر نظر آیدین آغداشلو و بهنام کامرانی فرا گرفته اما از پنج سال گذشته به ساختن ویدئوپرفورمنس روی آورده است. او البته به عنوان یک نقاش در یک فیلم بلند سینمایی هم بازی کرده اما هنوز این فیلم اکران نشده است. ترخانی از هنرمندانی است که ایده های متفاوتی درباره هنر خودش و نسبت آن با موضوعات غالبی چون فمینیسم و ... دارد. مثلا او می گوید: «روزهای اولی که وارد صحنه هنرهای تجسمی ایران شدم و به طور جدی از گالری ها بازدید می کردم و تلاش می کردم تا برای خودم جایگاهی دست و پا کنم؛ حرف های عجیبی می شنیدم. منی که تحصیلاتم پزشکی بود و به خیال خودم وارد فضایی بسیار روشن تر و بازتر شده بودم در مواجهه با چنین جملاتی دچار بهت می شدم: «او هیچوقت هنرمند نخواهد شد؛ این چه وضع لباس پوشیدن است؟». خوب لازم شد راجع به پوشش انتخابی خودم توصیحی بدهم: من اکثرا کفش های پاشنه بلند می پوشم و لباس هایی با رنگ های تند می پوشم. لازم نبود خیلی فکر کنم تا بفهمم خواستگاه چنین جملات و اظهار نظرهایی کجاست. نوع کج و کوله و ناقصی از فمینیسم نسل اول در جمع روشنفکران ایرانی بسیار باب بود و هست. در این که کار من بعد فمینیستی و اکتیویستی دارد شکی نبود؛ اما بیشینه جمعیت هنرهای ایران -که اکثرا هم به تهران محدود می شود- پوشش من را در تضاد با نگرش غالب در کارهایم می دانستند. اشکالی در اظهار نظر و رای دادن نیست؛ اما مگر نه اینکه فرد روشنفکر به این راحتی در مقابل مسائل موضع نمی گیرد؟! در ایام کهن تر زنان برای خود زیورآلات می ساختند و به خود می آویختند؛ حتی زنان نئاندرتال به درست کردن گردنبند با اشیاء مختلف می پرداختند. به عقیده من زنانی که هنوز همانند فمینیست های نسل اول٬ جذابیت و خصوصیات زنانه را از خود دریغ می کنند تا راه بر «نگاه خیره مردان» ببندند؛ جنسیت خود و زنانگی خود را انکار می کنند .به زعم من این افراد در لایه های پنهان ذهن خود «زنانگی» خود را مایه شرم ساری می دانند و با پنهان کردن آن سعی در ایجاد برابری ظاهری دارند. من عقیده ندارم که مردان و زنان برابراند. اصلا معنی واژه «برابری» چیست؟ ما انسان هایی هستیم با نیازهای متفاوت و گاه احساسات متفاوت. انکار «آنچه هستیم» ما را قوی تر یا برابر نمی کند؛ بلکه از ما اشباحی سرگردان می سازد؛ که «هستی» و «چیستی» خود را نیز به درستی نمی شناسند».
یکشنبه ، ۲۳خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تیار]
[مشاهده در: www.teare.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 120]
-
گوناگون
پربازدیدترینها