تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816465022
اگر هلال رمضان را دیدی آواز بخوان
واضح آرشیو وب فارسی:الف: اگر هلال رمضان را دیدی آواز بخوان
تاریخ انتشار : يکشنبه ۱۶ خرداد ۱۳۹۵ ساعت ۱۰:۴۰
اگر امشب مهتاب یا همان هلال ماه رمضان را دیدی، آواز بخوان! قدیمی‌ها هم همین کار را می‌کردند. عادت داشتند بروند پشت بام خانه و دنبال هلال مهتاب بگردند. نقل و شیرینی هم می‌بردند که اگر صورت ماه را دیدند با آوازی در «چهارگاه» همسایه‌ها را هم با خبر کنند.به گزارش ایسنا، ایرانیان مسلمان بنا بر یک رسم کهن عادت کرده بودند که یک تا سه روز پیش از رویت هلال ماه رمضان به پیشواز این ماه بروند. به این کار می‌گویند: «پیش‌خوانی رمضان!» آن وقت آن‌ها که صدای پیش‌خوانی رمضان را می‌شنیدند با صدای بلند به معنی همدلی صلوات می‌فرستادند و شنیدن این صدا از همه‌ی خانه‌های محل، آن هم در دل شب، شکوه همدلی و ایمان را نشان می‌داد.مثلا بعضی‌ها این‌طور پیش‌خوانی می‌کردند:اول به خدای حی واحد صلواتدوم به رسول تاج بر سر صلواتسوم به تمام کوفیان لعنت بادکه چهارم به صاحب ذوالفقار دو سر صلواتاین آوازها اغلب در دستگاه چهارگاه اجرا می‌شدند و راویان آن‌ها بهره‌ای هم از هنر چاووش‌خوانی برده بودند. بعضی از مردم به آن‌ها می‌گفتند: «چاووش سحری».البته اجرای موسیقی دیدن هلال، آیین خاص خودش را هم می‌طلبید. بعضی بزرگان شهر همراه چند نوحه‌خوان خوش‌صدا به بلندی‌های محل می‌رفتند و آن‌ها که دست‌شان می‌رسید، نقل و شیرینی هم با خودشان می‌آوردند. دهل‌نوازها، نقار‌ه‌زن‌ها و کرنانوازها هم بودند. همه با هم چشم به آسمان می‌دوختند. همین که ماه دیده می‌شد و بزرگان هم تأیید می‌کردند، آواز خواندن‌ها شروع می‌شد. این آوازها اغلب در تکریم ماه رمضان بود. وقت آواز خواندن نقل پخش می‌کردند و صدای سازهای کوبه‌ای و بادی به اوج خود می‌رسید.گذشتگان، موسیقی و رمضان را نفی‌کننده‌ی یکدیگر نمی‌دانستند و فکر می‌کردند، موسیقی بهترین چیزی است که می‌شود با آن به استقبال یک ماه پر از خوبی و مهربانی رفت.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[مشاهده در: www.alef.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها