محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803912762
اندرون زندگی امام خمینی(ره) به روایت بانوی انقلاب - خبرگزاری ایمنا
واضح آرشیو وب فارسی:ایمنا: امام خمینی(ره) را همه مردم ایران می شناسند. چه آنان که در زمان حیات ایشان زیستند و از دور و نزدیک شاهد سبک رفتار او و نوع عملکردش در مسائل مختلف بودند، و چه نسلی که از ایشان چیزی به خاطر ندارد و ملاک معرفتش تنها شنیده ها و نقل قول هاست.به گزارش خبرگزاری ایمنا، زندگینامه ها و نقل خاطرات از نزدیکان امام(ره) اما منبع مناسبی برای درک بهتر و کامل تر از زندگی فردی و خانوادگی ایشان است، به ویژه اگر این خاطرات از زبان همسر ایشان نقل شده باشد که در طی 60 سال زندگی مشترک، سایه به سایه با وی همراه بود و در لحظات تنهایی و دوران سخت مبارزه لحظه ای همسر خود را تنها نگذاشت. بانو خدیجه ثقفی سال ها پیش خاطرات خود را از دوران کودکی، نوجوانی، ازدواج با امام و سپس سال های همراهی ایشان در دوران سخت مبارزات به قلم خود نوشته و در دو کتابچه چهل برگ ثبت می کند. بدون تردید بیرون کشیدن خصوصیات و زوایای نادیده و مغفول مانده شخصیت انسانی که توانست با همراهی مردم سرزمینش، تحولی بزرگ در جهان ایجاد کند، از میان خاطرات و نقل قول های اطرافیانش به حقیقت نزدیک تر است تا شناختن او به نقل از منابع نامعتبر و دارای سوء نیت. در این کتاب داستان زندگی دختر دردانه آیت الله ثقفی روایت شده، که زندگی مرفه و بی دغدغه خود را در خانه پدری و در جوار مادربزرگی که او را تا پای جان دوست می داشته رها کرده و 60 سال در کنار یکی از بزرگترین مردان تاریخ جهان به سر می برد و اینک پس از چندسال که از رحلتش می گذرد، خاطرات شیرین و خواندنی اش را برای نسلی که درکی عینی از سال های حکومت شاه و دوران انقلاب در ایران ندارد باقی گذاشته است. ایشان در بخشی از خاطرات خود می نویسد: امام تا بیست و شش سالگی در قم به تنهایی مشغول تحصیل بود و به همان مقدار پولی که از خمین برایش می رسید قناعت می کرد و شهریه آقایان را قبول نمی نمود و تا آخر هم قبول نکرد. دوستی داشت که الآن هم هست و خیلی مورد علاقه اش است؛ آقای سید محمدصادق لواسانی و برادر بزرگش آقای سید احمد لواسانی از دوستان پدرم بودند. آقا سید محمدصادق از آقا سؤال می کند که چرا ازدواج نمی کنید؟ جواب می شنود: از خمین که میل ندارد و در قم هم کسی را که مورد پسندش باشد ندیده است. آقای لواسانی می گوید: دختر آقای ثقفی! این نکته ذکرش مناسب است که همسر آقا سید احمد لواسانی با مادرم رفت و آمد داشته و مرا که سالی یک مرتبه با مادربزرگم به قم می رفتم در منزلمان دیده بود. وقتی آقا سید محمدصادق می گوید: دختر آقای ثقفی، به قول خود آقا: گویی مُهر محبت به دل او می خورد. می گوید: «بسیار خوبست، انجام این کار با تو که با برادرت آقا سید احمد لواسانی صحبت کنی و او را به خواستگاری بفرستی. آقا که پدرم را دیده بود و کم کم رفیق هم شده بودند شیفته ی پیشنهاد آقای لواسانی شد و دنبال خواستگاری را گرفت تا به کمک آقای لواسانی بالاخره به نتیجه رسید. این ازدواج اما با موانع بسیاری همراه بوده. مادربزرگ که نوه دختری اش را همچون گوهری گرانبها دوست می داشته، راضی نبوده تا او زندگی پرمشقتی داشته باشد. بیخبر از اینکه خداوند متعال مِهر پاک خدیجه خانم را بر دل روح الله جوان، و مُهر همسری این طلبه خوش آتیه را بر پیشانی این دختر نهاده است. بانوی انقلاب در ادامه می افزاید: هر دو ماه یک مرتبه سید احمد به تحریک داماد به تهران می آمد و به تعریف و تمجید آقا مشغول می شد و هر بار جواب دلسردکننده ای از خانواده به زبان آقا جانم می شنید. خواستگاری ده ماه طول کشید و من در این مدت خواب های بسیار دیدم. خواب دیدم در خانه ای کوچک اتاقی است که سه مرد در آن نشسته اند و روبروی آن نیز اتاقی که من و یک زن کامل که چادر مخصوصی داشت، در آن بودیم. چادری شبیه همان چیز که در آن زمان، زنان قدیم قمی سر می کردند که نه رو داشت و نه پشت و اگر زنی می ایستاد معلوم نبود رویش کدام و پشتش کدام است. این چادرها معروف به چادرلکی بود، پارچه ای از چادر شب که مخصوص رختخواب بود. در مرتبه اولی که در قم با چنین قیافه هایی روبرو شدم، نتوانستم رو و پشت شخص چادری را از هم تشخیص دهم ولی بعد که خواهرم از من همین سؤال را کرد که چگونه باید روی زن را تشخیص داد، جواب را یافته بودم، گفتم به کفشهایشان نگاه کن. به ادامۀ خواب برگردم، زن کامل که دارای چنین چادری بود به سؤال های من که از پشت شیشه اتاقمان مشغول نگاه کردن به مردها در اتاق روبرو بودم، جواب می داد. پرسیدم: اینها چه کسانی هستند؟ گفت: «روبرویی، پیغمبر(ص) است که عمامۀ مشکی دارد، در کنارش امیرالمؤمنین (ع)، که شال سبز بر سر بسته است و طرف دیگر، امام حسن (ع) که او هم عمامه مشکی دارد.» من شدیداً خوشحال شدم و با همان حال پرسیدم پس اینان پیغمبر و امامان من هستند؟ با تلخی گفت: «تو که اینان را قبول نداری.» در حالی که مشت بر سینه ام می زدم با تشر پاسخ دادم: چه می گویی! آنان را شدیداً دوست دارم و خود را از امت آنان می دانم و هر چه گفته اند گوش داده ام و به هر چه بگویند گوش می دهم. در همان حال از خواب پریدم. بعدها همان اتاق، اتاق عروسی ام بود که آقا اجاره کرده بود و اتاق مردها حکم بیرونی را پیدا کرد و همان اتاق که من و آن زن کامل در آن بودیم حجله گاهمان شد. در حالی که تا زمان عروسی نه آن خانه و نه آن اتاق ها را ندیده بودم. از زمان آخرین خوابی که دیدم چیزی نگذشت که آقا سید احمد و داماد و دو برادرش، آقای پسندیده و آقای هندی راهی تهران شدند. شب اول رمضان بود. از زن های طایفه داماد خبری نبود چرا که خانم آقای پسندیده و همشیره داماد هر دو وضع حمل کرده بودند و نمی توانستند سفر کنند و مردها هم معطل نشده بودند و بدون خبر ما وارد تهران شدند و با خود مقداری وسایل عقد آورده بودند آن هم به سلیقه چند مرد روحانی که خود داستانی بود! من ۱۶ ساله بودم و آقا ۲۸ ساله. عقد در حرم حضرت عبدالعظیم خوانده شد و تا شانزدهم ماه مبارک رمضان خانه مهیا گردید. مادرم، چند نفر از زنان را به خانه داماد فرستاد تا وسایل پذیرایی را فراهم کنند، مجلس عروسی برپا شد. حدود شصت ـ هفتاد نفر، عروس را با چند سواری به منزل داماد بردند. فردای آن شب بود که متوجه شدم این همان خانه ای است که در خواب دیدم و این همان اتاقی است که پیغمبر(ص) و امیرالمؤمنین (ع) و امام حسن (ع) را در عالم رؤیا دیده بودم. حتی همان در و پنجره است، حتی پرده همان پرده است، که بعد از خواب، مادرم برای من تهیه دیده بود. باور کنید درست همان بود هیچ فرقی ولو جزئی با آنچه در خواب دیده بودم، نداشت.» خدیجه خانم که حالا دیگر همسر آقا روح الله شده و زندگی مشترکش را با او آغاز نموده، قدم در راه پرشکوه اما پرمشقتی نهاده است. او رفته رفته درمی یابد که تقدیر او را یاری گر مردی قرار داده که عزم دارد بساط پادشاهی 2 هزار و پانصد ساله را با همراهی مردم سرزمینش برچیند. ایشان درباره وضعیت سخت زندگی شان در شهر قم می نویسد: اگر تهیدستی آقا روح الله را در آن روزها شرح دهم باعث تأثر می گردد. گرچه مقدار زیادی از وضع سخت مان را در آن ایام فراموش کرده ام ولی یادم می آید در یک زمانی پول شیر برای فرزندمان نداشتیم، امروز را موکول به فردا می کردیم و فردا را به پس فردا؛ و هلم جرّا. یک چارک شیر پنج شاهی بود ولی متأسفانه پنج شاهی در بساط نبود. طلاب عزیز توجه کنند! فرزندمان گرسنگی می کشید و ما پنج شاهی نداشتیم ولی با تمام این احوال آقا زیر بار شهریه نمی رفت. حاضر بود بچه اش گرسنگی بکشد حتی شیر نداشته باشد ولی از کسی پول و شهریه نگیرد. آن هم شهریه ای که همه طلبه ها و فضلا می گرفتند. آقا تمام ذکر و فکر و تمام عشقش درس و تدریس بود. از نیمه شب که برای نماز شب برمی خاست مشغول مطالعه و سپس تدریس می شد تا شب که می خواست بخوابد. او خود بارها می گفت: من هیچ چیز را بر وظایف عبادی و درسم ترجیح نمی دهم. مطالعه این کتاب خواندنی که پر است از شواهد و مدارک مستند از گوشه ای از زندگی پر فراز و نشیب بنیانگزار جمهوری اسلامی ایران را به همه پیشنهاد می کنیم. مطالب این کتاب که با قلمی ساده و روان روایت شده، مرام و سلوک مردی را بیان کرده که زندگی ساده و بی غل و غش طلبگی را به رهبری انقلابی بزرگ پیوند زد، و در این راه از هیچ چیز، حتی مال و جان فرزندان و عزیزان خود دریغ نکرد./
پنجشنبه ، ۱۳خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایمنا]
[مشاهده در: www.imna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 80]
-
گوناگون
پربازدیدترینها