واضح آرشیو وب فارسی:الف: «بیایید شادی صدر را بکشیم»
مرتضی روحانی*
تاریخ انتشار : شنبه ۸ خرداد ۱۳۹۵ ساعت ۲۰:۰۳
سالها قبل ـ دقیقاً پانزده سال قبل ـ یکسال پس از فارغ التحصیلیام از مدرسه برای تدریس درس فلسفه و منطق دعوت به همکاری شدم. صبح اولین روز مدرسه بود که داشتم از در می رفتم بیرون. مادرم صدایم کرد و گفت :
زرنگی در معلمی دیدن و به رخ کشیدن نیست. ندیدن و نادیده گرفتن است. حالا فکر کن دو نفر درگوشی یک چیزی گفتند، به تو هم گفتند، هنر این نیست که به رویشان بیاوری که متوجه شدی چه گفته اند، هنر این است که به روی خودت نیاوری!این حرف سالها در گوش من زنگ زده است و در موارد بسیاری راهنمایم بوده است.شادی صدر ـ که پروردگار خود هر چه می خواهد با او کند ـ غلطی کرده است. به نمادهای دینی جماعت کثیری از مردم این سرزمین توهین کرده است. و آن را نه در یک جمع محدود که در شبکه های اجتماعی مختلفاش مانند فیس بوک و اینستاگرام منتشر کرده است. پس در این عمومی کردن قصدی نهفته است.مسئله دقیقا این است که وقتی شادی صدر این کار را می کند چه در ذهناش دارد یا به عبارتی به چه نیتی این کار را کرده است؟ آیا او فکر کرده است این کار او دفاع از حقوق اقلیت است؟ یک نوع آزادی شخصی است؟ شکستن تابوهایی است که باید توسط روشنفکران شکسته شود تا مردمان این مملکت از جهل و نادانی بیرون آیند؟ یا نیتاش این است که برای اربابان امریکایی اسرائیلیاش خوش رقصی کند و بودجهای بگیرد؟ یا مثلا افرادی را برآشوباند و در ظل هتاکی هایی که به او می شود مظلوم نمایی بکند؟اصلا مهم نیست که نیت شادی صدر چه بوده است! مهم این است که او به هر کدام از این نیتها این غلط را کرده باشد نیاز به دیده شدن دارد. نیاز به فحش بیشتر، نیاز به هتاکی، حتی نیاز به فتوایی برای تکفیر و یا فحشی از یک مداح و یا وعدهای برای صله گرفتن در مقابل قتلش. شادی صدر مثل بسیاری از جوجه روشنفکران دیگر دچار بحران دیده شدن است. دچار بحران مشروعیتی که تنها با فحش و دشنام وصله می شود. کمبود بودجهای که با یک فتوا جبران می شود و ...تکرار می کنم شادی صدر و هم پالکیهایش ـ تکرار می کنم همه شان ـ دچار بحران دیده شدن هستند. در این بحران مهم نیست که کسی زیر پست او به به و چه چه کند (که البته اینان موجودات عجیب تری هستند) یا به او فحاشی کند. مهم این است که او باید زنده بماند و زنده ماندنش در گرو همین لعن و نفرینها و آفرینها و هوراها است.باید با شادی صدر مقابله کرد، باید او را کشت اما دقیقا به همان الگویی که خودش می خواهد. الباطل یموت بترک ذکره . شادی صدر اینگونه می میرد که فحش می دهد ولی فحشی نمی شنود، عکس آنچنانی می گذارد ولی حتی یکبار هم بازنشر نمی شود، برای یک فتوای تکفیر له له می زند ولی کسی محل سگ هم بهش نمی گذارد. بیایید شادی صدر را بکشیم. بیایید نبینیماش. بیایید نادیده بگیریماش. البته تفاوتی بین آن نادیده گرفتن بزرگورارانه و این ندیدن کوچک پندارانه ـ بخوانید سگ محل کردن ـ است که برای اهلش واضح است.*مدیر مسوول سایت ترجمان.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 63]